Edukira joan

Alice Schwarzer

Wikipedia, Entziklopedia askea
Alice Schwarzer

(2010)
erredaktoreburu

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakAlice Sophie Schwarzer
JaiotzaWuppertal, 1942ko abenduaren 3a (81 urte)
Herrialdea Alemania
 Hirugarren Reicha
Hezkuntza
Hizkuntzakalemana
frantsesa
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, idazlea, emakumeen eskubideen aldeko ekintzailea eta editorea
Jasotako sariak
aliceschwarzer.de
IMDB: nm1266992 Allocine: 212444
Twitter: _aliceschwarzer Musicbrainz: 57d60a72-1642-4080-b15e-7c519c0d57be Discogs: 2137774 Edit the value on Wikidata
Gruppenfoto-Maischberger, 2022.11.29.

Alice Sophie Schwarzer (Wuppertal, Alemania, 1942ko abenduaren 3a) alemaniar kazetaria, idazlea eta ekintzaile feminista da. Feminismo alemaniarraren figura historikotzat hartua, 1977an Emma aldizkari feminista sortu zuen, eta bertako editore eta erredaktore burua izan da.[1] 1970eko hamarkadan, AEBko Women's Liben ildotik Frantzian sortutako Mouvement de Libération des Femmes delakoaren sortzaileetako bat izan zen Parisen, eta 68ko maiatzaren oinordekoa eta Emakumeen Eskubideen Defentsarako Nazioarteko Mugimenduko kidea.[2] Pornografiaren eta prostituzioaren aurka egindako borrokarengatik da bereziki ezaguna.

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wuppertal kanpoaldean jaio zen gerra garaian. Bere amak, Erikak, 21 zituen eta ezkongabea zen. Ez zuen aitaren izenik eman, eta, erditu eta gutxira, alaba Adolf Hitlerri oparitu nahi ote zion galdetu zioten, eta horrek umezurztegi batean sartuko zutela esan nahi zuen. Erica amak uko egin zion, eta bere aitak, Aliceren aitonak, Ernst Schwarzerrek, eman zuen bere izena tutore gisa.[3] Alice bere amaren aldeko aitona-amonek hazi zuten Wuppertalen, eta "aita" eta "ama" deitzen zien. Etxean, geroago kontatu zuenez, rolak aldatuta zeuden, eta amona ekintzaile politikoa zen bitartean, aitona arduratzen zen hura zaintzeaz.[4]

Bigarren Mundu Gerran, Bavariara ebakuatu zuten eta 1950era arte ez zen Ruhr eskualdera itzuli. Frantzian ikasi ondoren, Schwarzer 1966an hasi zen Düsseldorfen praktiketako kazetari lanetan, eta 1969an hasi zuen bere kazetari ibilbide profesionala.[5]

1970etik 1974ra, freelance gisa lan egin zuen Parisko hainbat hedabidetarako, kazetaritza psikologia eta soziologia ikasketekin txandakatuz. Jean-Paul Sartre eta Daniel Cohn-Bendit ezagutu zituen Schwarzerrek. Garai horretan Monique Wittigekin batera Mugimendu Feministan parte hartu zuen Parisen (Mouvement de Liberation des femmes, MLF).[3] 1971ko apirilean, Schwarzer Simone de Beauvoir, Jeanne Moreau eta Catherine Deneuverekin elkartu zen Frantzian abortua legeztatzearen aldeko kanpainan, eta publikoki iragarri zuen abortu bat izan zutela eta horregatik kartzelan sartzeko arriskuan egon ziren, abortatzea debekatuta zegoen eta.[5]

"Abortatu dugu" mugimendua Alemanian

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

28 urterekin, Parisen bizi izan zen, eta haren izena iritzi publikoan ezaguna egin zen abortatzeko eskubidearen aldeko kanpaina Alemaniara eraman zuenean. 1971ko ekainean, Schwarzerrek Stern aldizkariaren azala okupatu zuen "Abortatu dugu" kanpainarekin. Herrialde horretako 374 emakumek, besteak beste, Romy Schneiderrek, Senta Bergerrek edo Carola Sternek, aitortu zuten abortu bat izan zutela Alemanian abortua legeztatzeko Frantziaren antzeko beste kanpaina arrakastatsu batean: Wir haben abgetrieben![3][6] Hamarkada batzuk geroago, Schwarzerrek jakinarazi zuen ez zuela inoiz aborturik izan.[7] Proiektuaren izena Frauen gegen den § 218 ("Emakumeak 218 sekzioaren aurka ", abortua legez kanpokotzat jotzen zuen Alemaniako Zigor Kodearen atala) izan zen. 1971ko udazkenean, Schwarzerrek izenburu bereko lehen liburua argitaratu zuen. Mendebaldeko Alemaniak legeztatzeko legea bertan behera utzi zuen Alemaniako Auzitegi Konstituzionalak abortatzeko hartutako erabakia, 1975.

1974an Alemaniara itzuli zen eta telebistako eztabaida batean parte hartu zuen Esther Vilar idazle antifeministarekin, “emantzipazioaren erregina” ezizenarekin. Bere Der kleine Unterschied und seine großen Folgen (Diferentzia txikia eta bere ondorio izugarriak) liburua, 1975ean hamaika hizkuntzatara itzulita argitaratu zena, supersalmenta bihurtu zen.[3] Bertan, emakume arruntaren eguneroko bizitza deskribatu zuen, baita sexualitateak genero borrokan zuen papera ere. Argitalpen horrek Schwarzer feminismo alemaniar garaikidearen erreferente bihurtu zuen. Bere aldarrikapen aitzindarien artean emakumeen buruaskitasun ekonomikoa defendatzea egon zen. Etxetik kanpo lan egiten hasi aurretik emakume ezkonduek senarrarengandik baimena lortzea eskatzen zuen legea salatu zuen, eta horren aurka agertu zen publikoki; 1976an kendu zuten xedapen hori. Emakumea objektu sexual soil gisa degradatu izana ere salatu zuen, eta hori ez zitzaion gustatu garai hartako gizarteari.[3]

1977an, Emma aldizkari feminista sortu zuen, eta, ordutik, erredakzioburu eta editore izan zen bertan. Bere lehen zenbakia 1977ko urtarrilaren 26an argitaratu zen eta txosten bat zeraman hiltzaile eta hiltzaileen arteko ezberdintasunei buruz; gizon langabearen profil bat; gizonezkoen giza gorputzaren anatomiari buruzko argibideak eta hoditeriak konpontzeko aholku praktikoak.[8]

Aldizkariaren egoitza Kolonian zegoen. Urte hartan idatzi zuen lehen artikulua Alemaniako prentsan, emakumeen genitalen mutilazioari buruz.[1] 1978an, Stern astekariaren aurkako salaketa jarri zuen, emakumeak sexista baten itxuran aurkeztea egotzita. Aldizkariak Helmut Newton argazkilariaren irudi bat argitaratu zuen azalean. Auzitegiek atzera bota zuten salaketa, baina Schwarzerrek Newtoni eraso egiten jarraitu zuen, sexista, arrazista eta faxista izatea egotzita.[3]

1987an, PorNo pornografiaren debeku-kanpaina bultzatu zuen Alemanian, eta salatu zuen pornografiak emakumeen duintasuna urratzen zuela, haien aurkako indarkeria mediatiko mota bat zela, eta emakumeen aurkako misoginia eta indarkeria fisikoa bultzatzen zituela.

1992tik 1993ra, Zeil um Zehn telebista saioko aurkezlea izan zen Schwarzer, Hessischer Rundfunk kanalean. Alemaniako telebistako elkarrizketa-saioetan maiz agertzen da, eta feminismoarekin lotutako gaietan erreferente mediatikoetako bat bihurtu da.[9][5]

1993an, Emma aldizkaria bi hilean behin argitaratzen hasi zen, eta Schwarzerrek aldizkariaren lidergoa liburuekin uztartu zuen, besteak beste, Eine tödliche Liebe (Maitasun hilgarria), Petra Kelly eta Gert Bastiani buruzkoa, eta Romy Schneider eta Marion Dönhoffen biografiak. Guztira, 16 liburu argitaratu ditu idazle gisa, eta 15 editore gisa.

Bere iritziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alemania

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere ustez, genero politikari dagokionez, Alemania "Mendebaldeko Europan atzeratuen dagoen herrialdea da".[10]

Prostituzioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Historikoki prostituzioa legeztatzearen kontrako borrokan konprometitua, putetxeak legeztatu zituen 2002ko legearen aurkako kanpaina egin zuen Alemanian. Prostituzioa emakumearen aurkako indarkeria dela uste du, eta prostituzioa legeztatzeak "proxenetei eta pertsonen trafikatzaileei mesede" egiten diela salatu du. "Alemania emakumeen salerosketaren Europako epizentroa da eta turista sexualen helmuga herrialdea. Aurrerakoia dirudi, baina, berez, atzerakoia eta patriarkala da"[10]

Genero-indarkeria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Salatu du genero indarkeria ia ez dela agertzen hedabideetan, eta Emma aldizkarian hainbat hamarkadatan kategoria legal eta estatistiko bat ezartzeko borrokatu den arren, 2002an lortu barik zegoela.

Islamismoa eta beloaren erabilera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere iritziz, islamismoa ideologia totalitarioa da, eta islama bahituta duen XXI. mendeko faxismoa. Ezkerrak eta ezarritako alderdiek islamismoari garrantzia kendu diotela uste du.[1] Schawarzerrentzat musulman informatuak, fededunak izan edo ez, lehen biktimak dira. Era berean, salatu du Alemanian islam politikoaren iturririk handiena 90eko hamarkadatik gizartean infiltratutako elkarteak direla.[10] Europaren islamizazio progresiboaz ohartarazi du, eta, haren ustean, horrek giza eskubideen higadura sortuko luke, batez ere emakumeen eskubideena.

Azken urteetan, oso kritikoa izan da islamismo politikoarekin eta emakumeak Islamean duen jarrerarekin; uste du emakumeen kontrako debekuak bultzatzen dituela eskola publikoetan edo hijab-a erabiltzen duten beste inguru publikoetan, zapalkuntzaren sinbolotzat jotzen du eta.

Zirkuntsizioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haurren zirkuntzisioa etengabe legeztatzearen alde idatzi du.[11]

Iruzur fiskala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1980ko hamarkadan, Schwarzerrek banku kontu bat zabaldu zuen Zürich Lienhardt & Partner-en egoitza zuen banku pribatuan, Alemaniako zerga agintariei bere aktiboak ezkutuan mantentzeko. Hurrengo urteetan, Schwarzerrek liburuen salmentatik eta aurkezpen publikoetatik lortutako irabaziak Suitzako banku kontu horretara bidali zituen, eta, horretara, Alemanian zergak ekiditea lortu zuen. Interes eta interes konposatuak barne, legez kanpoko aktiboak 4 milioi euroan pilatu ziren.[12]

Alemaniako zerga kodearen 371 Atalaren arabera (Abgabenordnung), iruzur fiskal baten egileak zigorra ekidin dezake, berak delitua onartzen badu eta ordaindu bako zergen dibulgazio osoa ematen badie agintariei (alemanez: strafbefreiende Selbstanzeige ). Schwarzer ahalegindu zen Alemaniako agintari fiskalei sekretuan halako dibulgazioa egiten. 2014ko otsailean, ordea, Der Spiegel Alemaniako egunkariak gaiari buruzko ikerketa artikulu bat idatzi zuen, kasua publiko eginez.[13] Erreakzio gisa, Schwarzerrek adierazpen bat egin zuen bere webgunean auziari buruz. "In eigener Sache" ("norbere kontura") izenburupean, Schwarzerrek onartu zuen zergak huts egin zituela. Adierazpen horretan, Schwarzerrek argudiatu zuen iraganean, Alemanian aurkari politikoen beldur izan zela, eta «benetan beldur» zela noizbait herrialdea utzi beharko ote zuen, eta, hortaz, badaezpada, finantza aldetik prest egon behar zuela.[14]

2014ko maiatzean, Alemaniako agintari fiskalek eta fiskal penalek Schwarzerren jabetzako hainbat higiezin eskuratu zituzten, epaileek Schwarzerren banku-kontuei buruz emandako aginduak beteta.[15] Schwarzerrek Alemaniako agintari fiskalei aurkeztu zien hasierako autoesposizioa ez zen zuzena izan, eta ez zituen ordaindu bako zerga guztiak ordaindu. Kasu horretan, erakustaldi pertsonalek ez zuten inolako errugabetasun-efekturik, Alemaniako zerga-legediaren arabera; hori zela eta, 2016an, Schwarzerri sei digituko isuna jarri zion Koloniako auzitegiak (Amtsgericht), iruzur fiskalarengatik.[12]

Bizitza pertsonala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2018ko ekainean, Schwarzer Bettina Flitnerrekin ezkondu zen.[16]

Sariak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1996an, "Bundesverdienstkreuz am Bande" alemaniarra (Merituaren Gurutzea zintan) jaso zuen , eta 2005ean, "Bundesverdienstkreuz 1. Klasse" (Merituaren Gurutzea, Lehen klasea). Merituaren Gurutzea Alemaniako Errepublika Federaleko estatu-sari orokor bakarra da.
  • 2004an, "Danubius saria" jaso zuen "emakumeen eskubideen aldeko borroka sutsuarengatik".
  • 2004ko abenduan, Frantziako Ohorezko Legioko Zaldun izendatu zuten.
  • 2005eko urtarrilaren 15ean, Alemaniako Ipar Renania-Westfalia estatu federalaren Staatspreis saria jaso zuen.
  • 2007an, Else Mayer Fundazioaren saria jaso zuen.
  • 2002an, Unsere Besten programan, bizirik zegoen alemaniar onena bozkatu zuten, eta, oro har, 23. postuan.

Bibliografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b c Doncel, Luis. (2016-02-14). “La izquierda es culpable del auge del populismo”. ISSN 1134-6582..
  2. ↑ Alice Schwarzer,. 1979-03-22 ISSN 1134-6582..
  3. ↑ a b c d e f «Alice Schwarzer: icono de la emancipación | DW | 03.12.2007» DW.COM.
  4. ↑ «75 años de la histórica feminista Alice Schwarzer | DW | 03.12.2017» DW.COM.
  5. ↑ a b c A Pioneering German Feminist Looks Back in Anguish. Publicado el 31 de marzo de 2017. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  6. ↑ Smale, Alison. (2017-03-31). A Pioneering German Feminist Looks Back in Anguish (Published 2017). ISSN 0362-4331..
  7. ↑ Germany's most famous women's rights activist Alice Schwarzer at 75. Publicado el 1 de diciembre de 2017. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  8. ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. (26 de enero de 2007). «Emma, una feminista de treinta años» DW.COM.
  9. ↑ Kuzmany, Stefan. «Alice Schwarzer Steuersünde: Die Feministin und ihr Eigentum - DER SPIEGEL - Kultur» www.spiegel.de.
  10. ↑ a b c Carbajosa, Ana. (2020-12-19). «“La legalización de la prostitución es reaccionaria y patriarcal”» EL PAÍS.
  11. ↑ Soll die Beschneidung verboten werden?. Publicado el 2 de julio de 2017. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  12. ↑ a b Die Einzige und ihr Eigentum. Publicado el 3 de febrero de 2014. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  13. ↑ Alice Schwarzer beichtet Schweizer Steuergeheimnis. Publicado el 2 de febrero de 2014. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  14. ↑ In eigener Sache. Publicado el 2 de febrero de 2014. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  15. ↑ Durchsuchung bei Alice Schwarzer - Neuer Verdacht auf Steuerhinterziehung. Publicado el 7 de junio de 2014. Consultado el 26 de febrero de 2020.
  16. ↑ Alice Schwarzer hat ihre Lebensgefährtin geheiratet. Publicado el 7 de junio de 2018. Consultado el 26 de febrero de 2020.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Alice_Schwarzer&oldid=9855479"(e)tik eskuratuta