Patrizio Antonio Orkaiztegi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Patrizio Antonio Orkaiztegi
Bizitza
JaiotzaAndoain1840ko martxoaren 17a
Herrialdea Gipuzkoa, Euskal Herria
HeriotzaTolosa1924ko azaroaren 7a (84 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakeuskara
gaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea

Literaturaren Zubitegia: 439

Patrizio Antonio Orkaiztegi (Andoain, Gipuzkoa, 1840ko martxoaren 17a - Tolosa, Gipuzkoa, 1924ko azaroaren 7a) euskal idazlea eta argitaratzailea izan zen.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arantzazuko, Gasteizko eta Iruñeko apaizgaitegietan ikasi ondoren, apaiz egin zen 1865ean. Sorabillako eta Altzoko erretore izan zen, harik eta karlistaldia bukatu zen arte. Santa Kruz apaizaren adiskide zela eta, Frantziara jo behar izan zuen, erbestera.

Handik itzulita, Elgoibarren egon zen apaiz (1876). Ondoren, Arrasateko (1878) eta, azkenik, Tolosako artzipreste izendatu zuten 1880. urtean. Euskal-Erria, Euskal Esnalea, Euskalzale, Gipuzkoarra eta Ibaizabal agerkarietan eman zituen argitara olerkiak eta bestelako lan aipagarrienak.

Obra nagusiak: Jesus eta Mariaren billerakoentzat itz neurtubac (1881), Toribio Iriondorekin batera eginiko olerkiak; Txardin berriak (1899), Sardin saltzaileak (1922), eta Euskal Dantzak (1922), antzerkilanak. Garbizalea zen, eta haren pentsamendua ezagutzeko ezinbestekoa da Observaciones para hablar y escribir tolerablemente en nuestro idioma euskera (1906) obra.

Argitaratzaile-lana ere egin zuenez, Frantzisko Ignazio Lardizabalen Testamentu Zarreco eta Berrico Condaira eta Sebastian Mendibururen Otoitz gaiak obrak plazaratu zituen.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo-loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Euskal idazleak
Euskal idazleak
Euskal idazleak
Artikulu hau euskal idazle bati buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]