Carmen Iglesias

Wikipedia, Entziklopedia askea
Carmen Iglesias

katedradun

1984 -
Chronicler of the Villa de Madrid (en) Itzuli

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría del Carmen Iglesias Cano
JaiotzaMadril, 1942ko martxoaren 16a (82 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
HeziketaMadrilgo Complutense Unibertsitatea
Tesi zuzendariaLuis Díez del Corral
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakhistorialaria
Enplegatzailea(k)Madrilgo Complutense Unibertsitatea
Jasotako sariak
KidetzaReal Academia Española
Historiaren Errege Akademia

Carmen Iglesias, ezaguna Gisbert kondesa izenaz, jaiotzaz María del Carmen Iglesias Cano, (Madril, 1942ko martxoaren 16a) madrildar historialaria, irakaslea eta akademikoa da, XVIII. mendean aditua. Historiako Errege Akademiako kidea da 1991z geroztik. Erakunde hori zuzendu du 2014az geroztik, eta kargu hori bete duen lehen emakumea izan da.[1] Real Academia Españolako kidea da 2000. urtetik, E besaulkia (e maiuskula) okupatuz.

Cristina infantaren tutorea eta Felipe VI.aren irakaslea izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Familia liberal eta ilustratu batean jaio zen Iglesias,* eta Madrilgo Complutense Unibertsitatean ikasi zuen. Bere prestakuntza intelektualean garrantzitsua izan zen Luis Díez del Corral irakaslearen laguntzaile bihurtu zen 1984an.[1]

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Irakasle[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Complutentsean katedra lortu eta urtebetera, Cristina Borbikoaren tutore izendatu zuten. Zientzia Politiko eta Soziologia Fakultatean, geroago, 80ko eta 1993 urteen artean, Felipe printzeariHistoriako eskolak emateko aukeratu zuten.

Akademian[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1989an, Historiako Errege Akademiako euskaltzain oso hautatu zuten, Miguel Artola, Gonzalo Anes eta Luis Díez del Corralen laguntzarekin, eta 1991n sartu zenean, estratuan eserita zegoen emakume bakarra izan zen, eta bigarrena erakundearen historian, Mercedes Gaibrois de Ballesteros atzetik, 1935ean.[2][3]

2000. urtean, Espainiako Errege Akademiako euskaltzain oso izendatu zuten, E besaulkia (eta maiuskula) hartuta. Gonzalo Torrente Ballester hil ondoren hutsik geratu zen, eta, hala, erakundeko bizirik zegoen hirugarren emakumezko akademikoa bihurtu zen, Ana María Matute idazlearekin (1998an sartu zen) eta Margarita Salas biokimikarekin (2001eko abenduan sartu zen) batera. RAEk emakumeen presentzia urria izan zuen aurretik, beste bi emakumek bakarrik okupatu zuten XX. mendean besaulki bat: desagertutako Carmen Conde eta Elena Quiroga. XX. mendea baino lehen, beste emakume bat baino ez zen izan Akademian, María Isidra de Guzmán eta de la Cerda, 1784an María «ohorezko akademiko» gisa onartua, Karlos III.aren erregealdian.[4][5]

Zuzendari, kontseilari...[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikasketa Politiko eta Konstituzionalen Zentroko zuzendaria eta Estatu Kontseiluko berezko kontseilaria izan zen 1996tik 2004ra bitartean. Lanpostu horretatik, 2000. urtean Espainiako Historiako Sari Nazionala jaso zuen "Simbolos de España" koordinatu eta hitzeman zuen.[6][3]

2007tik 2011ra El Mundo egunkariko Grupo Unidad Editorial-ean izan zen buru. 2011ko martxoaren 30ean Madrilgo kronista ofizial izendatu zuten.[7]

2014ko maiatzaren 13an, Juan Carlos I.a erregeak Gisberteko kondesa titulua eman zion, eta urte bereko abenduan Historiako Errege Akademiako zuzendari hautatu zuten, kargu hori betetzen lehena izanik.[8][1]

Lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europako XVIII. mendean espezialista da Iglesias, eta sari ugari jaso ditu, besteak beste, Giza Balioen Posta Saria 1996an, ikerketa-karrera oso aktibo eta emankorrean. Ibilbide horretan, Rousseau, Montesquieu, Comte, sentimendu nazionalisten germena eta Ilustrazio iparramerikarrari buruzko liburuak idatzi ditu.

Berrehun argitalpen baino gehiago idatzi zituen, besteak beste, "El pensamiento de Montesquieu: política y ciencia natural/Montesquieu-ren pentsamendua: politika eta zientzia naturala" (1984). 1985ean, Bordeleko Montesquieu Akademiaren Saria lortu zuen. Liburu horretan, egilea ikerlariek gutxi sumatu zuten gai batez arduratu zen: filosofo frantsesaren pentsamenduan naturaren ideia jakin batetik gizakiaren eta gizartearen mundura egiten zen transposizioa, zientzia naturaletik antropologiara eta soziologiara igarotzea. "Razón, sentimiento y utopía/ Arrazoia, sentimendua eta utopia" (2006) edo "No siempre lo peor es cierto. Estudios de historia de España/ Ez da beti okerrena egia. Espainiako historia ikerlanak" (2009).[3]

Bere proiektu eta antolakuntzaren komisario eta autore izan den erakusketa historikoen katalogoak ere egin ditu: Carlos III y la Ilustración/Karlos III.a eta Ilustrazioa (Madril eta Bartzelona, 1988); España fin de siglo. 1898/Espainia mende-amaieran. 1898. (Madril eta Bartzelona, 1998); Felipe II. Un monarca y su época. La monarquía hispánica/Felipe II.a. Monarka bat eta haren garaia. Monarkia hispanikoa (El Escorial, 1998); Ilustración y proyecto liberal. La lucha contra la pobreza /Ilustrazioa eta proiektu liberala. Pobreziaren aurkako borroka (La Lonja de Zaragoza, 2001); El mundo que vivió Cervantes/ Cervantesek bizitako mundua (Madril, 2005-2006); Zaragoza y Aragón: encrucijada de cultura/Zaragoza eta Aragoi: kulturen bidegurutzea (La Lonja de Zaragoza, 2008).[5]

Eta hainbat telebista-programatan parte hartu du, hala nola "Siete siglos" eta "Mujeres en la historia".[3]

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Iglesias, Carmen (1984). El pensamiento de Montesquieu: política y ciencia natural. Alianza Editorial. 
  • Iglesias Cano, María del Carmen (2001). Razón y sentimiento en el siglo XVIII. Real Academia de la Historia. ISBN 9788489512832. 
  • Iglesias, Carmen (2006). Razón, sentimiento y utopía. Galaxia Gutenberg. ISBN 9788481096286. 
  • Iglesias, Carmen (2009). No siempre lo peor es cierto. Estudios de historia de España. Galaxia Gutenberg. ISBN 9788481097245. 

Sariak eta aintzaespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1985ean Montesquieu saria
  • 1992an Frantziako Gobernuaren Palmas Akademikoen Ordena.
  • 1995ean Alfontso X.a Jakitunaren Ordena Zibileko Gurutze handia
  • 1996an Posta Taldearen Giza Balioen Saria
  • 1999an Madrilgo Arte Kritikarien Elkarteko Lafuente Ferrari saria
  • 2001ean Kazetaritzako FIES saria
  • 2006an Giza Zientzietako Julián Marías ikerketa-saria
  • 2011n Madrilgo Herriko kronista
  • 2014an Gisberteko kondesa. Espainiako Juan[9] Carlos I.a erregeak emandako noble-titulua, biziartekoa eta jaraunspenezkoa ez dena.
  • 2015ean Antonio de Sancha saria, Madrilgo Editoreen Elkarteak emana
  • 2022an Queen Sofia Spanish Institute saria.[10]
  • 2022an Espainiako Aginduen Historiako Saria.[11]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c «Carmen Iglesias, nueva directora de la Real Academia de la Historia» ELMUNDO.
  2. ↑ Casado Rigalt, Daniel. (2018). «Mercedes Gaibrois y Riaño» Diccionario Biográfico Español (Real Academia de la Historia).
  3. ↑ a b c d 20Minutos. «Carmen Iglesias se convierte en la primera mujer directora de la Real Academia de la Historia - 20minutos.es» 20minutos.es - Últimas Noticias.
  4. ↑ León, Diario de. «Carmen Iglesias lee hoy su discurso de ingreso en la Real Academia» Diario de León.
  5. ↑ a b «Carmen Iglesias | Real Academia Española» www.rae.es.
  6. ↑ Símbolos de España. Madrid: Centro de Estudios Políticos y Constitucionales, 2000. ISBN 84-259-1111-7. ISBN 978-84-259-1111-8.
  7. ↑ PLENO DEL AYUNTAMIENTO. «Acuerdos de la sesión ordinaria del Pleno celebrada el día 30 de marzo de 2011». En: BOAM, 4 may. 2011, n. 6424, as. 1049.
  8. ↑ «El Rey concede el título de condesa a la tutora académica del príncipe y Cristina. Noticias de Casas Reales» El Confidencial.
  9. ↑ Jefatura del Estado: «Real Decreto 354/2014, de 13 de mayo, por el que se concede, con carácter vitalicio, el título de Condesa de Gisbert a doña María del Carmen Iglesias Cano.» Boletín Oficial del Estado (117): 37786. 14-05-2014.
  10. ↑ Sánchez-Vallejo, María Antonia. (2022-04-01). «La reina Sofía entrega en Nueva York los premios que llevan su nombre a Carmen Iglesias, Carlos Slim y José Andrés» El País.
  11. ↑ Agencia EFE. (6 de mayo de 2022). Carmen Iglesias gana el Premio de Historia Órdenes Españolas. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Aurrekoa: Antonio de Vargas-Zúñiga y Montero de Espinosa Miembro de la Real Academia de la Historia
23.medalla 1989tik 		Ondorengoa:-
Aurrekoa: Luis Aguiar de Luque (CEPC) Ikasketa Politiko eta Konstituzionalen Zentroko zuzendaria
(1997 arte Konstituzio Ikasketen
Zentroa)1996-2004 		Ondorengoa: José Álvarez Junco
Aurrekoa: Gonzalo Anes Historiako Errege Akademiako zuzendaria
2014 		Ondorengoa:-
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Carmen_Iglesias&oldid=9259957"(e)tik eskuratuta