Edukira joan

Torcuato Fernández-Miranda

Wikipedia, Entziklopedia askea
Torcuato Fernández-Miranda


Espainiako senataria

1977 - 1979

Gorte frankistetako presidentea

1975eko abenduaren 6a - 1977ko ekainaren 15a
Alejandro Rodríguez de Valcárcel

Espainiako Gobernuko presidente

1973ko abenduaren 20a - 1973ko abenduaren 31
Luis Carrero Blanco - Carlos Arias Navarro

Gorte frankistetako prokuradorea

1971ko azaroaren 11 - 1977ko ekainaren 30a
Luis Carrero Blanco - José Utrera Molina
Hautetsia: Gorte Frankisten 10. Legegintzaldia

Mugimenduko ministro-idazkari nagusia

1969ko urriaren 29a - 1974ko urtarrilaren 3a
José Solís - José Utrera Molina

Gorte frankistetako prokuradorea

1967ko azaroaren 6a - 1971ko azaroaren 12a
José Solís
Hautetsia: Gorte Frankisten 9. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1964ko uztailaren 3a - 1967ko azaroaren 15a
Hautetsia: Gorte Frankisten 8. Legegintzaldia

Q43932779 Itzuli

1956 - 1962
Joaquín Pérez Villanueva - Juan Martínez Moreno (en) Itzuli
Q43930198 Itzuli

1954 - 1956
José María Sánchez de Muniáin Gil (en) Itzuli - Lorenzo Vilas López (en) Itzuli

Gorte frankistetako prokuradorea

1952ko urriaren 18a - 1952ko apirilaren 5a
Sabino Álvarez Gendín (en) Itzuli
Hautetsia: Gorte Frankisten 3. Legegintzaldia

Gorte frankistetako prokuradorea

1952ko maiatzaren 14a - 1954ko urriaren 15a - Valentín Silva Melero
Hautetsia: Gorte Frankisten 4. Legegintzaldia
katedradun

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakTorcuato Fernández-Miranda y Hevia
JaiotzaGijón1915eko azaroaren 10a
Herrialdea Espainia
HeriotzaLondres1980ko ekainaren 19a (64 urte)
Hezkuntza
HeziketaOviedoko Unibertsitatea
Colegio de la Inmaculada (en) Itzuli
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria, legelaria, unibertsitateko irakaslea eta abokatua
Lantokia(k)Madril
Enplegatzailea(k)Oviedoko Unibertsitatea
Madrilgo Complutense Unibertsitatea
Salamancako Unibertsitatea
Jasotako sariak
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa
Alderdi politikoa FET y de las JONS

Torcuato Fernández-Miranda Hevia (Gijón, 1915eko azaroaren 10a - Londres, 1980ko ekainaren 19a) espainiar politikari eta legelaria izan zen. Frankismoaren azken urteetan izandako paperagatik eta Juan Carlos I.aren zuzenbide politikoaren irakasle izateagatik ospetsu bilakatu zen. Historialariek Espainiako trantsizioaren estrategatzat dute.[1][2] Gainera, 1973ko abenduan, ETAk Carrero Blanco erail zuenean presidente bitartekaria izan zen, Carlos Arias Navarrok kargua zin arte.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. (Gaztelaniaz) Elorza, Antonio. (2013/10/02). «El tapado de la democracia» El País.
  2. (Gaztelaniaz) Preston, Paul. (2014/06/02). «Una inmensa legitimidad popular» El País.


Biografia
Asturiasko Printzerria
Artikulu hau Asturiasko biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.