Maria Josefa Germaniako Erromatar Inperio Santuko Jose I enperadorearen eta haren emaztearen, Amalia Gilemina Brunswick-Lüneburgoko printzesaren, alaba nagusia zen. Bi anaia txiki zituen: Leopoldo José, 1701ean hil zena, umea zela, eta María Amalia, Karlos VII.a hautesle bavariarraren emaztea eta geroago enperadorea zena. Gurasoen ezkontza ez zen oso zoriontsua izan Joseren desleialtasunengatik. Ahizpa gaztearen jaiotzaren ondoren, ez zuten beste seme-alabarik izan, beharbada amak senarragatik uzkurtu zuen sifilisagatik.
Artxidukesak heziketa egokia jaso zuen eta bere aitaren aldeko amonak, Leonor Magdalena Palatinado-Neoburgokoak, katolikoki hezi zuen. Hezkuntza horren arabera, geroago Eliza Katolikoaren interesak nabarmen defendatu zituen.
Augusto II.a Poloniakoa, Poloniako hautesle eta errege zena, María Josefa bere semearentzat, Federico Augusto, etorkizuneko emazte gisa irabazten saiatu zen, oraindik umea zela. Ezkontza-proiektu horretarako arrazoia, Saxonia Prusiaren aurka gero eta sendoago finkatzeko perspektibaz gain, Habsburgoko Etxeko lerro maskulinoa agortuko balitz, bere semeak duintasun inperiala irabazteko aukera ona emango zuen itxaropena ere izan zen. 1703ko irailaren 12ko Habsburgotarren Etxearen legeak xedatzen zuen Maria Josefaren osabaren seme-alabek, Karlos VI.a, lehentasuna izan behar zutela aitaren alaben, Jose I.aren, ondorengotza-lerroan, baina Joseren alabek lehentasuna zutela Karlosen alaben aldean. Azken lehentasuna Karlos VI.ak onartu zuen, baina 1711n enperadore izan ondoren, 1713ko apirilaren 19ko Berrespen Pragmatikoak bidea urratu zuen bere alaba Maria Teresak tronuan amai zezan.
Maria Josefari ez zitzaion utzi katolikoa ez zen batekin ezkontzen, baina ezkontza eragotzi zuen. Augusto Poloniakoak 1712an katolizismora iritsi zenean, negoziazioak serio bihurtu ziren. Jose I.aren eta Augusto Poloniakoaren arteko harreman onez gain, 1712ko azaroan Boloniako hauteskunde-printzea ere fede katoliko bihurtzea, aitaren ereduari jarraituz, erabakigarria izan zen Maria Josefa hauteskunde-printze saxoiarekin ezkontzeko. Berak ez zuen jakinarazi 1717ko urriaren 10era arte Vienan. Karlos VI.a enperadoreak eskatu zuen Maria Josefak eta bere arrebak ezkondu aurretik uko egin ziezaietela beren postuei ondorengotza-lerroan, Maria Teresa Karlosen etorkizuneko alabaren ondorengotza ziurtatuz. 1718ko otsailaren 26an konpromisoa iragarri ondoren, artxidukesak Berrespen Pragmatikoa onartu zuen, tronuaren ondorengotzari uko eginez. Ondoren, ezkontza 1719ko abuztuaren 20an egin zen Vienan. Eztei-ospakizun bikainak ia iraila osoan egin ziren. Dresdeko eszenatokiko parte izan ziren festak eta opera-emanaldiak.
María Josefa, hungariar erara jantzitako neskatila.
Augusto Poloniakoa (1733ko otsailaren 1a) hil ondoren, haren semea Saxoniako hautesle berria bihurtu zen, Federico Augusto II.a bezala. Haren emaztea, Maria Josefa, orain Saxoniako hautesle ezkontidea zen. Austriaren eta Errusiaren laguntzarekin, hauteslea gailendu ahal izan zen Estanislao Leszczynskiren aurka poloniar tronua lortzeko borrokan. Augusto III.a koroatu zuten, 1734ko urtarrilaren 17an Krakovian eta, ondorioz, Maria Josefa ere Poloniako erregina bihurtu zen.
Anbizio handikoa, adimentsua eta erlijiosotzat deskribatu zuten. Eliza eta komentu asko sortu zituen. Erlikia-ontzi bat eta gurutze errenazentista eder bat eskaini zizkien Jasna Góraren Paulinos gurasoei.
Haren ezkontza-bizitza eredugarria izan zen, eta zoriontsu gisa deskribatu zuten, batez ere senarrak, aitak ez bezala, ez zuelako beste emakumeekin harremanik. Arreta handia jarri zion bere zurtoin ugarien hazkuntzari. Berak egin zuen lan hori, garai hartako ohituraren kontra, eta oso arau zorrotzak ezarri zituen seme-alabentzat. Bi seme zaharrenak lehenago hil zirenez, hirugarren semeak, Federico Cristianek, tronuaren jaraunsle estatusa jaso zuen. Hala ere, ezgaitasun batekin jaio zen, eta María Josefak bere buruari errua bota zion haurdunaldian ehizaldi batean parte hartzeagatik eta prozesuan zaldi batetik erortzeagatik. Ezgaitasuna izan arren, Federico Cristianek printze hautesle izaten jarraitu zuen, nahiz eta amak bere anai-arreba adingabeen aldeko eskubideei uko egingo dien.
Maria Josefak poloniera ikasi zuen, politikoki aktiboa izan zen eta maiz joan zen Poloniako Dietako eztabaidetara. Baina laster ikusi zuen senarrarengan zuen eragin politikoa gutxitzen, gero eta gehiago entzuten baitzituen Heinrich von Brühl aurkariaren aholkuak, eta botere gehiago ematen zion. Azkenean, lortu zuen senarrak, 1740an Karlos VI.a hil ondoren, koroa inperiala erreklamatzea, nahiz eta Brühl kondeak kontrako iritzia izan. Ahalegin horiek porrot egin zuten, eta 1742ko uztailaren 19an, María Josefak eta senarrak uko egin zieten tronurako eskubideei, ahizparen eta senarraren alde. Gorte saxoa Vienako gortearekin elkartu zen laster, eta horrek Prusiaren etsaitasuna eragin zuen, 1744an gerra deklaratu baitzion Saxoniari. 1745ean, estatuek kontrako baldintzetan amaitu zuten bakea Saxoniarentzat.
Kulturaren alorrean, Saxonia hegoaldeko eredu barroko austriako-alemanerantz bideratu zen geroz eta gehiago. María Josefak eta Federico Augustok oso gustuko zuten artea eta musika. 1733an Johann Sebastian Bach-ek“¡Tönet, tú timbales!” ¡Toquen trompetas! zorion-kantata eskaini zuen. Gero Gabonetako Oratorioan neurri handi batean hartu zuen musika.
Erlijio-politikaren arloan, pentsaera katolikoko garari-hautesleak bere izen erlijiosoa Saxonian sustatzeko kanpaina egin zuen, luteranoen eraginpean eta jesuiten laguntzarekin. Eliza katolikoak Polonian zituen kezkak ere babestu zituen, eta han ezagutu zuen goi-mailako klasearen aldartea.
Dresdeko kapera inperiala, Frantzisko Xabierkoari 1732an eskainia, Maria Josefaren ekimenez eraiki zen. Hiri berean, 1746an, Josephinen Stift katolikoaren eraikuntzaren arduraduna izan zen. Josephinen neskato pobreei bizitzeko eta eskulangintzako ikasgaiak eskaintzen zizkien, eta 1747/48an ospitale katoliko baten ezarpenaren arduraduna. Maria Josefak eta haren senarrak ere antolatu zuten Gorteko Eliza Katolikoa eraikitzea Dresden (Hofkirche), 1739tik 1755era.
Federiko II.a Handia erregeak, Zazpi Urteko gerraren hasieran, Saxonia okupatu zuen 1756ko iraila/urrian, eta Federiko Augusto II.a eta Brühl kondea Poloniara joan ziren; María Josefak, berriz, Federico Cristián seme zaharrenarekin eta haren familiarekin geratu zen, Dresden, eta ahal zuen neurrian, egoerari aurre egin zion. Dresden, bereziki, gerrako korrespondentzia sekretua trukatu zen, eta María Josefa Wylich prusiar jeneralari errege-jauregiko hiru gelatan ukatu nahi izan zion artxibo sekreturako sarbidea. Wylichek jakinarazi zionean, ordea, behar izanez gero indarra erabiltzeko agintzen zion nagusiak, paperak gordetzen ziren geletako giltzak eman behar baitzituen.
