Sally Gunnell

Wikipedia, Entziklopedia askea

 

Sally Gunnell

Bizitza
JaiotzaChigwell (en) Itzuli, 1966ko uztailaren 29a (57 urte)
Herrialdea Erresuma Batua
Hezkuntza
HeziketaWest Hatch High School (en) Itzuli
Hizkuntzakingelesa
Jarduerak
Jarduerakatleta eta telebista aurkezlea
Atletismoa
Kirol diziplinak 400 metro hesidunak
Errekorrak
Berezitasuna Irizpidea Data M
Marka pertsonalak
Berezitasuna Lekua Data M
 
Pisua58 kilogramo
Altuera167 zentimetro
Jasotako sariak
sallygunnell.com
IMDB: nm1109345 IAAF: 14275195 Olympic.org: sally-gunnell Edit the value on Wikidata

Sally Jane Janet Gunnell (Chigwell, Essex, Erresuma Batua, 1966ko uztailaren 29a) britainiar atleta da, espezialista 400 metroko hesi-lasterketan. Proba horretako txapeldun olinpikoa izan zen, mundu osoan eta Europan, eta munduko errekorra ere lortu zuen.[1][2][3][4][5][6][7][8]

Kirol ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehen etapa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Atletismoan hasi zen Essex Ladies klubean, eta hasieran batez ere luzera-jauzian aritzen zen. 1980an junior txapeldun nazionala izan zen proba horretan.

Ondoren, zorte ona izan zuen proba konbinatuetan (pentatloia eta heptatloia), eta hesi-probekin uztartu zituen. Schwechaten 1983ko Europako Junior Txapelketetan bi probetan parte hartu zuen, 13. postua heptatloian eta erdifinalista 100 metroko hesietan.

Ospea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Auckland-eko 1990eko Commonwealtheko Jokoetan emanaldi nabarmena izan zuen, 400 metroko hesietan eta 4 x 400 metro erreleboetan urrea irabaziz, eta 100 metroko hesietan zilarra. 400 m hesietan txapeldun olinpikoa izan zen, Debra Flintoff-King australiarrari irabazita.

Hala ere, urte horretan bertan kanporatu zuten Stuttgarteko aire zabaleko Europako Txapelketako sailkapen-serieetan, eta 1987ko Erromako Munduko Txapelketetan finalaurrekoetara baino ez zen heldu. Horren ondorioz, berriro planteatu zuen bere karrera, eta 1988tik aurrera, batez ere 400 metroetako hesiak izan zituen ardatz, non gauza nabarmenak egiteko aukera gehiago ikusten zuen.

Proba horretan egindako aurrerapena oso ona izan zen. Seulgo 1988ko Udako Olinpiar Jokoetan parte hartu zuen, finalista izan zen eta 5. postua lortu zuen 54,03ko denboraz, ordura arte bere marka pertsonal onena.

1989an, pista estaliko 400 metro lauetako Europako txapelduna izan zen Hagan, eta urte berean 6.a izan zen Budapesteko pista estaliko mundialetan proba berean, nahiz eta proba lauetan espezialista izan ez.

Handik bi astera, Commonwealtheko txapeldun-tituluak baliozkotu zituen Victoria hirian (Kanada), 400 metro hesi eta errelebotan, 4 × 400 metro.

Hala ere, Spliteko aire zabaleko Europako txapelketetan, urte berean, 6. postua baino ez zuen lortu. 400 metro hesietan, nahiz eta erreleboetan brontzezko domina irabazi zuen 4 × 400 metro, non britainiarrek ekialdeko alemanen eta sobietarren atzetik amaitu zuten.

Munduko elitean behin betiko ospetsu egin zen 1991n, Tokioko aire zabaleko Munduko Txapelketetan zilarrezko domina lortu zuenean, 53,16rekin (bere marka pertsonal onena), eta Tatyana Ledovskaya sobietarrak baino ez zuen aurretik izan 53,11rekin. Gunnell urteko munduko rankingeko lehena izan zen.

Txapeldun olinpikoa eta munduko errekorra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere kirol-ibilbidearen arrakastarik handiena 1992ko Bartzelonako Udako Olinpiar Joakoetako urrezko domina izan zen, 53,23rekin irabazi baitzuen, urte hartako munduko markarik onena. Zilarrezko domina Sandra Farmer-Patrick estatubatuarrarentzat (53,69) eta brontzezkoa Janeene Vickers herrikidearentzat (54,31) izan zen.

Gainera, Gunnellek beste domina olinpiko bat irabazi zuen 4 × 400 metroko errelebu-proban, non Britainia Handia 3.a izan zen. Talde Bateratuaren eta Ameriketako Estatu Batuen ondoren. Britainiar laukotea ordena horretan osatu zuten proba: Phylis Smith, Sandra Douglas Morgan, Jennifer Stoute eta Gunnell bera.

Stuttgarteko Munduko Txapelketetan (1993), munduko espezialistarik onena zela erakutsi zuen berriro, eta urrezko domina irabazteaz gain, munduko errekor berria ezarri zuen, 52,74. Zilarra berriro ere Sandra Farmer-Patrick estatubatuarrarentzat izan zen, 52,79 egin baitzuen, 1986tik Marina Stepanova sobietarrak zuen munduko errekorra hobetu zuen.

1992ko Bartzelonako Udako Olinpiar Jokoetan bezala, erreleboetan brontzezko beste domina bat irabazi zuen 4 × 400 m, ordukoan Ameriketako Estatu Batuen eta Errusiaren atzetik. Britainiarrak orduko proba horretan Linda Keough, Phylis Smith, Tracy Goddard eta Sally Gunnell ziren.

1994ko Helsinkiko Aire Zabaleko Europako Txapelketetan, lortu gabe zuen titulu bakarra lortu zuen: urrezko domina irabazi zuen 53,33rekin eta abantaila eskandalagarria atera zien gainerako lehiakideei; izan ere, zilarra Silvia Rieger alemaniarrak eraman zuen, 54,68rekin, Gunnelletik ia segundo eta erdira.

Horrela, Gunnell munduko rankingaren buru izan zen hirugarren urtez jarraian, eta titulu olinpikoek, mundukoak, europarrak eta Commonwealthekoak aldi berean zuten historiako lehen atleta bihurtu zen.

Amaiera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hainbat urtetan 400 metro hesi menderatu ondoren, Gunnellen erregealdia amaitu egin zen. 1995ean, pistetatik urrun egon zen, orpazurdako (akilesen tendoi) arazo fisikoengatik, eta ezin izan zuen Goteborgen munduko titulua defendatu.

1996an itzuli zen lehiaketara, Atlantako Joko Olinpikoei begira. Nazioko txapelduna izan zen, eta Jokoetan parte hartu zuen, baina berriro ere bere arazo fisikoengatik aldendu zen eta finalerdietan alde egin behar izan zuen.

Azken lehiaketa 1997ko Atenasko Munduko Txapelketak izan ziren. Han ere arazoak izan zituen eta finalerako ere ez zen sailkatu.

Bestelako lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Atletismotik erretiratu ondoren, hainbat jarduera egin ditu. Kirol programa bat aurkeztu du BBCn, eta fitnessari, osasunari eta elikadurari buruzko lau liburu idatzi ditu.

Jonathan Bigg atleta ohiarekin ezkonduta dago eta hiru umeren ama da: Finley, Luca eta Marley.

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Emaitzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehiaketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urtea Lehiaketa Lekua Postua Marka
1986 Commonwealth-en jokoak Edinburgo 1.a 100 m-ko hesia 13,29
1988 Pista estaliko Europako Txapelketa Budapest 4.a 400 m lauetan 51,77
1988 Joko Olinpikoak Seul 5.a 400 m hesitan 54,03
1989 Pista estaliko Europako Txapelketa Pagoa 1.a 400 m lauetan 52,04
1989 Pista estaliko Munduko Txapelketa Budapest 6.a 400 m lauetan 52,60
1989 Munduko Kopa Bartzelona 3.a 400 m hesitan 55,25
1990 Pista estaliko Europako Txapelketa Glasgowa 4.a 400 m lauetan 53,38
1990 Commonwealth-en jokoak Auckland 2.a hesia, 100 m-tan.
1.a 400 m-ko hesia

1.a 4 × 400 m

13,12

55,38 3:28,08

1990 Europako Txapelketa Splita 6.a 400 m-ko hesia

3.a 4 × 400 m

55,45

3:24,78

1991 Munduko Txapelketa Tokio 2.a 400 m hesitan 53,16 €
1992 Joko Olinpikoak Bartzelona 1.a 400 m-ko hesia

3.a 4 × 400 m

53,23

3:24,23

1993 Munduko Txapelketa Stuttgart 1.a 400 m-ko hesia

3.a 4 × 400 m

52,74

3:23,41

1994 Commonwealth-en jokoak Garaipena 1.a 400 m-ko hesia

1.a 4 × 400 m

54,51

3:27,06

1994 Europako Txapelketa Helsinki 1.a 400 m hesitan 53,33
1994 Munduko Kopa Londres 1.a 400 m-ko hesia

1.a 4 × 400 m

54,80

3:27,36

Marka pertsonalak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 400 metro hesi - 52,74 (Stuttgart, 1993ko abuztuaren 19a)
  • 100 metro hesi - 12,82 (Zurich, 1988ko abuztuaren 17a)
  • 400 metro lau - 51,04 (Gateshead, 1994ko uztailaren 20a)

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «Official Site of Olympic Champion Sally Gunnell» www.sallygunnell.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  2. ↑ «BBC undermined me so I quit, says Gunnell» Mail Online (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  3. ↑ (Ingelesez) Hartston, William. (2017-08-19). «What happened to retired athlete Steve Ovett? - The Saturday Briefing» Express.co.uk (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  4. ↑ «Sally's Biography | Sally Gunnell» www.sallygunnell.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  5. ↑ (Ingelesez) May, Pete. (2011-04-01). «Sally Gunnell: My family values» The Guardian ISSN 0261-3077. (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  6. ↑ «Sally Gunnell» Bing (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  7. ↑ (Ingelesez) Wilson, Jeremy. (2023-08-21). «Sally Gunnell interview: ‘It astounded me, how good I was'» The Telegraph ISSN 0307-1235. (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).
  8. ↑ «Sally's Biography | Sally Gunnell» www.sallygunnell.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-04).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Sally_Gunnell&oldid=9622217"(e)tik eskuratuta