Carlo Anti
| Carlo Anti | |||
|---|---|---|---|
1932 - 1943 - Concetto Marchesi → | |||
| Bizitza | |||
| Jaiotza | Villafranca di Verona, 1889ko apirilaren 28a | ||
| Herrialdea |  Italiako Erresuma (1889ko apirilaren 28a - 1946ko ekainaren 18a) Italia (1946ko ekainaren 18a - 1961eko ekainaren 9a) | ||
| Heriotza | Villafranca di Verona eta Padua, 1961eko ekainaren 9a (72 urte) | ||
| Hezkuntza | |||
| Heziketa | Atenasko Italiar Arkeologia Eskola (1913 - 1913) | ||
| Hizkuntzak | latina italiera | ||
| Irakaslea(k) | Emanuel Löwy (en)  Adolfo Venturi (en) | ||
| Jarduerak | |||
| Jarduerak | arkeologo klasikoa, unibertsitateko irakaslea, eduki-editorea, ofizierra eta Ikasketa klasikoetan aditua | ||
| Lantokia(k) | Padua | ||
| Enplegatzailea(k) | Paduako Unibertsitatea | ||
| Zerbitzu militarra | |||
| Parte hartutako gatazkak | Lehen Mundu Gerra | ||
Carlo Anti (1889ko apirilaren 28a - 1961eko ekainaren 9a) arkeologoa eta armadako ofiziala izan zen Lehen Mundu Gerran eta 1922ra arte.
Arkeologoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Villafranca di Veronan jaioa, Anti-k Veronan eta Bolonian ikasi zuen, non Gherardo Ghirardinirekin graduatu zen. Gero, Erromara joan zen Italiako Arkeologia Eskolan ikastera eta gero Pigorini Historiaurreko eta Etnografia Museo Nazionalera ikuskatzaile izateko. Erroman ikasi zituen urteetan bere emaztearekin, Clelia Vinciguerra-rekin, ezkondu zen, eskolan ere ikasle batekin. Garai hartan bere irakasleen artean, Emanuel Löwy gogoratu zuen, urte haietan Erroman jardun zuen austriar arkeologo handia, artisten historiarako zuen interesa garatzen lagundu ziona, Monakoko eskolarekin zuen harremanak suspertuta eta Johann Joachim Winckelmannek sortu zuen artearen historiaren aurka.
1914an Greziara bidaiatu zuen lehen aldiz, eta han Italiako eta atzerriko jakintsuak ezagutzeko aukera izan zuen, besteak beste, Luigi Pernier, Biagio Pace, Wilhelm Dörpfeld eta Panagiotis Kavvadias. [1]
1921ean Amedeo Maiuri-k eta Roberto Paribeni-k Anatoliara gonbidatu zuten Lizia eta Panfilia esploratzeko zereginarekin, Turkian italiar presentzia ezartzeko saiakera lausoen barruan. [2]
1922tik aurrera, bere jarduera arkeologiko eta akademikoa Paduako Unibertsitatearekin lotuta egon zen. Urte berean, Afrikako 33 objekturen erakusketa komisariotu zuen Pigorini Museoan eta Florentziako Museo Etnografikoan Veneziako XIII. Biurtekorako. [3]
1925etik 1936ra Luigi Pernierren laguntzailea izan zen Zireneko Apoloren santutegiko indusketetan. Zirenen, Anti materialaren azterketaz arduratu zen, eta Pernier indusketaz arduratu zen. [4] 1930ean, Egiptoko basamortuan dagoen Umm el Breighat (antzinako Tebtunis) indusketa egin zen. [5]
Bere errektorego garaian (1932-1938), Carlo Antiren jarduera arkeologikoan gutxiagotu egin zen, baina 1943rako ikasketetara dedikatu zen berriro. Anti purga baten menpe egon zen eta unibertsitatetik kendu zuten, baina hurrengo urtean irakaskuntzara itzuli zen, eta horretan jarraitu zuen 1959an erretiroa hartu zuen arte.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Marcello Barbanera, L'archeologia degli italiani (1998), p. 137
- ↑ Marcello Barbanera, L'archeologia degli italiani (1998), p. 128
- ↑ Luigi Polacco, Carlo Anti, in «Annuario dell'Università di Padova» 1963-1964, p. 6
- ↑ Marcello Barbanera, L'archeologia degli italiani (1998), p. 129
- ↑ Luigi Polacco, Carlo Anti, in «Annuario dell'Università di Padova» 1963-1964, p. 5
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q3659000