Somporteko errepide tunela

Koordenatuak: 42°47′33″N 0°32′39″W / 42.79244°N 0.54403°W / 42.79244; -0.54403
Wikipedia, Entziklopedia askea
Somporteko errepide tunela
Espainia eta Frantzia arteko muga
Kokapena
Estatu burujabe Frantzia
Frantziaren banaketa administratiboa Metropolitar Frantzia
Eskualdea Akitania Berria
Departamendua Pirinio Atlantikoak
Kokapen fisikoaPirinioak
Koordenatuak42°47′33″N 0°32′39″W / 42.79244°N 0.54403°W / 42.79244; -0.54403
Map
Historia eta erabilera
Irekiera1994
Inaugurazioa2003ko urtarrilaren 18a
Izenaren jatorriaSomport
Dimentsioak8.608 (luzera) m
Gurutzatzen duSomport eta Pirinioak
Eramaten duRoute nationale 134 (en) Itzuli eta N-330

Somporteko errepide tunela nazioarteko errepide tunela da. Aragoi eta Aspe bailarak lotzen ditu. 1994 eta 2002 artean Espainiak eta Frantziak sinatutako nazioarteko hitzarmen bati esker eraiki zen. 2003ko urtarrilaren 17an inauguratu zen. 8 608 metroko luzera du, horietatik 5 759 metro Espainia aldean daude eta 2 849 metro Frantzia aldean. Espainiako tunelik luzeena da.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XX. mendearen hasieran Zaragoza-Canfranc eta Paue-Canfranc burdinbideen tunel bat eraiki zen: Somporteko burdinbide tunela. Tunel hori 1970ean itxi zuten, eta errepidea izan zen komunikazio-bide bakarra; izan ere, errepide horrek 1 640 metroko altueran dagoen mendatea zeharkatu behar du, eta ibilgailuen zirkulazioa oso mugatuta dago neguko hilabeteetan.

Burdinbide tunela itxi egin zen, linearen erabilera bertan behera geratu baitzen, 1970eko martxoaren 27an l'Estanguet zubian, Frantziako zonaldeko tunelaren irteeraren eta Bedós geltokiaren artean, gertatutako zalantzazko jatorria zuen istripu bat SNCFk trafikoa eteteko aitzakia izan zen arte, ondoren Canfrancen zegoen material frantsesa kendu zelarik. Ordutik, egindako kudeaketa eta bilera ugariek ez zuten arrakastarik izan nazioarteko trafikoari berrekiteko.

1987an, Espainiako eta Frantziako gobernuek Pirinioetako mugaren bide-plangintzaren barruan sartu zuten tunela. Bi urte geroago, 1989an, batzorde hispano-frantses bat eratu zen, proiektu teknikoaren aurretiko azterketak egiten hasi zena. 1990ean, Europar Batasunak Azpiegituren Planean sartu zuen, E-07 Europako Ibilbidearen barruan. Azkenik, 1991ko apirilean, tunela eraikitzeko hitzarmena sinatu zen. 1994ko urtarrilean lanak hasi ziren. 1997ko uztailean espainiar eta frantziar langileak mendikatearen azpian zeuden. 2000. urtean, tunela ekipatzeko lanei ekin zitzaien, baina Mont Blanceko tunelaren istripuaren ondoren, lanak atzeratu egin zuen haren ondorioa, segurtasun-araudiak areagotu egin baitziren, azkenean, 400 metrotik behin trenbide-tunel zaharrera ebakuatzeko galeria bat sortzeko (hasiera batean, Espainiak 600 metrotik behin galeria bat proposatu zuen, baina proiektua 800 metrotik behin egiten hasi zen, Frantziak ezarri bezala). Azkenean, zortzi urteko lanen ondoren, Francisco Álvarez Cascos eta Gilles de Robien Espainiako eta Frantziako Sustapen ministroek inauguratu zuten tunela 2003ko urtarrilean.

Ikus gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]