Aleksei Navalni

Aleksei Navalni
	; (2011) Irudi gehiago
	Ahotsa
; Russia of the Future (en) Alderdiko burua	; 2013 -
; Russia of the Future (en) Alderdiko burua
Bizitza
Jaiotza	Butyn (en) , 1976ko Ekainaren 4a (47 urte)
Herrialdea	Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna (1976ko Ekainaren 4a - 1991); Errusia (1991 -
Bizilekua	Mosku
Lehen hizkuntza	errusiera
Familia
Ezkontidea(k)	Yulia Navalnaya (en) (2000 -
Seme-alabak	ikusi Daria Navalnaya (en) ; Zakhar Navalny (en) ;
Anai-arrebak	ikusi Oleg Navalny (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Yale World Fellows (en) ; Herrien Adiskidetasunaren Errusiako Unibertsitatea : zuzenbide (jakintza); Yale Unibertsitatea 2010) ; Finance University under the Government of the Russian Federation (en) ; (1999 - 2001) : Finantzak
Hizkuntzak	errusiera; ingelesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, abokatua, aktibista, blogaria, public figure (en) , activist shareholder (en) , youtuberra, enpresaburua, film-zuzendaria, telebista-ekoizlea, Esataria, legelaria eta gidoilaria
Altuera	1,89 metro
Lantokia(k)	Mosku
Enplegatzailea(k)	Anti-Corruption Foundation (en) ; Aeroflot (2012 - 2013)
Lan nabarmenak	ikusi Putin's Palace (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Person of the Year (2009) ; FP Top 100 Global Thinkers (2011) ; Prize of the Platform of European Memory and Conscience (2015) ; Time 100 (2017, 2021) ; Gold Play Button (2018) ; Courage Award (2021) ; Boris Nemtsov Prize (2021) ; Knight of Freedom Award (2021) ; Sakharov Saria (2021eko Urria) ; M100 Media Award (2021eko Urriaren 6a) ; The BOBs ; Boris Nemtsov Foundation for Freedom ; Silver Play Button ; Civil Courage Prize (2022) ; Günter Walraff award (2023) ;
Kidetza	Russian Opposition Coordination Council (en) ; Yale World Fellows (en)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Eliza ortodoxoa
Alderdi politikoa	Russia of the Future (en) ; Yabloko (en) ; Progress Party (en)
	navalny.com

Aleksei Anatolievitx Navalni^[1] (errusieraz: Алексе́й Анато́льевич Нава́льный; 1976ko ekainaren 4a) errusiar politikaria eta ustelkeriaren aurkako ekintzailea da.

2020ko abuztuan, Siberiako Tomsk hiritik Moskura zihoala, Navalni gaizki sentitzen hasi zen. Haren osasunak okerrera egin zuen hegazkinean, eta larrialdiko lurreratze bat egin behar izan zuen Omskeko aireportuan. Lur hartu zutenerako, konorterik gabe zegoen Errusiako oposizioburua.^[2]

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nazioarteko protagonismoa lortu zuen Errusiako Gobernuaren aurkako manifestazioak antolatuz bertako ustelkeriaren aurkako erreformak defendatzen zituela. Vladimir Putin Errusiako presidentea eta bere gobernuaren aurkako manifestazio hauen ondorioz, 2012an, The Wall Street Journalek "Nalvani Vladimir Putinen beldur handiena" zela idatzi zuen.

Navalny Errusiako Oposizioko Koordinazio Kontseiluko kidea eta oposizioko Aurrerako Alderdi politikoko buruzagia izan zen. 2013ko irailean, Moskuko alkateen hauteskundeetan parte hartu zuen, RPR-PARNAS alderdiaren laguntzarekin.

Bigarren postua lortu zuen, botoen %27rekin, Sergei Sobyanin alkate ohia, Putinek izendatutakoa aukeratua izan zelarik. Navalnyk hauteskunde iruzurrak aldarrikatu zituen, eta benetan boto gehiago jaso zituela esan zuen.

Navalny ezaguna egin zen LiveJournal blogaren bidez, baina gero YouTubera aldatu zen, non lau milioi harpidedun dituen eta Twitteren non 2,2 milioi jarraitzaile dituen. Kanal hauen bidez Errusiako estatuko funtzionarioen ustelkeriari buruzko bideoak eta dokumentuak argitaratu zituen, manifestazio politikoak antolatu eta berak kargu politiko bat lortzeko bere kanpainak sustatu zituen. Beste komunikabide batzuetan ere aktiboa izan da.

2011ko irratiko elkarrizketa batean Errusia Batua alderdiko agintaria Errusia Batua alderdiaren "lapur eta lapurren" alderdi gisa deskribatu zuen, epiteto ezaguna bilakatu zena. Ustelkeriaren Aurkako Fundazioa sortu zuen 2011n.

Navalny hainbat aldiz atxilotu dute Errusiako agintariek. Ustezko delituengatik bi zigor zigortu jaso zituen, bi kasu bereizietan. 2013ko uztailean eta 2014ko abenduan epaitua bost urteko eta hiru eta erdiko espetxe zigorra jaso zituen, hurrenez hurren. Giza Eskubideen Europako Auzitegiak emandako erabakien arabera, Errusiako Gobernuak, Nalvanyren aurka burututako bi kasuek bere jarduera politikoaren ondorioz mendekuan egindako asmakizunak direla uste du eta Navalnyk bidezko epaiketarako eskubidea urratu zuela.

Giza Eskubideen Memoria Zentroak Navalny preso politikotzat hartu zuen. 2014ko otsailean, Navalny etxeko atxiloketapean jarri zen eta komunikazioa bakarrik bere familiarekin izatera derrigortu zuten.

2016ko abenduan, Navalnyk 2018ko hauteskundeetan Errusiako presidente izateko ahalegina egiten saiatu zen, baina 2017ko abenduan Errusiako Hauteskunde Batzorde Zentralak debekatu zuen. Errusiako Auzitegi Gorenak bere errekurtsoa ezetsi zuen eta debekua berretsi zuen. Bera eta bere aldekoak behin baino gehiagotan atxilotu dituzte eta kanpainan zehar hainbatetan erasoen biktima bihurtu dira. 2017ko martxoan, Alexei Navalnik eta bere Ustelkeriaren Aurkako Fundazioak He Is Not Dimon to dokumentala sortu zuten, Dmitri Medvedev, lehen ministro ohia eta Errusiako presidenteari ustelkeria leporatuz.

2020ko abuztuaren 20an, Navalni ospitaleratua egon zen eta egoera larrian egon zen, ustez Tomsketik Moskurantz hegaldi batean ziurrenik pozoitu zutelako. Bere hegaldia Omskera desbideratu zen. Hurrengo egunean iritsi zen Berlinera hegazkin berezi batean non sendagileak baitzeuden. Abuztuaren 24az geroztik, koma artifizialean egon zen, baina gaur egun bere bizitza arriskutik kanpo dago.