Brasilgo kroaziarrak

Brasilgo kroaziarrak
	; Kroaziar jatorriko brasildar dantzariak, Sao Paulon.
Biztanleak guztira
	45.000
Biztanleria nabarmena duten eskualdeak
	Batez ere Brasilgo hego-mendebaldea
Hizkuntza
	Batez ere portugesa
Erlijioa
	Gehien bat katolikoak
Zerikusia duten beste giza taldeak
	Kroaziarrak eta brasildarrak.

Brasilgo kroaziarrak (Croato brasileiro) jatorria, partzialki edo osoki Kroazian duten, eta Brasilen bizi diren taldea dira.

Kalkuluen arabera, 45.000 kroaziar etniko bizi dira Brasilen.^[2] Gerra arteko garaian, emigratzaile kroaziarren prestakuntza- eta lan-arloko kualifikazioak ez ziren aldatu aurreko aldiekin alderatuta; etorkin gehienak kalifikaziorik gabeko nekazariak ziren, eta emigratu zuten artisauen kopurua aurrekoa baino pixka bat handiagoa baino ez zen.

Hala ere, Lehen Mundu Gerraren ondoren Hego Amerikako herrialdeak migrazio helburu garrantzitsua ziren, nekazaritzako langileak edo beste langile batzuk oraindik behar zituztelako. Etorkin gehienek lanpostuak betetzen zituzten nekazaritzan (Argentina eta Brasil) edo meategietan (Txile eta Bolivia).^[3]

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1830eko hamarkadatik aurrera, Mundu Berriko herrialdeetara emigratu zuten jende askok. Garai hartako Europako migrazio-fluxuen testuinguruan kroaziarrak ere sartu ziren. Arrazoi asko zeuden kroaziarrek atzerriko herrialdeetara emigratzeko: azpigarapen ekonomikoa, arrazoi politikoak eta abentura eta esplorazio arrazoiak. Baina une horretan etxetik alde egin zuten pertsona gehienentzat arrazoi nagusia egoera ekonomikoa izan zen. Horren adibiderik nabarmenena "Ardoaren klausula" izenekoa izan zen, Austro-Hungariar Inperioaren eta Italiaren arteko 1891ko merkataritza-hitzarmen batean ezarritakoa, eta bereziki kaltegarria izan zena Dalmaziar ardogintzarako. Ardoaren klausulak aukera eman zuen ardo italiar merkeak baldintza oso onuragarrietan inportatzeko. Dalmaziako ardoaren industrian eragin handia izan zuen Vienako agintarien ebazpen horrek, Kroazian bertan merkatua murriztu baitzuen. Hitzarmenak hainbat hamarkada iraun zuen eta ez zen denboraldi batez berrikusi.

Baldintza politikoak, emigratzeko arrazoi nagusi gisa, Lehen Mundu Gerraren ondorio izan ziren, eta askoz ere esanguratsuagoak izan ziren Bigarren Mundu Gerraren eta Kroaziako estatu independentearen kolapsoaren ondoren; orduan, ehunka mila emigratu zuten, Jugoslaviako agintarien jazarpena izateko beldur zirelako. Etorkin gehienak landa-eremuetako gizonak ziren, gazteak eta kualifikazio profesionalik gabeak. Oro har, segurua da lan fisiko gogorragoa eta arriskutsuagoa egin zutela joan ziren herrialdeetan. Kateko emigrazioa deitzen zaio, eta emigratzaile-talde trinkoak osatzen ditu, sarritan familia-loturekin, emigrazio-tokiarekin, eskualdearekin eta abarrekin lotutakoak. Hala, Dubrovnikeko emigratzaile askok komunitate handiak dituzte Kalifornian, Argentinan Hvar uharteko emigranteek, Brasilen Korčula emigranteak, Estatu Batuetako mendebaldean Lika eskualdeko emigranteak, Zelanda Berrian Makarskako emigranteek eta Txilen eta Australian dalmaziarrek.^[4] Egindako ikerketarik berrienak ezin du argi utzi zenbat kroaziarik utzi zuten beren herrialdea eta zenbat bizi diren atzerrian.