Oton II.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa

Oton II.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa
	; Irudi gehiago
; Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea	; 973ko maiatzaren 7a - 983ko abenduaren 7a
; Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea
Bizitza
Jaiotza	Saxoniako dukerria, 955
Heriotza	Erroma, 983ko abenduaren 7a (egutegi gregorianoa) (27/28 urte)
Hobiratze lekua	Vatican Grotto (en)
Heriotza modua	berezko heriotza: malaria
Familia
Aita	Oto I.a
Ama	Adelaida Italiakoa
Ezkontidea(k)	Teofano Skleraina
Seme-alabak	ikusi Sophia I (en) ; Adelaide I (en) ; Matilda of Germany, Countess Palatine of Lotharingia (en) ; Oton III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa;
Anai-arrebak	ikusi Emma Italiakoa; Liutgarde (en) ; Matilda, Abbess of Quedlinburg (en) ; Liudolf, Duke of Swabia (en) ; William, Archbishop of Mainz (en) ;
Leinua	Ottonian dynasty (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	latina
Jarduerak
Jarduerak	Enperadorea eta idazlea
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	kristautasuna

Oton II.a Erromatar Inperio Santuko enperadorea^[1], Oto II.a Gorria izenaz ere ezaguna (955 inguruan - Erroma, 983ko abenduaren 7a) Alemaniako eta Italiako errege (961-983) eta Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadore (967-983) izan zen.

Oton II.a bere aita Oton I.arekin batera erregeorde izendatu zuten, eta enperadorekide egin zen 967an. Aita 973an hil zenean, enperadore eta errege izaten segitu zuen beste hautaketa eta koroatzerik izan gabe.

Oton II.ak bere aitaren politika segitu zuen: Alemanian inperioaren boterea indartzea, eta Italiarantz hedatzea. Henrike II.a Bavariakoa 974an matxinatu zen, eta 978ra arte ezin izan zuten menderatu. Hurrengo urtean, Bohemia eta Polonia bere mende jartzea lortu zuen.

977an, Lotariok, Frantziako erregeak, Lorena inbaditu zuen 20.000 gizonez osatutako armada batekin, eta Akisgran hiriburua hartu zuen bost egunez. Oton II.a Koloniara lehenik, eta Saxoniara gero, erretiratu zen. Hurrengo urtean, Otonek, errepresalia gisa, Paris setiatu zuen, baina setioa altxatu egin behar izan zuen, eta atzera egitean atzeguardia suntsituta geratu zen. 980an, Margut-sur-Chiers-ko bakea sinatu zen Frantziarekin; hitzarmen horren arabera, Lotariok uko egingo zion Lorenari, eta Oton II.ak haren seme Luis V.aren eskubideak aitortuko zituen.

Alemania finkatuta zuela, Italia inbaditu zuen, baina 982an handik bota egin zuten. Hurrengo udan, dieta bat deitu zuen Veronan, bere seme Oton III.a Alemaniako errege izango zela baieztatzeko.

981ean, Calabriaren hego-kostaldean kokatuta zeuden sarrazenoen aurkako espedizio indartsu bati ekin zion. 98aan, Stiloko guduan, Colonna lurmuturraren ondoan, musulmanen aurka izandako porrota ikaragarria izan zen. Horren ondorioak berehala nabaritu ziren Germanian. Oton I.a aitak izandako eragina eta garatutako kristautze-lana, parte batean behintzat, suntsituta geratu zen.

Oton II.a Erroman hil zen, malariaren ondorioz.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑ Oton I.aren bidetik, EIMA: Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Oton II.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa

Otondar pizkundea

Datuak: Q150512
Multimedia: Otto II, Holy Roman Emperor / Q150512

[1] Oton I.aren bidetik, EIMA: Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak.

[1]

i e a Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadoreak
Karolingiar Inperioa	Karlos I.a (Karlomagno) • Luis I.a • Lotario I.a • Luis II.a • Karlos II.a • Karlos III.a • Guy • Lambert • Arnulfo • Luis III.a • Berengario
Germaniako Erromatar Inperio Santua	Oton I.a • Oton II.a • Oton III.a • Henrike II.a • Konrado II.a • Henrike III.a • Henrike IV.a • Henrike V.a • Lotario II.a • Frederiko I.a • Henrike VI.a • Oton IV.a • Frederiko II.a • Henrike VII.a • Luis IV.a • Karlos IV.a • Sigismundo I.a • Frederiko III.a • Maximiliano I.a • Karlos V.a • Fernando I.a • Maximiliano II.a • Rodolfo II.a • Matias I.a • Fernando II.a • Fernando III.a • Leopoldo I.a • Josef I.a • Karlos VI.a • Karlos VII.a • Frantzisko I.a • Josef II.a • Leopoldo II.a • Frantzisko II.a

i e a Alemaniako monarkak
Ekialdeko Frankoen Erresuma (843–911)	Luis II.a • Karloman • Luis III.a • Karlos • Arnulfo • Luis IV.a
Alemaniako Erresuma (911–962)	Konrado I.a • Henrike I.a • Oton I.a
Alemaniako Erresuma Germaniako Erromatar Inperio Santuaren barnean (962–1806)	Oton I.a • Oton II.a • Oton III.a • Henrike II.a • Konrado II.a • Henrike III.a • Henrike IV.a • Henrike V.a • Lotario II.a • Konrado III.a • Frederiko I.a • Henrike VI.a • Filipe • Oton IV.a • Frederiko II.a • Konrado IV.a • Rodolfo I.a • Adolfo • Alberto I.a • Henrike VII.a • Luis IV.a • Karlos IV.a • Wentzeslao • Roberto • Sigismundo • Alberto II.a • Frederiko III.a • Maximiliano I.a • Karlos V.a • Fernando I.a • Maximiliano II.a • Rodolfo II.a • Matias • Fernando II.a • Fernando III.a • Leopoldo I.a • Josef I.a • Karlos VI.a • Karlos VII.a • Frantzisko I.a • Josef II.a • Leopoldo II.a • Frantzisko II.a
Rhingo Konfederazioa (1806–1813)	Napoleon I.a
Germaniar Konfederazioa (1815–1848)	Frantzisko I.a • Fernando I.a
Alemaniar Inperioa (1849)	Frederiko Gilen IV.a (enperadore-hautetsia)
Alemaniar Batasuna (1849–1850)	Frederiko Gilen IV.a
Germaniar Konfederazioa (1850–1866)	Frantzisko Josef I.a
Iparraldeko Alemaniar Konfederazioa (1867–1871)	Gilen I.a
Alemaniar Inperioa (1871–1918)	Gilen I.a • Frederiko III.a • Gilen II.a