A

Wikipedia, Entziklopedia askea
A
Euskal alfabetoa
A aB bC c • (Ç ç)1D d
E eF fG gH hI iJ j
K kL lM mN nÑ ñO o
P pQ qR rS sT tU u
V vW wX xY yZ z

Digramak: ddtttstxtz
Beste irudikapen batzuk
BanderaICS Alfa.svg
BrailleA, ⓐ, 🅰, A, a, a, Ⓐ, 🄐, ⒜, 🅐, 🄰, ᴀ, ᴬ, ᵃ, ₐ, 𝔸, 𝕒, 𝔄, 𝔞, 𝕬 eta 𝖆
ASLSign language A.svg
KodeakBraille ASCII (en) Itzuli: A
morse kodea: .-
NATO alfabeto fonetikoa: Alpha

1ç letra, c letraren aldaera da euskal alfabetoan.


A euskal alfabetoko lehen letra eta lehen bokala da. A (larriz) eta a (xehez) idazten da.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

A letra idi (lit. alef) buruaren piktograma moduan sortu zen egiptoar hieroglifoetan edo brontze aroko alfabetoan.

Idi burua
Egiptoar hieroglifoa
Idi burua
proto-semitikoa
Aleph
feniziarra
Alpha
grekoa
A
etruskoa
A
erromatarra
Egyptian hieroglyphic ox head Proto-semitic ox head Phoenician aleph Greek alpha Etruscan A Roman A

Euskaraz[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"A" garrantzi handiko letra da euskaraz, mugatzaile nagusia delako.

Hitz batzuek eta zenbait izen berezik, "a itsasia" dute, hau da, berezkoa dute amaierako "a" eta ez da mugatzailea[1]. Hitz batek a itsatsia duen ala ez jakiteko, hiztegian begiratu behar da[1]. Horien artean daude labana (labana bat) eta Donostia (Donostiara noa).

Adierazteko beste aukera batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b a itsatsia Euskara Batuaren Eskuliburuan (Euskaltzaindia, kontsulta: 2020-12-12)

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]