Edukira joan

Louise Weiss

Wikipedia, Entziklopedia askea
Louise Weiss


Europarlamentaria

1979ko uztailaren 17a - 1983ko maiatzaren 26a
Barrutia: Frantzia
Hautetsia: 1979ko Europako Parlamenturako hauteskundea
Bizitza
JaiotzaArras1893ko urtarrilaren 25a
Herrialdea Frantzia
Lehen hizkuntzafrantsesa
HeriotzaParisko 16. barrutia1983ko maiatzaren 26a (90 urte)
Hobiratze lekuaMagny-les-Hameaux
Familia
AitaPaul Louis Weiss
AmaJeanne Javal
Ezkontidea(k)José Imbert (en) Itzuli
Anai-arrebak
Familia
Hezkuntza
HeziketaLycée Molière (en) Itzuli
Hezkuntza-mailaagrégation de lettres classiques (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, politikaria eta idazlea
Lantokia(k)Estrasburgo
Brusela eta Saint-Quay-Portrieux
Enplegatzailea(k)L'Europe nouvelle (en) Itzuli  1934)
Jasotako sariak
Izengoitia(k)Louis Lefranc
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoaErrepublikaren Aldeko Batasuna
IMDB: nm2958855 Edit the value on Wikidata

Louise Weiss (Arrás, Frantzia, 1893ko urtarrilaren 25aMagny-los-Hameaux, Frantzia, 1983ko maiatzaren 26a) frantziar kazetaria, idazlea, feminista eta politikaria izan zen.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Louise Weiss Alsaziako familia kosmopolita batean jaio zen. Aita, Paul Louis Weiss, meatze-ingeniaria, protestante alsaziar ospetsua izan zen, jatorriz La Petite-Pierrekoa. Jeanne Javal amaren arbasoak juduak ziren, Seppois-le-Bas Alsaziar herri txikikoak. Parisen hazi zen, eta familiaren nahiaren aurka irakasle bihurtu zen, halaber Oxfordeko Unibertsitateko titulua ere lortu zuen.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1914tik 1918ra, gerrako erizain gisa lan egin zuen, eta ospitale bat sortu zuen Côtes-du-Nord ospitalean. 1918tik 1934ra L'Europe nouvelle aldizkaria argitaratu zuen; ondoren, Bigarren Mundu Gerrara arte, emakumeen sufragioa sustatu zuen. 1936an parlamentu-hauteskundeetarako hautagaia izan zen, Parisko bosgarren barrutian aurkeztu zen.

Gerran Erresistentzian aktiboki parte hartu zuen eta Nouvelle République aldizkari klandestinoko erredaktore buru izan zen 1942 eta 1944 artean. 1965ean, Gaston Bouthoulek 1945ean Parisen sortutako Polemologiako Institutu Frantsesean aktiboki parte hartu zuen. Ekialde Ertainean, Japonian, Txinan, Vietnamen, Afrikan, Alaskan, Indian eta abarretan ibili zen. Bere bidaiei buruzko dokumentalak egin eta liburuak argitaratu zituen. Bere bidaien helburua izan zen mendebaldeak, eta bereziki Europak, mundu osoan balio demokratikoak sustatzeko bete zezaketen eginkizun erabakigarriak zabaltzea.[2]

Louise Weiss

1979an (86 urte zituen) europarlamentaria bihurtu zen, RPR (Rassemblement pour la République) alderdi gaulistaren ordezkari gisa eta inaugurazio-hitzaldian europar guztiei eskatu zien kultura komun batean oinarrituta bat egiteko, eta ez soilik interes ekonomiko partekatuetan oinarrituta.[3]

1999an, Europako Parlamentuak omenaldia egin zion Louise Weissi, eta haren izena jarri zion hemizikloa eta eurodiputatuen bulegoak dauden Estrasburgoko eraikinari. Louise Weissen brontzezko busto bat jarrita dago eraikinaren sarreran.

Louise Weiss-en argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lan politikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La République Tchécoslovaque, (1919)
  • Milan Stefanik, Praga (1920)

Lan biografikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Souvenirs d'une enfance républicaine, Denoël, Paris, (1937)
  • Ce que femme veut, Gallimard, Paris, (1946)
  • Mémoires d'une Européenne, Payot/Albin Michel, Paris, 6 liburuki (1968-1976)

Eleberriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Délivrance, Albin Michel, Paris (1936)
  • La Marseillaise, TI et II Paris, (1945); T. III Paris (1947)
  • Sabine Legrand, Paris (1951)
  • Dernières voluptés, Paris, (1979)

Antzezlanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Arthur ou les joies du suicide
  • Sigmaringen ou les potentats du néant
  • Le récipiendaire
  • La patronne
  • Adaptation des Dernières voluptés

Bidaia-kontakizunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • L'or, le camion et la croix, Paris, (1949)
  • Le voyage enchanté, Paris, (1960)
  • Le Cachemire, Les Albums des Guides Bleus, Paris, (1955)
  • Tempête sur l'Occident Albin Michel (1976)

Saiakera soziologikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Lettre à un embryon, Julliard, Paris (1973)

Artea, arkeologia eta folklorea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Contes et légendes du Grand-Nord, Paris, (1957)

Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1999an, Europako Parlamentuak hemizikloa eta eurodiputatuen bulegoak dauden Estrasburgoko eraikinari bere izena jarri zion, eta bere busto bat eraikinaren sarreran.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Copia archivada. .
  2. (Gaztelaniaz) «Louise Weiss: pionera de la UE | Unión Europea» european-union.europa.eu (Noiz kontsultatua: 2024-06-13).
  3. (Gaztelaniaz) «Louise Weiss: pionera de la UE | Unión Europea» european-union.europa.eu (Noiz kontsultatua: 2024-06-13).

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Bertin, Celia (1999). Louise Weiss, Paris: Albin Michel ISBN 2226107762
  • Debré, Jean-Louis eta Valérie Bochenek (2013). Ces femmes qui ont réveillé la France, Paris: Arthème Fayard, 374 p. (ISBN repsol2-213-67180-2)
  • L·tscher, Michel (2009). Louise Weiss-ek Alsacienne au căşur de l'Europe, E.D. Place Stanisla.
  • Reytier, Marie-Emmanuelle (2011). Louise Weiss: bakezalea eta emakumezkoa, opportunisme parekoa? ou pare konbiktioa?, dans Femmes, culture et pouvoir, Centre universitaire d'études québécoises, Université de Laval, Kanada.

Bideografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Louise Weiss, une femme d'influence, documentaire télévisé d'Alain Jomy, 2003

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]