Juan Goytisolo

Juan Goytisolo
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Juan Goytisolo
Jaiotza	Bartzelona, 1931ko urtarrilaren 5a
Herrialdea	Espainia
Lehen hizkuntza	gaztelania
Heriotza	Marrakex, 2017ko ekainaren 4a (86 urte)
Familia
Aita	José María Goytisolo Taltavull
Ama	Julia Gay Vives
Ezkontidea(k)	Monique Lange (en) (1956 - 1996)
Anai-arrebak	ikusi Luis Goytisolo; José Agustín Goytisolo;
Familia	ikusi Antonio Goytisolo Digat (aitaldeko aitona); Agustín Goytisolo (paternal great-grandparent (en) );
Hezkuntza
Heziketa	Bartzelonako Unibertsitatea ; (1948 - 1954) : zuzenbide
Hizkuntzak	gaztelania; katalana
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, gidoilaria, poeta, literary editor (en) , kazetaria, eleberrigilea eta saiakeragilea
Lantokia(k)	Paris eta Marrakex
Lan nabarmenak	ikusi Count Julian (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Miguel de Cervantes saria (2014) ; Espainiako Letren Sari Nazionala (2008) ; Nelly Sachs Prize (1993) ; FIL Award (2004) ; Andaluziako domina (1994) ; Prix Formentor (2012) ;
Mugimendua	1950eko belaunaldia
Genero artistikoa	eleberria; saiakera

Juan Goytisolo (Bartzelona, Katalunia, 1931ko urtarrilaren 5a - Marrakex, 2017ko ekainaren 4a) espainiar eleberrigilea zen. José Agustín Goytisolo (1928-1999) eta Luis Goytisolo (1935) idazleen anaia zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1954an argitaratu zuen Juegos de manos, lehen eleberria. 1956 Parisera joan zen bizitzera. Han Monique Langerekin ezkondu zen^[1]. Gizarteko arazoak jasotzen ditu bere idazlanetan: Duelo en el paraíso (1955), Fiestas (1955), El circo (1957), La resaca (1958), Fin de fiesta (1962) eta Señas de identidad (1962), bere garaiko eleberririk garrantzitsuena. Lan horretan Parisen gertatu zitzaion deserrotzea kontatzen du, teknika erabat berritzaileekin. Gerra osteko Espainiako gizartea eta, batik bat, burgesia kritikatzen ditu bere obretan. Gerokoak dira Juan sin tierra (1975), Makbara (1979) eta Las virtudes del pájaro solitario (1987). Bi memoria-liburu ere idatzi ditu: Coto vedado (1985) eta En los reinos de Taifa (1986).

1990eko hamarkadan etengabe jarraitu zuen lanean. El sitio de los sitios (1995, Setioen setioa) eleberria Jugoslaviako gerran kokatua dago. Paisajes de guerra con Chechenia al fondo (1996, Gerra-paisaiak, eta hondoan, Txetxenia), Txetxeniari buruzko bidaia-liburua da. 1996an Marrakechen (Maroko) kokatu zen^[1]. 1997an beste bidaia-liburu bat argitaratu zuen, De la ceca a la Meca, arabiar herrialde batzuetako egunerokotasuna kontatzeko. Urte berean Las semanas del jardín (Lorategiko asteak) karrikaratu zuen, eta 1999an Blanco Whiteren ingelesezko obraren gaineko saiakera bat. Orobat, 1999an Cogitus interruptus saiakera-liburua kaleratu zuen, idazle eta artisten ingurukoa. 2000. urtean Carajicomedia argitaratu zuen, sexuari buruzko eliz hizkeraren parodia.

Obra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Narratiba[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Juegos de manos (1954).
Duelo en el Paraíso (1955).
Trilogía El mañana efímero.
- El circo (1957).
- Fiestas (1958).
- La resaca (1958).
Para vivir aquí (1960).
La isla (1961).
La Chanca (1962).
Fin de Fiesta. Tentativas de interpretación de una historia amorosa (1962).
Trilogía Álvaro Mendiola.
- Señas de identidad (1966).
- Reivindicación del conde don Julián (1970).
- Juan sin Tierra (1975).
Makbara (1980).
Paisajes después de la batalla (1982).
Las virtudes del pájaro solitario (1988).
La cuarentena (1991).
La saga de los Marx (1993).
El sitio de los sitios (1995).
Las semanas del jardín (1997).
Carajicomedia (2000).
Telón de boca (2003).
Novelas y ensayo 1954 - 1959. Obras completas vol. I (2005).
Obra completa vol. II (narrativa y relatos de viaje) (2006).
Obras completas vol. III (novelas de 1966 a 1982) (2006).
Obras completas vol. IV (novelas de 1988 a 2003) (2008).
Obras completas vol. V (autobiografía y viajes al mundo islámico) (2008).
El exiliado de aquí y de allá (2008).

Saiakerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Problemas de la novela (1959).
Furgón de cola (1967).
España y los españoles (1979).
Crónicas sarracinas (1982).
El bosque de las letras (1995).
Disidencias (1996).
De la Ceca a la Meca. Aproximaciones al mundo islámico (1997).
Cogitus interruptus (1999).
El peaje de la vida (2000).
El Lucernario: la pasión crítica de Manuel Azaña (2004).
Contra las sagradas formas (2007).
Ensayos escogidos (2008).

Beste batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Campos de Níjar (1954): bidaiak.
Pueblo en marcha. Tierras de Manzanillo. Instantáneas de un viaje a Cuba (1962): bidaiak.
Obra inglesa de Blanco White (1972)
Coto vedado (1985): memoriak.
En los reinos de taifa (1986): memoriak.
Alquibla (1988): Televisión Españolarako gidoia.
Estambul otomano (1989): bidaiak.
Aproximaciones a Gaudí en Capadocia (1990): bidaiak.
Cuaderno de Sarajevo (1993): bidaiak.
Argelia en el vendaval (1994): bidaiak.
Paisajes de guerra con Chechenia al fondo (1996): bidaiak.
Lectura del espacio en Xemaá-El-Fná (1997).
El universo imaginario (1997).
Diálogo sobre la desmemoria, los tabúes y el olvido (2000): Günter Grassekin elkarrizketa.
Paisajes de guerra: Sarajevo, Argelia, Palestina, Chechenia (2001).
Pájaro que ensucia su propio nido (2001): artikuluak.
Memorias (2002).
España y sus Ejidos (2003) [1].
Homenaje a José Ángel Valente, (hitzaurrea). Colección de poesía El País (2009).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gaztelaniazko idazle kataluniarrak

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

↑ ^a ^b Juan Goytisolo Escritores.org

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datuak: Q353762
Multimedia: Juan Goytisolo / Q353762

[escrit-1] Juan Goytisolo Escritores.org

[1]