Frei Otto

Wikipedia, Entziklopedia askea
Frei Otto
Bizitza
JaiotzaSiegmar1925eko maiatzaren 31
Herrialdea Alemania
HeriotzaLeonberg2015eko martxoaren 9a (89 urte)
Hezkuntza
HeziketaBerlingo Unibertsitate Teknikoa
Architectural Association School of Architecture (en) Itzuli
Hizkuntzakalemana
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakarkitektoa, unibertsitateko irakaslea, ingeniari zibila eta idazlea
Lantokia(k)Munich
Enplegatzailea(k)Stuttgarteko Unibertsitatea
Berlingo Unibertsitate Teknikoa
Washingtongo Unibertsitatea Saint Louisen
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
KidetzaBerlingo Arteen Akademia
Mugimenduahigh-tech architecture (en) Itzuli
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkakBigarren Mundu Gerra
freiotto.com

Frei Paul Otto (Sigmar, Saxonia, 1925eko maiatzaren 31Warmbronn, 2015eko martxoaren 9a) alemaniar arkitektoa izan zen. Haren lanik ezagunena 1972ko Olinpiar Jokoetarako eraiki zen Municheko Olinpiar Estadioko sabaia da[1].

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eskultore-familia batean hazi eta hezi zen. 1943an, eskola utzita, Alemaniako aire-armadan sartu zen, eta Bigarren Mundu Gerran parte hartu zuen. Aliatuen gudarosteak preso hartu zuen Chartresen, eta bi urtez hirian etxeak konpontzen eta eraikitzen eduki zuten. Gerra amaituta, Berlingo Unibertsitatean sartu zen. Geroxeago, 1950-1951 urteetan, Estatu Batuetan egon zen ikasketak sakontzen.

Bere obra gehiena egitura arinen eraikuntzan oinarritu zen: karpa, mintz eta teilatu eskegien arkitekturan espezializatu zen. Kableek tiratutako mintzen bidez, eta kargari eusten zioten zutoien laguntzaz, eremu ireki zabalak estaltzea lortu zuen. Horiek dira Ottoren arkitekturaren ezaugarri nagusiak, bere bi obra ezagunenetan agerian geratu zen bezala: Alemaniako pabiloia 1967ko Mundu Erakusketarako, eta Municheko Olinpiar Estadioaren estalkia (1972).

Bere obra guztian, beraz, gainalde leun eta sabelduak eratzen dituzten estalki arinen eta horiei eusten dieten hari eta haga handien egiturak dira nagusi. Ottoren obran Bauhaus eta Nazioarteko Estiloaren eragina sumatzen da, eta baita gerra ondoren sortu zen arkitekto-belaunaldiarena, izadiaren azterketagatik, eta ingeniaritza- eta teknologia-baliabideak arkitekturan aplikatzeko moduagatik.

Beste lan aipagarri batzuk: Suitzako Erakusketa Nazionaleko Elur eta Haitzezko pabiloia (1964, Lausana), eta Mecako Hotela eta Konferentzia Zentroa (1972, Saudi Arabia), Riadeko Tuwaiq Jauregia (1985, Saudi Arabia), Japoniako pabiloia 2000ko Mundu Erakusketarako (2000, Hannover), 24 m-ko pabiloia Leonbergen (2000).

2015. urtean Pritzker saria lortu zuen, hil eta ondoko egunean[1].

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Frei Otto Aldatu lotura Wikidatan