Edukira joan

Francisco Cabarrús

Wikipedia, Entziklopedia askea
Francisco Cabarrús


Ogasun Ministroa

1808ko uztailaren 7a - 1810eko apirilaren 27a
Miguel José Azantza - José Martínez de Hervás (en) Itzuli
minister plenipotentiary (en) Itzuli

Bizitza
JaiotzaBaiona1752ko urriaren 8a
Herrialdea Lapurdi, Euskal Herria
HeriotzaSevilla1810eko apirilaren 27a (57 urte)
Familia
AitaDominique Cabarrus
AmaMarie-Anne Lalanne
Seme-alabak
Haurrideak
Familia
Hezkuntza
HeziketaCollège de l'Esquile (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakekonomialaria, diplomazialaria, finantzaria eta politikaria
Jasotako sariak
KidetzaSociedad Económica de Amigos del País (en) Itzuli

Francisco Cabarrús Lalanne (Baiona, 1752ko urriaren 8a - Sevilla, 1810eko apirilaren 27a) euskal jatorriko Espainiako ministroa eta finantza-gizona izan zen. Karlos III.aren erreforma-politikan esku hartu zuen, eta San Carlos Bankua sortu zuen (1782). Caracasko Gipuzkoar Errege Konpainiako akzioduna eta zuzendaritza-batzordeko kidea izan zen. Teresa Cabarrúsen aita zen, eta Pierre-Étienneren anaia.

Gipuzkoar Konpainia hura deuseztatu eta Asiarekiko merkataritzan arituko zen beste konpainia bat sortzea proposatu zuen, 1784an, San Carlos Bankuko konpainiaren gordailuak baliatuz. Handik urte betera, hogeita bost urtez Asiarekiko merkataritzaren monopolioa izan zuen Filipinetako Konpainia bilakatu zen. San Carlos bankutik Mexikotik zetorren zilarraren kontrabando negozio bat antolatu zuen, "Txanponaren Etxea" (gaztelaniaz: La Casa de la Moneda) deitzen zen kontrabandista sare baten bidez zilarra Cádiztik Baionara ateratzen zuen[1].

1789. urtean konde-titulua eskuratu zuen. Ideia entziklopedisten aldekoa zen. Bere etsaiek Inkisizioaren aurrean salatu zuten, eta bi urtez egon zen espetxean (1790-1792), Godoyk askatu zuen arte; bere aurkako salaketa 1788an Frantziako zor publikoa erostea izan zen[1]. 1797. urtean, Espainiaren ordezkari ahaldun izendatu zuten Europako bake-bilkuretan. 1798. urtean, Finantza Batzordeko buru izendatu zuten, eta, Espainiako ekonomiaren krisia gainditzearren, eliza-ondasunen desamortizazio-prozesua bizkortu zuen.

1800. urtean, berriz, gortetik urrundu zuten, beste frantsestu asko bezala. 1808an, Fernando VII.ak politikan aritzeko baimena eman zion. Handik hilabete gutxira, Josef Bonaparteren gobernuko dirubideetako idazkaria izan zen.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Francisco Cabarrús Aldatu lotura Wikidatan