Natascha Kampusch

Wikipedia, Entziklopedia askea
Natascha Kampusch

(2019)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakNatascha Maria Kampusch
JaiotzaViena1988ko otsailaren 17a (36 urte)
Herrialdea Austria
BizilekuaViena
Strasshof an der Nordbahn (en) Itzuli
Hezkuntza
HizkuntzakAustrian German (en) Itzuli
alemana
Jarduerak
Jardueraktelebista aurkezlea, autobiografialaria, gidoilaria eta saiakeragilea
Genero artistikoaautobiografia

kampusch.com
IMDB: nm2383312 Allocine: 570470 Edit the value on Wikidata

Natascha Kampusch (Viena, Austria, 1988ko otsailaren 17a) austriar emakume bahitua da, 1998ko martxoaren 2an hamar urte zituela Wolfgang Pθiklopil-ek bahitu zuena. Bahitzaile horren gatibu egon zen nahi gabe, zortzi urte baino gehiagotan, 2006ko abuztuaren 23an ihes egin zuen arte. Austriako historia kriminaleko kasu dramatikoenetako bat izan zen, bere 3096 egun izeneko autobiografian kontatua.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kampusch Brigitte Sirnyren eta Ludwig Kochen alaba da, eta Vienan jaio zen, Austrian, 1988ko otsailaren 17an. Bi ahizpa nagusi ditu. Gurasoak banandu egin ziren, umea zela. Kampusch aitarekin oporretan egon ondoren, hurrengo egunean bahitua izan zen.[1][2]

Bahiketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1998ko martxoaren 2an, Nataschak Vienako Donaustadt barrutiko etxetik irten zen eskolara joateko, baina ez zen etxera itzuli. Hasieran, neskatoaren eta haren amaren, Brigitte Sirnyren, arteko eztabaiden ondorioz desagertu zela uste izan zen. Hala ere, lekuko batek adierazi zuen Natascha furgoneta zuri batera igotzen ikusi zuela, eta beste bi lekukok adierazi zuten ibilgailuaren plakan G edo GF letrak ikusi zituztela (Gänserndorf, Behe Austriako barrutia). Bilaketa ugari egin ziren, baina ez zen arrakastarik izan.

Zazpiehun bat auto aztertu ziren, Pοiklopil bahitzailearena barne, Behe Austriako Strasshof an der Nordbahn-en bizi zena, Gänserndorfetik gertu, Vienatik 30 bat minutura autoz, furgoneta zurien jabeak elkarrizketatzeko ahalegin handi baten parte gisa. Berak 1998ko martxoaren 2ko goizean etxean bakarrik zegoela esan arren, ez zen bere gainerako ikerketarik egin. Polizia pozik geratu zen bere azalpenarekin. Furgoneta zuria izatearen arrazoia obra-hondakinak garraiatzea zela esan baitzuen eta Pοiklopil enpresak eraikuntza-lanak egiten baitzituen bere etxean. Gainera, ez zuen aurrekari penalik.[3]

Michel Fourniret hiltzaile frantsesaren krimenekin kasu horrek izan zitzakeen loturak ikertu zituen polizia austriarrak.[4]

2001ean, Estiria eskualdeko politikari batek, Martin Wablek, neskatoaren familiari konplizitatea leporatu zion. Austriako polizia federalak, ordea, ez zuen horrelako zantzurik aurkitu.*

Lekukoen arabera, konplize baten presentziaz hitz egin zen, gero biktimak gezurtatu bazuen ere.[5]

Gatibualdia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gatibualdian, zulo batean bizi izan zen, 2,5 metroko sakoneran, eta 5 m2 baino ez (2,78 m luze, 1,81 m zabal eta 2,37 m altu) bahitzailearen etxeko sotoan. Itxita zegoen, leihorik eta eguneko argirik gabe, eta altzairuzko ate intsonorizatua zuen.

Kampuschi ez zitzaion utzi gatibualdian irteten. Sei hilabete egon zen gelaxkan itxita. Gero, etxera igo zen garbitzeko. Bahitu eta bi urtera, irrati bat izan zuen albisteak entzuteko. 2005eko ekainaz geroztik, etxeko lorategira joateko baimena zuen.

2006ko otsailetik aurrera behin baino ez zitzaion utzi etxetik kanpo bakarrik irteten.[6]

Gatibualdian, Pυiklopil-ek liburuak eman zizkion eta hezi egin zuen. Kanpusch harro dago kanpoko tentazioetatik ihes egin duelako, hala nola, drogetatik, konpainia txarretatik eta alkoholetik.

Pοiklopilek Kampusch-i mehatxu egin zion, norbaiti laguntza eskatzen bazion, hil egingo zuela pertsona hori, edo Natascha berak ihes egiten bazuen, bere buruaz beste egingo zuela. Kampuschek behin esan zuen imajinatu zuela, eta amestu ere egin zuela: aizkoraren bat izan balu, bahitzaileari burua moztuko ziola, baina berehala baztertu zuela ideia hori.

Pοiklopil Kampusch-ekin urtebetetzeak, pazko-egunak eta Eguberriak ospatzen zituen. Opariak ere egiten zizkion.

Filtrazioak eta polemika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Galdeketa-txostenaren filtrazioen arabera Natascha Kampusch biktimak onartu egin zuen bere bahitzailearekin (Wolfgang Priklopil) sexu-harremanak izatea.[7]

Filtratutako dokumentuetan Kampusch polizia-etxean elkarrizketatu zuen lehen pertsonak, Sabine Freudenberger-ek, hauxe esan zuen: "Hiru galdera besterik ez nizkion egin: bahitzailearekin sexua izan ote zuen, nola zen hain hezia eta konplizerik izan ote zen".

"Berak onartu zuen sexu-harremanak izan zituela berarekin eta hori nahita egin zuela, berak liburuak ematen zizkiola irakurtzeko eta irratia entzun zezakeela. Bahitzaileak bideoak ere eman zizkion. Konplizeren bat ote zegoen galdetu zitzaionean, esan zuen: "Ez dut izenik ezagutzen".

Dokumentuek erakutsi zuten ginekologo batek aztertu zuela, eta susmoa utzi zuen haurdun geratu zela gatibualdian zegoela. Hori zela eta, Austrian eta Alemanian espekulatu zuten haur bat izan zuela gatibualdian.

Ihesa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bahitzailearen etxea.

2006ko abuztuaren 23an, Natascha etxeko lorategian zegoen automobil bahitzailea (BMW 850i) garbitzen, eta Pθiklopil-en distrazio-une bat aprobetxatu zuen ihes egiteko. Eguneko 12:53an ziren. "Inge" izeneko 71 urteko emakume bati, zer gertatzen zen ulertzen ez zuenari, laguntza eskatu zion. Nataschak harrapatua izateko beldur zen. "Pertsona horrek (bahitzaileak) emakume hori, edo ni, edo biak, hiltzearen beldur nintzen", gogoratu zuen. Emakumeak agintariei parte eman zien. Deutsch Wagram hiriko polizia-estazio batera eraman zuten Kampusch. Poliziaren aurrean egon zenean, honelaxe aurkeztu zuen bere burua: "Natascha Kampusch naiz, 1988ko otsailaren 17an jaioa".[8] Gorputzean zuen orbain batek identifikatzen lagundu zuen, pasaporteak eta ondoren DNA probak ere bai.

Egoera fisiko nahiko onean aurkitu zuten, baina zurbil zegoen eta 42 kg besterik ez zuen pisatzen, zortzi urte lehenago desagertzean zuen pisu bera, eta 15 cm inguru besterik ez zen hazi, metro bat eta hirurogei zentimetro inguruko altuera biribiltzeko.

Sabine Freudenberger-ek, harekin hitz egin zuen lehen polizia-ofizialak, esan zuen hunkituta zegoela "erakutsitako adimena, hiztegia" zela eta.

Wolfgang Pυiklopil sakon bilatu zuten, eta aurkitu baino lehen bere buruaz beste egin zuen, Vienako aldirietako tren baten trenbidera salto eginez.

Ihesaldiaren ondoren[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espekulazio batzuen arabera, Kampuschek Stockholmgo sindromea zuen. Hark ukatu egin zuen, eta "kriminala" zela esan zuen.[9]

Gaztea askatu eta gutxira, aitak kontu bat ireki zuen Austriako banku batean, Natascharentzat dirua biltzeko. Izan ere, Nataschak tratamendu psikologikoa beharko zuen urtetan, gatibualdian izandako traumak gainditzeko.[10]

Herri-kulturan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La Mujer de Iván (2011) film txiletarra kasu horretan inspiratuta dago.
  • 3096 (2013) film alemanak modu dramatikoan kontatzen du bere gatibualdiaren historia.
  • La verdad (2018) serie espainiarra gertaera horretan oinarrituta dago.

Elkarrizketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Handik egun batzuetara, Kampusch ehunka eskaera jasotzen hasi zen elkarrizketak egiteko. 300.000 euro bitarteko zenbatekoak eskaini ziren.*

2006ko irailaren 6an, Kampusch-ek zuzeneko lehen elkarrizketa egin zion ORFri, 20 minutu ingurukoa. Kasu hori hain garrantzitsua izan zen, ezen elkarrizketa ikusle gehien zituen telebista-saioa bihurtu baitzen, 1991n ikus-entzuleen maila neurtzen hasi zenetik (2,7 milioi ikusle).* ORFk ez zuen elkarrizketaren truke ordaindu, baina elkarrizketa beste kanal batzuei saltzeagatik egindako diru-sarrera guztiak Kampuschi emateko asmoarekin.[11] Elkarrizketa 120 herrialde baino gehiagori saldu zitzaien, minutuko 290 € ordainduta. Diru hori milaka eurotan zenbatetsi zen, eta Kampuschek Afrikako eta Mexikoko emakumeei eman zien. Esan zuen etorkizunean karitate eta tratu txarren aurkako borrokari buruzko plan gehiago izango zituela munduan, eta horretarako fundazio bat sortuko zuela. Elkarrizketaren arduraduna Christoph Feurstein kazetari austriarra izan zen, 8 urte lehenago bahitu zutenean, Natascharen kasua jarraitu zuena.

2006ko irailaren 6an bertan, Kronen Zeitung egunkariak eta NEWS albiste-aldizkariak Kampuschen elkarrizketak argitaratu zituzten. Kampuschek eman zituen biak, "pakete" baten truke. Pakete horrek epe luzeko lan-eskaintzak eta bere hezkuntzarako laguntza biltzen zituen.[12] Alfred Wormek News-entzat egindako elkarrizketak Austriako kazetari onenaren titulua eman zion 2006an.

Natascha Kampuschek Kronen Zeitung egunkari austriarrari jakinarazi zion aukera batean hura bahituta egon zen etxetik ihes egiteko aukera izan zuela, baina ihes egiteko ausardiarik izan ez eta itzuli egin zela. "Behin korrika atera nintzen lorategiko atetik", esan zuen Nataschak. "Atea irekita egon arren, etxetik alde egiterik ez duen jendea bezalakoa izan zen. Niri bertigoa sartu zitzaidan, ezin izan nuen besterik ikusi, eta ahal bezain oharkabean itzuli nintzen, bera ezertaz ohartu ez zedin", esan zuen. Askotan pentsatu zuen zer gertatuko zen bahitzailea gehiago itzuliko ez balitz.' "Istripu bat, bihotzekoa eta ni ez nintzatekeen inoiz leku horretatik aterako", azaldu zuen Nataschak elkarrizketan.

Espainian Lola Huete Machado kazetariak elkarrizketatu zuen "El País Semanal" saiorako 2011ko urtarrilaren 30ean.[13]

2018ko irailaren Telecinco kateko 2018ko irailaren 1ean Viva la vida saioan eman zuen lehen elkarrizketa Espainiako plato batean.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]