Lotaringia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lotaringia
Lotharii Regnum
855 – 965
Oinordetzako monarkia
Lotaringia (morez), Verdungo (843) eta Prümeko (855) hitzarmenen arabera
Geografia
Kultura
Hizkuntza(k)Latina, germaniar eta erromantze hizkuntzak
ErlijioaKatolizismoa
Historia
Prümeko Ituna855
Bruno Koloniakoaren heriotza965
Aurrekoa
Erdialdeko Frantzia
Ondorengoak
Lotaringia Beherea
Lorrenako Dukerria

Lotaringia[1] (latinez: Lotharii Regnum) Lotario II.aren erresuma izan zen, Herbehereak, Renaniako mendebaldea, gaur egungo Frantzia eta Alemaniaren arteko mugan dauden lurrak eta Suitzako mendebaldea hartzen zituena. Lotario II.a Karolingiar enperadorea eta Karlomagnoren birbiloba zen, eta erresuma Verdungo (843) eta Prümeko hitzarmenen ondorioz jaso zuen. 960. urteaz geroztik Lotaringia Garaia (Lorrena bihurtu zena) eta Lotaringia Beherea (Brabanteko Dukerri bihurtu zena) eskualdeetan banatu zen Lotaringia[2].

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

843ko Verdungo Hitzarmenaren ondorioz, Lotario I.ak Erdialdeko Frantzia jaso zuen, Ipar itsasotik Italiaraino zihoan lur zerrenda luzea, Mendebaldeko eta Ekialdeko Frantziaren artean kokatua. Elkarren artean lotzeko zailak ziren lurralde batzuek osaturik zegoen, eta Lotario 855ean hil ondoren, haren semeen artean banatua izan zen:

Hasierako Lotaringiak honako lurralde hauek hartzen zituen:

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]