A

Euskal alfabetoa
	A a • B b • C c • (Ç ç)1 • D d; E e • F f • G g • H h • I i • J j; K k • L l • M m • N n • Ñ ñ • O o; P p • Q q • R r • S s • T t • U u; V v • W w • X x • Y y • Z z
	Digramak: dd • tt • ts • tx • tz
Beste irudikapen batzuk
Bandera
Braille	Ａ, ⓐ, 🅰, A, a, ａ, Ⓐ, 🄐, ⒜, 🅐, 🄰, ᴀ, ᴬ, ᵃ, ₐ, 𝔸, 𝕒, 𝔄, 𝔞, 𝕬 eta 𝖆
ASL
Kodeak	Braille ASCII (en) : A; morse kodea: .-; NATO alfabeto fonetikoa: Alpha
	1ç letra, c letraren aldaera da euskal alfabetoan.

Artikulu hau euskal letrari buruzkoa da; letra grekoa gaitzat duena beste hau da: «Alpha (hizkia)»

A euskal alfabetoko lehen letra eta lehen bokala da. A (larriz) eta a (xehez) idazten da.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

A letra idi (lit. alef) buruaren piktograma moduan sortu zen egiptoar hieroglifoetan edo brontze aroko alfabetoan.

Idi burua Egiptoar hieroglifoa	Idi burua proto-semitikoa	Aleph feniziarra	Alpha grekoa	A etruskoa	A erromatarra

Euskaraz[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"A" garrantzi handiko letra da euskaraz, mugatzaile nagusia delako.

Hitz batzuek eta zenbait izen berezik, "a itsasia" dute, hau da, berezkoa dute amaierako "a" eta ez da mugatzailea^[1]. Hitz batek a itsatsia duen ala ez jakiteko, hiztegian begiratu behar da^[1]. Horien artean daude labana (labana bat) eta Donostia (Donostiara noa).