Isabel Millé Giménez
| Isabel Millé Giménez | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Almería, 1894ko abenduaren 31 |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | Almería, 1990eko irailaren 9a (95 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania ingelesa frantsesa italiera alemana portugesa arabiera latina greziera |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | artxibozaina, literaturan aditua, poeta eta ikertzailea |
| Lantokia(k) | Archivo Histórico Provincial de Almería building (en)  |
| Kidetza | Artxibozain, Liburuzain eta Arkeologoen Kidego Fakultatiboa |
Isabel Millé Giménez (Almeria, 1894ko abenduaren 31 - ibidem, 1990eko irailaren 9a) almeriar ikertzaile, liburuzain eta poetisa izan zen. Prestakuntza zabala eta hezkuntza bikaina izan zuen garai hartarako. Juan Millé Giménez nebarekin egin zuen artxibozain eta ikertzaile lana, eta Isabel Giménez García-Casinello ama-poeta ere zaindu zuen.
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Aita, Andrés Millé ingeniari katalana, Almeriara joan zen probintziako meatzarien gorakadan. Negozio-gizona zen, eta probintziako familia burges ezagun bateko Isabel Giménez García-Casinellorekin ezkondu zen. Senar-emazteek zortzi seme-alaba izan zituzten: Juan, Andrés, Carmen, Mª del Mar, Isabel, José, Antonio eta Manuel, ume hiltzen dena.
Isabel 1894ko Gabon Zahar egunean jaio zen, La Reina kalean, Marin plazan eta Leon kalean hazi zen, Ospitalearen ondoan eta Institututik, Arte Eskolatik eta Normal Femeninotik gertu.[1]
Aita pertsona liberala zen, espiritu ekintzailea zuena, eta ama, musikan, pinturan eta literaturan landua, mundu kontserbadore eta katoliko baten ordezkaria zen. Hainbat negoziotan huts egin ondoren, aita 52 urterekin hil zen meningitisak jota.[2] Handik gutxira, Isabel, Carmen eta bere ama Argentinara joan ziren. Han, Juan eta Andres nebak bizi izan ziren, arrakastaz beren karreretan, eta aurrerago, Jose eta Antonio ikasle gisa.[3]
Prestakuntza[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Familia sentibera eta ikertzaileak bultzatuta, Isabel Almeriako Eskola Normalean (1918) hasieran irakasle gisa trebatu zen, eta lau ohorezko matrikula lortu zituen bere irakasle-eskolako lau ikasturteetan.[1] Handik gutxira Goi Mailako Batxilergoa egin zuen unibertsitatean sartzeko asmoz, eta Buenos Airesera joan zen. Han amarekin eta neba-ahizpekin bizi izan zen bost urtez. Bere amarekin Espainiara itzultzean, 1925ean Granadako Unibertsitatean ikasketei ekin zien berriro, Hizkuntza Klasikoen eta Hizkuntza Semitikoen lizentziaturak lortuz. Handik gutxira, Madrilera joan zen, Artxibategi eta Liburutegietan titulua lortzeko, eta doktoratu egin zen tesiarekin. Guzmán el Bueno en la Historia y la Literatura sari berezia lortu zuen, eta Revue Hispanique-n argitaratu zen 1928an, artxibozain-liburuzainen oposizioa lortu zuen urte berean. Osagarri gisa, Kosmografia eta Zientzia Zehatzak ere ikasi zituen. Era berean, arabierazko, latinezko eta grekozko itzultzailea zen, eta ongi hitz egiten zuen ingelesez, frantsesez, italieraz, portugesez eta alemanez.
Artxibo-liburuzain lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Almerian, II. Errepublika inauguratu berria zela, artxibozain gisa hasi zenean, Artxibo Historiko Probintziala antolatu zuen, Espainian fundatutakoetatik hirugarrena, Fernando de los Ríos (Gloria Giner de los Ríos García (1885-1970) maistraren senarra eta Laura de los Ríos Giner (1913-1981) maistraren aita) instrukzio publikoko ministroak eskatuta. Aurrerago, 100 urte lehenagoko dokumentuak biltzen zituen Notario Protokoloa eratu zuen, eta Almeriako Probintziako Liburutegiaren sortzaile eta lehen liburuzaina izan zen, gaur egun Arte Eskola denaren barruan zegoena.
Gerra zibilean Malagan, Sevillan, Toledon eta Burgosen bizi izan zen, eta hiri horietan hainbat lan egin zituen artxibozain gisa. 1939an Almeriara itzuli zen, armada frankistaren bonbardaketek suntsitu zuten artxibo historikoa berrantolatzeko, eta grekozko eskolak ematen hasi zen Irakaskuntza Ertainen Institutuan. Bere hiriko probintzialismoaz nekatuta, Madrilera joan zen 1940an, eta Perituen Eskolako Liburutegian lan egin zuen goizez, eta Liburutegi Nazionalean arratsaldez.
1950ean Almeriara itzuli zen bere ama zaintzera. 1951n hil zen, eta Andaluzian bizi izan zen hil arte. Probintziako eta Ogasuneko artxiboetan lan egin zuen, eta 70 urte baino gehiagorekin erretiratu zen. 1990ean hil zen, 96 urte zituela.
Ikerketa-lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Haren ikerketa-lana Juan Millé Giménez nebaren ikerketa-lanari lotuta egon zen. Juan Millé Giménez abokatua eta humanista izan zen, eta Luis de Góngoraren ikertzailea. Revue Hispaniquek argitaratutako Gongorina bibliografian eta Las Obras Completas de D. Luís de Góngora, con anotaciones lanetan parte hartu zuen, Aguilarrek Madrilen argitaratua
Bere obraren eta pertsonaren hurbilketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Pura López Cortés ikertzaileak elkarrizketa egin zien harekin lan egin zutenei, ikasleak izan zirenei edo harekin bizi izan ziren pertsonei, eta honelaxe deskribatu zuen:
Ikasia, aparteko formazioarekin, alde batetik aitaren ideia liberalek, kontserbadurismoak, klerikalismoak eta bestetik amaren ideia monarkikoek eraginda, jarrera kontrajarriak izan zituen, bizi izan zen garai errepresiboak askotan zikindu zuen espiritu guztiz aske bati lotuta egotea; horrek guztiak nortasun bakartia sortu zion, nahiz eta hezkuntza bikaina eta behartsuenekiko gupida handia erakutsi. Esandakoagatik, ez da harrigarria oso lotsatia izatea, eta, beraz, tratagaitza zela zirudien, baina gehiago tratatu zutenek, familiakoekin hitz egin nuen, edo ikasle izandako nire aitarekin, eta hura ezagutu zuten beste pertsona batzuekin, eta zera esaten dute adeitsua, atsegina, irakasle ona, beti besteen ardura zuena, oso sentibera eta, beharbada, haren lanaren kutsu eszeptikoa haren prestakuntza eta gaitasun osoaren frustrazioak eta haiek garatzeko izan zuen eremu eskasak eragindakoa zen, ia inoiz ez baitzuen leku egokirik izan lan egiteko, harremanak izateko eta gauzatzeko.[3]
Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Narratiba[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- El regreso y otros cuentos. Aza. Indalana. Almeria, 1984 (6 kontakizun)
- La Isla Maravillosa. Mutil Erregimenaren Aldizkaria
Poesia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Romancero de la Vida de Jesús, Buenos Airesen argitaratua, 1947.
- El Navegante Solitario. Arg. Autorea, Bartzelona - Buenos Aires, 1956.
- Serranías. Arg. Autorea, Bartzelona - Buenos Aires, 1957.
- Águilas y Cimas. Arg. Autorea: Madril 1960.
- Ana María, Almeriako Diputazioa, Almeria, 1962.
- Bautismo de Sangre. Arg. Almeriako Aurrezki Kutxa, 1972.
- Cosmogonia. Edit Cajal, Almeria, 1974.
Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Hizkuntza Klasikoetako Lizentziaturako Sari Berezia.
- Isabel Millé Giménez jaunaren jaioterriko etxean omenaldia11 Almerian.[2]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Almeria, Diario de. (2014-12-01). «Reivindicando la figura de Isabel Millé (y II)» Diario de Almería.
- ↑ a b Almeria, Diario de. (2014-11-29). «Reivindicando la figura de Isabel Millé (I)» Diario de Almería.
- ↑ a b Basado en la investigación original de Pura López Cortés (2009) «Isabel Mille Giménez» historiamujeres.es.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q100754484