Andrei Bubnov

Wikipedia, Entziklopedia askea
Andrei Bubnov

SBAKaren Komite Zentraleko politburoaren kide

1917ko urriaren 10a (juliotar egutegia) - 1917ko urriaren 23a (juliotar egutegia)
People's Commissar (en) Itzuli

Bizitza
JaiotzaIvanovo1884ko martxoaren 22a (juliotar egutegia)
Herrialdea Errusiar Inperioa
 Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
HeriotzaKommunarka fusilamendu-eremua1938ko abuztuaren 1a (54 urte)
Hobiratze lekuaKommunarka fusilamendu-eremua
Heriotza moduaberezkoa ez den heriotza
heriotza zigorra
Hezkuntza
HeziketaRussian State Agricultural University (en) Itzuli
Hizkuntzakerrusiera
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta militarra
Jasotako sariak
KidetzaSobietar Batasuneko Alderdi Komunistaren Batzorde Zentrala
Politburo of the Central Committee of the Communist Party of the Soviet Union (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Sobietar Batasuneko Alderdi Komunista

Andrei Sergeievitx Bubnov (errusieraz: Андре́й Серге́евич Бу́бнов; 1883ko apirilaren 4agreg./martxoaren 22ajul.1938ko abuztuaren 1a) errusiar militante boltxebikea izan zen, 1903tik alderdikide[1].

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hastapenak eta Urriko Iraultza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1909an atxilotu eta Siberiara bidali zuten. 1912ko Pragako Konferentzian Alderdi Boltxebikearen Komite Zentraleko ordezko kide aukeratu zuten. Pravda egunkariko langilea izan zen. 1916an gerraren kontrako ekintzak egitearren berriz atxilotua izan zen, eta Otsaileko iraultzarekin batera berriz aske utzi zuten. 1917an, Alderdi Boltxebikeko Komite Zentraleko kide aukeratu zuten. 1917ko uztailean, Alderdi Boltxebikeak manifestazio haiek babestearen eta boterea berehalakoan hartzearen aldekoa izan zen. 1917ko urriaren 10ean, Komite Zentral Boltxebikeak burutu zuen bilera historikoaren parte izan zen, eta are gehiago, alderdiak matxinada prestatzeko zazpi kidez osatutako buro bereziaren parte izan zen[1]..

Urrian bertan, Urriko Iraultzaren prestaketan garrantzia handia izan zuen Petrogradeko Sobietak eratu zuen Komite Militar Iraultzailearen kide aukeratu zuten; eta baita ere Alderdi Boltxebikeak Komite Militar Iraultzaile horrekin koordinatzeko organo zen Zentro Militar Iraultzailearen kide (Stalin, Dzerzhinski, Sverdolv eta Uritskirekin batera). Urriko Iraultzaren garaian, posta eta telegrafo bidezko komunikazioez arduratu zen[1]..

Ukrainako egoeran parte hartzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1918an, “ezkerreko komunistekin” egin zuen bat, Brest-Litovskeko itunaren kontra (gainera, Kommunist egunkariaren parte izan zen). Hala ere, antolatzaile militar bikaina zenez, Errusiako Gerra Zibila zegoela paper garrantzitsua izan zuen, batez ere Ukrainako frontean, non fakzio askok borrokatzen zuten. Bubnovek Ukrainan, 1918ko urte kaotikoan zehar paper handia izan zuen: 1918ko martxo eta apiril artean Ukrainako Errepublika Sobietarreko Ekonomiarako Herri Komisario izan zen, 1918ko uztailean Ukrainako Alderdi Boltxebikearen Lehen Kongresuan alderdi horren Komite Zentraleko kide eta aldi berean, 1918ko Ukrainako Biltzar Militar Iraultzaileko lehendakaria izan zen (bi karguak klandestinitatean)[1]..

1919an, Ukraina berriz sobietarra izatearekin bat, Ukrainako Barne Aferetarako Herri Komisarioa izan zen (Ukrainako Biltzar Miliar Iraultzailean postua ere mantentzen zuen). Hala ere, ukrainar afera nazionalaren inguruan ez zela izan ukrainar askapen nazionalaren aldekoa, eta Jevhenia Box eta Juri Piatakoven ildo luxemburgistarretik gertu ibili baitzen (adibidez beste alderdi sozialista ukrainar batekin, borotbistiekin aliantza egitearen kontrakoa izan zen, eta funtzionarioek ukraineraz hitz egiteko derrigortasuna “gehiegizkotzat” jo zuen). Bubnovek Ukrainar Alderdi Komunista bereizi bat sortzearen aldeko botoa eman izana, historiagile batzuentzat, hain zuzen Leninen kontrako “ultraezkerreko” ildoarentzat babes-gune bat eraikitzeko nahiarekin lotu nahi izan dute. Errusiako trenbideen zuzendaritzaren parte ere izan zen (kontuan izanik, Errusiako Gerra Zibilaren garaian horniketak eta garraioak garrantzia handia izan zuela). Horrez gain, 1921an, Kronstadteko matxinadaren kontrako borrokan parte hartu zuen[1]..

Jarduera politikoa eta militarra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1920. urtean, Alderdi Komunistaren ultraezkerreko adarrean kokatu zen, eta 1923ean Trotskiren aldekoen “46 kideren adierazpena” sinatu zuen, geroago ildo trotskista utzi bazuen ere. Antolaketa militarra eta politikoa uztartzen zituzten karguetan egin zuen lan bereziki: 1921an Zalditeriaren departamendu Politiko Iraultzailearen burua izan zen eta 1924an, Armada Gorriaren Zuzendaritza Politikoaren buru aukeratu zuten, beraz Armada Gorriaren Krasnaia Zvezda (“Izar Gorria”) egunkariaren zuzendaria izan zen. Politikari zegokionez, 1922 eta 1924 artean, Alderdi Boltxebikearen Agitprop departamenduaren burua izan zen. Txinan, Internazional Komunistaren ordezkaria izan zen. 1925ean Alderdi Komunistaren Komite Zentralaren idazkari aukeratu zuten. 1929 eta 1937 artean, SESBeko Hezkuntzarako Herri-Komisarioa izan zen.

Purga Handiaren biktima[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1937an, Purga Handiaren biktima bat izan zen. Izan ere alderdiaren eta Estatuaren aurkako sabotajea egotzita, alderditik kanporatu, epaitu eta 1938an exekutatu egin zuten[1]. 1956an, bere aurkako epaiketa eta salaketak bertan behera geratu ziren eta Sobietar Batasunaren gobernuak (hil eta gero bada ere) birgaitu egin zuen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b c d e f Bubnov, Andrei, K17 2017-07-07. CC0 Domeinu Publikoa