Challenge Desgrange-Colombo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Challenge Desgrange-Colombo
Orokortasunak
KirolaErrepideko txirrindularitza
Sorrera1948
Desagertzea1958
Ekitaldi kopurua11 (urtea: 1958)
MotaKirol txapelketa
AntolatzaileaL'Équipe
Palmaresa
Azken garaileaBEL Fred de Bruyne
Garaipen gehien lortu duenaBEL Fred de Bruyne
SUI Ferdinand Kübler
(3 garaipen)
Dokumentazioa

Challenge Desgrange-Colombo denboraldi bakoitzeko txirrindulari onena saritzeko sailkapen bat izan zen 1948 eta 1958 artean. Bigarren Mundu Gerra amaitzean, munduko txirrindulari onenak saritzeko lehenbiziko ideiak sortzen hasi ziren. Horrela sortu zen Desgrange-Colombo Challengea (txirrindularitza munduan aski ezagunak ziren Henri Desgrange frantziarra eta Emilio Colombo italiarraren omenez). Sailkapen berri hau L'Équipe, La Gazzetta dello Sport, Het Nieuwsblad-Sportwereld eta Les Sports egunkariek antolatua izan zen.

Challenge honetarako puntuak, hurrengo probetako sailkapenetan lortzen ziren: Frantziako Tourra, Italiako Giroa, Milan-San Remo, Paris-Roubaix, Flandriako Tourra, La Flèche Wallonne, Paris-Brusela, Paris-Tours eta Lombardiako Giroa. Zerrenda honi, 1949an Suitzako Itzulia gehitu zitzaion, 1951n Lieja-Bastogne-Lieja eta 1958an Espainiako Vuelta.

Txirrindulariek, antolatzaile bakoitzeko (Belgika, Frantzia eta Italia) gutxienez hiru lasterketetako batean parte hartu behar zuten, sailkapenean agertzeko. Sailkapen honen helburuetako bat, garaiko txirrindulari onenei, Desgrange-Colombo osatzen zuten lasterketetan parte hartzeko presioa egitea zen.

Lehen garailea Briek Schotte belgikarra izan zen (1948ko Flandriako Tourra eta Munduko errepideko txapelketa irabazi zituena). Ferdi Kübler suitzarrak hiru aldiz irabazi zuen Challengea (1950, 1952 eta 1954), Fred De Bruyne bezala, azken hiru edizioetan gailendu zena.

Desgrange-Colombo Challengea 1958ko edizioa bukatzean amaitu eta aurrerantzean Super Prestige Pernodek ordezkatu zuen.

Palmaresa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urtea Garailea Bigarrena Hirugarrena Laugarrena Bostgarrena
1948  BEL Briek Schotte  ITA Fermo Camellini  ITA Gino Bartali  ITA Fiorenzo Magni  ITA Vito Ortelli
1949  ITA Fausto Coppi  ITA Gino Bartali  ITA Fiorenzo Magni  ITA Nado Logli  ITA Adolfo Leoni
1950  SUI Ferdi Kübler  ITA Fiorenzo Magni  SUI Hugo Koblet  ITA Fausto Coppi  ITA Gino Bartali
1951  FRA Louison Bobet  SUI Ferdi Kübler  ITA Fiorenzo Magni  SUI Hugo Koblet  ITA Gino Bartali
1952  SUI Ferdi Kübler  ITA Fausto Coppi  BEL Stan Ockers  BEL Briek Schotte  FRA Jean Robic
1953  ITA Loretto Petrucci  FRA Louison Bobet  BEL Stan Ockers  ITA Pasquale Fornara  SUI Ferdi Kübler
1954  SUI Ferdi Kübler  BEL Raymond Impanis  FRA Louison Bobet  BEL Germain Derycke  BEL Roger Decock
1955  BEL Stan Ockers  FRA Louison Bobet  BEL Jean Brankart  SUI Hugo Koblet  BEL Germain Derycke
1956  BEL Fred De Bruyne  BEL Stan Ockers  FRA Jean Forestier  BEL André Vlayen  FRA Louison Bobet
1957  BEL Fred De Bruyne  BEL Raymond Impanis  ITA Gastone Nencini  FRA Louison Bobet Miguel Poblet
1958  BEL Fred De Bruyne  BEL Rik Van Looy  FRA Jacques Anquetil Miguel Poblet  ITA Ercole Baldini

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]