Ludovico Einaudi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ludovico Einaudi

(2018)
Bizitza
JaiotzaTurin, 1955eko azaroaren 23a (68 urte)
Herrialdea Italia
Lehen hizkuntzaitaliera
Familia
AitaGiulio Einaudi
AmaRenata Aldrovandi
Familia
Hezkuntza
HeziketaMilan Conservatory (en) Itzuli
Hizkuntzakitaliera
Irakaslea(k)Azio Corghi
Luciano Berio
Jarduerak
Jarduerakpiano-jotzailea, musikagilea, soinu banda konpositorea eta estudioko musikaria
Jasotako sariak
Genero artistikoaMusika minimalista
neoclassical new-age music (en) Itzuli
XX. mendeko musika klasikoa
New Age musika
operatic pop (en) Itzuli
Musika instrumentuapianoa
DiskoetxeaAriston
ludovicoeinaudi.com
IMDB: nm0251801 Allocine: 60979 Allmovie: p189734
Facebook: ludovicoeinaudi Twitter: LudovicoEinaud Instagram: ludovico_einaudi MySpace: ludovicoeinaudispace Youtube: UCQxsahIsaO7_nDwVlFRMQiA TikTok: ludovicoeinaudimusic Souncloud: ludovicoeinaudi Spotify: 2uFUBdaVGtyMqckSeCl0Qj iTunes: 7420827 Last fm: Ludovico+Einaudi Musicbrainz: fa34b363-79df-434f-a5b8-be4e6898543f Songkick: 114869 Discogs: 369643 Allmusic: mn0000083707 Deezer: 4331 Edit the value on Wikidata

Ludovico Maria Enrico Einaudi, IEMO, (1955eko azaroaren 23 - ) pianista eta konpositore italiarra da. Milango Verdi Kontserbatorioan hezia, Einaudik konpositore klasiko gisa hasi zuen bere ibilbidea, eta, ondoren, beste estilo eta genero batzuk probatu zituen, hala nola pop, rock, folk eta munduko musika.[1]

Einaudik hainbat film eta telebistako produkzioren partiturak konposatu ditu, besteak beste, This Is England, The Intouchables, I'm Still Here, Doctor Zhivagoren miniseriea. Acquario (1996) filmaren musikagatik Grolla d'oro saria irabazi zuen. Haren musika Urrezko Globoarekin saritutako Nomadland eta The Father filmen partitura gisa erabili zen.[2]

Piano eta beste instrumentu batzuetarako bakarkako album batzuk ere argitaratu ditu, ezagunenak I Giorni 2001ean, Nightbook 2009an eta In a Time Lapse 2013an. 2019ko martxoaren 1ean, Einaudik zazpi zatiko proiektu bat iragarri zuen, Seven Days Walking izenekoa, eta zazpi hilabeteetan zehar merkaturatu zen 2019an.

2005ean Italiako Errepublikako Merituaren Ordenako ofizial izendatu zuten.[3]

Haurtzaroa eta hezkuntza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Einaudi Turinen jaio zen, Piemonten.[4] Bere aita, Giulio Einaudi, editore bat zen, Italo Calvino eta Primo Levirekin lan egiten zuena, eta Giulio Einaudi argitaletxearen sortzailea; aitona, berriz, Luigi Einaudi, Italiako lehendakaria izan zen 1948tik 1955era.[5] Bere amak, Renata Aldrovandik, haurra zenean pianoa jotzen zion.[6] Haren aita, Waldo Aldrovandi, pianista zen, Bigarren Mundu Gerraren ostean Australiara emigratu zuen opera-zuzendaria eta konpositorea[5].

Einaudi nerabea zela hasi zen musika konposatzen, lehenbizi gitarrarekin.[7] Milango Verdi Kontserbatorioan hasi zuen musika-prestakuntza, eta 1982an konposizio diploma lortu zuen.[8] Urte berean Luciano Berioren eskutik orkestra klaseak hartu zituen eta Tanglewood Musika Jaialdirako beka bat jaso zuen.[9] Einaudiren arabera, "[Luciano Berio] Afrikako ahots-musikarekin lan interesgarria egin zuen eta The Beatles taldearen abesti-moldaketa batzuk egin zituen, musikaren barruan duintasun halako bat dagoela erakutsi zidan. Haren orkestrazioa eta musika pentsatzeko modu oso irekia ikasi nituen". [1][7] Bestalde, Ballaké Sissoko eta Djivan Gasparyan bezalako musikariekin lankidetzan ere ikasi zuen.[7] Bere musika giro, gogoeta eta, sarritan, introspektiboa da, minimalismoan eta gaur egungo pop-ean oinarritua.[9]

Musika ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1980ko hamarkada[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Milango kontserbatorioan ikasi ondoren eta, ondoren, Beriorekin, Einaudik hainbat urte eman zituen forma tradizionaletan konposatzen, ganbera-konposizioak eta orkestrarako musika barne.[9] Laster nazioarteko arreta irabazi zuen eta bere musika Scala Antzoki Zaharrean, Tanglewood Musika Jaialdian, Lincoln Centerren eta UCLAko Arte Eszenikoen Zentroan egin zuen.[10]

1980ko hamarkadaren erdialdean, adierazpen pertsonal gehiagoren bila hasi zen dantza- eta multimedia-lan batzuk eginez, eta gero pianorako.[10][9]

Antzerkian, bideoan eta dantzan egindako kolaborazio batzuen artean, Filul edo d'Orfeorako konposizioak egin zituen 1984an[11], Time Out 1988an, Andrea De Carlo[10] idazlearekin, The Wild Man 1990ean, eta Enperadorea 1991n.[11] Gerora, Salgari (Per terra e per mare) (1995), Arena di Veronak enkargatutako opera/baleta, Emilio Salgariren, Rabindranath Tagoren, eta Charles Duke Jr [10]eta E.A. Poe (1997).[11]

Soinu-bandak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Einaudi 1990eko hamarkadaren erdialdean hasi zen bere estiloa finkatzen filmetako soinu-bandak osatzeko. Michele Sordilloren bi filmekin hasi zen, Da qualche parte in città 1994an eta Acquario 1996an; soinu-banda onenarentzat Grolla d'oro irabazi zuen. 1998an, Treno di pannarentzat soinu-banda konposatu zuen, eta partitura Giorni disparirentzat Dominick Tambascorengatik.[11]

2000. urtean, Antonello Grimaldirdekin lankidetzan aritu zen Un delitto impossibile filmean, eta Fuori del mondo filmerako soinu-banda ere konposatu zuen; zeinarekin, 2002an Echo Klassik saria irabazi zuen Alemanian.[11] Bere debut albuma kaleratu ondoren, Nanni Morettiren Aprile filmean sartu ziren zenbait zati.[11] 2002an, Luce dei miei occhirentzako eginiko soinu-banda, soinu-bandarik onena izendatu zuten Italian Music Awards 2002an.[11]

2002an, Einaudik sari italiar bat irabazi zuen Best Film Score, Luce dei miei occhirengatik.[9] AllMusicek puntuazioa eman zion 2002ko telebista-serierako Doctor Zhivago 4.5/5 izarrekin, eta kritika bikaina argitaratu zuen.

2004an, Sotto falso nome filmarentzat eginiko soinu-bandak zinema-musikarik onenaren saria jaso zuen Avignongo Zinemaldian.[11]

2010ean, Einaudik Black Swanen trailerrerako musika idatzi zuen.[12] Haren "Due Tramonti", I'm Still Here (2010) filmean aurkeztu zuten, Casey Affleckek zuzenduta. "Nuvole Bianche" konposizioa, Insidious (2010) filmean aurkeztu zuten, James Wanek zuzendua. The Intouchables (2011) filma, Frantziako historiako film arrakastatseuna, Fly, Writing Poems, L'origine nascosta, Tang-cache, Una Mattina eta Primavera Ludovicoren obraz osaturik dago. This Is England filmak Fuori dal mondo eta Dietro casa izan zituen. This Is England '88 telebista britainiarreko drama-serieak Fuori Dalla Notte, Solo (Nightbookeko hobari-pista), Berlin Song eta Distacco pistak ere bazituen.[13][14]

2016. urtean, Einaudik Greenpeaceren kanpainan parte hartu zuen Artikoa salbatzeko.

Bakarkako argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ludovico Einaudi Quirinal Jauregian 2008an

Einaudik Decca Records-ekin du akordioa, eta Chester Music Limitedek, Music Sales Group of Companies taldeko kide batek, argitaratu du.

1988an zenbait komunikabidetan inspiratutako Time Outen ondoren, 1992an Stanze jaurti zuen, harparako konposatua. Cecilia Chaillyk egin zuen albuma, harpa elektriko bat erabili zuen lehen musikarietako batek. Einaudik bakarkako lehen piano-albuma atera zuen, Le Onde, 1996an, BMG zigilupean. Albuma Virginia Woolf idazle britainiarraren The Waves eleberrian oinarritzen da, eta arrakasta orokorra izan zuen, batez ere Italian eta Erresuma Batuan.[11] Eden Roc 1999an egin zuen jarraipena, eta BMG ere bota zuten, pieza laburragoekin. Proiekturako Djivan Gasparyan musikari armeniarrarekin lan egin zuen.[11]

Bere hurrengo bakarkako lanaI Giorni (2001) izan zen, Afrikan egindako bidaiek inspiratu zutena.[11] "I Giorni" lanaren argitalpenak BBC-ko arte eta kulturako programetan interes handia piztu zuen.  

Estiloa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Elementsen berrikuspen batean, Classicaliteko Steve Nagelek honakoa idatzi zuen: "Einaudik minimalismoaren eta poparen hainbeste zertzelada ditu, ezen egokiagoa izan baitaiteke bere musika New Age mugimenduaren ondorio gisa etiketatzea; izan ere, Einaudi erlaxazioan, kohesioan, naturaren elementuetan eta optimismoko airean kontzentratzen da gehiago, itxuraz egitura klasiko zabalenak baino asmo txikiagoa izan arren".[15]

Diskografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Einaudi 2008an

Estudio-albumak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Time Out (various instruments; experimental) (1988)
  • Stanze (harp) (1992)
  • Salgari (various instruments; ballet) (1995)
  • Le Onde (piano) (1996)
  • Eden Roc (piano and strings) (1999)
  • I Giorni (piano) (2001)
  • Diario Mali (piano, kora) (2003)
  • Una Mattina (piano, cello) (2004)
  • Divenire (piano, string orchestra, electronic) (2006)
  • Nightbook (piano, electronic) (2009)
  • In a Time Lapse (piano, electronic) (2013)
  • Taranta Project (piano, electronic, orchestra, cello, kora) (2015)
  • Elements (piano, electronic, orchestra) (2015)
  • Seven Days Walking (piano, violin, viola, cello) (2019)
  • 12 Songs from Home (piano) (2020)
  • Underwater (piano) (2022)

Zuzeneko albumak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La Scala Concert 03.03.03 (2003)
  • Live in Berlin (2007)
  • iTunes Festival: London 2007 (2007)
  • Live in Prague (2009)
  • The Royal Albert Hall Concert (2010)
  • La notte della Taranta 2010 (2011)
  • iTunes Festival: London 2013 (2013)
  • In a Time Lapse Tour (2014)
  • Elements, Special Tour Edition (2016)

Konpilazioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Echoes: The Einaudi Collection (2003)
  • I primi capolavori (2010)
  • Islands: Essential Einaudi (2011)
  • Einaudi Essentiel (2012)
  • Undiscovered (2020)
  • Cinema (2021)
  • Moments of Peace (2023)
  • Music of Care (2023)

Remix-ak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Table Vs Ludovico Einaudi (2002)
  • Elements, Remixes (2016)

Single-ak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • "Ultimi Fuochi" (1998)
  • "Blusound" (2001)
  • "Night" (2015)
  • "Elements" (2015)
  • "Drop" (2015)
  • "Elegy for the Arctic" (2016)
  • "Luminous" (2021)

Whitetree-rekin[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Cloudland (2009)

Zinemako eta telebistako oharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Treno di panna (Director: Andrea De Carlo) (1988)
  • Da qualche parte in città (Director: Michele Sordillo) (1994)
  • Acquario (Director: Michele Sordillo) (1996)
  • Aprile (Director: Nanni Moretti) (1998)
  • Giorni dispari (Director: Dominick Tambasco) (1998)
  • Fuori dal mondo (Director: Giuseppe Piccioni) (1999)
  • La vita altrui (Director: Michele Sordillo) (2000)
  • Un delitto impossibile (Director: Antonio Luigi Grimaldi) (2000)
  • Le parole di mio padre (Director: Francesca Comencini) (2001)
  • Alexandreia (Director: Maria Iliou) (2001)
  • Luce dei miei occhi (Director: Giuseppe Piccioni) – Italian music award for best film score (2002)
  • Doctor Zhivago (TV mini-series, Director: Giacomo Campiotti) (2002)
  • Sotto falso nome (Director: Roberto Andò) – Prize for the best film music at Avignon Film Festival 2004 (2004)
  • Mission: Saturn (2004)
  • This Is England (Director: Shane Meadows) (2006)
  • This Is England '86 (Director: Shane Meadows) (2010)
  • Stargate Universe – Pathogen (2010)
  • Sangandaan – Landas ng Buhay (2010)
  • I'm Still Here (Director: Casey Affleck) (2010)
  • Das Ende ist mein Anfang – German film (2010)
  • Black Swan trailer (Director: Darren Aronofsky) (2010)
  • This Is England '88 (Director: Shane Meadows) (2011)
  • Intouchables – (Director: Olivier Nakache & Eric Toledano) (2011)
  • Primavera – (Gary Speed RIP Documentary: Sport Wales) (2011)
  • J. Edgar – (Director: Clint Eastwood) (2012)
  • Derek (pilot episode) – (Director: Ricky Gervais) (2012)
  • The Water Diviner – (Director: Russell Crowe) (2014)
  • Mommy – (Director: Xavier Dolan) (2014)
  • This Is England '90 – (Director: Shane Meadows) (2015)
  • The Third Murder – (Director: Hirokazu Koreeda) (2017)
  • The Father – (Director: Florian Zeller) (2020)
  • Nomadland – (Director: Chloé Zhao) (2020)
  • Cosmos: Possible Worlds – (TV series, director: Ann Druyan; episode: "The Sacrifice of Cassini", score by Alan Silvestri) (2020)
Einaudi solista gisa 2008an
Einaudi kontzertu batean Moskun, 2014ko irailaren 12an

Iragarkiak, bestelakoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • BBC – background music to minute of silence for recent racing deaths before Formula 1 Airtel Grand Prix of India (30 October). (2011)
  • Airtel India TV commercial Endless Goodbye on YouTube – excerpt from "I Giorni". (2011)
  • Procter & Gamble TV commercial "The Best Job" for the Olympics 2012 (excerpt from "Divenire" on YouTube). (2012)
  • Numerous episodes of the BBC's Top Gear including the 2009 Bolivia Special.
  • Year of creation unknown: National Basketball Association (NBA) of America, Where Will Amazing Happen This Year (Magic Johnson Sky Hook) on YouTube.
  • James May's Toy Stories Christmas Special, excerpt from "Divenire". (2012)
  • "The Snow Prelude N. 03 in C Major" background music to the Nationwide Building Society's adverts. (2012)
  • Vodafone RED, excerpt from "Walk". (2013)
  • BBC – The Apprentice – Episode 7: Caravans (Lady Labyrinth & The Crane Dance). (2013)
  • British Airways Advert: Today, Tomorrow on YouTube, "Experience (Starkey Remix)" for commercial (2013)
  • Één 'BIRTHDAY', Belgian documentary by photographer Lieve Blancquaert (nl.wikipedia) – 9 episodes. – "Life" as intro and outro track
  • "The Book Thief" international trailer – "Life" – The Book Thief: Official Trailer #1 HD (2014), 20centuryfox on YouTube.
  • "Moving Art" Louie Schwartzberg, Netflix series. (2013)
  • "Valiant Hearts: The Great War" first-look trailer – "Fly" Valiant Hearts: The Great War official trailer (UK) on YouTube. (2013)
  • Procter & Gamble TV commercial for the Sochi 2014 Olympics – "Primavera". (2014)
  • Alan Watts spiritual guide, Choices – "Experience" Video on YouTube. (2014)
  • Nike Golf ad, Rory Mcilroy tribute to Tiger Woods – "Nuvole Bianche". (2015)
  • ANZ Australia: Welcome to Your World, Your Way on YouTube, "Experience" for commercial. (2015)
  • UFC 193 Promo Video: UFC 193: Rousey vs. Holly Holm – Revolution on YouTube, "Experience". (2015)
  • BBC: "Fly" used as the theme music to TV series Doctor Foster. (2015)
  • RTVE: "Nuvole Bianche" used as the theme music of 2015 Spanish Lottery commercial. (2015)
  • BBC MasterChef: The Professionals, "Life" was used when a winner was announced. (2015)
  • SKY Sports, "Experience" music for commercial and other features for the 2016 Golf Open. (2016)
  • Procter & Gamble TV commercial Strong on YouTube for the Rio 2016 Olympics, "Experience" music for commercial. (2016)
  • Amazon Prime – A Priest and Imam meet for a cup of tea. Excerpt from "I Giorni". (2016)
  • Sense8 series finale “Amor Vincit Omnia”, “Experience” was played during the closing scene. (2018)

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b Sweeting, Adam. (16 July 2012). BT River of Music: Ludovico Einaudi interview for London 2012. The Telegraph.
  2. ↑ Pingitore, Silvia. (23 May 2021). «Interview with Ludovico Einaudi on writing music scores for Academy Award-winning films» the-shortlisted.co.uk.
  3. ↑ «Mr. Ludovico Maria Enrico Einaudi» Quirinale.it.
  4. ↑ Ludovico Einaudi. IMDB.
  5. ↑ a b "Bio / More About Ludovico Einaudi" Artxibatua 13 abuztua 2016 hemen: Wayback Machine, rockpaperscissors.biz. Retrieved 5 June 2016.
  6. ↑ History and Mystery The piano spheres of Ludovico Einaudi: Interview. Bluefat.
  7. ↑ a b c Ludovico Einaudi. Mainly Piano February 2010.
  8. ↑ Ludovico Einaudi. Ponderosa Music.
  9. ↑ a b c d e Ludovico Einaudi. Chester Novello.
  10. ↑ a b c d Minderovic, Zoran. Ludovico Einaudi. Allmusic.
  11. ↑ a b c d e f g h i j k Home. LudovicoEinaudi.com.
  12. ↑ Ludovico Einaudi: Media. Evolution Promotion.
  13. ↑ «Radionomy» www.radionomy.com.
  14. ↑ Jiménez, Elvira; Tellnes, Erlend. (20 June 2016). «Ludovico Einaudi performs with 8 million voices to save the Arctic» greenpeace.org.
  15. ↑ Steve Nagle. "Classical Pianist Ludovico Einaudi Tops Charts in UK with 'Elements'. (Review)" Classicalite. 30 October 2015. Retrieved 30 September 2022.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludovico_Einaudi&oldid=9597982"(e)tik eskuratuta