Henri Barbusse

Henri Barbusse
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Adrien Gustave Henri Barbusse
Jaiotza	Asnières-sur-Seine, 1873ko maiatzaren 17a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Mosku, 1935eko abuztuaren 30a (62 urte)
Hobiratze lekua	Père Lachaise hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: pneumonia
Familia
Ezkontidea(k)	Hélyonne Mendès (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, kazetaria, gidoilaria, biografoa, eleberrigilea, politikaria, margolaria, poeta eta historialaria
Enplegatzailea(k)	L'Humanité
Lan nabarmenak	ikusi Under Fire (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Goncourt Saria (1916) ; Concours général ; Croix de guerre 1914–1918 ;
Kidetza	Sobietar Batasuneko Zientzien Akademia; Zientzien Errusiar Akademia
Mugimendua	proletarian literature (en)
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkak	Lehen Mundu Gerra
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Frantziako Alderdi Komunista

Henri Barbusse (Asnières-sur-Seine, Frantzia, 1873ko maiatzaren 17a, - Mosku, 1935eko abuztuaren 30a) idazle eta kazetari frantziarra izan zen. Pentsamolde komunista defendatu zuen, baita esperanto hizkuntza erabili eta aldarrikatu ere.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

I. Mundu Gerra parte hartu zuen. Bertan hiru aldiz zauritu eta gero, 1915ean eta 17 hilabete gerran ibili eta gero, gerran jarraitzeko libratu zen bere zauriak zirela eta. Barbusse bakezalea eta antimilitarista bihurtu zen bere gerra esperientzien ondorioz.

1918an Frantziatik Moskura bizitzera joan zen. Bertan errusiar neska batekin ezkondu zen. Errusiar Iraultzak eragin handia izan zuen bere bizitzan eta bere idazlanetan. Frantziako Alderdi Komunistako partaide bihurtu zen 1923an. Hortik aurrera, batez ere Frantzian eta Sobietar Batasunean baina baita ere munduko hainbeste lekutan, adibidez Australian, komunismoaren aldeko hitzaldi eta ekintzak burutu zituen.

Idazle moduan ezaguna egin zen "Le Feu" (euskaraz "sua") liburua egin zenean. Hona hemen zati bat:

≪Lubakian, iritsi da erasoaren ordua. Prestatzen ari dira. Gizonak lerroan jartzen dira, beti isilik, manta gurutzatuta, kaskoaren uhala kokotsean eta fusilen gainean jarrita. Haien aurpegiei behatu diet: aurpegi suminduak, zurbilak, sakonak...

Ez dira gudariak; gizonak dira. Ez dira ez abenturazaleak, ez gerrariak, ez giza sarraskirako eginak. Langileak dira, eta bereiz daitezke uniformeen barruan. (...). Prest daude. Heriotzaren eta sarraskiaren seinalearen zain daude; baina ikus daiteke, haien irudiari baioneten lerro bertikalen artean begiratuta, gizonak baino ez direla. Haietako bakoitzak badaki bere burua eskainiko diela, bere bularra, bere sabela, bere gorputza osoa, erabat biluzik, aldez aurretik apuntatutako fusilei, obusei, pilatuta eta jada prest dauden granadei, eta batez ere, hutsik egiten ez duen metrailadora metodikoari (...).

Propagandaren bidez bizkortu nahi badituzte ere, ez daude gogotsu. Ororen gainetik, senezko erreakzioak dituzte.

(...) Haien isistasunak, haien gelditasunak, aurpegia zanpatzen dien lasaitasun-mozorroak, ametsa, beldurra eta agurra adierazten du.≫

Henri Barbusse, "Le feu" (Eskuadra baten egunkaria), 1916.