Jacques Santer

Jacques Santer
	; (1994) Irudi gehiago
	Ahotsa
; Europarlamentaria
; 9. Europako Batzordeko Presidentea
; 22. Luxemburgeko lehen ministro
; Europarlamentaria
; Deputy of the Chamber of Deputies of Luxembourg (en)
Bizitza
Jaiotza	Wasserbillig (en) , 1937ko maiatzaren 18a (86 urte)
Herrialdea	Luxenburgo
Familia
Ezkontidea(k)	Danièle Binot (en)
Seme-alabak	ikusi Patrick Santer (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Estrasburgoko Unibertsitatea ; Athénée de Luxembourg (en) ; Parisko Ikasketa Politikoetako Institutua ; Amsterdamgo Unibertsitatea ; Lycée classique de Diekirch (en)
Hizkuntzak	alemana; ingelesa; Luxenburgera; frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, abokatua eta bankaria
Lantokia(k)	Estrasburgo; Brusela eta Luxenburgo
Jasotako sariak	ikusi Grand Cross of the Order of the Oak Crown ; Gizarte Zientzietako Asturiasko Printzesa Saria ; Robert Schuman Domina (1986) ; honorary doctor of the University of Alicante ; Grand Cross of the Order of Merit of the Grand Duchy of Luxembourg ; Knight Grand Cross of the Order of the Falcon ; Grand Cross of the Order of Prince Henry ; Order of Faithful Service ; honorary doctor of the Fudan University (2005) ; Grand Cross of the Military Order of Christ ; Grand Cordon of the Order of the Rising Sun ;
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa
Alderdi politikoa	Christian Social People's Party (en)

Jacques Santer (Wasserbillig, Luxenburgo, 1937ko maiatzaren 18a -) luxenburgotar politikaria eta legelaria da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zuzenbide-ikasketak egin zituen, Estrasburgon, Parisko Unibertsitatean, eta hiriburu horretako Zientzia Politikoetako Eskolan. 1961-1965 bitartean Luxenburgoko Apelazio Auzitegiko abokatu izan zen. Europako Legebiltzarrean, Alderdi Kristau Sozialeko kide gisa, lehendakariorde izan zen 1975-1977 bitartean; 1979an eta 1984an Europako Legebiltzarreko kide hautatu zuten. 1976an Luxenburgoko Hiriko Magistratu hautatu zuten. 1979-1984 bitartean Finantza, Lan eta Gizarte Segurtasuneko ministro izan zen, Pierre Wernerren gobernuan. 1984ko Legegintzarako hauteskundeen ondoren, Pierre Wernerren lekua hartu zuen Lehen Ministro eta Estatu-ministro gisa. Aldi berean, bere gain hartu zituen Finantza-ministerioa eta Posta eta Telekomunikazioetako ardurak.

1985eko ekainean Europako Ekonomia Erkidegoko Batzordeko lehendakaritza bereganatu zuen, Santarren gidaritzapean. Aginpidean egon zen sei hilabeteetan arazo handiei aurre egin behar izan zien: Golkoko gerra, kurduen arazoa, Sobietar Batasunaren kinka larria, eta jugoslaviar errepubliken arteko gatazkari, besteak beste, Europako nekazaritzako eta merkataritzako barne-arazoak ahaztu gabe. 1994ko ekaineko hauteskundeetan lehendakaritza lortu zuen berriro, eta urte horretan bertan, uztailean, Europako Batzordeko lehendakari hautatu zuten, Delorsen lekuan. 1995eko urtarrilean Luxenburgoko Lehen Ministro karguaren dimisioa eman zuen. 1999-2004 urte bitartean, Santer Europar Legebiltzarreko kide izan zen.

1991n Robert Schuman saria jaso zuen, Europa Batuaren alde egindako lanarengatik. 1998. urtean, Gizarte Zientzietako Asturias Printzea Saria eskuratu zuen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datuak: Q39659
Multimedia: Jacques Santer / Q39659

i e a Europako Batzordeetako presidenteak
Europako Ikatz eta Altzairuaren Erkidegoa (EIAE)	Jean Monnet (1952–1955) • René Mayer (1955–1958) • Paul Finet (1958–1959) • Piero Malvestiti (1959–1963) • Rinaldo Del Bo (1963–1967)
Europako Energia Atomikoaren Erkidegoa (EURATOM)	Louis Armand (1958–1959) • Étienne Hirsch (1959–1962) • Pierre Chatenet (1962–1967)
Europako Ekonomia Erkidegoa (EEE)	Walter Hallstein (1958–1967)
Europar Erkidegoak (EE) Europar Batasuna (EB)	Jean Rey (1967–1970) • Franco Maria Malfatti (1970–1972) • Sicco Mansholt (1972–1973) • François-Xavier Ortoli (1973–1977) • Roy Jenkins (1977–1981) • Gaston Thorn (1981–1985) • Jacques Delors (1985–1995) • Jacques Santer (1995–1999) • Bitartekaria: Manuel Marín (1999) • Romano Prodi (1999–2004) • José Manuel Durão Barroso (2004–2014) • Jean-Claude Juncker (2014–2019) • Ursula von der Leyen (2019)