Kontzentrazio-esparru

Kontzentrazio-esparrua, kontzentrazio eremua edo zigor itxitura aurkari politikoentzako, etsaientzako edo talde erlijioso zein etnikoentzako, gerra garaian jeneralean, eraikitako atxilotze-gune erraldoia da. Horko presoak talde irizpide horiek (edo beste batzuk) erabiliz atxilotzen dituzte, ez dituzte lege prozesu garbi batean gizabanakotzat epaitzen. Kontzentrazio hitzak osasunik gabeko masifikazioa ere adierazi ohi du.

Hitlerren Alemania Naziko eta Stalinen Sobiet Batasuneko kontzentrazio-esparruak arte, hitzak presoak biltzen ziren gunea (baldintzak kaxkarrak izanda ere) esan nahi zuen. Gaur egun, hitza Holokaustoari lotzen zaio, eta inork ez du erabiltzen bere atxilotze-esparruak izendatzeko. Haren ordez, beste sinonimoak aipatzen dira: barneratze-esparruak... Sarraskitze esparruak eta kontzentrazio esparru ugari izan ziren: Auschwitz, Bergen-Belsen, Buchenwald, Dachau, Mauthausen eta beste asko.

Espainia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainian ere, 1936 eta 1947 artean hainbat kontzentrazio esparru izan zen. Errepublikar soldaduak, disidente politikoak, homosexualak edo preso arruntak zeuden bertan. Hierarkia bat zegoen presoen artean eta maila handienean zeuden presoek beheko mailakoei agintzen zien lana. Horrela egin zituzten eraikuntza eta obra erraldoiak: Bajo Guadalquivir (Campo de Los Merinales) delakoan eginiko kanala, Valle de los Caídos, trenbideak, urtegiak...

Espainiako hainbat kontzentrazio esparru:

Campo de Los Merinales Sevillan.
San Marcoseko Ospitalea Leonen. 1936 eta 1939 urte artean, 7.000 gizon eta 300 emakume izan ziren bertan preso.
Miranda Ebroko kontzentrazio-esparrua.
Castuerako kontzentrazio-esparrua.
La Corchuelako kontzentrazio-esparrua.

Euskaldunak eta espainiarrak atzerriko kontzentrazio esparrutan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Agian euskaldunentzat kontzentrazio esparru ezagunena Gurseko kontzentrazio-esparrua da. Nahiz eta euskaldunak gainerako presoekin alderatuta egon ziren egoera hain tamalgarria ez izan gorriak pasatu zituzten.

Franco Gerra Zibila irabazten zihoan heinean, bando errepublikazalean borrokatzen aritu zirenak Frantziarantz alde egin beharrean ikusi zituzten bere buruak. 10.000 inguru izan zirela esan ohi da; alemaniarrek kontsultatu ohi zuten ea zer egin "dos mil rojos españoles de Angulema" haiekin, baina Serrano Suñerrek, Francoren ministroak, ez zuen ezer egin hori konpontzeko. Salbatu ziren gutxiek ezin izan zuten etxera itzuli, 40 urteko diktadura etorri baitzen ondoren.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datuak: Q152081
Multimedia: Concentration camps