Brutalismoa edo Arkitektura Brutalista 1950tik 1970era zabalkunde handia izan zuen estilo arkitektonikoa da. Estilo berria Neues Bauen mugimendutik sortu zen eta, hasiera batean, Le Corbusier arkitekto suitzarraren lanetan oinarritu zen, bereziki Unité d'Habitation eraikuntzan, eta Eero Saarinenen lanetan. Izena béton brut edo 'hormigoi gordin'kontzeptutik dator; Le Corbusierrek erabili zuen kontzeptu hori bere materialen aukeraketa definitzeko. Reyner Banham kritikari britaniarrak hitza hartu zuen mugimendu berria definitzeko, brutalismo bezala (ingelesez brutalism) izendatzeko.[1]
Brutalismoa estilo arkitektonikoa bezala haren sortzaileek, tartean Alison eta Peter Smithson, defenditzen zituzten gizarte utopiekin identifikatu zen. Brutalimoaren ideia materialeen erabilerari egiten dio erreferentzia, hau da, material gordinak. Mugimenduak Bigarren Mundu Gerraren ondoren indarra hartu zuen baina ez zuen herrikoia izatea lortu.
Eraikuntza brutalistak errepikatzen diren angelu-formako geometriaz antolatzen dira. Gehien erabiltzen den materiala hormigoia da eta, askotan, egurrezko moldeen testurak bistan uzten dira. Izan ere, hormigoia ez da erabiltzen den material bakarra; garrantzitsuena itxura gogorra izatea eta eraikuntzaren egituran erabili diren materialak nabarmen uztea da. Alison eta Peter Smithson arkitektoek egindako etxeetan, adibidez, material desberdin asko topa ditzakegu, adreiluak, kristala, altzairua, harri lakarra...
_053.jpg)
Berlingo Txekiako Errepublikaren enbajada, 1974tik 1978ra eraikia.
Paul-Marie Côték 1964an diseinatutako Aile Huard, Saguenay (Quebec).
Belgradoko Genex dorrea (Serbia).
Datuak: Q994776
Multimedia: Brutalist architecture / Q994776