Olivier Alain

Wikipedia, Entziklopedia askea
Olivier Alain
Bizitza
JaiotzaSaint-Germain-en-Laye1918ko abuztuaren 3a
Herrialdea Frantzia
HeriotzaFérolles-Attilly1994ko otsailaren 28a (75 urte)
Familia
AitaAlbert Alain
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaParisko Kontserbatorioa
Hizkuntzakfrantsesa
Irakaslea(k)Tony Aubin
Jarduerak
Jarduerakpiano-jotzailea, musikagilea, organista, musikologoa, musika-irakaslea eta abesbatza-zuzendaria
Jasotako sariak
Mugimenduamusika klasikoa
Musika instrumentuaorganoa
organoa
pianoa

Musicbrainz: aae8b484-d95c-4623-9c26-5c652f8de718 Discogs: 986213 Edit the value on Wikidata

Olivier Alain (Saint-Germain-en-Laye, 1918ko abuztuaren 3a - Paris, 1994ko otsailaren 28a) Frantziako konpositore, organista eta musikologo izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Saint-Germain-en-Laye-ko Albert Alain organista eta konpositorearen semea izan zen. Oliver-en anaiak hauek ziren: Jehan (1911-1940), konpositore eta organista ezaguna, Marie-Claire (1926-2013), organista nazioartean ezaguna eta Marie-oldie etorkizun handiko soprano eta pianista, baina gaztetan zen hil mendi istripu batean. Alain Oliver Parisko Kontserbatorioan sartu zen eta Tony Aubin-en eta Olivier Messiaen-en ikaslea izan zen 1950ean eta 1951n. Gero, Saint-Germain-en-Laye-ko Kontserbatorioan zuzendu zuen 1950-1964an, eta César Franck Musika Eskolako zuzendaria izan zen 1961-1972an, mon konposizioren eta musika analisiren irakaslea izan zen. Musikako ikuskaria ere izan zen Frantziako Kultur Ministerioan. 1976an, Paris eskualdeko Kontserbatorio Nazionala sortu zuen, 1985era arte zuzendu zuena. Halaber, Le Figaro-ko, Les Nouvelles littéraires-ko eta La Croix-ko musika-kritikari gisa lan egin zuen. Oratorio bat, moteteak eta organoetarako hainbat pieza ditu. Estrasburgoko liburutegi pribatu batean Johann Sebastian Bach-en argitaragabeko 14 kanon aurkitu zituen, Goldberg bariazioen (BWV 1087) jatorrizko ariako oinarrizko 8 notetan. XX. mendeko musikologia-aurkikuntza garrantzitsu bat da Bach-en musikan.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Organoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Chanson de la brume en mer op. 64 (1940. Ligugé: Éditions Europart)
  • Suite op. 135 (1951. Paris: Leduc)
  • Lacrymae op. 150 (1957. Paris: Éditions Schola Cantorum)
  • Prélude-Introït-Récitatif op. 158 (1959: Paris: Éditions Schola Cantorum)
  • Offertoire-Fantaisie op. 160 (1961: Paris: Éditions Schola Cantorum)
  • Récit pour l Élévation op. 161 (1962: Paris: Éditions Schola Cantorum)
  • Microludes op. 166 (1981. Ligugé: Éditions Europart)

Ganbera-musika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Dithyrambe op. 18 pour hautbois et piano ou trompette, flûte orgue et (1936. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Sicilienne op. 24 pour piano, flûte orgue et (1937. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Divertissement (nocturne) , op. 73 pour flûte et piano ou orgue (1942. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Ritournelle op. 74 pour hautbois et piano ou flûte, violon orgue et (1943. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Suite op. 98 pour violon et piano (1945-47. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • String Laukote op. 123 (1949. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Aventure op. 144 pour flûte orgue et (1953. Paris: Salabert)
  • Suite française: Suite pour Rameau , op. 163 pour trompette orgue et ou flûte orgue et (1964. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia) créée en 2010 par Yannick Merlin (orgue) et François Frémeau (trompette)
  • Ballade op. 163b pour piano orgue et (1948. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Songe ou Souvenances (Mneïa) op. 164 pour hautbois orgue et ou flûte orgue et (1973. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Threnos (Deuils) op. 167 pour piano orgue et (1982. Sampzon: Édition Delatour Frantzia)

Obra koralak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Lucis Creator optimae op. 55 pour chœur orgue et (1939. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Petrus quidem op. 76 pour chœur a capella (1943. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Jesu, dulcis amor meus op. 77 pour chœur, solistes orgue et (1943. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Noël: Allons, ma voisine op. 78 pour chœur a capella (1943. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • Cibavit eos op. 88 pour chœur a capella (1944. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • 3 Repons du Vendredi Saint op. 136-138 pour chœur a capella (1951. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • 3 Repons du Osteguna Saint , op. 139-141 pour chœur a capella (1952. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)
  • 3 Déplorations: Repons du Larunbata Saint , op. 145-147 pour voce et clavier (1954. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)

Pianoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Intermezzo op. 162 (1964. Paris: Éditions Choudens)

2 Piano[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Estreinaldia Ballade , op. 69 E txikiak (1942, inédit)
  • Deuxième Ballade op. 75 Bat-etxebizitza nagusiak (1943, inédit)
  • 4 Danses op. 112 (1948, inédit)
  • 5 Pièces op. 112th (1948, inédit)

Ahotsa eta pianoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Stances du Banquet (Sponde) op. 79 (1944. Sampzon: Éditions Delatour Frantzia)

Hainbat obra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Tristan op. 89. Musique de ballet 12 scènes (1945, inédit)
  • The Samaritaine op. 90. Musique 5 scènes, pour hautbois, harpe et cordes (1945, inédit)
  • Symphonie Argentière op. 124 pour orchestre (1949, argitaragabeak)
  • Chant funèbre pour les morts en montagne op. 133. Otoiztegia 12 scènes pour solistes, chœur et orchestre (1950, inédit)
  • L Athlète aux sarera gure op. 134. Musique de film, de Daniel Rops (1950, inédit)
  • Henri IV op. 142. Musique de film (1952, inédit)
  • Fantaisies pour le CNR Digu. 1 et 2 , op. 165 pour divers instruments (1977. Sampzon: Édition Delatour Frantzia)
  • Odoï op. 168 pour orchestre (1983, inédit)

Diskografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Alain, Marie-Claire (2008) : "Hommage à Olivier Alain." Elkartea Maurice & Marie-Madeleine Duruflé : Bulletin Nos. 7-8 (2007-2008): 99-101.
  • Alain, Olivier (1951) : "L' œuvre pour piano de Jehan Alain." In Le Conservatoire 14 (1951eko urtarrila): 59-62.
  • Alain, Olivier (1951) : "Requiem Maurice Duruflé." Le Kontserbatorioan 14 (1951eko urtarrila): 62-64.
  • Alain, Olivier (1956) : "Maurice Duruflé, Grand Prix de la Ville de Paris." Le Figaro, 1124 (1956ko abendua).
  • Olivier Alain (1965) : "L ' Harmonie", PUF bilduma que sais-je ?"
  • Decourt, Aurélie (2008) : "Olivier Alain : Un artiste déchiré entre ses passions." In Association Maurice & Marie-Madeleine Duruflé: Bulletin Nos. 7-8 (2007-2008) : 106-111.
  • Guillard, Georges (2008) : "Olivier Alain: Passeur et accoucheur, musiciens." In Association Maurice & Marie-Madeleine Duruflé : Bulletin Nos. 7-8 (2007-2008) : 102-105.

Kanpoko loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]