Gai Kimikoen Konbentzioa (1990)

Wikipedia, Entziklopedia askea
Gai Kimikoen Konbentzioa
MotaInternational Labour Organization Convention (en) Itzuli
Data1990
Indarrean sartze1993ko azaroaren 4a
Nongo eskumenen mendeNorvegia

Gai Kimikoen Konbentzioa 1990eko hitzarmen bat da, Nazioarteko Lan Erakundeak bultzatua.

Edukia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzio hau Genevan sortu zen, Nazioarteko Lan Erakundearen (NLE) 77. bilkura aldian, 1990eko ekainaren 6an. Hitzarmenak garrantzi handia ematen dio ingurumena gai kimikoetatik babesteari, bai herritar guztientzat, oro har, bai langileentzat, bereziki. Gogoan hartzen ditu, horretarako, NLEk berak 1964tik 1986ra bitarte bultzatutako beste zazpi konbentzio edo gomendio, lan baldintzei lotutakoak (laneko istripuak, erregaiekin lan egitea, lanean sortutako minbiziak, airearen kalitatea eta zarata, laneko segurtasuna eta osasuna, laneko medikuntza, eta asbestoa). Orobat, langileei argi eta garbi jakinarazi behar zaie produktu kimikoak erabiltzen dituztenean, eta horren ondorioz sor litezkeen laneko gaixotasunak eta istripuak izateko aukera murriztu behar da.[1]

Esparrua eta definizioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehenengo bi artikuluek konbentzio honetan erabili beharreko terminoen definizioak eta aplikazio eremu edo esparruak jorratzen dituzte.

1. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nazioarteko Lan Erakundearen logoa.

Hitzarmen hau aplikatu behar zaie gai kimikoak erabiltzen diren ekonomiaren adar guztiei. Arriskuak eta aplikatu beharreko babes neurriak ebaluatu ondoren, kide baten agintaritza eskudunak erakunde bat salbuetsi ahal izango du hitzarmenaren aplikaziotik, arazo bereziak antzematen badira, babes nahikoa ematen bada edo informazio konfidentziala babesteko hartutako neurriek ez badute arriskuan jartzen langileen segurtasuna. Hitzarmen hau ez zaie aplikatuko langileak gai kimiko arriskutsuen mende jartzen ez dituzten artikuluei. Ez zaie erakundeei ―hau da, industria ez direnei― aplikatuko, baina bai erakundeetatik eratorritako gai kimikoei.

2. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gai kimiko terminoa elementu natural edo sintetiko eta konposatu gisa definitzen da hitzarmen honetarako.Substantzia kimiko arriskutsutzat hartzen da 6. artikuluaren arabera arriskutsu gisa sailkatutako gai kimiko oro, edo arriskutsua dela adierazten duen informazioa duena.Lanean gai kimikoak erabiltzea da langileak gai kimikoen eraginpean jartzea ekoizpenean, manipulazioan, biltegiratzean edo garraiatzean. Gainera, terminoaren barruan sartzen dira hondakin kimikoak tratatzea, emaitza kimikoak askatzea eta gai kimikoetarako ekipo nahiz edukiontziak mantendu, konpondu eta garbitzea.Jarduera ekonomikoaren adarrak dira adar ekonomiko guztiak, zerbitzu publikoak barne.Artikulu terminoak adierazten du forma edo patroi jakin bat duen objektu bat, manufakturatzen denean edo berez horrela denean, eta haren erabilera forma edo patroi horren mende dagonean, erabat edo hein batean.Langileen ordezkariak dira legeria edo praktika nazionalak onartutako pertsonak, Langileen Ordezkariei buruzko 1971ko Hitzarmenari jarraiki.

Xedapen orokorrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Industria kimiko baten biltegia, Malaysian.

3. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuen eta langileen erakunde adierazgarrienei galdetu behar zaie aplikatu beharreko neurriei buruz.

4. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kide bakoitzak lantokietan gai kimikoak erabiltzeko segurtasun politika koherente bat formulatu, aplikatu eta aldian aldian berrikusi behar du.

5. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Baimena ematen zaio agintaritza eskudunari gai kimiko arriskutsu jakin batzuk erabiltzea debekatzeko, segurtasun arrazoiengatik, edo aldez aurreko baimen bat ezartzeko, erabili ahal izan aurretik

Sailkapena eta babes neurriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzioaren 6. artikulutik 9.era artekoetan, gai kimiko guztien sailkapena, hornidura, segurtasun neurri eta Nazio Batuen gomendioak jasotzen dira. Neurriak segurtasun datuen fitxa egokituetan erregistratzen dira.

6. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agintaritza eskudunak edo hark baimendu nahiz onartutako erakunde batek gai kimiko guztiak sailkatzeko sistemak ezarri behar ditu.Konposatuen propietate arriskutsuak banakako osagaien arriskugarritasunaren arabera zehaztu ahal izango dira.Nazio Batuen gomendioak kontuan har daitezke salgai arriskutsuen garraioan.Sailkapen sistemak eta horien aplikazioa pixkanaka zabaltzen ari dira.

7. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gai kimiko guztiak etiketatu behar dira. Produktu kimiko arriskutsuak bereziki markatu beharko dira. Marka horiek agintari eskudunak berak eginen ditu edo agintari eskudunak markatzeko baimena emanen du. Salgai arriskutsuak garraiatzean, kontuan hartu behar dira Nazio Batuen gomendioak.

8. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuek gai kimiko arriskutsuen arrisku, hornitzaile, segurtasun neurri eta larrialdi prozedurei buruzko informazioa duten datu fitxak eduki behar dituzte.Datu fitxak agintari eskudunek edo onartutako erakundeek ezarritako irizpideen mende daude.

Fitxetan erabiltzen diren izenak bat egin behar du etiketaren izenarekin.

9. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gai kimikoen hornitzaile guztiek zaindu beharko dute produktu kimikoak 6. artikuluaren arabera sailkatzen direla, 7. artikuluaren arabera etiketatuta, eta segurtasun datuen fitxak 8. artikuluaren arabera ematen direla.Gai kimikoen gaineko osasun eta segurtasun informazio berria izan ahala, gai kimiko arriskutsuen hornitzaileak ziurtatu behar du etiketa eta segurtasun datuen fitxa eguneratuak ematen direla, Estatuko legeriari jarraiki.6. artikuluan oraindik sailkatu gabeko gai kimikoen hornitzaileek produktu kimikoari buruzko informazioa bildu behar dute, arriskutsua den ebaluatzeko.

Enpresaburuen erantzukizunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gai kimikoekin lan egiteko babes maskarak (2014).

Konbentzioaren 10. artikulutik 16.era bitartekoetan esaten da enpresaburuak informazio eman behar diela langileei, lantokian gai kimikoak erabiltzeak izan ditzakeen arriskuez. Enpresaburuek eta langileek elkarrekin lan egin behar dute segurtasuna bermatzeko.

10. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuek bermatu beharko dute gai kimiko guztiak 7. artikuluari jarraikiz etiketatuta daudela, eta langileek zein haien ordezkariek datu kimikoen fitxak dituztela, 8. artikuluari jarraikiz.Enpresaburuek 7. artikuluaren arabera etiketatuta ez dauden produktu kimikoak jasotzen badituzte, edo 8. artikuluaren arabera segurtasun datuen fitxak ematen ez zaizkien produktu kimikoak jasotzen badituzte, hornitzaileagandik edo beste iturri eskuragarrietatik informazioa bildu behar dute. Lortu arte, produktu kimikoak ez dira erabili behar.Enpresaburua arduratu behar da erabilitako produktu kimikoak 6. artikuluaren arabera sailkatu direla, 9. artikuluaren arabera identifikatuak, 7. artikuluaren arabera etiketatuak, eta beharrezko neurri guztiak hartu direla.Enpresaburuek lantokian erabiltzen diren gai kimiko arriskutsu guztien erregistroa eduki behar dute, segurtasun kimikoko datuen fitxei erreferentzia gurutzatuak eginez eta langile guztien eskura jarrita.

11. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuak behar adina informazio eman behar die langileei, gai kimikoak transferitzen direnean izan beharreko segurtasun neurriez eta produktu kimikoen identitateaz.

12. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuek ziurtatu behar dute langileak ez daudela gai kimiko arriskugarrien eraginpean baimendutakoa baino denbora luzeagoan; langileek produktu kimiko arriskutsuekiko duten esposizioa ebaluatu behar dute, segurtasuna eta osasuna babesteko produktu kimiko arriskutsuekiko lana gainbegiratu eta erregistratu behar dute, eta erregistroak egiten direla zaindu behar dute.

13. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuak lanean gai kimikoak erabiltzeak dakartzan arriskuak ebaluatu behar ditu eta langileak babestu behar ditu, neurri egokiak hartuz.Enpresaburuek mugatu egin behar dute langileek produktu kimikoekiko duten esposizioa, osasuna eta segurtasuna babesteko, lehen laguntzak emateko eta larrialdi egoeretarako xedapenak emateko.

14. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gai kimiko arriskugarriak eta haien hondakinak dituzten edukiontzi hustuak segurtasun, osasun eta ingurumenerako arriskua murrizteko moduan tratatu dira.

15. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lantokian dituzten arriskuen eta etiketa kimikoen nahiz segurtasun datuen fitxen berri eman behar diete enpresaburuek langileei.Laneko jarraibideetarako segurtasun datuen fitxak erabili behar dituzte, eta langileei etengabeko prestakuntza eman erabilera kimikoari buruz.

16. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enpresaburuek eta langileek elkarrekin lan egin behar dute lantokian gai kimikoak erabiltzeko segurtasunari dagokionez.

Langileen betebeharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzioaren 17. artikulua enpresaburuen eta langileen arteko lankidetzari buruzkoa da, laneko arriskuak murrizteko.

17. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Langileek enpresaburuekin lankidetza estuan lan egin behar dute eta lanean gai kimikoak erabiltzeko prozedura guztiei jarraituko diete segurtasuna bermatzeko.Langileek arrazoizko neurri guztiak hartu behar dituzte gai kimikoak erabiltzeko arriskua gutxitzeko.

Langileen eta haien ordezkarien eskubideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzioaren 18. artikuluak eskubidea ematen die langileei osasun arrazoiengatik berehalako arriskuak saihesteko, zentzugabeko ondoriorik gabe.

18. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Langileek eskubidea dute gai kimikoekin lan egiteak dakartzan arriskuetatik urruntzeko, beren osasunerako edo segurtasunerako berehalako arriskua badago.Artikulu honetan xedatutakoaren arabera, arriskutik urruntzen diren langileak arrazoizko ondorioak izan behar dituzte.Ukitutako langileek eskubidea dute erabilitako produktu kimikoen propietateei eta identitateari, etiketei eta segurtasun datuen orriei buruzko informazioa jasotzeko.Lehiatzaile bati produktu kimiko baten identitatea zabaltzeak enpresaren jarduerari kalte egin badiezaioke, enpresaburuak, artikulu honen arabera eskatutako informazioa ematean, identitatea babestu ahal izango du 1. artikuluarekin bat etorriz.

Estatu esportatzaileen erantzukizuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzioaren 19-27 bitarteko artikuluetan gai kimiko arriskutsuak esportatzen dituzten estatuen erantzukizunez eta kontrol ardurak zehazten dira. Konbentzio honen baliozkotasuna eta aplikazio eremua ere lantzen dira.

19. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estatu kide esportatzaile batek laneko segurtasun eta osasun arrazoiengatik gai kimiko arriskutsu jakin batzuk edo guztiak erabiltzea debekatzen badu, horren berri eman behar zaie herrialde inportatzaile guztiei.

20. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzio honen berrespenak Lanaren Nazioarteko Bulegoko zuzendari nagusiari jakinarazi behar zaizkio, erregistra ditzan.

21. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzio hau loteslea izango da soilik zuzendari nagusiaren aurrean berretsia duten kideen kasuan.Konbentzioa indarrean jarriko da lehen bi kideren berrespena zuzendari nagusiaren aurrean erregistratu eta hamabi hilabetera.Ondoren, konbentzioak indarra hartuko du kide gehigarri bakoitzeko, berrespena egin eta hamabi hilabetera.

22. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Berretsitako kide batek konbentzioa indarrean jarri eta hamar urtera salatu ahalko du, zuzendari nagusiari bidalitako idatzi baten bidez. Salaketak ondorioak izanen ditu erregistratu eta urtebetera.Berretsitako kide orok, hamar urteko epe horretan salaketa eskubidea erabiltzen ez badu, beste hamar urte bukatutakoan baino ezin izango du salatu, aipatutako baldintzetan.

23. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zuzendari nagusiak jakinarazitako kide guztien berrespen eta salaketa guztiak jaso behar ditu.Bigarren berrespeneko kideei jakinaraztean, zuzendari nagusiak konbentzioaren indarraldiaren data adierazi behar du.

24. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

NLEren zuzendari nagusiak Nazio Batuen idazkari nagusiari igorri behar dizkio berrespen eta salaketa guztien datuak, Nazio Batuen Gutunaren 102. artikuluari jarraikiz inskribatzeko.

25. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

NLEren Administrazio Kontseiluak, zehazten dituen uneetan, konbentzio honen aplikazioari buruzko txostena aurkeztuko du, eta berrikusi beharra aztertuko du.

26. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Biltzarrak konbentzio hau berraztertzen duen beste hitzarmen bat erabakitzen badu, hitzarmen berria berresteak, 22. artikulua deusetan galarazi gabe, konbentzioaren salaketa ekarriko du berehala.Hitzarmen berriak indarra hartzen duenean, konbentzio hau indarrik gabe geldituko du.Nolanahi ere, konbentzio honek indarra izanen du gaur egungo eran, konbentzioa berretsi baina berrikuspen hitzarmena berretsi ez duten kideentzat.

27. artikulua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konbentzio honetako testuaren ingelesezko eta frantsesezko bertsioak dira, maila berean, benetakoak.

Berrespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2023ko urtarrila bitartean, 23 estatuk berretsi zuten konbentzioa.[2]

Alemania 2007ko azaroaren 23a Indarrean
Belgika 2017(e)ko ekainaren 14a Indarrean
Boli Kosta 2019ko azaroaren 1a Indarrean
Brasil 1996ko abenduaren 23a Indarrean
Burkina Faso 1997ko irailaren 15a Indarrean
Dominikar Errepublika 2006ko urtarrilaren 3a Indarrean
Finlandia 2014ko urtarrilaren 21a Indarrean
Hego Koreako Errepublika 2003ko apirilaren 11 Indarrean
Herbehereak 2017ko ekainaren 8a Indarrean
Italia 2002ko uztailaren 3a Indarrean
Kolonbia 1994ko irailaren 6a Indarrean
Libano 2006ko apirilaren 26a Indarrean
Luxenburgo 2008ko apirilaren 8a Indarrean
Mexiko 1992ko irailaren 17a Indarrean
Norvegia 1993ko azaroaren 26a Indarrean
Polonia 2005eko maiatzaren 19a Indarrean
Siriako Arabiar Errepublika 2006ko ekainaren 14a Indarrean
Suedia 1992ko azaroaren 4a Indarrean
Suitza 2022ko apirilaren 25a Indarrean; 2023ko apirilaren 26az geroztik
Tanzaniako Errepublika Batua 1999ko martxoaren 15a Indarrean
Txina 1995eko urtarrilaren 11 Indarrean
Zimbabwe 1998ko abuztuaren 27a Indarrean
Zipre 2016ko abuztuaren 2a Indarrean

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Ingelesez) International Labour Organization. (1990). «Convention C170 - Chemicals Convention, 1990 (No. 170)» web.archive.org (Noiz kontsultatua: 2023-05-11).
  2. International Labour Organization. (2023-04-22). «Ratifications of ILO conventions: Ratifications by Convention» web.archive.org (Noiz kontsultatua: 2023-05-11).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]