Pascual Madoz
| Pascual Madoz | |||||
|---|---|---|---|---|---|
,_Congreso_de_los_Diputados_(2).jpg) | |||||
1868 - 1868ko urriaren 19a
| |||||
| Bizitza | |||||
| Jaiotza | Iruñea, 1806ko maiatzaren 17a | ||||
| Herrialdea |  Nafarroa Garaia, Euskal Herria | ||||
| Bizilekua | Barbastro Zaragoza Paris Iruñea Madril Tulle Tours Bartzelona | ||||
| Heriotza | Genova, 1870eko abenduaren 11 (64 urte) | ||||
| Hobiratze lekua | Montjuïceko hilerria | ||||
| Hezkuntza | |||||
| Heziketa | Colegio San Lorenzo de las Escuelas Pías (1810 - Zaragozako Unibertsitatea (1821 - : zuzenbide | ||||
| Hizkuntzak | gaztelania | ||||
| Jarduerak | |||||
| Jarduerak | politikaria, abokatua, kazetaria, Ministroa, estatistikaria, idazlea eta geografoa | ||||
| Lantokia(k) | Madril | ||||
| Lan nabarmenak | |||||
| Jasotako sariak | ikusi
| ||||
| Sinesmenak eta ideologia | |||||
| Alderdi politikoa | Alderdi Progresista | ||||
.svg){kind=small}
Pascual Madoz Ibañez (Iruñea, 1806ko maiatzaren 17a - Genova, Italia, 1870eko abenduaren 13a) politikaria eta idazlea izan zen.
Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]
_Diccionario_geogr%C3%A1fico-estad%C3%ADstico-hist%C3%B3rico_de_Espa%C3%B1a_y_sus_posesiones_de_Ultramar,_portada.png)
Zuzenbide ikasketak egin zituen Zaragozan. Liberala zen ideietan eta progresista ekintzetan. Fernando VII.aren absolutismoaren aurkako konspirazio batean parte hartu zuen. Espetxeratu ondoren erbesteratu zuten. Erbestean zela, geografia eta estatistika ikasketak egin zituen Parisen eta Toursen.
Borboiko Maria Cristinak 1832. urtean emandako amnistiari esker, Bartzelonara joan zen. Hantxe Diccionario geográfico universal (1829–1834) eta Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (1850) idaztera lagundu zuen, eta Francisco Coello aritu zen kartografo lanetan. Bartzelonan, gainera, El Catalán oposizioko egunkariaren zuzendari izan zen.
Lleidako diputatu eta Finantza ministro izan zen. Esparteroren aurka egin zuen, eta 1854ko Iraultzari esker abuztuaren 9an Bartzelonako gobernadore bihurtu zen. Gero diputatu, Gorteetako lehendakari eta Ogasuneko Ministro izan zen. Ministroaldi hartan, desamortizazio lege bat aurkeztu zuen Gorteetan, eta onartuta ikusi ahal izan zuen.
Milizia nazionalistekin batera borrokatu zen, baina gerra galdu ondoren erbestera jo behar izan zuen berriro. Elisabet II.a monarkiatik eraitsia izan zenean itzuli zen Espainiara, eta Seiurteko demokratikoan Madrilgo Gobernadorea eta Ministro Kontseiluko presidente bitartekoa izan zen. Italiara joan zen, Amadeo Savoiakoari tronua eskaintzeko ordezkaritzarekin, eta han hil zen, Genovan, 64 urte zituela.
Idazlan nagusiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Colección universal de causas célebres (1840)
- Diccionario Geográfico-Estadístico-Histórico de España y sus posesiones de ultramar (16 liburuki, 1845-1950).
Kaleak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Francisco J. Paredes, Pascual Madoz (1805-1870), 1991, ISBN 84-313-0760-9
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de ultramar VII. liburukia Google Booksen
- WikiMadoz. Madoz 1850 Wiki proiektua
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q2427046
Multimedia: Pascual Madoz