Ferapontoven monasterioa

Ferapontoven monasterioa
	Ферапонтов Белозерский монастырь
	UNESCOren gizateriaren ondarea
	Irudi gehiago
Kokapena
Estatu burujabe	Errusia
Errusiako oblastak	Vologda oblasta
Municipal district	Kirillovsky District
Rural settlement in Russia	Ferapontovskii rural village
Herrixka	Ferapontovo
Koordenatuak	59°57′23″N 38°34′03″E / 59.956389°N 38.5675°E
Historia eta erabilera
Irekiera	1398 (egutegi gregorianoa)
Erlijioa	Eliza ortodoxoa
Elizbarrutia	Moskuko eparkia
Arkitektura
Estiloa	Russian architecture (en)
Gizateriaren ondarea
Irizpidea	(i) eta (iv)
Erreferentzia	982
Eskualdea	Europa eta Ipar Amerika
Izen-ematea	2000 (XXIV. bilkura)
	Webgune ofiziala
	↑ UNESCOk egindako sailkapenaren arabera ;

Ferapontoven monasterioa (errusieraz: Ферапонтов монастырь) Vologda oblasteko monasterio ortodoxoa da. Herrialdeko Erdi Aroko artearen ikur nabarmenetariko bat denez, Unescok 2000an Gizateriaren Ondare izendatu zuen.^[1]

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

San Ferapontovek monasterioa sortu zuen 1398an Belozeroko San Ziriloren omenez egindako Kirilo-Belozerski monasterioaren ekialdean. Monasterioa, Ziriloren dizipulu zen San Martzinianorekin hasi zen ezagutzen, 1447an Hirutasunaren eta San Sergioren Lavraren abade bihurtuko zena.

Ivan III.aren familiako kideek monasterio ortodoxo hau babestu zuten. Rostoveko maisuek eraikin zaharrena, Ama Birjinaren Natibitatearen katedrala (1490), eraiki zuten. 1490eko hamarkadan Errusiako iparraldean eraikitako hiru katedraletan hobekien zaindutako eraikina da. Barruko horma guztiak, Dionisiok margotutako freskoekin estalita daude.

1530eko hamarkadan, diruzaintza, jangela eta Deikundearen eliza gehitu zizkioten, kanpandorre batez errematatua. Garai hartan monasterioak Ivan IV.aren arreta berezia zuen, baita inguruko 60 herri ere. Tsarrak berak maiz bisitatzen zuen monasterioa erromes soil gisa.

1614an, Garai Gatazkatsuan, poloniarrek monasterioa arpilatu zuten. Berreraikitzean, San Martzinianoko elizak (1641), eliza barbakana bat (1650) eta kanpandorre bat (1680) ere eraiki zituzten. Elizako kanpandorreko kanpaiak, 1638koak, Errusiako zaharrenak direla esaten dute.

Monasterioak, pixkanaka-pixkanaka, bere garrantzi erlijiosoa galdu zuen, eta erretiro-leku bihurtu zen, edo, Nikon patriarkaren kasuan bezala, erbesteratze-leku klero ospetsuarentzat. Paulo I.ak 1798an itxi zuen. 1904an komentu bezala berrezarri zuten, hogei urte beranduago boltxebikeek itxi zuten eta 1975ean museo bihurtu zen.

Museoa Errusia iparraldeko parke nazionalaren parte da 1991tik.