Emilia Pardo Bazán
Emilia Pardo Bazán | |
---|---|
![]() | |
Bizitza | |
Izen osoa | Emilia Antonia Socorro Josefa Amalia Vicenta Eufemia Pardo Bazán y de la Rúa-Figueroa |
Jaiotza | Coruña, 1851ko irailaren 16a |
Herrialdea |
![]() |
Heriotza | Madril, 1921eko maiatzaren 12a (69 urte) |
Familia | |
Aita | José Pardo Bazán |
Ezkontidea(k) |
José Quiroga y Pérez de Deza (en) ![]() |
Bikotekidea(k) |
Benito Pérez Galdós Joaquín Vaamonde Cornide (en) ![]() José Lázaro |
Seme-alabak | |
Familia |
ikusi
|
Hezkuntza | |
Hizkuntzak |
gaztelania ingelesa alemana |
Jarduerak | |
Jarduerak |
saiakeragilea, literatura-kritikaria, eleberrigilea, kazetaria, salonnière (en) ![]() |
Lan nabarmenak |
The House of Ulloa (en) ![]() La cuestión palpitante (en) ![]() Q12391421 ![]() Q16578932 ![]() Q16588138 ![]() Q5575234 ![]() Q16606269 ![]() |
Kidetza | Real Academia Galega |
Mugimendua | errealismoa |
Genero artistikoa |
eleberria ipuina |
![]() |
Emilia Pardo Bazán (Coruña, 1851ko irailaren 16a - Madril, 1921eko maiatzaren 12a) idazle, saiogile eta kazetari galiziarra izan zen.
Familia noble batean jaio zen.
Naturalismo eta Errealismoaren mugimenduaren kidea izan zen. Egile erabat emankorra izan zen, kontuan hartuta 41 eleberri, 580 ipuin baino gehiago, ehundaka saio eta 7 drama eta 2 sukalde-liburu idatzi zituela, Los pazos de Ulloa lana guztien artean nabarmenetarikoa izanda. Feminismoaren inguruko bere planteamenduak plazaratu zituen, bere garaian oso jarrera aurrerakoia azalduz. Azpimarratu behar da Galiziako bi figura nagusietakoak emakumeak izatea ere bai, Rosalía de Castro eta bera hain zuzen ere.
Bere ekimen eta beste batzuenari esker, Real Academia Galega fundatu zuten 1906an, galiziera arautzeko eta bultzatzeko asmoaz. Hala ere, bere lan guztiak gaztelaniaz egin zituen.[1]
Emakumeen hezkuntza-eskubideen sustatzailea izan zen.[2]

« | "Ezin zaio, hertsiki, emakumearen egungo hezkuntzari heziketa deitu, otzantze baizik, zeren obedientzia, pasibotasuna eta menekotasuna proposatzen baitira azken finean".[3] | » |
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Narratiba[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Pascual López (1879).
- Un viaje de novios (1881).
- La tribuna (1882).
- El Cisne de Vilamorta (1885)
- La dama joven (1885)
- Los pazos de Ulloa (1886-1887).
- La madre naturaleza (1887).
- Cuentos de mi tierra (1888).
- Una cristiana (1890).
- La prueba (1890).
- La piedra angular (1891).
- Cuentos escogidos (1891).
- Cuentos de Marineda (1892).
- Cuentos sacroprofanos (1899).
- La quimera (1905).
- Dulce sueño (1911).
Saio eta kritika[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Estudio crítico de las obras del padre Feijoo (1876).
- La cuestión palpitante (1883).
- La revolución y la novela en Rusia (1887).
- Nuevo Teatro Crítico (1891-1892).
- Polémicas y estudios literarios (1892).
- Los poetas épicos cristianos (1895).
- Lecciones de literatura (1906)
- La literatura francesa moderna (1910).
- La cocina española antigua (1913).
- Porvenir de la literatura después de la guerra (1917).
Bidaia liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Al pie de la torre Eiffel (1889)
- Por Francia y por Alemania (1889)
- Por la España pintoresca (1895)
- Por la Europa católica (1905).
Biografiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Lírica[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Jaime (1876).
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Enparantza, Jose Luis, Alvarez. (2014-05-10). Horretaz. Elkarlanean, S.L. ISBN 978-84-9027-263-3. Noiz kontsultatua: 2020-06-10.
- ↑ «Emilia Pardo Bazani buruzko saioa dinamizatuko du gaur Letizia Martinez-Alcocerrek» etakitto.eus 2017-11-27 Noiz kontsultatua: 2020-06-10.
- ↑ (Gaztelaniaz) Acosta, Eva. (2007). Emilia Pardo Bazán: la luz en la batalla. Lumen ISBN 978-84-264-1635-3. Noiz kontsultatua: 2020-06-10.