Christine Spengler

Christine Spengler
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Alsazia, 1945 (78/79 urte)
Herrialdea	Frantzia
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	argazkilaria, gerra argazkilaria eta fotokazetaria
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko zalduna (2009) ; Arte eta Letren zalduna (2006) ; Prix Roger-Pic (SCAM) (1998) ;
	christinespengler.com

Christine Spengler (Alsazia, Frantzia, 1945) argazkilari eta idazle frantsesa da.

Madrilen hazi zen, eta bere bokazioa Txaden aurkitu zuen. 1970ean egin zuen bere lehen erreportaje-argazkia. Bere Nikon kamerarekin, zuri-beltzean eman zuen gatazka hauen berri, Time, Life, New York Times, Paris Match aldizkarietan: Ipar Irlandako gerra zibila, Vietnam, Kanbodia, Mendebaldeko Sahara, Libano, Iran, Nikaragua, El Salvador, Kosovo, Irak, Afganistan eta abar. Duela zenbait urtetik, erreportajeak egitetik itzultzen zen bakoitzean, koloretako fotomuntaketak egiten zituen gerra exorzizatzeko. Hitzaldiak ematen ditu, eta hainbat libururen egile ere bada, besteak beste, Une femme dans la guerre, Éditions des femmes argitaletxean.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Christine Spengler Huguette Spengler artista surrealistaren alaba da (Parisko Vivienne galerian erakusketa egina). Jatorri alsaziarra du, eta Madrilen hazia da. Haurtzarotik, Prado Museora maiz egiten zituen bisitek markatu zuten, non deskubritu baitzituen espainiar pinturaren maisuak: Diego Velázquez, Francisco de Goya, Gerraren Hondamendien egilea.

Bere lanbidea tokiaren gainean ikastea erabaki zuen, gerrako korrespontsal bihurtu eta kausa zuzenak eta jende zapaldua defendatzeko. Lanbide hori azken erreportajera arte bete zuen, hain zuzen, Iraken, 2003an.

Belfasten 1972an ateratako argazkiak (Bloody Sunday-ren ondoren), Irango iraultzakoak 1979an, edo1975eko apirilean Khemer Gorriek egindako Phnom Penheko bonbardaketarenak, XX. mende amaierako gertaera garaikideei buruzko testigantza garrantzitsuenen artean daude. 1983an, Alsaziara itzulita, bere hildakoen erretratuak koloretan atera zituen lehen aldiz, objektu pertsonalez, perlez eta arrosa-petaloz inguratuta... Exboto horiek “bizien eta hildakoen arteko muga” indargabetzeko modu bat izan dira harentzat.

1988an, Christian Lacroixek harren koloretako lanarekin topo egin zuen, eta kaligrafiatutako testuak idatzi zizkion argazkiekin batera kolore gorriz. Splengerrek erantzun zion hark hainbeste maite zuen gorria gerretako odola baino ez zela. 2000n Éditions Marval argitaletxean Vierges et toréros lana argitaratu zituen, bere argazkiak Christian Lacroixen kaligrafiekin batera.

2016an, Argazkigintzaren Europako Etxeak atzera begirako L'Opéra du monde erakusketa eskaini zion, bere lanaren bi alderdiak biltzen zituena eta zeinak Juan Manuel Castro Prieto argazkilari espainiarrak errebelatu baitzituen, gero liburu eponimo batean argitaratzeko: Cherche midi argitaletxean. Christine Spenglerrek, abbé Pierrek eskatu ziona artean gogoan: “Ez ahaztu Parisko makadamean ere gerra badagoela!», Calaiseko migratzaile-kanpaleku batean hartutako azken erreportaje-argazkia erakutsi zuen, haien bizi-baldintza miserablea erakusteko, baina baita animatzen dituen itxaropenaz ere.

2017an, Cadaquéseko Incadaqués lehen argazki-jaialdiko ohorezko gonbidatua izan zen, eta Salvador Dalí margolariaren omenezko serie bat erakutsi zuen.

2017an, Cherche midi argitaletxean, Marguerite Durasen omenezko liburu bat argitaratu zuen: Série indochinoise - Hommage à Marguerite Duras, Fanny Ardanten hitzaurrearekin.

2018an, Christine Spenglerren bizitzari buruzko film dokumental bat egin zuen Xavi Herrerok: Moonface, une femme dans la guerre. Urte berean, "Une femme dans la guerre" erakusketa ibiltaria egin zen Sevillako Espace Philippe Artidor galerian, Durasen.

2019an, "L'Opéra du Monde" erakusketa ibiltaria izan zen Nizako Charles Nègre Argazkilaritza Museoan.

2020an, “Women war photographers” erakusketa egin zuen Kunstpalast Museumen (Düsseldorf, Alemania), “Fotografinnen an der Front” Winterthur Fotomuseum-en (Winterthur, Suitza), “La Sérénité retrouvée” Ibizako Club Diarion.^[1] Houlgateko argazki-jaialdiko "Les Femmes s'exposent" erakusketaren amabitxi izan zen, eta Normandia Bakerako Mundu Foroaren 3. edizioko ohorezko gonbidatu izan zen, Caengo "L'espoir au milieu des ruines" erakusketan.

2021ean, Frantziako Estatuari bere argazki artxiboak eman zizkion Arkitektura eta Ondare Mediatekari, Ondarearen eta Argazkigintzaren Mediateka bihurtua egun.

2023an, Editions Des femmes-Antoinette Fouque argitaletxean argitaratutako "Une femme dans la guerre - 1970-2016" audioliburuari "Coup de cœur de l'Académie Charles Cros 2023. Bibliothèque des voix" saria eman zioten.

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Christine Spenglerrek hainbat sari irabazi zituen erreportari-lanagatik, besteak beste,

SCAM saria (Paris), 1998an gerraguneetako emakumeei buruz egindako lanagatik.^[2]

1998an, "Urteko emakumea" aukeratu zuten Bruselan.

Chevalier de l'ordre des Arts et des Lettres (2006)^[3]
Chevalier de la Légion d'honneur (2009)^[4]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Christine Spenglerren lanak bi alderdi ditu: gerrako argazkiak zuri-beltzean, eta koloretako fotomuntaketak, plastika-argazkilaritzaren korrontearekin bat egiten duena.

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Série indochinoise, hommage à Marguerite Duras, Cherche midi, 2017.
L'Opéra du monde, Cherche midi, 2016.
Ibiza y Formentera eternas. La serenidad recobrada, Camara de Commercio, Ibiza y Formentera, 2009.
Années de guerre, Éditions Marval, 2003.
Vierges et toreros, Éditions Marval, 2003
Une femme dans la guerre, Éditions Ramsay, 1991.
Une femme dans la guerre: 1970-2005, Des femmes. Antoinette Fouque, 2006.

Erakusketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1979 - 1989: Canon Gallery, Zurich, Suitza
1979 - 1989: Caixa de Pensiones, Bartzelona, «Une femme dans la guerre»
1979 - 1989: Canon Gallery, Amsterdam, Herbehereak
1983: Musée d'Art moderne de la ville de Paris, ikus-entzunekoa
1983: Canon Gallery, Bartzelona
1985: Rencontres internationales de la photographie, Arles, «Le deuil d'Éric»
1987: Galerie Canon, Paris, «Sahara interdit»
1987 à 1989: Rencontres internationales de la photographie, Arles, «Vierges et Toreros»
1988: Toledoko merkatua, Madril, Espainia, «Toreros, Toreros»
1988: Fnac-Montparnasse, Paris, «La femme en Iran»
1988: Musée de l'Élysée, Lausanne, Suitza, «Christine Spengler, 15 ans dans la guerre»
1988: Canon Gallery, Amsterdam, Herbehereak, «Une femme dans la guerre»
1989: Turin, Italia, «Des enfants dans la guerre»
1991: Espace photographique, Paris, «De la guerre et du rêve»
2001: La Palma, Kanariar Uharteak, «Femmes dans la guerre»
2002: Encontros da Imagen, Braga, Portugal, «Autoportraits d'une correspondante de guerre»
2010: Espace Cardin, Paris, «Ibiza et Formentera éternelles - La sérénité retrouvée»
2016: Maison européenne de la photographie, Paris, «L'Opéra du Monde»
2017: Parisko 6. barrutiko udala, «Série indochinoise - Hommage à Marguerite Duras»
2017: Festival Incadaqués, invitée d'honneur du premier Festival de la photo de Cadaqués, «Hommage à Dali»
2018: Galerie des Femmes, Paris, «Femmes combattantes»
2018: Espace Philippe Artidor, galerie Vues d'ici, Duras, «Une femme dans la guerre» et «Série indochinoise - Hommage à Marguerite Duras»
2019: Musée de la Photographie Charles Nègre - Niza, «L'Opéra du Monde»
2020: Fotomuseum Winterthur, Winterthur, Suitza, «Fotografinnen an der front - Von Lee Miller bis Anja Niedringhaus»
2020: Kunst Palast - Düsseldorf - Alemania, «Women war photographers - From Lee Miller to Anja Niedringhaus»
2020: Abbaye des Dames, Normandia Bakerako Mundu Foroa, Caen, «L'espoir au milieu des ruines»
2020: «Les femmes s'exposent» hirugarren argazki-jaialdiaren amabitxi, Houlgate
2021: Galerie Belle Rive, Ouistreham, «Duelles», Orlan, Karine Saporta eta Delphine Diallorekin
2022: Musée de la Libération de Paris, Paris, Femmes photographes de guerre, Lee Miller à Anja Niedringhaus^[5]
2022: XVIIIe édition des Promenades photographiques, Vendôme, manège Rochambeau, «Mon paysage intérieur»
2022: Fisheye Gallery, Arles, «Vierges et Toreros»
2023: Maison Guerlain, Paris, erakusketa kolektiboa «Chère Eugénie»
2023: Couvent des Minimes, Perpinyà, erakusketa kolektiboa «Le monde sous nos yeux»
2023: «XIIe Printemps photographique de Pomerol» jaialdiaren kartelburua
2023: SCAM - Paris - Philippe Valloisen «Les guerres de Christine S.» filmaren proiekzioa
2023: Fotomuseum den Haag - La Haye - Herbehereak - «Women on the Front Line – Photography from Lee Miller to Anja Niedringhaus»