Katerina Harvati

Wikipedia, Entziklopedia askea
Katerina Harvati

Bizitza
JaiotzaAtenas, 1970 (53/54 urte)
Herrialdea Grezia
Hezkuntza
HeziketaNew York Hiriko Unibertsitatea 2001) Doktoretza
Columbia Unibertsitatea
Tesi zuzendariaEric Delson (en) Itzuli
Hizkuntzakgreziera
greziera modernoa
alemana
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakpaleoantropologoa, unibertsitateko irakaslea eta antropologoa
Enplegatzailea(k)Tübingengo Unibertsitatea
New Yorkeko Unibertsitatea  (2001 -  2004)
Jasotako sariak
KidetzaAlemaniako Natur Zientzien Leopoldina Akademia
European Society for the study of Human Evolution (en) Itzuli
uni-tuebingen.de…
IMDB: nm3093496 Twitter: Harvatilab_tue Mastodon: kharvati@ecoevo.social LinkedIn: katerina-harvati-580aa834 Edit the value on Wikidata
Apidima 1, berreraikitako aurpegia. Grezia, Afrikatik kanpo aurkitutako Homo sapiens zaharrena, 210.000 urte

Katerina Harvati - grezieraz, Κοω ρίνá Χρβάτ ω- (Atenas, Grezia, 1970) paleoantropologoa da, eta gizakiaren bilakaera modernoan espezializatuta dago, batez ere, 3Dko antropologia geometriko morfometriko eta birtualeko metodoak paleoantropologian aplikatzean. 2009tik, Alemaniako Tubingako Unibertsitateko Paleoantropologiako irakasle titularra eta zuzendaria da.[1][2][3]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Harvati Columbiako Unibertsitatean (New York) graduatu zen, eta 1994an Antropologiako lizentziatura lortu zuen.[4] Lau urte geroago, New York Hiriko Unibertsitateko Hunter Collegen Antropologiako graduondokoa lortu zuen. CUNYn doktoratu ondoren, 2001ean, irakasle laguntzaile aritu zen New Yorkeko Unibertsitatean.[5] 2004tik 2009ra, ikertzaile nagusia izan zen AlemaniakoLeipzigeko Max Planck Antropologia Ebolutiboko Institutuan.[6]

2005ean, alboko irakasle elkartu bihurtu zen New Yorkeko Unibertsitateko Graduatuen Eskolan, eta 2009an Alemaniako Túbingenko Unibertsitateko irakasle titular eta Paleoantropologiako zuzendari izendatu zuten.[7] 2010ean, Zientziaren Aurrerapenerako Elkarte Estatubatuarreko kide hautatu zuten Paleoantropologiari egindako ekarpenengatik.[8] Harvati Elias Papatheodorou bioteknologiako enpresaburu greziarrarekin ezkonduta dago.[9] Bi seme-alaba dituzte.

Ibilbide profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Harvatiren ikerketak primateen eta gizakien eboluzioaren eta eboluzioaren teoria aztertzen du, Pleistozenoko gizakien paleobiologian eta giza jatorri modernoak batez ere. Landa-lanak egin ditu Europako eta Afrikako hainbat lekutan, eta aldagarritasun morfologikoak populazioaren historiarekin eta ingurumenarekin duen harremana ulertzen lagundu du.[10]

Giza jatorri modernoen eta neandertalen portaeraren ulermenean egin diren azken aurrerapenen buru izan da Harvati. Greziaren hegoaldean dagoen Apidima haitzuloko giza hondakin fosilei buruzko azken lanak, 150.000 urte baino gehiago atzeratu zuen Homo sapiensaren Europako iristea, eta giza sakabanatze goiztiarragoa eta uste baino askoz zabalagoa erakutsi zuen (Harvati et al. Nature, 2019). Lan hori The Guardian, Discover Magazine eta Live Science-k urteko aurkikuntza garrantzitsuenetakotzat jo zuen, baita Gizmodo-k hamarkadako aurkikuntza arkeologiko garrantzitsuenetarikotzat ere.[11][12][13][14]Haren lanek gizaki modernoekin (Beier et al.2018) lotutako indarkeria- eta lesio traumatikoen areagotzeari buruzko uste sendoak deuseztu zituen, eta zera frogatzen du, aurreko sinesmenen kontra, neanderthalek manipulazio-jarduera zehatzak egiten zituztela aldizka (Karakostis et al.2018).

Beste ekarpen batzuen artean, (Harvati et al. 2004 PNAS) Neanderthal espeziearen gizaki moderno goiztiar baten identifikazioa Hegoaldeko Afrikan (Grine et al. 2007 Science; TIME aldizkariak urteko hamar aurkikuntza nagusietakoen artean sailkatu zuen argitalpena);[15] eta gizaki modernoek uste baino askoz lehenago eboluzionatu zutela erakusten du, duela 300.000 urte inguru Marokon (Hublin et al.2017, Nature). Azkenik, Harvatiren lana izan da ikerketa paleolitiko eta paleoantropologikoaren buru Europako hego-ekialdean (Harvati eta Rosdic kandic 2016, Tourloukis eta Harvati 2018). Europako Ikerketa Kontseiluaren bi diru-laguntza jaso ditu, ERCren hasierako diru-laguntza bat 2011n eta ERC sendotzeko diru-laguntza bat 2016. urtean.[16] Gainera, 2015etik giza iraganeko hizkuntza-, kultura- eta biologia-ibilbideei buruzko Ikasketa Aurreratuen Zentroa zuzentzen du.[17]

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2016: ERC Consolidator Grant
  • 2014: Baden-Württembergen ikerketa-saria oinarrizko ikerketarako[18]
  • 2011: ERC Starting Grant
  • 2009: Hellenes saria atzerrian - 2009ko emakumea, Europa.[19]
  • 2000: New York Hiriko Unibertsitateko Urteko Hitzaldi beka.
  • 1998: Historia Naturaleko Museo Amerikarraren beka (Antropologia eta Paleontologia).
  • 1997: Alexander S. Onassis Public Benefit Foundation Doktoretza Fellowship

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Harvati K., Röding C., Bosman A., Karakostis F.A., Grün R., Stringer C., Karkanas P., Thompson N.C., Koutoulidis V., Moulopoulos L.A., Gorgoulis V.G., Kouloukoussa M. 2019. Apidima Cave fossils provide earliest evidence of Homo sapiens in Eurasia. Nature 571, 500-504
  • Lacruz R.S., Stringer C.B., Kimbel W.H., Wood B., Harvati K., O’Higgins P., Bromage T.G., Arsuaga J.-L. 2019. The evolutionary history of the human face. Nature Ecology & Evolution 3, 726-736  
  • Beier J., Anthes N., Wahl J., Harvati K. 2018. Similar cranial trauma prevalence among Neanderthals and Upper Paleolithic humans. Nature 563, 686-69.
  • Karakostis F.A., Hotz G., Tourloukis V., Harvati K. 2018. Evidence for precision grasping in Neandertal daily activities. Science Advances 4, eaat2369.
  • Tourloukis V., Harvati K. 2018. The Palaeolithic record of Greece: a synthesis of the evidence and a research agenda for the future. Quaternary International, SI Filling the Geographic Gaps in the Human Evolutionary Story, 466, 48-65.
  • Benazzi S., Douka K., Fornai C., Bauer C. C., Kullmer O., Svoboda J., Pap I., Mallegni F., Bayle P., Coquerelle M., Condemi S., Ronchitelli A., Harvati K., Weber G. W. 2011. Early dispersal of modern humans in Europe and implications for Neanderthal behavior. Nature 479, 525-528.
  • Hublin J.J., Ben-Ncer A., Bailey S., Freideline S., Neubauer S., Skinner M.M., Bergmann I., Le Cabec A., Benazzi S., Harvati K., Gunz P. 2017. New fossils from Jebel Irhoud (Morocco) and the Pan-African origin of Homo sapiens. Nature 546, 289-292.
  • Reyes-Centeno H., Harvati K., Jäger G. 2016. Tracking modern human population history from linguistic and cranial phenotype. Scientific Reports. DOI: 10.1038/srep36645.
  • Harvati K, Roksandic, M. (Eds.) 2016. Paleoanthropology of the Balkans and Anatolia: Human Evolution and its Context. Vertebrate Paleobiology and Paleoanthropology Series, Springer: Dordrecht.
  • Harvati K. 2015. Neanderthals and their contemporaries. In: W. Henke and I. Tattersall (eds.) Handbook of Paleoanthropology, 2. edizioa. Springer, pp. 2243-2279.
  • Reyes-Centeno H., Ghirotto S., Détroit F., Grimaud-Hervé D., Barbujani G, Harvati K. 2014. Genomic and Cranial Phenotype Data Support Multiple Modern Human Dispersals from Africa and a Southern Route into Asia. PNAS 111, 7248-7253.
  • Harvati, K and Harrison, T. 2006. Neanderthals Revisited: New Approaches and Perspectives. Springer: Dordrecht. ISBN 978-1-4020-5120-3.
  • Harvati K., Frost S.R. and McNulty K.P. 2004. Neanderthal taxonomy reconsidered: Implications of 3D primate models of intra- and inter-specific differences. PNAS 101, 1147-1152.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «Katerina Harvati: la senda griega en nuestras migraciones evolutivas a Europa | Ciencia y más» Mujeres con ciencia 21 de abril de 2020.
  2. ↑ «Department of Geosciences at the University of Tübingen» uni-tuebingen.de.
  3. ↑ Dvorsky, George. «La historia del origen de la humanidad se complica aún más» Gizmodo en Español.
  4. ↑ «Profile at AcademiaNet» academia-net.org.
  5. ↑ «Fall 2002 Colloquia at CUNY Graduate Center» gc.cuny.edu.
  6. ↑ «News release NYU 2004» nyu.edu.
  7. ↑ «New York Consortium in Evolutionary Primatology (NYCEP)» gc.cuny.edu.
  8. ↑ «News AAAS 2009» aaas.org.
  9. ↑ «Management Genkyotex» genkyotex.com.
  10. ↑ @NatGeoES. (2 de abril de 2020). «El hallazgo de un esqueleto juvenil de Homo naledi revela cómo crecía este pariente humano» National Geographic.
  11. ↑ Betts, Richard. (22 de diciembre de 2019). The science stories that shaped 2019. ISSN 0029-7712..
  12. ↑ «Scientists Find the Oldest Human Skull Outside of Africa» Discover Magazine.
  13. ↑ Contributor 2019-12-26T12:00:00Z, Owen Jarus-Live Science. «The 10 Biggest Archaeology Discoveries of 2019» livescience.com.
  14. ↑ «How This Decade of Archaeology Changed What We Know About Human Origins» Gizmodo.
  15. ↑ Mahr, Krista. (9 de diciembre de 2007). Top 10 Everything of 2007 - TIME. ISSN 0040-781X..
  16. ↑ [tt_news=39402 «Press release of the University of Tübingen 2016»] uni-tuebingen.de.
  17. ↑ «Curriculum Vitae» www.wordsandbones.uni-tuebingen.de/.
  18. ↑ «Press Release 2014» mwk.baden-wuerttemberg.de.
  19. ↑ «News Article 2009» helleniccomserve.com.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Katerina_Harvati&oldid=8867826"(e)tik eskuratuta