Taisia Bekbulatova

Wikipedia, Entziklopedia askea
Taisia Bekbulatova
Bizitza
Jaiotza1991ko martxoaren 10a (33 urte)
Herrialdea Errusia
Hezkuntza
HeziketaMoskuko Estatu Unibertsitatea
Hizkuntzakerrusiera
Jarduerak
Jarduerakkazetaria eta editorea
Jasotako sariak
Facebook: heather.ale.9 Twitter: protivorechie Instagram: protivorechie VK: id7486407 Edit the value on Wikidata

Taisia Lvovna Bekbulatova —errusieraz: Таисия Львовна Бекбулатова— (Errusia, ) errusiar kazetaria eta editorea da. 2019. urtean Holod Media aldizkaria sortu zuen, bere aldizkari propioa hain zuzen ere, sari ezberdinak irabaziz. 2020an atxilotu egin zuten Ivan Safronovekin batera. Atzerriko ajente izendatu zuten eta Errusiatik kanpo eraman zuten, bere lankideak bezalaxe, ilegalak bihurtuz. 2022. urtean BBC-k urteko 100 emakume inspiratzaileetariko bat izendatu zuen.[1][2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bekbulatovak kazetaritza ikasi zuen Moskuko Estatuko Unibertsitatean.[3] Ikasketetako laugarren urtean Kommersant egunkari errusiarrean bekaduna izan zen. Liudmila Resnianskaia Kazetaritzako irakasleak kazetari politikoa izatera bultzatu zuen.[4]

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2012. urtean Kommersanteko politika saileko korrespontsal lanetan hasi zen. 2017a Meduza onlineko argitalpenaren korrespontsal berezia bihurtu zen, eta 2019. urtera arte gai politiko eta ez-politikoei buruz idatzi eta argitaratu zuen.[5][6][3]

2019. urtean Holod Media on-line aldizkaria atera zuen. Harrapatua izatea saihestu zuen serieko hiltzaile eta bortxatzaile bati buruzko ikerketa bat izan zen bere lehen historia garrantzitsua. Dmitri Lebed Abakango taxi-gidaria zen Khakassiako urruneko eskualdean, eta hainbat aldiz atxilotu zuten arren, ondoren askatu egin zuten krimenekin jarraitzeko.[7] Poliziak baztertu egin zituen erasoetatik bizirik atera ziren emakumeak, eta justiziak eta inplikatzeko gaitasunak ukatu egin zizkien.[8] "Road tono Askiz" istorioa 2019ko abuztuan argitaratu zen eta Redkollegiako Holod saria irabazi zuen.[7] Laster beste kazetari batzuk bildu zituen.[8]

Ivan Safronov ikertzen ari ziren funtzionario errusiarrek 2020ko uztailean erregistratu zuten beren etxea. Safronov egun berean atxilotu zuten, traidorea zela susmatzen zutelako. Taisiak kontaktatuta Pavel Chikov, funtzionarioak iritsi zirenean, esan zuen Nikolai Vasiliev abokatuak ezin izan zela joan.[6] 2021. urtearen amaieran, Errusiako Justizia Ministerioak atzerriko agente gisa etiketatu zuen eta Tbilisira joan zen.[9]

Haren aldizkariak Ukrainaren inbasio errusiarrari buruzko berriak argitaratu zituen 2022an. 2022an, Errusiako estatuak "albiste faltsuak" deituriko lege berriak onartu zituen, argitalpena debekatu zuten legeak. Bere kazetariei hamabost urte arteko kartzela-zigorra ezarri zieten lege horiek hausteagatik Kazetarien Babeserako Batzordeak azaldu zuen kazetariak "trumilka" emigratzen zutela zentsura berria saihesteko. Bekbulatovak kalkulatu zuenez, 150 joan ziren eta hamabi bat langilek utzi zuten herrialdea. Bere segurtasunerako Errusian geratzea erabaki zuten kazetariekin harremanak hausten ari zela esan zuen.[9]

2022an, BBCk beste bi emakume errusiarrekin batera sartu zuen, urteko 100 emakume inspiratzaileenen artean. BBCk emakumeen eskubideen estaldura eta Ukrainaren inbasio errusiarra aipatu zituen. Beren esaldia errepikatua hauxe da:

"Ez dut aurrerabide saihestezinean sinesten. Zibilizazio modernoa beti izan da hauskorra eta suntsitzeko erraza. Eta emakumeen eskubideak izaten dira desagertzen lehenak."[1][2]

Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2022. urtean BBC-k urteko 100 emakume inspiratzaileetariko bat izendatu zuen.[1][2]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c (Gaztelaniaz) Mundo, News. (2022-12-07). «Quiénes son las 100 Mujeres influyentes e inspiradoras elegidas por la BBC en 2022 (y cuáles son las 12 de América Latina)» Hecho en California con Marcos Gutierrez (Noiz kontsultatua: 2023-02-06).
  2. ↑ a b c «BBC 100 Women 2022: Who is on the list this year? - BBC News» News.
  3. ↑ a b Александра Воробьёва. (2021-06-02). «Героиня miranna. Таисия Бекбулатова» Miranna.
  4. ↑ «Журналист и главный редактор журнала "Холод" Таисия Бекбулатова о любимых книгах» Wonderzine 2020-12-14.
  5. ↑ «Таисия Бекбулатова: "У женщин больше препятствий на пути к достижениям"» Журнал «Журналист» 2021-05-24.
  6. ↑ a b «Officials raid the home of former ‘Meduza’ correspondent Taisiya Bekbulatova» Meduza.
  7. ↑ a b «A new magazine tells chilling stories from Russia's remote regions» Global Voices 2020-11-02.
  8. ↑ a b Дорога в Аскиз — Редколлегия. .
  9. ↑ a b «‘Censor yourself or don’t work at all’: Why squeezed Russian journalists are fleeing in droves» Committee to Protect Journalists 2022-03-10.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Taisia_Bekbulatova&oldid=9643793"(e)tik eskuratuta