Edukira joan

Gabriel Arias-Salgado

Wikipedia, Entziklopedia askea
Gabriel Arias-Salgado


Gorte frankistetako prokuradorea

1961eko maiatzaren 31 - 1962ko uztailaren 14a - Manuel Fraga
Hautetsia: Gorte Frankisten 7. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1958ko maiatzaren 16a - 1961eko apirilaren 18a
Hautetsia: Gorte Frankisten 6. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1955eko maiatzaren 14a - 1958ko apirilaren 14a
Hautetsia: Gorte Frankisten 5. Legegintzaldia

Cartagenako gobernadore militarra

1952ko ekainaren 27a - 1953ko uztailaren 10a

Gorte frankistetako prokuradorea

1952ko maiatzaren 14a - 1955eko apirilaren 13a
Hautetsia: Gorte Frankisten 4. Legegintzaldia

Informazio eta Turismoko ministro frankista

1951ko uztaila - 1962ko uztailaren 10a
← baliorik ez - Manuel Fraga

Gorte frankistetako prokuradorea

1949ko maiatzaren 13a - 1952ko apirilaren 5a
Hautetsia: Gorte Frankisten 3. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1946ko maiatzaren 12a - 1949ko apirilaren 6a
Hautetsia: Gorte Frankisten 2. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1943ko martxoaren 16a - 1946ko apirilaren 24a
Hautetsia: Gorte Frankisten 1. Legegintzaldia
Salamancako probintziako gobernadore zibila

1938ko abuztuaren 27a - 1941eko maiatzaren 9a
Bizitza
JaiotzaMadril1904ko martxoaren 3a
Herrialdea Espainia
BizilekuaCalle de Hermosilla (en) Itzuli
HeriotzaCalle de Hermosilla (en) Itzuli eta Madril1962ko uztailaren 26a (58 urte)
Familia
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaOur Lady of Remembrance College (en) Itzuli
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria
Lantokia(k)Madril
Jasotako sariak
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa
Alderdi politikoa FET y de las JONS
Arias Salgado Otto Dietrich naziarekin bilduta Berlinen, 1943an.

Gabriel Arias-Salgado y de Cubas (Madril, 1904ko martxoaren 3a - Madril, 1962ko uztailaren 26a) ideologia falangista zuen politikari espainiarra izan zen. Frankismoan goi karguak bete zituen. Integrismo katolikoarekin lotuta egon zen beti.[1]

Madrilen jaio zen 1904,3ko martxoaren 3an, eta Chamartingo Nuestra Señora del Recuerdo ikastetxean ikasi zuen. Ondoren, Hizkuntza Klasikoetan eta Humanitateetan lizentziatu zen, eta filosofian doktoratu zen, teologian espezializatuz. 1937an, Gerra Zibila hasi zenean, matxinatutako eremura igaro zen. Integrismo katolikotik zetorren gizona, gerora falangista konbentzitua bilakatuko zen. Gerran FET y de las JONSen sartu zen, erregimen frankista hasiberriaren baitan karrera politiko azkarra eginez. 1938ko abuztuan Valladolideko Libertad astekari falangistaren zuzendari izendatu zuten, eta bere zuzendaritzapean egunero argitaratu zuten). Garai hartan Salamancako gobernadore zibila ere izan zen, baita FET y de las JONSetako probintzia-burua ere.

1941eko irailean, Herri Hezkuntzako idazkariorde izendatu zuten. Handik aurrera, Arias-Salgado erregimeneko prentsaren edo propagandaren ardurapean geratu zen; ordura arte, eskumen horiek Gobernazio Ministerioaren kontrolpean zeuden. Neurri askoren artean, Kazetaritza Eskola Ofizialaren fundazioa egon zen (1942an, inaugurazioan, Arias-Salgado eta Juan Aparicio egon ziren), eta NO-DO albistegi frankista sortu zuen baita 1942an ere. Erregimen barruan, bestetik, Ramón Serrano Suñerrekin eta Francisco Gómez-Jordanarekin oso harreman txarrak izan zituen.

1943ko urtarrilean, José Luis Arrese ministro-idazkari nagusiari lagundu zion Alemania nazira egindako bisitan, Manuel Valdés Larrañaga, Agustín Aznar, Manuel Martínez de Tena, Víctor de la Serna eta Xavier de Echarri falangista nabarmenekin batera. Urte horietan, prentsak arreta handiagoz jarraitzen zituen faxisten garaipenak, eta, aldi berean, Alemaniako eta Italiako porrot militarrak isilarazten zituen. Egoera hori zineman ere gertatzen zen, Arias-Salgadok gogo biziz sartu baitzuen nazien propaganda-materiala, eta, aldi berean, Aliatuen informazio- eta propaganda-materiala baztertzeaz arduratu zen. Bigarren Mundu Gerraren amaierarekin eta potentzia faxisten porrotarekin batera, Arias-Salgado eta beste filonazi batzuk indarra galtzen joan ziren diktadura frankistaren baitan. 1945eko uztailean Herri Hezkuntzako Idazkariordetza desegin egin zuten, eta haren eskumenak Hezkuntza Nazionaleko Ministerioari transferitu zizkioten.

Zentsura frankistaren teoriko eta egile nagusitzat jotzen da, eta sortu berria zen Informazio eta Turismo Ministerioaren buru jarri zuten, 1951ko uztailetik 1962ra arte. Katoliko integrista, Arias-Salgado ministerio-garaian kontrol handia izan zuen Espainiako prentsaren gainean. José María Pemán idazle eta propagandista frankistak honela deskribatu zuen: «Gizon zintzoenetako bat». Ministerioan egon zen hamar urteetan, muturreko sektarismotik zuzendu zuen informazio-politika. Urte horietan, kultura-eredu frankista finkatu zen, nahiz eta komunikatzeko beste modu batzuk ere agertu ziren, telebista, esaterako.

Hala ere, bere ibilbide politikoa 1962an amaitu zen. Arias-Salgadok berak bultzatuta, urte hartako ekainean erregimenaren prentsa ofizialak kanpaina gogorra abiarazi zuen Europako Mugimenduaren IV. Kongresuan parte hartu zuten espainiarren aurka, bileraren irudi distortsionatua aurkeztuz eta gutxiespenez «Municheko kontubernioa» edo «Municheko elkar hartze makurra» deituz. Kanpaina horrek, hala ere, eragin oso negatiboa izan zuen erregimen frankistak Europan zuen irudiarentzat, baita ministroaren irudiarentzat ere.

Bihotzekoak jota hil zen 1962ko uztailaren 26an, Madrilgo bere etxeko eskaileretan, kargua utzi eta egun gutxira.[2][3]

  • Salamancako gobernadore zibila.
  • Cartagenako gobernadore zibila.
  • Herri Hezkuntzako idazkariordea eta, ondoren,
  • Informazio eta Turismo ministroa. Zentsuraren antolaketan lotura estua izan zuen.
  • Gorte frankistetako prokuradorea.
  • Mugimenduaren Kontseilu Nazionaleko kidea.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]