Medina del Campo-Zamora burdinbidea

Medina del Campo — Zamora burdinbidea
Zamorako geltokia, burdinbidearen amaiera
Ezaugarri teknikoak
Luzera	89,5 km
Bidearen zabalera	1 668 mm
Elektrifikazioa	ez
Ustiapena
Egoera	zerbitzuan
Jabea	ADIF
Operadorea	Renfe Operadora
Eskema  Madril — Hendaia 0,000 Medina del Campo  Madril — Hendaia  Olmedo — Santiago 16,000 Nava del Rey 27,000 Pollos 38,700 Castronuño 57,400 Toro 68,000 Monte la Reina 78,600 Coreses  Plasencia — Estorga 89,500 Zamora  Plasencia — Estorga  Zamora — Coruña

Medina del Campo — Zamora burdinbidea Iberiar Penintsulako burdinbide bat da, Medina del Campo eta Zamora geltokiak lotzen ditu.

Burdinbidea 1875eko apirilaren 19an inauguratu zen Medina del Campo eta Nava del Rey geltokien artean.

ADIFen arabera, 820 kodea dagokio.

Historia

Aurrekariak

Burdinbidearen aurrekariak gobernuak 1855ean eta 1857an igorritako zenbait lege-xedapenetan daude, Madril eta Vigo artean Zamoratik eta Ourensetik egindako ibilbide erradial bat aurreikusiz. Hasiera-hasieratik pentsatu zen Medina del Campok, eta ez Valladolidek, bat egin behar zuela Madril eta Euskal Herria lotzen zituen Madril-Hendaia burdinbidearekin. 1861eko otsailaren 19an, Medina del Campotik Zamorats burdinbidearen emakida enkantean jarri zen, Rafael Beltrán de Lisi eman zitzaiona, 1862an Medina del Campoko Zamorara Trenbidearen Konpainiak, Medinatik Zamoraz eta Ourensez Vigora Trenbidearen Konpainiaren enbrioia, sortu ziona.

Eraikuntza

Oso lur erosoa aprobetxatuz, Medina del Campo eta Nava del Rey (16 km) arteko burdinbidearen lehen zatia erraz martxan jarri zen 1863an. Beste bi zatiak, Nava del Rey eta Toro artean (41 km) eta Toro eta Zamora artean (33 km), hurrengo urtean amaitu ziren, 1864an. Lanak azkar egin ziren arren, azken bi zati horiek zailtasun batzuk izan zituzten. Dueñasen, 700 metroko luzera eta 12 metroko altuera zuen zubibide bat eraiki behar izan zen Trabancos ibaia gainditzeko. Duerok, gainditzeko, beste azpiegitura nabarmen bat ere eskatu zuen, bost zatiko metalezko zubi bat. Villavezatik gertu, lur zingiratsuak drainatze-sistema konplexu bat prestatzera behartu zuen. Toro hiria igarota, hiru tunel irekitzeko aukera aztertu zen, baina azkenean baztertu egin ziren, lurraren ezegonkortasunagatik. Ia ibilbide osoan erabilitako bihurgune erradioa 1 000 metrotik gorakoa zen, 500 metrora jaitsiz el Fresnon, malda handieneko eremuan, eta 350 metrora Medina del Camporen inguruan.

Bilakaera

1928an, Medinatik Zamoraz eta Ourensez Vigora Trenbidearen Konpainia, zailtasun ekonomiko larrietan sartuta zegoena, Espainiako mendebaldeko beste trazadura batzuk bezala, Espainiako Mendebaldeko Trenbideen Konpainia Nazionalaren mende geratu zen. Konpainia hori sortu zen herrialdeko eremu horretan trazadurak kudeatzen zituen enpresa pribatuei laguntzeko, baina horrek ez zuen egoera nabarmen hobetu. 1943an, Mendebaldea eta Espainiako gainerako konpainia pribatuak RENFEn sartu ziren.

2004. urtearen amaieran, Renfe Operadora eta Adif RENFEren banaketarekin, burdinbidea Adifen menpe geratu zen.

Zerbitzuak

Renfe Operadora  Zerbitzua   Hasiera   Ibilbidea   Amaiera ⁠ 18 Valladolid Campo Grande Medina del Campo • Nava del Rey • Toro • Zamora • Carbajales de Alba • Ferreruela de Tabara • Abejera • Sarracin de Aliste • Cabañas de Aliste • Linarejos–Pedroso Puebla de Senabria

Erreferentziak

• García Raya, Joaquín (2006). «Bide zabaleko Espainiako burdinbidearen oinarrizko kronologia». 4. Trenbide Historiaren Kongresua: Malaga, 2006ko iraila (Andaluziako Juntako Herri Lan eta Garraio Saila).
• Wais, Francisco (1974). Espainiar burdinbideen historia. Madril: Editora Nacional.

Ikus, gainera

• Administrador de Infraestructuras Ferroviarias
• Renfe Operadora

Kanpo estekak

• ADIF enpresako web gunea
• RENFE enpresako web gunea

• Datuak: Q16481886