Eraikina Carlos Ferrater eta José María Valero arkitektoek proiektatu zuten, Félix Arranz eta Elena Mateurekin, eta Juan Calvo bide-ingeniaria eta Juan Broseta atondura ingeniariaren laguntzarekin. Aurreproiektu eta proiektuaren idazte faseetan, besteak beste Manuel Bermudo, Gonzalo Urbizu, Jesús Marcuello eta Montse Abad arkitektoek ere hartu zuten parte. Geltokiak 600 metro luze baino gehiago eta 80 metro zabaleradun espazio zabala hartzen du, hiru bestibulurekin, bidaiari-fluxuak banatuz. Hala, irteera gune, helduera gune eta transfer lurpeko komunikabide nukleoz dago hornituta.[3]
Guztira 18,8 hektareadun azalera dauka. Trenbide garraiorako bost nasa daude, 400 metro luze direnak. Hegoaldeko fatxadan Aragoiko Burdinbidearen Museoa sortzeko proiektua bazegoen ere, hegaldura handi baten behean eraiki behar zena. Hala ere museoa ez da gauzatu. Fatxada nagusia, iparraldera begira dagoena, Ebro ibaiaren aurrean dago, eta Expo 2008ko gunera begira dago.
Eraikinaren bereizgarrietako bat estalkia da, urrunetik eraikinaren gorputzaren gainean arku handi batzuk bistan geratzen direla. Barrutik, argi-sarreradun tetraedroz osatutako estalkia antzeman daiteke. Estalkiak 40.000 metro koadroko azalera hartzen du eta sare triangeluar baten bitartez argi-zuloak irekitzen ditu, eraikin barruan argi naturala sartzea ahalbidetuz. Nasen gunean estalkia 30 metroko altueran dago, eta ez dago zutaberik, espazio libre handia sortaraziz.
Eraikinak Arkitekturaren FAD saria jaso zuen 2004an, eta Brunel Saria2005ean.
Geltokiak jaso dituen kritika nagusien artean neguan eraikin barrualdearen berokuntzaren eskasia dago. Arazoa instalatutako klimatizazio sistema martxan ez jartzeagatik dator. Adifek arazo horri aurre egiten saiatu da bero-lanparak instalatuz eta beiradun guneak sortuz, arrakasta handirik gabe. Bestalde, transfer gunean dauden txartela-salmentarako leihatilak itxita daude, aparkalekutik geltokira doazen bidaiariek transferraren erabilera probetxugarria egiteko zailtasunak dituztela.
2016koabenduan sortu zen partaidetza-prozesuaren ondoren, erabaki zen Zaragozako tranbiaren 2. lineak geltokitik gertu egingo zuela ibilbidea, eta, horrela, eskualdeko trenen eta distantzia luzeko trenen, hegaztien, aldiriko trenen, busen eta tranbien arteko intermodalitatea lortuko zen.