Luis Mariano

Luis Mariano
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Luis Mariano Eusebio González García
Jaiotza	Irun, 1914ko abuztuaren 13a
Herrialdea	Gipuzkoa, Euskal Herria
Heriotza	Paris, 1970eko uztailaren 14a (55 urte)
Hobiratze lekua	Arrangoitze
Heriotza modua	: hepatitis birikoa
Hezkuntza
Heziketa	Bordeleko Jacques Thibaud Kontserbatorioa
Hizkuntzak	frantsesa; gaztelania; euskara
Jarduerak
Jarduerak	operetta singer (en) eta zinema aktorea
Genero artistikoa	opereta; opera
Ahots mota	tenorra
Musika instrumentua	ahotsa
Diskoetxea	Pathé
	luismariano.com…

Luis Mariano, benetako izenez Mariano Eusebio González y García, (Irun, Gipuzkoa, 1914ko abuztuaren 13a - Paris, Frantzia, 1970eko uztailaren 14a) tenorra izan zen. Batez ere Frantzian egin zen ezaguna, 1945etik aurrera La Belle de Cadix operetarekin, bai eta Le Chanteur de Mexico lanarekin ere. Horrela, operetaren printze bihurtu zen, antzokietan, telebistan eta zineman.

Hilobia Arrangoitzen dago, oraindik ere hainbat zalek bisitatua eta lorez apaindua.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere familia Iparraldera erbesteratu zen Espainiako Gerra Zibila hastean. Irundik Baionara joan ziren, eta bertan Mariano kantari gisa aritu zen, jatetxeetan jotzen zuen orkestra txiki bateko beste euskal musikari afizionatu batzuekin batera. Gero Bordelera joan zen, eta han bere aitak mekanikari gisa lan egin zuen.

Eskolan gehiago interesatzen zitzaizkion kantua eta musika gramatika eta aritmetika baino. 1937-1939an, Eresoinka ahots eta dantza taldeko kide izan zen, eta harekin Europako hainbat hiritan aritu zen. Eresoinka Eusko Jaurlaritzaren ekimena izan zen Euskal Herria eta hemen gertatzen munduan erakusteko. Bordeleko Jacques Thibaud Kontserbatorioan onartua izan zen eta opera abeslari izateko erabakia hartu zuen.

1940an Jeanne Lagiscarde ezagutu zuen, Bermond diskoetxeko zuzendaria. Honek Bordeleko medio artistikoetan sartu zuen. 1941ean, Bigarren Mundu Gerran, Arte Ederretako eskolan izena eman zuen, eta, horrela, Alemaniara nahitaez lan egitera bidaltzea saihestu zuen.

Lagiscardek Parisen fortuna probatzeko konbentzitu zuen. Hara, Michel Fontécha tenore eta kantu irakaslearentzako gomendio batekin bidaiatu zuten biek. Lehen hilabeteak oso gogorrak izan ziren, biak kasik ez zuten dirurik bizitzeko. 1943an, Guy Lafargeri esker, Max de Rieux ezagutu zuten, eta honek Don Pasqualeren Ernesto rola interpretatzeko kontratatu zuen. Ondoren, Francis López euskal jatorriko musikagilearekin elkarrizketatu zen, eta gerora lankidetza zabala izan zuen harekin.

Barietate-programak eta galak bata bestearen atzetik hasi ziren, eta 1945eko abenduaren 24an La bella de Cádiz operetarekin lehen arrakasta lortu zuten; lan horren 250.000 ale saldu ziren. Garai hartan, Édith Piaf eta Yves Montand artistekin batera aritu zen Chailloteko Antzoki Nazionalean.

1946an, Luis Marianok bere lehen filma egin zuen, Cargaison clandestine. Hurrengo urteetan bere ospea handitzen joan zen. Francis López, bestetik, frantsesez abestutako lan askoren konpositorea izan zenak, nahi zituen efektuak lortu zituen: antzerkian arrakasta Le Chanteur de Mexico-rekin (1951) eta zineman Carmen Sevillarekin batera Violettes impériales-en (1952). Lopezen abestien hitzak gaztelaniara itzuli zituen Jose Maria Arozamenak.

1946 eta 1958 bitartean, Luis Marianok hamabost opereta musikal eta film egin zituen; Lopezek edo beste batzuek sortutako operetak, hala nola Quatre jours à Paris edo À la Jamaïque, eta Histoire de chanter, Violettes impériales, L’Aventurier de Séville, Sérénade au Texas eta Der Zarewitsch bezalako film musikalak.

Hirurogeiko hamarkadaren hasieran, opereta antzoki espezializatuetan babesten hasi zen. Luis Marianoren presentzia telebistek eskatu zuten eta bere emanaldiek arrakasta izaten jarraitu zuten. Zenbait unetan, Luis Marianok espektakuluaren mundutik alde egin zezakeela zabaldu zen, monje edo apaiz egiteko asmoz baina ideia horrek ez zuen oinarri handirik, bakarrik batzuetan atsedenaren bila monastegietan egotea atsegin zitzaiola.

Hirurogeiko hamarkadaren amaieran Luis Mariano nekatuta eta gaixorik sentitzen zen. Gaixotasunak (beharbada, gaizki tratatutako hepatitis batek) ez zion utzi hainbat emanaldi amaitzen. Azkenik, behin betiko utzi zuen eszena 1970eko maiatzaren 10ean. 1970eko uztailaren 14an hil zen, Parisen. Haren gorpuzkiak Arrangoitzeko hilerrian daude, Ipar Euskal Herrian; herri horretan Luis Marianok etxe bat zuen.