Panel fotovoltaiko

Wikipedia, Entziklopedia askea
Canterburyko eguzki-panel instalazio bat (New Hampshire, Estatu Batuak)
Panel fotovoltaiko baten eraginkortasuna bere orientazioaren araberakoa da.

Panel edo modulu fotovoltaikoakeguzki-panel izenaz ere ezagunak, nahiz eta izen horretan bestelako gailuak ere sartuta dauden— gelaxka multzoz (zelula fotovoltaikoak) osatuta dauden gailuak dira, berengan eragiten duen argiaren bitartez elektrizitatea sortzen dutenak (eguzki-energia fotovoltaikoa). Haien potentzia sailkatzeko erabiltzen den parametro araupetuari “potentzia-piko” deritzo, eta eman dezakeen potentzia maximoa araupetutako baldintza batzuen menpe egokitzen da:

  • 1000 W/m^2-ko erradiazioa.
  • 25 °C-ko zelulen tenperatura (ez ingurugiroko tenperatura).

Zenbait panel fotovoltaiko mota daude:

  • Kristalinoak
    • Monokristalinoak: siliziozko (Si) kristal bakarreko sekzioez osatzen dira (beraien forma oktogonal edo zirkularragatik ezagunak).
    • Polikristalinoak: kristalizatutako partikula txikiez osaturik daudenean.
  • Amorfoak: silizioa kristalizatu ez denean.

Bere kristal, pisu, lodiera eta balioa handiagoa denean, bere eraginkortasuna ere handiagoa izango da. Lehenengoen errendimendua % 20 izan daiteke; azkenena, ordea, % 10era ez litzake iritsiko; aldiz, bere balio eta pisua txikiagoa izango da. Lehenengo eguzki-zelula komertzialak sortu zirenetik, panel fotovoltaikoen kostua modu iraunkor batean murriztu da.

Korronte-sorkuntza plaka konbentzional batean[aldatu | aldatu iturburu kodea]

eskema elektrikoa

Aurreko atalean ikusi den bezala, modulu fotovoltaikoak efektu fotoelektrikoaz baliatzen dira. Zelula fotovoltaiko bakoitza gutxienez siliziozko bi xafla finez egituratuta dago: silizioa baino elektroi-balentzia txikiagoa duten elementuz osatutako dopada bata, P izendatua, eta silizioak baino elektroi kantitate handiagoa duten elementuekin bestea, N deiturikoa.

Iturri argitsutik datozen eta energia egokia duten fotoiek, P geruzaren gainazalean eragiten dute eta materialarekin elkar eragitean silizio atomoak askatzen dituzte. Azken hauek, mugitzen ari direnean, erdieroalearen geruza zeharkatzen dute, itzultzeko aukerarik gabe. N geruzak P-rekiko potentzial-diferentzia bat jasotzen du. Eroale elektrikoak bi geruza hauei konektatuz gero, energia kontsumitzen duen gailu edo elementu elektrikoei batzen zaie (karga deiturikoa), korronte elektriko jarraitua sortuz.

Panel mota hauek korronte jarraituko elektrizitatea sortzen dute, eta eguzkiarekiko orientazioa eta horizontalarekiko inklinazioak beraien eraginkortasuna baldintzatzeaz gain, mantentze lanetan aurrezteko asmoz, orientazio eta inklinazio finkoa daukaten instalazioak eraikitzen dira. ISO arauen erabilera egokia aplikatuz inklinazioa eta orientazioa hegoaldera begira finkatzen dira, behar den latitudearen arabera eta ahalik eta optimizazio handiena lortzeko.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]