Edukira joan

Maria Moliner

Wikipedia, Entziklopedia askea
Maria Moliner

(2019)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría Juana Moliner Ruiz
JaiotzaPaniza, 1900eko martxoaren 30a
Herrialdea Espainia
Lehen hizkuntzagaztelania
HeriotzaMadril, 1981eko urtarrilaren 22a (80 urte)
Familia
Ezkontidea(k)Fernando Ramón Ferrando (en) Itzuli
Hezkuntza
HeziketaZaragozako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jardueraklexikografoa, hizkuntzalaria eta artxibozaina
Enplegatzailea(k)Biblioteca de la Universidad Politécnica de Madrid - Biblioteca de ETSI Industriales (en) Itzuli
Lan nabarmenak
KidetzaArtxibozain, Liburuzain eta Arkeologoen Kidego Fakultatiboa
mariamoliner.com

María Juana Moliner Ruiz (Paniza, Zaragoza, 1900eko martxoaren 30a - Madril, 1981eko urtarrilaren 22a) espainiar liburuzain, filologo eta lexikografoa izan zen. Hark egindakoa da Diccionario de uso español (2 liburuki) hiztegi bikaina. Hiztegi horretan, hitzen definizioaz gainera, etimologia, gramatika kategoria, elkarketa semantikoak eta hitz bakoitzaren erabilera agertzen dira. Lehengo argitalpen hark hogeitik gora berrinprimaketa izan zuen.

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Familia eta lehen urteak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1900eko martxoaren 30ean jaio zen, Zaragozako Paniza herrian. Haren gurasoak Enrique Moliner Sanz (1860-1923) eta Matilde Ruiz Lanaja (1872-1932) ziren.

1902an, María Molinerren beraren testigantzaren arabera, gurasoak eta bi seme-alaba nagusiak Almazanera (Soria) joan ziren, eta ia berehala Madrilera. Hiriburuan, Matilde alaba txikia jaio zen, Moliner txikiek Irakaskuntzarako Erakunde Askean ikasi zuten, eta han, antza denez, Américo Castrok piztu zuen Maria txikian hizkuntza-adierazpenarekiko eta gramatikarekiko interesa.

Zailtasun eta prestakuntza urteak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aita, 1914an Amerikara bigarren bidaia egin ondoren, Argentinan geratu zen eta familia utzi egin zuen. Horren ondorioz, seguru asko, amak 1915ean Madril utzi eta Aragoira itzultzea erabaki zuen. Han, familiak aurrera egin zuen hein handi batean, Mariaren laguntza ekonomikoari esker. Oso gaztea izan arren, latinezko, matematikako eta historiako eskola partikularrak eman zituen. Seme-alabek geroago amaren nortasunaren garapenean egoera gogor horiek funtsezkoak izan zirela esan zuten.[1]

Batxilergoko lehen azterketak, ikasle libre gisa, Madrilgo Instituto General y Técnico Cardenal Cisneros-en egin zituen (1910 eta 1915 artean), eta 1915eko uztailean Zaragozako Institutu Orokor eta Teknikora pasatu zen. 1917tik aurrera ikasle ofiziala izan zen, eta 1918an amaitu zuen batxilergoa.

Filologo eta artxibozain izateko lehen urratsak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zaragozan, filologo eta lexikografo gisa trebatu eta lan egin zuen Aragoiko Filologia Estudioan. Juan Monevak zuzendu zuen 1917tik 1921era bitartean, eta urte horietan Hiztegi aragoarra egiten lagundu zuen.[2][3] Erakunde horretan lortutako eta egindako lan-metodoa oso garrantzitsua izan zen bere prestakuntza filologikoan eta ondorengo lanean.[4]

1921ean Historia espezialitatean lizentziatu zen, Zaragozako Unibertsitateko Filosofia eta Letren Fakultatean orduko hartan zegoen bakarrean, kalifikazio gorenekin eta Sari Bereziarekin. Ia urrats berak egin zituen Matilde Moliner ahizpak, diziplina berean 1925ean lizentziatua eta ohore berdinak zituenak, eta Aragoiko Filologia Estudioan ere lankide izan zuenak.

Artxibozain eta liburuzain karrera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hurrengo urtean, María Molinerrek gainditu zituen Artxibozain, Liburuzain eta Arkeologikoen Kidego Fakultatiboarentzako oposizioak,[5] eta Liburutegi nazionalean hasi zituen praktikak. Abuztuan, Simancaseko Artxibo Nagusira bidali zuten; handik, 1924an, Ogasun Ordezkaritzak Murtzian duen Artxibora,[5] eta gerora, hogeita hamarreko hamarkadaren hasieran, Valentziara.

Murtzian Fernando Ramón Ferrando ezagutu zuen, bera baino bederatzi urte zaharragoa, 1918an Fisika Orokorreko katedra atera zuen eta Murtziako hiriburuan irakasle ezaguna zen. Saguntoko Santa Maria parrokia-elizan ezkondu ziren, 1925 abuztuaren 5ean.[6] Murtzian jaio ziren lehen bi seme-alabak: Enrique (ikertzaile medikoa Kanadan, 1999an hil zena) eta Fernando, arkitektoa. Familia Valentziara joan ondoren, bi seme-alaba txikienak jaio ziren: Carmen (filologoa) eta Pedro (ingeniari industriala, Bartzelonako ETSIko zuzendaria, 1985ean hila).[7] Gainera, Murtziako Unibertsitatean 1924 ikasturtean klaseak eman zituen lehen emakumea izan zen.[8]

1929-1939 hamarkadan, aktiboki hartu zuen parte liburutegi-politika nazionalean, eta Irakaskuntzarako Erakunde Librearekin lankidetzan aritu zen zenbait proiektutan, hala nola, misio pedagogikoetan. [9][10]

Artxiboarekiko, liburutegien antolamenduarekiko eta kultura-hedapenarekiko zuen zaletasunak horren inguruan gogoeta egitera eraman zuen zenbait testutan (Landa-liburutegiak eta liburutegi-sareak Espainian, 1935), eta oso aktiboki parte hartzera Espainiako Bigarren Errepublikak proiektatu eta abian jarritako Misio Pedagogikoei lotutako Liburutegi Txikien Zerbitzurako Jarraibideak (1937) argitaratu zituen lan-taldean.[11]

Gainera, Valentziako Unibertsitateko Liburutegia zuzendu zuen,[12] eta Nazioarteko Trukerako Batzordean liburuak erosten parte hartu zuen. Batzorde horrek Espainian argitaratzen ziren liburuak munduari ezagutarazteko enkargua zuen, eta lan handia egin zuen 1937ko otsailean sortu zen Liburutegien eta Altxor Artistikoaren Kontseilu Nagusiko Liburutegien Ataleko kide gisa; Talde horretan Molinerrek eskoletako liburutegien azpiatalaren ardura zuen eta 1938an, Estatuko Liburutegien Plan Orokorra eratu zuen.[8][13]

1939an, Espainiako Bigarren Errepublikaren porrotaren ondoren, senar-emazteek Espainiako irakasle-eskolako 'garbiketa' frankistaren gehiegikeriak jasan zituzten: senarrak katedra galdu eta Murtziara eraman zuten, eta Maria Valentziako Ogasun Artxibora itzuli zen, hamazortzi maila jaitsiz.[14] Hala ere, 1946. urtean senarra Salamancara eraman zuten, Unibertsitateko katedradun gisa. Familia Madrilen kokatu zen, eta Maria Madrilgo Industria Ingeniarien Goi Eskola Teknikoko liburutegian hasi zen lanean. 1970ean erretiratu zen arte zuzendari izan zen. Urte horretan, Hezkuntza eta Zientzia Ministerioak, 1970eko uztailaren 6an hartutako erabakiaren bidez, Alfontso X.a Jakitunaren Ordena Zibilean sartzea erabaki zuen, bere Lazoaren kategorian.[15]

Azken urteak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mariaren bizitzako azken urteak markatuta egon ziren senarraren zaintza, 1962an erretiratua, gaixo eta itsu 1968rako, eta Diccionario de uso del español delakoa, 1966-1967an bi liburuki handitan argitaratua. Hala ere, 1973ko udan, bat-batean, arterioesklerosi zerebralaren lehen sintomak agertu ziren, eta gaixotasun horrek jarduera intelektual guztietatik kendu zuen. Senarra 1974ko irailaren 4an hil zen.[16] 1970ean Don Quijote kalean (Cuatro Caminos auzoan) utzi zuen etxea, eta Moguer kalera (Ciudad Universitaria auzoan) joan zen bizitzera. Hantxe hil zen 1981ean.[17] Oroitzapenezko plaka batek adierazten du azken urteotako eraikina.[18]

Espainieraren erabilera-hiztegia (DUE)

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Maria Moliner hiztegia argitaratu zeneko 50.urteurreneko plaka, Panizan

1952 inguruan, Fernando semeak Parisetik A. S. Hornbyren (1948) Learner’s Dictionary of Current English ekarri zion. Moliner, RAEren gabeziez jabeturik, hitzei buruzko oharrak idazten ari zela, liburu honek "hiztegi txiki bat,... bi urtetan" egiteko ideia eman zion. Orduz geroztik, Diccionario de uso del español egiten hasi zen, hamabost urte baino gehiago pasatu zituen anbizio handiko lan horretan, beti etxean, lanean. Bere lana interesarekin jarraitzen eta Gredos argitaletxearekin loturak zituen zuen Dámaso Alonso akademikoak eskatuta, Molinerrek 1955ean obra argitaratzeko kontratu bat sinatu zuen harekin, eta haren edizio tipografikoa oso lan handikoa izan zen.[19]

Bere Hiztegiak definizioak, sinonimoak, esamoldeak, esakerak eta hitz-familiak biltzen zituen.[20] Gainera, Ll L-ren ondoan eta Ch C-ren ondoan jarrita, ordenazioa aurreratu zuen (RAEk 1994 arte jarraituko ez zuen irizpidea), edo ohiko erabilerako terminoak, baina RAEk ez zituenak, [21] "Zibernetiko" gisa, eta zenbait adibide zituen gramatika eta sintaxia erantsi zituen. Berak inoiz zera esan zuen, "Akademiaren hiztegia agintaritzaren hiztegia da. Nirean autoritatea ez da gehiegi kontuan hartu"... "Nire hiztegia zer den pentsatzen hasten banaiz, presuntzio pixka bat dut, hiztegi bakarra baita munduan".[22]

Lehena (eta berak baimendutako jatorrizko argitalpen bakarra) 1966-67an argitaratu zen.

1998an, bigarren edizioa argitaratu zen, bi liburukiz eta CD-ROM batez osatua, eta liburuki bateko edizio laburtua. Hirugarren eta azken berrikuspena 2007ko irailean argitaratu zen, bi liburukitan.

Gabriel García Márquez Literaturako Nobel Sariak adierazi bezala:

« María Molinerrek -modu laburrenean esateko- oso aurrekari gutxi izan zituen: bere etxean, bere eskuarekin, gaztelaniako hiztegirik osoena, erabilgarriena, zehatzena eta dibertigarriena idatzi zuen. "Diccionario de uso del español" du izena, ia 3.000 orrialdeko bi liburuki ditu guztira, hiru kilo pisatzen dute, eta, beraz, Real Academia de la Lengua baino bi aldiz luzeagoak dira, eta, nire baitan, bi aldiz hobeto. María Molinerrek liburutegi-lanak libre uzten zizkion orduetan idatzi zuen.[23] »


Espainiako Errege Akademiarekiko harremana

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1972ko azaroaren 7an, Daniel Sueiro idazleak Heraldo de Aragon-en elkarrizketatu zuen María Moliner. Titularra galdera bat izan zen: «María Moliner ote da Akademian sartzen den lehen emakumea?». Dámaso Alonsok, Rafael Lapesak eta Pedro Laín Entralgok proposatu zuten. Baina, azkenean, Emilio Alarcos Llorach izan zen hautatua. Hori ez onartzeko izan zitezkeen arrazoien artean, prestakuntza-filologoa ez izatea, emakume izatea edo, are gehiago, hiztegian ahots gaiztoak ez sartzea aipatu izan da. f Molinerrek berak honelaxe azaldu zuen gaia:

"Bai, nire biografia oso laburra da, nire merezimendu bakarra nire hiztegia baita. Hau da, nik ez daukat horri gehitu dakiokeen lanik Akademian sartzea egiaztatzen lagunduko duen zerrenda luze bat egiteko (...) Nire lana hiztegia da. Aurrerago zera esaten du: Egia da filosofo bat -Emilio Alarcos- Akademian sartzea eta ni kanpoan uztea, baina hiztegi hori gizon batek idatzi balu, -Baina gizon hori, nola ez dagoen Akademian- pentsatzeko modukoa da."[22]

Proposamenek ez zuten aurrera egin, eta beste emakume batek, Carmen Condek, hartu zuen lekua.[24] Prozesua bere nekrologikoetako batean, «Una contemporánea sin sillón» izenekoan jarri zuten.[24]

Violeta Demontek, Madrilgo Unibertsitate Autonomoko Gaztelaniako irakasleak, Moliner-en hiztegiari buruz hauxe esan zuen:

« Saiakera garrantzitsua eta berria da. Hala ere, arrazoibideak ez dira teorikoak, batzuetan ilunak dira eta oinarrizko usteek jatorri intuitiboa dutenez, lanaren erabilgarritasuna aldakorra da.[24] »


Haren biograforik berrienak, I. de la Fuentek, honela laburbiltzen ditu arrazoiak:

« Intrusoa zelako, nolabait. Zaragozako unibertsitatean ikasi zuelako historia, baina bere bizitza artxibo eta liburutegien mundura bideratu zuelako eta ez zelako filologotzat hartzen. Une hartan eragina izan zuen emakume zenak. Hiztegi bat egiten hasi den emakumea, baina ez hasieran egin nahi zuen hiztegia, RAEren hiztegia zalantzan jartzen zuen hiztegia baizik. Uste dut miretsi egin zutela, baina ez zutela baloratu.[19] »


1973ko ekainean, Espainiako Errege Akademiak aho batez eman zion Lorenzo Nieto López saria «hizkuntzaren alde egindako lanengatik».[25]

1981ean, Luis Permanyer-ek kritika bat idatzi zuen gehienen jarrerari buruz, Molinerren heriotzaren 40. urteurrenagatik, Santiago Muñoz Machado RAEko zuzendariak:

« Egin zuen lanagatik eta merezi zuenean ,akademikoa ez izanak pena ematen dit, eta pozten naiz bere lanaren merezimendu handiak ospatzeaz eta aitortzeaz», eta, gainera, «Ez da RAE aspalditik existitzen zen matxismoaren erruduna eta Maria Moliner agertu zenean leuntzeko aukera izan zenean.[26] »


Aintzatespenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Bigarren Hezkuntzako zenbait institutuk (BHI), Haur eta Lehen Hezkuntzako ikastetxeek (HLHZ) eta liburutegik beren izena dute; halaber, María Molinerren lana ohoratu eta gogoratu egin da hainbat kultura-ekitalditan, kaletan eta abarretan.
  • Manuel Calzada Pérez dramaturgoak 2012. urtean Maria Inariaren gaineko antzezlan bat idatzi zuen, El Diccionario,[27] izenekoa, eta arrakasta handiz eraman dute tauletara Espainian, Txilen[28] eta Argentinan,[29] besteak beste. Lanak Literatura Dramatikoaren Sari Nazionala irabazi zuen 2014. urtean,[30] eta ACE saria 2015-2016an.
  • Haren bizitzari eta lanari buruzko dokumentala: 'María Moliner. Tendiendo palabras'.[31] Vick Calavia ikus-entzunezko produktore eta zuzendariak egina.
  • Bere bizitzari eta lanari buruzko dokumentala: 'María Moliner: los libros', Mujeres en la historia de tve programaren barruan.[32]
  • 1999ko martxoaren 30ean, Google bilaketa-motorrak Maria Moliner oroitu zuen bere 119.urteurrenean, Doodle batekin.[33]
  • 2019ko uztailean, Espainiako Liburutegi Nazionalak Maria Moliner aretoa bataiatu zuen.[34]
  • 2020ko otsailean, Arte Ederren Zirkuluak "areto berria" jarri zion Maria Moliner aretoari bosgarren solairuan.
  • Murtziako Unibertsitateko María Moliner Liburutegi Nagusiak izen hori du bere omenez.
  • Hil zeneko 40. urteurrenean, Espainiako Liburutegi Nazionalak omenaldia egin zion bere lanari eta kulturari egindako ekarpenari. [35][36]

Iruditegia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Wiki Editathon Madril 2014, Espainiako Hizkuntza eta Literaturari buruzko Liburutegi Nazionalean.
    Wiki Editathon Madril 2014, Espainiako Hizkuntza eta Literaturari buruzko Liburutegi Nazionalean.
  • Maria Moliner liburutegia, Valentziako Zientzia Fakultatea
    Maria Moliner liburutegia, Valentziako Zientzia Fakultatea
  • Maria Moliner liburutegia, Zaragoza
    Maria Moliner liburutegia, Zaragoza
  • Maria Moliner Giza Zientzien liburutegia (kanpotik), Zaragoza 2003
    Maria Moliner Giza Zientzien liburutegia (kanpotik), Zaragoza 2003
  • Maria Moliner Giza Zientzien liburutegia (barrutik), Zaragoza 2003
    Maria Moliner Giza Zientzien liburutegia (barrutik), Zaragoza 2003
  • Maria Moliner biribilgunea, Paniza (Zaragoza)
    Maria Moliner biribilgunea, Paniza (Zaragoza)
  • Maria Moliner kalea, Mont-roig del Camp
    Maria Moliner kalea, Mont-roig del Camp
  • María Moliner Haur eta Lehen Hezkuntzako Ikastetxeko horma-irudia, Zaragoza
    María Moliner Haur eta Lehen Hezkuntzako Ikastetxeko horma-irudia, Zaragoza
  • Maria Molinerrentzako Collage elegoriala, "Wikiquote en Español" filmean egileari eskainitako omenaldia dela eta. Egilea: Latemplanza
    Maria Molinerrentzako Collage elegoriala, "Wikiquote en Español" filmean egileari eskainitako omenaldia dela eta. Egilea: Latemplanza

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ «Trébede.» web.archive.org 2010-03-07 (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  2. ↑ Marco, María Pilar Benítez. (2014). «El primer trabajo lexicográfico de María Moliner: su contribución al "Diccionario aragonés" del estudio de filología de Aragón» Estudis romànics (36): 35–57. ISSN 0211-8572. (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) «María Moliner: 10 palabras sobre la mujer que amaba las palabras | FundéuRAE» www.fundeu.es 2021-01-21 (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) «María Moliner y las primeras estudiosas del aragonés y el catalán de Aragón» Rolde (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  5. ↑ a b «Hemeroteca Digital. Biblioteca Nacional de España» hemerotecadigital.bne.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  6. ↑ (Gaztelaniaz) Fuente, Inmaculada de la. (2011). El exilio interior: la vida de María Moliner. Turner ISBN 978-84-7506-930-2. (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  7. ↑ (Gaztelaniaz) Cervantes, CVC Centro Virtual. «CVC. María Moliner.» cvc.cervantes.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  8. ↑ a b Maria Moliner. 2022-03-08 (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  9. ↑ «Las misiones pedagógicas (1931-1936)» cipres.residencia.csic.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  10. ↑ Estado, Consejo Escolar del. «Participación Educativa. Revista del Consejo Escolar del Estado» ntic.educacion.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  11. ↑ (Gaztelaniaz) Cervantes, CVC Centro Virtual. «CVC. María Moliner. A raíz del Centenario. J. Ignacio Bermejo Larrea.» cvc.cervantes.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  12. ↑ «Dialnet Métricas - Documento Dones i Guerra Civil» dialnet.unirioja.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  13. ↑ (Gaztelaniaz) Rus, Ana Martínez. (2010-12-24). «María Moliner y las bibliotecas públicas: un compromiso con la democracia republicana y la difusión de la cultura» Métodos de información 1 (1): 5–24.  doi:10.5557/IIMEI1-N1-005024. ISSN 2173-1241. (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  14. ↑ (Gaztelaniaz) RTVE.es. (2021-01-22). «María Moliner, la innovadora bibliotecaria oculta tras el diccionario» RTVE.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).
  15. ↑ (Gaztelaniaz) España, Biblioteca Nacional de. (2012-06-14). «Mensaje de error» www.bne.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-08).[Betiko hautsitako esteka]
  16. ↑ (Gaztelaniaz) Fuente, Inmaculada de la. (2011). El exilio interior: la vida de María Moliner. Turner ISBN 978-84-7506-930-2. (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  17. ↑ (Gaztelaniaz) Fuente, Inmaculada de la. (2011). El exilio interior: la vida de María Moliner. Turner ISBN 978-84-7506-930-2. (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  18. ↑ «::: MEMORIA DE MADRID :::» www.memoriademadrid.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  19. ↑ a b (Gaztelaniaz) «Una biografía revela los obstáculos que tuvo que superar María Moliner» La Vanguardia 2011-08-21 (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  20. ↑ «Edición del domingo, 29 enero 2006, página 7 - Hemeroteca - Lavanguardia.es» hemeroteca.lavanguardia.com (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  21. ↑ (Gaztelaniaz) Candia, Bibiana. (2019-11-25). María Moliner, nuestra señora de las palabras - Jot Down Cultural Magazine. (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  22. ↑ a b (Gaztelaniaz) «En el centenario de Maria Moliner» studylib.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  23. ↑ (Gaztelaniaz) Márquez, Gabriel García. (1981-02-09). «La mujer que escribió un diccionario» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  24. ↑ a b c (Gaztelaniaz) País, El. (1981-01-22). «Una académica sin sillón» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  25. ↑ «ABC MADRID 08-06-1973 página 65 - Archivo ABC» abc 2019-08-12 (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  26. ↑ (Gaztelaniaz) «La RAE desagravia a María Moliner 40 años después de su muerte» Hoy 2021-01-22 (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  27. ↑ (Gaztelaniaz) www.introarte.net, Introarte S. L.-. «El diccionario - Teatro Abadía» www.teatroabadia.com (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  28. ↑ (Ingelesez) «El diccionario» GAM (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).[Betiko hautsitako esteka]
  29. ↑ «El Diccionario» Alternativa. Comunidad en escena. (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  30. ↑ (Gaztelaniaz) Confidencial, El. (2014-10-30). «Manuel Calzada, Premio Nacional de Literatura Dramática» elconfidencial.com (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  31. ↑ (Gaztelaniaz) 'María Moliner. Tendiendo palabras'. 2018-01-19 (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  32. ↑ (Gaztelaniaz) Mujeres en la historia - María Moliner: los libros. 2014-04-25 (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  33. ↑ (Ingelesez) «María Moliner’s 119th Birthday» www.google.com (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  34. ↑ (Gaztelaniaz) España, Biblioteca Nacional de. (2019-02-10). «La BNE abre su Salón de Lectura a los ciudadanos el día de la Fiesta Nacional» www.bne.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  35. ↑ (Gaztelaniaz) España, Biblioteca Nacional de. (2021-01-20). «Homenaje a María Moliner» www.bne.es (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).
  36. ↑ (Gaztelaniaz) «Carmen Calvo:" Moliner fue una mujer que entendió la cultura a ras de suelo"» www.efe.com (Noiz kontsultatua: 2022-03-12).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Moliner&oldid=9920227"(e)tik eskuratuta