Edukira joan

Hernando Calvo Ospina

Wikipedia, Entziklopedia askea
Hernando Calvo Ospina

(2018)
Bizitza
JaiotzaSantiago de Cali, 1961eko ekainaren 6a (63 urte)
Herrialdea Kolonbia
 Frantzia
BizilekuaParis
Lehen hizkuntzagaztelania
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
frantsesa
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, idazlea eta dokumentalista

Hernando Calvo Ospina (Cali, 1961eko ekainaren 6a) Frantzian bizi den kazetari, idazle eta dokumental egile kolonbiarra da.

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1985eko irailaren 24an, Quitoko Ekuadorreko Unibertsitate Zentralean kazetaritza ikasle zela, atxilotu eta desagertu egin zen. Gerora herrialde horretako Berme Konstituzionalen Auzitegian, Amnesty Internationalen eta Giza Eskubideen nazioarteko beste erakunde batzuen aurrean salatu zuen bezala, hasieran hiru egun eman zituen oinak eta eskuak esposaturik, begiak bendatuta izateaz gain. Denbora horretan ez zioten lo egiten utzi, ezta jaten eman ere, eta ia ez zioten urik ematen. Bahituen bidez jakin zuen Kolonbiako eta Ekuadorreko inteligentzia militarreko operazio batean harrapatu zutela. Zehaztu behar da egun batzuk lehenago M-19 Apirilaren 19ko Mugimenduko Kolonbiako gerrillaren komando batek Ekuadorreko negozio gizon aberats bat bahitu zuela, eta, horregatik, segurtasun zerbitzuek "sorgin ehiza" bat hasi zuten politikoki ezkerrekotzat jotzen zuten Kolonbiako bizilagun ororen aurka. Eta bera Kolonbiako gobernuaren kritikari ezaguna zen, eta, horretarako, hainbat adierazpide publiko erabiltzen zituen. Gurdi baten kutxan eraman zuten, bendatuta eta eskuak lotuta, eta lehen bahitzaileek Poliziaren Ikerketa Kriminaleko Zerbitzuari (SIC) eman zioten. Bost egunez bortizki torturatu zuten, kolpe eta talka elektrikoen bidez. Ogi batzuk eta ofizialen kasinoko soberakin batzuk besterik ez zizkioten jaten ematen. Gerrilla erakundeetan parte hartu zuela egiaztatu ez zutenez, urriaren 4an Garcia Moreno presondegira bidali zuten, eta ia hiru hilabete eman zituen epaiketarik gabe. Nazioarteko presio masiboaren aurrean, Leon Febres Cordero presidentearen gobernuak kartzelatik ateratzeko baimena eman behar izan zuen, 1985eko abenduaren 28an, Limara (Peru) zuzenean hegazkinez joan bazen ere. ACNUR Iheslarientzako Nazio Batuen Goi Mandatariak babestutako nazio honetan egon eta bi hilabetera, Alan García presidentearen gobernuak persona non grata gisa hartu zuen, herrialdetik ateratzeko eskatuz. Frantziako gobernuaren babespean, 1986ko martxoaren 15ean iritsi zen Parisera.

Kazetari lanbideari berriz ekin aurretik, eta bizirik irauteko, Parisen eman zituen lehen lau urteetan bulegoak garbitzen aritu zen.

Boleiboleko entrenatzailea eta epailea izan da, baita Salsa musika taldeko dantzari eta bildumagile sutsua ere.

Hainbat liburu idatzi ditu, guztiak hizkuntza ezberdinetan itzuliak: Gaztelera, frantsesa, ingelesa, italiera, alemana, nederlandera, turkiera, persiera, txekiera (ikus bibliografia).

Le Monde diplomatique hilabetekari frantziarraren kolaboratzailea da, eta telebista kateetarako dokumentalak egiten parte hartu du: BBC britainiarra; ARTE frantziar-alemaniarra; eta ADR alemaniarra. Azken urteetan hainbat dokumental egin ditu, batez ere Latinoamerikako Tele Sur kateak zabaldutakoak. Horietako bati "Venezuela, la oscura causa" izena jarri diote, eta 17 hizkuntzatara azpititulatu dute. Zure YouTube kanalean zure ekoizpen eta elkarrizketa batzuk aurki ditzakezu

2005ean, Europako Batzordearen "Kazetaritzako Lorentzo-Natali Saria" jasotzeko izendatu zuten, 2004ko azaroan Le Monde diplomatique egunkarian argitaratutako "Kolonbia: Irakekoa bezala, gatazka pribatizatua" artikuluagatik. Saria 1992an jarri zen abian, garapenaren, desberdintasunaren, giza eskubideen eta pobrezia desagerraraztearen inguruko informazioaren bikaintasuna aitortzeko.

Besteak beste, Fidel Castro Ruz Kubako buruzagiarekin eta Hugo Chavez Frias Venezuelako presidentearekin hitz egin du. Rafael Correa Ekuadorreko presidentea elkarrizketatu du, baita beste hainbat pertsona ospetsu ere: Danielle Mitterrand frantziarra, Pierre Richard aktorea eta Jacques Gaillot monsinorea; James Petras soziologo estatubatuarra; Ignacio Ramonet kazetari frantziar-espainiarra; Victor Dreke Kubako iraultzaren komandantea eta Abel Prieto nazionalitate bereko intelektuala.

Era berean, bere kazetaritza-lanerako, FARC Kolonbiako Indar Armatu Iraultzaileetako gerrillako komandanteak, Raul Reyes (†) eta Jaime Guaracas elkarrizketatu zituen. Baita Manuel Perez Martinez (buruzagi ohia), Milton Hernandez (>), Ramiro Vargas eta Pablo Beltran ELN Nazio Askapenerako Armadako komandante gerrillariei ere.

“Don Pablo Escobar” bere liburua egiteko, Medellingo Kartela deiturikoaren kideekin igaro zituen zenbait egun. "Peru: bidexka posibleak" eginez, Peruko Armadako jeneralak elkarrizketatu zituen, baita Sendero Luminoso erakundeko koadro eta jarraitzaileak ere. Miamin eta New Yorken, krimen eta atentatu terroristen erantzuletzat jo izan diren erakundeetako buruzagiak elkarrizketatu zituen, denak kubatar jatorrikoak, hala nola Orlando Bosch Ávila (†), Nazario Sargent ("), José "Pepe" Hernández, eta José Basulto. Elkarrizketa horiekin eta beste batzuekin "¿Disidentes o Mercenarios?"liburua idatzi zuen.

2004ko abenduaren 1etik 5era, Caracasen, Venezuelan, Gizateriaren Defentsarako Intelektualen eta Artisten Munduko Topaketan parte hartu zuen. Topaketa horretan, 52 herrialdetako eta hainbat kulturatako 400 ordezkari baino gehiago bildu ziren. Hor finkatzen da aurreko urtetik Mexiko eta Kubako intelektualek proposatu zuten ideia. Ordutik, REDHko dinamizatzaileetako bat da.

2005eko urtarrilean, “The Secret Of The Bat: Bacardi Between Rum And Revolution” dokumentala (Saguzarraren Sekretua. Bacardi, Ron eta Iraultza artean), New York Film Festivaleko Brontzezko Domina (Bronze World Medal) jaso zuen. Calvo Ospinaren «Bacardí, la Guerra Oculta» liburuan oinarrituta dago dokumentala, eta egileak ere parte hartzen du bertan

2009ko otsailaren 5ean, « Gizarte militar pribatuak Kolonbian » hitzaldia eman zuen, « Indarkeriaren pribatizazioa » Ikasketa Jardunaldian, Saint-Cyr Coëtquidaneko Eskoletako Ikerketa Zentroak (CREC), Frantziako Armadako ofizialentzako goi-mailako prestakuntza-eskolak, antolatuta.

AEBek "No Fly List" zerrendan sartu dute

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kolonbiako Estatu terrorismoaren ikertzailea eta salatzailea, bai eta AEBetako politika erasokorraren salatzailea ere, bereziki Latinoamerikarantz, 2009ko apirilaren 18an, AEBetako agintarien "No fly list" delakoan agertzen zela jakin zuen, bertan zegoen hegazkinak Estatu Batuetako aire espazioaren gainetik hegan egiteko debekua jaso zuenean, «segurtasun nazionaleko arrazoiengatik». Paristik zetorrela, Air Franceren ontzia Mexiko hirira zihoan, Estatu Batuetan geldialdirik egin gabe.

2012ko maiatzaren 6an Calvo Ospinak Madrildik Habanara bidaiatu behar zuen Air Europa konpainia espainiarraren eskutik. Hegazkinera sartzeko gutuna lortu baino lehen, enpresako arduradun batek AEBko enbaxadako funtzionario gisa aurkeztu zen gizon baten aurrera eraman zuen. Eta honek, itzulingururik gabe, hegaldi horretan ezin zuela joan jakinarazi zion, bere herrialdeko aire espazioan 5 minutu igaroko zituelako, eta bere izena No Fly List-ean zegoen,

2018ko irailaren 8an berriro ukatu zioten hegazkineratzeko gutuna. Orain, Parisko Orly aireportuan izan da, CORSAIR konpainia frantsesarekin Kubara bidaiatu nahi zuenean. Enpresako arduradunak agindua eman zuen bulegoko telefono zenbakia eman zion: Washingtongo TSAtik (Transportation Security Administration) erantzun zioten

Berriz ere, 2024ko martxoaren 19an debekatu zioten hegazkin bati heltzea, kasu honetan Cubana de Aviacioni. Konpainia horrek Kubarantz egingo zuen arren, bidaiarien erregistroa Iberia enpresaren sistemaren bidez egiten zen, eta enpresa horrek informazioa helarazi zien AEBko agintariei, eta horiek erregistratzearen aukera blokeatu zuten. Harrigarriena da ontzia Santiago de Cubatik sartzen zela Kubara, AEBetako aireko espazioaren oso irakurle, eta Calvo Ospinak debekatuta dauka 2009tik, "No Fly List" zerrendan dagoelako.

Calvo Ospinaren kasuak balio izan zuen El Pais egunkari espainiarrak azaltzeko zergatik Europako agintariek eta garraio enpresek onartzen duten Estatu Batuek erabaki horiek hartzea, horrela bidaiariak ez dira beren lurraldean jaitsiko

Frantziak herritartasuna ukatu dio

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2011ko irailaren 22an naziotasuna ukatu zion Frantziako gobernuak. Barne Ministerioak bidalitako gutunean jasotzen denez, erabaki hori "Parisen Kubako ordezkaritzarekin zituen harremanengatik" hartu zuten, baita "ideologia zikiristarekin zuen gertutasunagatik" ere. Era berean, "kazetari lanetan" FARCeko kideak topatu izana ere aurpegiratu diote, baita "Estatu Batuetako aire espazioa gainetik hegan egitea debekatzen zaien pertsonen zerrenda amerikarrean" parte hartu izana ere.

2003an Frantziari buruz egin zituen "iruzkin gogorrak" ere aipatu zituen, Kubako egunkari batean "Frantziako diplomazia suarekin jolasten" ari dela idatzi zuenean, "Frantziaren kanpo politika gogor kritikatuz, Europar Batasunak erregimen zikiristaren aurka hartutako errepresalia neurriekin bat egiten duelako". Ondorioz, "Frantziarekiko eta bere erakundeekiko leialtasuna" ez dago frogatuta, Frantziako Gobernuaren arabera, eta nazionalitatea ukatzeko puntu nagusietako bat da.

Frantziako pertsona politiko eta intelektual askok, horrela 10 mila pertsona inguruk idazleari elkartasuna adierazi zioten eta gobernuaren aurrean protesta egin zuten.

Calvo Ospinak justiziaren aurrera eraman zuen kasua, Estatu Kontseilua barne, eta ezezkoa berretsi zioten beti. Aipatzekoa da Calvo Ospinak, Frantzian bizitzen hiru hamarkada eramateaz gain, bi seme-alaba dituela herritar frantses batekin. Inoiz ez du arazo judizial txikiena izan herri honetan.

Kazetari lana aitortu dio Kubak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2016ko uztailaren 18an, Guantanamoko (Kuba) Herri Boterearen Udal Batzarrak proposatuta, hiri honen ikurra den La Famaren erreplika eta bere Oroitzapenezko Zigilua eman zitzaizkion, "Guantanamo osoa gurea da" dokumentalaren premierra egin ondoren. Icap Herrien Adiskidetasunerako Institutu Kubatarrak ere errekonozimendua eman zion, orduko presidenteordearen eta Kubako Errepublikako Heroi Fernando Gonzalez Llorten eskutik. "Kubaren eta haren egien aldeko aktibismoagatik" eman zizkioten bi aitortzak. "Informazioaren transnazional handiek hainbeste aldiz desitxuratutako Kubaren egia munduan zabaltzen laguntzeagatik".

Frantziako intelektualen elkarteetako kidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Literaturako Pertsonaien Elkarteko (Société des gens de lettres, SGDL) kidea da. Frantziako elkarte pribatu hori Parisen sortu zen 1838ko apirilean, Louis Desnoyersek Honoré de Balzac-en laguntzarekin egindako ideia batetik abiatuta.

Frantzian, Autore eta Konpositore Dramatikoen Elkartearen (Société des Auteurs et Compositeurs Dramatiques, SACD) parte da, 1777ko uztailaren 3an Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais-ek Parisen sortua.

Oharrak eta erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bibliografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Salsa. Esa Irreverente Alegría. Txalaparta, Espainia, 1996. ISBN 84-8136-027-9
  • Don Pablo Escobar. EPO, Belgika, 1994. ISBN 2-87262-090-7
  • Perú: los senderos posibles. (Katlijn Declercq egilekidea) Txalaparta, Espainia, 1994. ISBN 84-8136-929-2
  • Ah, die Belgen! EPO, Belgika, 1996. ISBN 90-6445-957-6
  • ¿Disidentes o Mercenarios? (egilekidea: Katlijn Declerc) Vosa-Sodepaz, Espainia, 1998. ISBN 84-8218-997-2
  • Bacardí: la guerra oculta del Ron Bacardí. (James Petrasen hitzaurrea). Kontsumo Solidarioaren Sarea, Espainia, 2000. ISBN 84-89145-06-7
  • Sur un air de Cuba. (Pierre Richarden hitzaurrea). Le Temps des Cerises. ISBN 2-84109-543-6
  • Colombia, democracia y terrorismo de Estado. (Ignacio Ramoneten hitzaurrea). Foca, Espainia, 2008. ISBN 978-84-96797-08-6
  • El equipo de Choque de la CIA. El Viejo Topo, Espainia, 2010. ISBN 978-84-92616-79-4
  • Calla y respira, gaztelaniaz argitaratua honek egina:

- El Viejo Topo, Espainia, 2013. ISBN 978-84-15216 71-1 - Kultura eta Ondare Ministerioa, Ekuador, 2013. ISBN espan9942-07-492-8

  • Colombie : répression et insurrection, Bruno leprince, 2014. ISBN (2, 2, 36488-092-4)
  • Latinas de falda y pantalón. El Viejo Topo, Espainia, 2015. ISBN 978-84-16288-30-4
  • No fly list y otros cuentos exóticos, gaztelaniaz argitaratua honek:

- El perro y la rana, Venezuela, 2019. ISBN (2): 980-144570-8 - Editora Abril, Kuba, 2019. ISBN: nekazaritza 959-311-200-0

  • El enigma de La Coubre, gaztelaniaz argitaratua honek:

- Edizioa, Argentina, 2021. ISBN (2): 987-4400-69-7 - Ediciones Dyscolo, Espainia, 2021. ISBN 978-84-124082-1-8 - El Perro y la Rana argitaletxea, Venezuela, 2023. ISBN (2): 980-14-5422-9

Dokumentalak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Hernando_Calvo_Ospina&oldid=9996800"(e)tik eskuratuta