Lankide:Joxan Garaialde/Gorieo

Wikipedia, Entziklopedia askea

Gorieo edo Koryo (918-1392) (en Koreako dinastia izan zen; 918an, Wang Geon erregeak (Taejo erregea izenez ere ezaguna) Gung Ye-k (궁예) —Silla-ko printze errebelde bat zerbitzatu zuen jeneralak— sortu zuen. Gung Ye kanporatu ostean, Wang Geonek, 936an, Hiru Erresuma Beranduak bateratu zituen. Wang Geonen ondorengoek Gorieon gobernatu zuten 1392. urte arte, Joseon dinastiaren sortzaileak eroarazi zituen arte. Gorieok bere mugak zabaldu zituen gaur egungo Wonsanera ipar-ekialdean (936-943), Amnok ibairaino 993an, azkenean Koreako penintsula ia osoa hartuz.

Wang Geonek bere jaioterria Song-do (송도), Seuletik 60,5 km ipar-mendebaldera, erreinuko hiriburu gisa ezarri zuen, eta Mantxuriako Gogurieo, galdutako lurraldea, berreskuratzeko politika iragarri zuen. Horregatik, bere erreinuari, Gorieo izena jarri zion, eta hortik datorkio gaur egungo Korea izena.

Hasieratik, Gorieoko errege-gorteak budismoa estatuko erlijio ofizialtzat hartu zuen, jendea Koreako penintsulan zehar batzeko. Budismoak distira handia lortu zuen, eta tenpluen eraikuntza eta Budaren irudien taila suspertu zituen, eta pintura horiek maisulantzat hartu ziren, bai Korean, bai Asia inguruan ere garai berean, bere kolore distiratsuei, forma dotoreei, grafiko argitsuei eta erlijio-sinboloei esker[1]. Hala ere, tenpluek eta monjeek gehiegizko boterea hartu zuten, eta, erreinuaren azken urteetan, funtzionario jakintsuen eta gudarien arteko liskarrek herrialdea ahuldu zuten. Mongolen erasoek, 1231n hasitakoak, bukatu ziren ia mende bat beranduago Gorieoren okupazioarekin.

Etimologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gorieo izena Gogurieoren jatorria da, Koreako hiru erreinuetako bat. Gogurieok Gorieo izenera aldatu zuen Jangsu erregearen erregealdian, V. mendean, nahiz eta bi izenak erabili. Gorieok —Wang Geon-ek sortua— «Gogurieoren oinordetza» irudikatu nahi zuen; hortik eratorri zen Korea izena. Merkatari asko, Gorieora iritsi ziren itsasozko eta lehorreko merkataritzari emandako laguntzagatik. Zetaren Bidetik Gorieo bisitatu zuten persiarrek Gorieori Korio — italieraz Cauli zena— deitzen zioten, eta, azkenean, Korea izena hartu zuen mendebaldean[2]

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

668an, Sillak Koreako Hiru Erresumen bateratze osatugabea lortu bazuen ere, IX. mendearen amaieran, ahuldu egin zen, eta bere domeinuen kontrola galtzen hasi zen bertako buruzagien arteko liskarrak zirela eta. Koreako herrialdea gerra zibil eta matxinada garai batean sartu zen, Gung Ye, Gi Hwon, Yang Gil eta Gieon Hwon buru zirela[3].

Gung Ye-k Ondorengo Gogurieo estatua ezarri zuen (hangulez alfabetoz: 후고구려, hanjaz: 後高句麗), geroago Taebong eta Majin izenez izendatua. Koreako hego-mendebaldean, Gieon Hwon jeneralak Ondorengo Baekje estatua sortu zuen. Horiek, Sillarekin batera, Ondorengo Koreako Hiru Erresumak izenez ezagutzen dira.

Fundazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wang Geon, izan ere, Songdo-eko (gaur egungo Kaesong) merkatari familia bateko semea zen, eta Taebong-ekin batu zen jeneral gisa zerbitzatzeko. Hala ere, gerora, bere erregea —Gung Ye— erorarazi zuen, eta Gorieo estatua sortu zuen 918an[4].

Gorieok adiskidetasun ituna sinatu zuen Sillarekin[3], Ondorengo Baekjeko erresumaren aurkako gerran zegoen bitartean[5]. 927an, Gorieok gudu handi bat galdu zuen egungo Daegutik gertu, non bere buruzagi boteretsuenak hil ziren, Shin Sung-gyeom jeneral nabarmena barne. Gerora, Baekjek agintzen zuen bitartean, bere indar gehienak galdu zituen Andong-eko guduan, 930ean.

Horren ostean, Gorieok,, 935ean Silla okupatu zuenerako[5], aipatutako hiru erreinuak amaitu ziren, eta, ondoren, 936an, Baekje garaitu zuen, eta Taejo enperadore[5] bezala koroatuta hiriburua Kaesong-era eraman zuen[3]. Jendartearen integrazioa lortzeko, Taejo enperadorea saiatu zen eskualde bakoitzean eragin handiena zuten buruzagiak bere alderdira erakartzen, haien alabekin ezkonduz; Sillako printzesarekin —eta guztira beste 29 emakumerekin (buruzagien alabak)— ezkondu zen. hogei seme eta bederatzi alaba izan zituen haiekin[6].

Hasieran, noble ohiek feudoak edukitzea baimendu zuen Taejok, eta, tokiko laguntzari esker, ez zen oinordekotza inguruko gatazkarik izan.

Erreforma politikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Taejo enperadorea hil ondoren, errege botere-borrokek jarraitu zuten Hiejong eta Jeongjong enperadoreen agintaldian. Boterea lortzeko anaien arteko etengabeko borroka horiek Taejok hartutako ezkontza itunen ondorio izan ziren[7].

Laugarren enperadoreak, Gwangjong-ek, hainbat proiektu burutu zituen errege agintea finkatzeko eta gizarte zentralizatua ezartzeko. Lehenik eta behin, Gwangjongek esklaboak askatu zituen 956an, eta horrek nobleziaren boterea ahultzeko balio izan zuen[7][6]. Zerbitzariak herrietara joan ahala, gorteak, derrigorrezko lanetik, zerga eta onura gehiago lortu ahal izan zituen. Geroago, Gwangjong-ek Ssangiren —naturalizatutako txinatar korearra zenaren— proposamen bat onartu zuen azterketa nazional bat egiteko hainbat gairekin (adibidez, konfucianismoa, literatura) gorteetako funtzionarioak eta baita fraideak aukeratzeko[7][8][9]. Aurrerapen politikoak familia on batengandik edo nobleziarengandik soilik blokea zitezkeen. Horrela, gizartearen eraldaketa eragin zuen, neurri handi batean funtzionario berriek monarkiaren indarra gehiago onartzen zutelako eta ministerio zibilei ere garrantzi handiagoa ematen zielako. Bere erreforma egonkortzeko, Gwangjongek gwanbok-en diseinuak iragarri zituen, maila sozialaren sinbolo ziren basailu-uniformeak[8]. Berritze-multzo batek botere eta fortuna izugarria zuten basailu-merezimenduak kentzea erraztu zuen. Gainera, enperadoreak Gorieo inperioaren existentzia iragarri zuen Gaekiong hiriburuari Hwangdo izena emanez eta bere garaiari Gwangdeok eta Junpoong izenak emanez[10].

Gwangjongen erreformek ondorengo enperadoreek jarraitu zuten. Gyeongjong enperadoreak Jeonsigwa izeneko nekazaritza erreforma egin zuen (hangulezez: 전시과) 976an[11]. Jeonsigwa Jeonji (전지) eta Siji (시지) hitz konposatua da: jeonsiren kasuan, lurjabe batek maizterraren alea jaso lezake eta sijitik, egurra lor dezake[8]. Sistema horreklabore lurrak 18 barrutitan banatzea ekarri zuen. Jeonsigwaren lehen asmoa kobrantza eskubideak basailuei soldata gisa ordaintzea zen[12]. Horrekin guztiarekin, jeonsigwaren maizter edo hartzaileek zenbait monasterio, eskola, gobernu-bulego eta erretiro aberastu zituzten. Baina, azkenean, 1076an, labora zitezkeen lurraldeak urritu egin ziren, produktuen banaketa zerbitzu aktiboetara soilik mugatuz, eta, ondorioz, herrien arbuio zabala eragin zuen, errege-agintea ahulduz eta Gorieo amaierara eramanez[8].

Kitánen inbasioa eta Jurtxenera espedizioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Asiako ipar-ekialdeko mapa XI. mendea

Gorieok hondamendi handia jasan zuen Khitan-en inbasioaren ondorioz[6].

993an, Txinako Liao dinastiak (Khitanek sortua eta menderatua) Gorieo ipar-mendebaldea inbaditu zuen 800.000 soldadu ingururekin[13][14]. Hala ere, Seo Hui jeneralak bakea negoziatu, eta ituna sinatu zuen. Itun horren arabera, Khitanek Txinako Song dinastiarekin harremanak hautsi, eta Liao egutegia onartzea exijitu zuen, Gorieo de facto bere basailu bihurtuz[13][15][16][17][18][19].

Borroka batzuen ostean, Jurchen-go herria Liao dinastiaren eta Gorieo erreinu basailuaren etsai bihurtu zen. Horrela, Gorieok lortu zuen Jurcheneko herritarrak bizi izan ziren Liao eta Goryeo mugaren arteko eskualdeak okupatzearen onura[13][20]. Liao dinastiaren tropak beren lurraldeetara itzuli zirenean, Gorieok Txinako Song dinastiarekin harremanetan jarraitu zuen[21], horrela Gorieoren defentsa sendotuz iparraldean gotorleku bat eraikitzean[13].

1009an, Gang jo jenerala Gorieoko Mokjong-en aurka matxinatu zen, hura hil eta gobernu militar bat ezarriz[22]. 1010ean, Liaok 400.000 soldadu bidali zituen matxinada garaitzeko[23][24]. Gang jok lehen erasoaldia gelditu zuen, baina, gero, garaitua izan zen, eta bere buruaz beste egin zuen[14][25]. Khitandarrek ez zuten kontrola berreskuratu, baina ordura arte hiriburua zen Kaesŏng suntsitu zuten. Gorieoren Hieonjongek ihes egin behar izan zuen[24][26][27] Naju-n (Jeolla) aterpe hartuz[14]. Gorieoko indarrek ezin zutenez gehiago eutsi, Hieonjong errenditu egin zen, eta inbaditzaileak itzuli ziren[26].

1018an, Liaok Gorieo hiru aldiz jarraian inbaditu zuen 100.000 soldadurekin. Heunghaejin ibaian, Gang Gam-chan jeneralak ibaia dikeekin blokeatzeko agindua eman zuen. Inbaditzaileak, ibaiaren erditik gurutzatzen ari zirenean, dikeak suntsitu zituzten, eta, horrela, inbaditzaileen zati handi bat ito zen. Gudu horren ostean, milaka soldadu inbaditzaile batzuk baino ez ziren beren lurraldera itzuli[28].

Cheokgyeong Ib-bido, Yun Gwan jeneralak zuzendutako Jurchen espedizioaren garaipena ospatzen duen pintura.

1019ko udan, Liaok gizon asko mobilizatu zituen berriro Gorieo inbaditzeko[28]. Baina guduan zeuden bi estatuek garaipen erabakigarria lortzeko zailtasunak izan zituzten, eta Goreeoko Hieonjong erregeak enbaxadoreak bidali zituen Liaora 1020an, eta Liaoko Shengzong enperadoreak onartu zituen[28]. Liaori zergak emateko harremana berriro hasi zenez, Gorieok diplomazia alboratu zuen Songekin[29]. Harrezkero, Gorieok eta Liaok ez zuten gatazka gehiagorik izan[30].

Jurchen herri nomada hainbat triburen konfederazioa zen. Baina Heishui Mohe-ko Wanian tribuak hainbat indar bateratu zituen, eta, horrela, Gorieoren iparraldeko mugak inbaditzen hasi zen[31]. 1107an, Yun Gwan jeneralak Byeolmuban[32] izeneko dibisio berria antolatu, eta jurchendarri eraso egin zion. Gerrak urte asko iraun zuen arren, jurchendarrak garaitu, eta Yun Gwanen esku utzi zuten. Bere garaipena ospatzeko, Yun jeneralak bederatzi gotorleku eraiki zituen Gorieoko ipar-ekialdeko mugan (hangulezez: 동북구성)[31]. Dena den, 1108an Yun hiriburura itzuli behar zen gorteko gatazkak zirela eta, hala, korearrek Jurchen lurraldeko gotorleku haiek guztiak galdu zituzten[31].

Borroka boterearengatik[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Injuko Yi familiek (Hanjaz: 仁州李氏, hangulezez: 인주 이씨) etengabe bidali zituzten alabak Gortera ezkontzaz enperadoreen enperatriz izan zitzaten, Munjong-en garaitik (1046-1083) Injong XVII. arte (r.1122-1146). Azkenean, botere estrategia horrek Yi familiari monarkiari baino indar gehiago eman zion, eta, horrela, Yi Ja-gyeom matxinada gertatu zen 1126an[33]. Matxinada itzali bazen ere, monarkiaren indarra gutxitu egin zen nobleen arteko gerra zibilen ondorioz. 1135ean, Miotxeong izeneko monje batek hiriburua Piongiangera eramatea proposatu zuen, eta horrek gatazka handia eragin zuen mendekoen artean[34]. Miotxeongen alderdiak uste zuen iparraldera mugitzeak Mantxuriarako hedapena erraztuko zuela, eta Kim Bus-sik-enak (Samguk Sagi liburuaren egileak) aldiz hiriburua Kaesong-en mantendu nahi zuen; horrek eraginaren lehia sortu zuen. Erregea konbentzitzeko ahaleginean arrakastarik lortu gabe, Miotxeong gortearen aurka matxinatu zen, baina, arrakasta militarra lortu ez zuenan, bere buruaz beste egin zuen[35][36].

Gobernu militarra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu nagusia: «Gobierno militar de Goryeo»

1170ean, militar talde batek estatu kolpea jo zuen[37], Jeong Jung-bu, Yi Ui-bang eta Yi Go jeneralak buru zirela, eta gobernuaren buruzagitzarako indarrak ziurtatu zituzten, horrela, Goryeoko Uijong kargutik kendu, eta haren ordez Mieongjong koroatu zuten[38].

Hala ere, errege-familiari benetako autoritatea helaraztea atzeratu egin zen, aipatutako jeneralen ondorengotzagatik, zeinak Tobang lehen mailako tropak erabili baitzituzten (baita Mabioltxoo izeneko zalditeriako guardia ere)[38]. Estatu-kolpe horrek Goryeoko gobernu militarren hasiera adierazi zuen.

1179an, Gyeong Dae-seung jeneral gazte bat bere mendeko indarren kontrolera igo zen[39] errege-agintea leheneratzen eta nazio-ustelkeria desagerrarazten saiatuz, baina, 1183an, hil zen, eta Yi Ui-min jenerala, bere aurreko karguagatik esklaboa (nobi) bezala kalifikatua zena, indar militarren kontrola hartu zuen, baina bere ankerkeriak eta ustelkeriak beste estatu-kolpe bat eragin zuen, Choe Chung-heon jenerala buru zuela[39], horrek Yu Ui-min hil, eta, 1197an, bere boterea ziurtatu zuen. Hurrengo 61 urteetan, Txoeren familiak ondorengo diktadoreak inposatu zituen[40]: Txoe Txung-heon, bere semea Txoe U, bere biloba Txoe Hang eta, azkenik, bere birbiloba.

Kontrol militarra bermatuz, Txoe Txungheonek Mieongjong-en abdikazioa behartu zuen, eta Goryeoko Sinjong erregea tronura jaso zuen[38] Txoe beste buruzagi militar batzuengandik desberdindu zuena izan zen jakintsuak sustatzeko jarduera indartsua, eta, horien artean, Igiu-bo lehen ministroa nabarmendu zen[41]. Sinjong hil ondoren, bere semea Huijong Gorieokoa gisa koroatu zuten; bere erregealdia sei urte iraun zuen, errege gisa matxinada agindu baitzuen, baina azkenean garaitu, eta kendu zuten; orduan, Gojong Goreeokoak hartu zuen errege kargua[38]. Txoeren familiak indar armatu pribatu leialak ezarri bazituen ere, khitanarren eta mongoliarren inbasio jarraituek Koreako lurraldearen zati handi bat despopulatu zuen[38]. Azkenik, Txoe jenerala mendeko batek erail zuen, eta gertaera horrek errege familia monarkian berrezartzea ekarri zuen.

Mongoliarren inbasioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Tripitaka Korearra Haeinsa tenpluan, Hego Korea.

1225ean, Mongol Inperioko enbaxadorea Gorieoko hiriburutik, Gaekiong, gertu hil zen, eta mongoliarrek kapitulazioa sinatzeko eskatu zieten korearrei, onartu ez zutena[8].

Horren aitzakian, 1231n, Ogodeiren erregealdiko mongoliarrek Gorieo inbaditu zuten[42]. Erresistentziari eusteko, errege gortea Gieonggi badiako Ganghwara joan zen. Garaiko Txoe U izeneko buruzagi militar korearrak ia hogeita hamar urtez aurre egin zien mongoliar indarrei, baina, 1259an, bake ituna sinatzera behartu zuten.

Koreako gortea hiriburutik kanpo zegoen garaian, mongoliarrek, 1231tik 1259ra bitartean, Gyeongsang eta Jeolla eskualdeetan muturreko porrotak eragin zituzten kanpainak egin zituzten 1231, 1232, 1235, 1238, 1247 eta 1253 urteetan; 1253 eta 1258 artean, Jalairtai Qorchi jeneral mongoliarrak lau kanpaina abiatu zituen Koreako penintsulan zehar, eta, horietan, milaka korear herritarren bizitzak sakrifikatu ziren (hau da, genozidioa eraginez). 1254an, 200.000 korear baino gehiago preso eraman zituzten mongoliarrek inbaditu eta kontrolatutako lurraldeetara[8].

Hainbeste atsekabe izan arren, inbasioaren aurkako herri-erresistentzia handia izan zen, eta gorte inperiala Ganghwan gotorleku bat eraikitzen saiatu zen, eta korearrek hainbat garaipen lortu arren, azkenean, Koreako erresistentzia garaitu zuten inbaditzaileek. Garai horretan, lehorte handia gertatu zen etxeko egoera okerrera eginez, eta, Gojong erregeari, mongoliarrekin aldebiko bakeak egitea galarazi zioten bere jeneralek. Horren ordez, 1232an, mongoliarren inbasioan suntsitu zuten Tripitaka Coreana izeneko testua erreproduzitzeko agindu zuen erregeak. Gojong Koreako literatura-lanak eta irakaspenak erlijioaren bidez biltzen saiatu zen; Horrela, eskritura budistak erreproduzitu ziren gutxi gorabehera hamabost urtetan 81.000 tipo edo egurrezko letra eginez, gutxi gorabehera; horiek Haein-sa-n Hapcheon-gun-en, Hego Korean, gordetzen dira.

1258ko martxoan, Txoe Ui diktadore militarra erail zuen Kim Junek, aginte militarraren amaiera adieraziz[8]. Orduan, jakintsuak, Goryeok bakea sinatu behar zuela agindutakoak, enbaxadore gisa bidaliak izan ziren mongoliar inperioko gortera haren onespena berresteko[8]. Jeneral batzuek bakea arbuiatu, eta Sambieoltxo izeneko estatu militarra eratu zuten mongoliarren aurka, eta, Jindo eta Jeju bezalako hainbat uhartetan, erresistentzia jarraitu zuten[43].

Bake ituna sinatzeak Goryeoren subiranotasunaren iraunkortasuna adierazi zuen, eta mongoliarrek Korea guztiz kontrolatzeko asmorik ez zutela iradokitzen zuen[44][8]. Hala ere, Goryeok tributu ugari eskaini behar izan zituen: emakume gazte eta ederrak, aberastasun materiala, janari-aleak eta baita belatzak ere (falkonerian erabiltzen direnak)[8][45]. Bestalde, Mongolen Inperioak guardia mongoliarrak bidali zituen komisario gisa[46][47], eta, horregatik, Koreako hainbat errege tronutik kendu zituzten 1298, 1313, 1321, 1330, 1332, 1343 eta 1351 urteetan[48]. Yuan sinomongol dinastiak bere lurraldeak ekialderantz gehiago zabaldu nahi zituenez, Koreako iparraldea bereganatu zuen hainbat borroka odoltsuren ostean[49]. Horrez gain, Yuan sinomongolak Japonia konkistatzen saiatu ziren Goryeorekin aliantza bat egin zutenaren aitzakian; Japoniako artxipelagoa inbaditzeko saiakera mongoliarra 1274. urtean burutu zen batez ere; gero, 1281. urtean, ordea, flota handi batek garraiatutako tropa mongol erraldoia tifoiek desegin zuten modu naturalean (tifoi horiek, Japonian, «kami kaze» deituak izan dira; hau da, Jainkozko haizea, nahiz eta XX. mendetik izen horrek jatorrizkoaren aurkako esanahia lortu duen)[50].

Garai hartan, Goryeo Yuanek menderatutako Txinaren basailu bihurtu zen quda (ezkontza itun) bat ezarri zelako; horrela, Goryeoko erregeak Yuan erregeen suhiak (khuregen) ziren. Goryeoko printzeek Txinan ezarritako mongoliako hiriburuan (Dadu) bizi behar zutenez, mongoliar kultura ikasi, eta Yuan leinuko printzesekin ezkondu ziren. Goryeoko erregeek postu garrantzitsuak mantendu zituzten quda-ren bidez Mardin, Uyghur eta beste mongoliar familia batzuekin erlazionatuz (esaterako, Oirates, Khongirad eta Ikeres)[51][52].

Goryeo dinastiak Yuan agintepean bizirik iraun zuen Gongmin Goryeokoa erregeak, 1350ean, mongoliar militarrak kanporatzen hasi zen arte eta Koreako iparraldean lurralde berrezarpena lortuz.

Eurasiaren inguruko Yuan dominazioaren alderdirik baliotsuenak «Ekialdea» eta «Mendebaldearen» arteko nazioarteko kultur eta merkataritza-trukeak izan ziren[53]. Mongoliarrek Koreako teknologietan eta, batez ere, zeramika ekoizten ikasi zuten[53][54].

Bestalde, Goryeok eta Mongoliako Inperioak aliantza militar handia osatu zutenez, batez ere Jejuko Sambioltxo matxinadaren denboran eta Japoniaren inbasioetan, wakōren (koreeraz: waegu) arpilatzeak gutxitu egin ziren; beraz, ez zen intrusiorik gertatu 1350. urtera arte, Yuan sinomongolek beren agintepeko lurraldeetan matxinada asko jasan zituzten arte[55].

Azken erreforma[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gongmin erregearen eta bere emazte Noguk erreginaren erretratua.

Gongmin erregea tronura igo zenean, Goryeo Yuan dinastia sinomongolaren eraginpean zegoen oraindik; Horregatik, beste errege batzuek bezala, berak ere Mongoliak menperatutako Txinan egon behar izan zuen, eta Goryeora itzuli zen bere emazte Noguk erreginarekin, mongoliar printzesa zena. Yuan dinastia, XIV. mendearen erdialdera apurka-apurka garaitua izan zenean, orduan hasi zen Gongmin erregea Goryeoren agintea berritzeko ahalegin nabariak egiten eta mongoliarren eragina kentzen[7].

Bere lehen ekintza mongolaren aldeko aristokrazia eta gorteetako ofizial militarrak kentzea izan zen, Gi familiaren eragina asko gutxituz, zeinak bere indarra ziurtatu zuen Yuan dinastiako Gi enperatrizaren laguntzarekin[Oh. 1]. Hurrengo pausuan, Goryeok mongoliarrek okupatutako iparraldeko eskualdeak berreskuratu zituen: Ssangseong (Hanjan: 雙城摠管府, hangulezen: 쌍성총관부) eta Dongnyeong (Hanjan: 東寧府, hangulezen: 녕: 부)[7]. Goryeoko armadek lurralde horiek berreskuratu ahal izan zituzten Yi Jachun ofizial korearra eta bere seme Yi Seonggye (gero Joseon-en sortzailea) laguntzarekin, eta, gainera, jeneral horiek, Txinan, Liaoning konkistatzen saiatu ziren.

Zhū Yuánzhāng txinatar hierarkak Yuan dinastiaren mongoliarrak garaitu eta Ming dinastia sortuz Txina berriro batu zituenez, Koreako Gongmin erregeak enbaxadore bat bidali zuen Txinako Ming dinastiara 1368an[56]. Horrek Yuan aldeko fakzioen desagerpena eta Asiako ipar-ekialdea baretzeko asmoak erraztu zuten Mingekin aliantza.

Gongmin erregeak, laguntzaile garrantzitsu gisa, Xin Don izeneko monje budista izan zuen (hanjan: 辛旽, hangulezen: 신돈)[8][Oh. 2] Gongminek eta Shin Donek hainbat proiektu sustatu zituzten, besteren artean promongola aristokraziek zituzten lurren birbanaketa eta indarrez degradatutako esklaboen askapena; horrek nobleen arbuio masiboa eragin zuen[56]. Erreformen bidez, belaunaldi berriko mendekoak gortean sartu ziren erregeari gogor lagunduz. Hala ere, turbante gorrien inbasioak eta Koreako ipar eta hego-ekialdeko waeguen pirateriak monarkiaren agintea asko ahuldu zuen, eta, tokiko mailan, hainbat erreforma oztopatu zituzten[57][58][59]. Azkenean, Xindon eta Gongmin erregea Yuan aldeko nobleziak kendu zituen 1371 eta 1374an, hurrenez hurren.

Erorketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1388an, U erregeak (Gongminen semea) eta bere erreginak Liaonying-en inbasioa prestatu zuten Choe Yeong jeneralaren laguntzarekin. Hori lortzeko, U erregeak bere ministroa Yi Seonggye jenerala bidali zuen beste soldaduekin batera, eta, aukera baliatuz, Yi Seonggyek matxinada bat eragin zuen; beraz, azkenean, Goryeoko erreinua erori zen Yi Seonggye buru zuen matxinadaren ondorioz, eta bere azken erregeak hilak izan ziren. Yik Joseon erresuma 1392an sortu zuen.

Politika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeoko jauregia irudikatzen duen Goryeo koadroa.

Estatu hau izendatzeko Goryeoko gortean erabilitako hitza inperioa zen, ez erreinua. Hiriburua, Gaegieong (Hanjan: 開京) Hwangdu (Hiri Inperiala, 皇都) deitzen zitzaion eta bere jauregiari Enperadorearen Jauregia (皇城)[60].

Goryeo Inperioaren aroan, bost hiri izendatu zituzten hiriburutzat: Gaegieong, hiri nagusia; Seogieong (西京, gaur egungo Piongiang), Namgieong (南京, egungo Seul) eta Donggieong (東京, Gieongju) bigarren hiriburu gisa[61]. Hanjan 京 letra erabiltzeak Goryeo inperio gisa adierazten du.

Hala ere, Goryeoko enperadoreek ez zuten titulu inperiala erabili ehorzketan. Horren ordez, Zeruko ondorengoa (大王) izena erabili zen, baita Ekialdeko Itsasoko Enperadorea ere (Hanjan: 海東天子, hangulezen: 해동천자).

Bai Txinako Song zein Liao dinastiek Goryeo inperio autonomo gisa izendatzea onartu zuten. Hala ere, inperio tituluak, mongolen inbasioaren ondoren, debekatu egin ziren. Halako inbasio baten ondoren, Goryeoko erregeek 忠 sinograma (leial) (hangulezen: 충) erabili behar izan zuten hil osteko tituluetan. Horregatik, Goryeoko Wonjong enperadorearen ondorengo monarkek letra bera dute hil osteko izenetan. Mongolen inbasioek Goryeo eta bere agintariak ahuldu zituztenez, ez zuten 忠 sinograma erabili.

Errege agintea finkatzeko, Goryeoko Gwangjong enperadoreak sistema nazionala berritu zuen 958an, esklaboak askatzea barne hartzen zuten lege berriak ezarriz eta ofizial zibilak enplegatzeko azterketa ezarriz[62]. Gainera, Gwangjongek Estadu inperiala aldarrikatu zuen nazioartean.

Goryeoko bosgarren Gieongjong-ek jeonsigwa (Hanjan: 田柴科) izeneko lur-jabetzaren sistema eraberritu zuen[63], eta hurrengo enperadoreak, Seongjong-ek, bere funtzionarioak herrietara bidali zituen konfuzianismoan oinarritutako gorte zentralizatuago bat lortzeko.

Gobernu zentralaren erakundea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Taejo erregeak (enperadore) Silla eta Taebong erregimena erabili zuen golpum mailaren kategoriari amaiera emanez. Seongjong eta Injong-en erregealdian estatu-sistema egonkortu zenean, gobernuaren antolaketa burutu zen Txinako Tang eta Song dinastiek onartu baitzuten.

Enperadorearen aholkulariek Samsa eta Samgong deitu zitzaien. Gobernu zentraleko organo gorena Samseong eta Yukbu-a zen. Errege agindua eta subjektuen proposamenak Munhaseong (문하성) izeneko ministerioak transmititu zituen, Jungseoseong (중서성) izeneko ministerioak mandatuen inguruko negozioez arduratzen zen bitartean, eta Sangseoseong (상서성) estatu-arazoez arduratzen zen sei entitaterekin. Munhaseong-en ministerioa lehen ministerio moderno baten parekoa zen, gutxi gorabehera. Munhasong eta Sangseoseong-en artean harreman estuak zeudenez, Jungseo-Munhaseong (중서문하성) izena eman zioten. Sangseoseongen ministerioaren mende sei erakunde zeuden: ① Ibu: funtzionarioen izendapena; ② Bieongbu: jeneralen gaiak, zerbitzu militarra; ③ Hobu: etxeen eta familien gaiak, derrigorrezko lanen banaketa; ④ Hieongbu: administrazio-araudien, jazarpenaren eta kartzelaren gaiak; ⑤ Iebu: eskolak, gwageo, erritu erlijiosoak; ⑥ Gongbu: artisauak, jauregien eta bulegoen eraikuntza.

Diplomazia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Txinarekin kultura-merkataritza zabaldu asmoz, Goryeok bere mendekoak Song-era bidaltzen jarraitu zuen, baina ezin izan zuen Txinako iparraldea okupatu. Goryeoren iparraldean, Balhae erreinua ezarri zen, Goguryeo erreinuko jeneral ohi batek sortua[8]. Goryeo Goguryeoren espiritualtasuna jarraitzen saiatu zenez, bi estatuek adiskidetasun harremanak sortu zituzten.

Nazioarteko egoera izugarri aldatu zen Liao erreinuaren hazkunde azkarrak, 926an, Balhae suntsitu zuenean eta, 1004an, Txinako Song menderatu zuenean. Balhae Liao-ko khitanen erasoan erori zenean, Goryeoko Taejo erregeak Balhaeko errefuxiatuak anai gisa onartu zituen[64].

Balhae erori ondoren, Liaoren khitanak Goryeorekin harreman diplomatikoak ezartzen saiatu ziren, gutxienez pare bat aldiz. 942. urtean, Liako Taizu enperadore sinokhitarrak enbaxadore bat bidali zuen 50 gameluren opariarekin, baina Goryeoko Taejok uko egin zion opariari, eta animaliak gosez hil ziren. Aitzitik, Goryeok harremanak mantendu zituen Bost dinastiekin[65] eta Txinako hegoaldeko beste erreinu batzuekin. 962an, Goryeok enbaxadoreak bidali zituen Txinako Song dinastiara, eta, horrela, adiskidetasun-harreman ofiziala ezarri zuen. Goryeo eta Song-en arteko elkartrukeak sarri izan ziren ordezkaritzen bidez, baina harreman hori Txinako khitan (Liaoko Khitan dinastia) eta Jurchen dinastiak eragotzi zuten. Liaok Goryeo inbaditu zuen hogeita hamar urteren ondoren. Jarraiko kanpaina batzuek Goryeo bakea egitera behartu zuten 1020an[16]. Ekialde Urruna ia mende batez bakean egon zenez, Goryeok Goryeo-Liao-Song arteko ildo diplomatikoa finkatu zuen.

1102an, Jurchenek gerrarekin mehatxatu zuten Goryeo, eta, 1115ean, Jin dinastia ezarri zen Txinan, Liao dinastia sinokitarra suntsituz[16]. Jin dinastiak etengabe jo zuen aurrera indarrez Txina hegoaldea konkistatzeko. Nazioarteko egoeran aldaketa gertatu zenez, Goryeok tributuak ordaindu zituen 1126an[66][67], eta, horrela, Jinek ez zuten Koreako penintsula inbaditu.

Tentsioak XII. eta XIII. mendeen inguruan jarraitu zuen, mongoliarrek berriro inbasioak egin zituztenean. Sakrifizio askoren ondoren, Goryeok, azkenik, Mongoliako Yuan dinastiaren aurrean kapitulatu zuen[42].

Ekonomia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeoren ekonomia, informalki, tenplu ekonomia gisa deskriba daiteke, tenplu asko lurralde eta esklabo askori esker eraiki eta mantendu zirelako[68][57]. Monje budistek, hainbat esparrutan lan egin ahal izan zutenez, tenpluek ia dena ekoizten zuten: gatza, ardoa eta —beste gauza askoren artean— alea ere[68].

Nekazaritza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nekazaritza teknika, apurka-apurka, eboluzionatzen joan zen Koreako hiru erresumen laborantza-arauetan oinarrituta, batez ere Silla bateratuakoan[69]. Arroz zelaiak ureztatzeko modua Goryeo hegoaldean landu zen lehen aldiz, eta horrek landaketa errazten lagundu zuen[70].

Budismoaren eragin handiaren ondorioz, haragia kontsumitzea debekatu zen, eta, ondorioz, barazkien erabilera ezberdinak egiten zituen gastronomia bat sortu zen, hala nola pepinoak, errefautxoak, alberjiniak eta banbu kimuak, baita kimtxi mota desberdinak ere[71].

《Samguk Sagi》liburu klasikoak dio Sillako errege-erreginek masustondoak landatzea bultzatu zutela[72]. Geroago, serikultura eta ehungintzaren kalitateak aurrera egin zuen zetaren eskaera handiari esker[72]. Serikulturaren garapenak Koreako jantziaren estilo berezian eragina izan zuen[73], eta lehorreko garbigailuen bilakaera ere sustatu zuen[74].

XIV. mendean, Mun Ik-jeom Yuanen enbaxadoreak (hangulezen: 문익점) kotoi-hazi batzuk ekarri zituen Goryeora[75]. Kotoiaren laborantza Koreako Hiru Erresumen garaian bazegoen ere, kotoiaren industriaren dibulgazioa Goryeoko erreinua ezarri ondoren lortu zen[76]

Merkataritza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wang Geon, erreinuaren sortzailea, merkatari handi baten ondorengoa zenez, Goryeon merkataritzak garrantzi handia izan zuen[77]. Etxean, bi lantegi mota zeuden: zergak ordaindu behar zituzten gobernuko tailerrak (gongieong, 공영) eta pribatuak (saieong, 사영)[68].

Merkaturik handienak hiriburuan zeuden; estatuak eraikitzen zituen, eta haien eskala handi zitekeen atzerriko merkatariek bisitatzen zituztenean. Horrela, negozioak hazi ahala, gongieongek indar gehiago hartzen joan zen. Herrietan, beste merkatu mota bat izenarekin funtzionatzen zuen: hyangsi (hangulezez: 향시, literalki: tokiko merkatua)[68]. Ibilbide nagusiak hiriburutik Namgieong (gaur egungo Seul), Andong eta Gieongjurantz irteten baziren ere, gaur egun ez da segurua esatea zenbateko garrantzia zuten eskualde mailan[57][68].

Nazioartean, Goryeok hainbat herri eta estaturekin egiten zuen salerosketak: Songekin, Khitanekin, Jurchenekin, Sasanidar Inperioarekin eta arabiarrekin[78][79]. Hasierako merkataritza Songekin zentratu bazen ere, merkataritzaren eremua zabaldu egin zen. Porturik aktiboena Bieokran-do (hangulezez: 벽란도) Yeseong ibaian zegoen Gaekiong hiriburutik gertu[80][81].

# Herrialdea Inportazioa Esportazioa[82]
1 abestia zetak, perlak, tea, espeziak, sendagaiak, liburuak, musika tresnak [83] [78] urrea, zilarra, ginseng, marmola, papera, txinatar tinta
2 Liao zaldiak, ardiak, zeta lodia mineralak, kotoia, marmola, tinta eta papera, ginseng
3 Jurchen (1115-1234) urrea, zaldiak, armak zilarra, kotoia, zeta
4 Japonia merkurioa, mineralak ginseng liburuak
5 Kalifato Abasidar merkurioa, espeziak, bolia, kristala, anbarra[84] Urrezko Zilarra

Gizartea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ideologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeo atzerriko eraginik gabeko Koreako lehen fundazio bateratua izan zen, Tang-Silla aliantzaren bidez iritsi zena Ⅶ. mendean[85]. Budismoak, Sillako estatu-ideologia gisa zena, Goryeon jarraitu zuen estatu-erlijio gisa[86], baina ideologia politikoak gehienbat gizartea antolatzeko konfuziar ezaugarria irudikatzen zuen, batez ere Gukjagam institutu nazionala sortuz zenean[87]. Toki mailan, hianggioak (hangulez: 향교) hezkuntzaren papera betetzen zuen. Koreako dinastiaren inguruan, bi ideologien elkarbizitza existitu zen, baina, bere garaiaren amaieran, budismoak bere eragina nabarmen ari zen galtzen[77] gorteko belaunaldi berriak neokonfuzianismoa egokitu zuelako[77].

Budismoak eragin handia erakutsi zuen, baina erritual desberdinak gorde daitezke. Adibidez, Yeondeunghoek (lotoaren jaia) xamanismoa, taoismoa eta Koreako tradizio batzuen konbinazioa onartzen zituen[87].

Hierarkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Yi Je-hieonen pinturak, Goryeo garaiaren bukaeran, bost noble irudikatzen ditu izoztutako ibai bat zeharkatzen.

Goryeo garaian, Wang abizenaren errege-erreginek, hierarkian, toki gorena mantendu zuten. Enperadorearengandik abizena irabaztean, ohorerik handiena bezala hartzen zen[88].

Horren ordez, Sillako nobleek eta beste mendeko batzuek euren lekua hartu zuten. Aginte burokratiko eta aristokratikoak egitura berria osatu zuten: ofizial zibilak, ofizial militarrak, soldaduak, artistak eta maizter gehienak[89]. Posizio sozialen igoera ahal izan zen historia, filosofia, poesia, txinera eta beste gai batzuetako estatuko azterketak egin zirelako[89]. Gorteko postu guztiak oposizio-lehiaketa bidez hautatu zirenez, teorikoki, gizonezko guztiek azterketa bat aurkeztu ahal izan zuten. Hala ere, herrikideentzat oso zaila zen seme-alabei diruz laguntzea[89].

Goryeoren ezaugarri bakarra familia onen fakzioak izan ziren (koreeraz: 문벌귀족)[90] zeinak ministerioak bere esku izan zituzten hainbat belaunalditan edo alabak enperadorearen enperatriz gisa bidali baitzituzten[91]. Esaterako, Andong eskualdean kokatutako familia batzuek beren oparotasunari eutsi zioten bide horretatik[57].

Ohiturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Familia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeo garaian, emakumezkoen jarduera nahiko librea zen, politikoa izan ezik[92]. Gizarte matriarkala bezala, ez zen bigarren ezkontza edo emakumezkoen ekonomia debekurik. 1123an, Goryeo bisitatu zuen enbaxadore batek idatzi zuen poligamiari eta senarrari bere emaztearen etxean bizitzeko mugarik ez zegoela[93].

Jesa, arbasoen zeremonia, emakumeek praktikatu zezakeen, eta alaben oinordetza-eskubideen gaineko tratu desberdina ere bukatu zen[92][94]. Dibortzioa emaztearen borondate bakarrez ere eman zitekeen ondasunak bananduz eta seme-alaben zaintzarekin[6]. Gainera, arbasoen zerbitzuan gurtzen ziren arbasoak hildakoaren mailaren arabera mugatu ziren: hiru belaunaldi gorenen kasuan; bi belaunaldi erdi mailakoan eta maila baxuenen eta plebearen artean gurasoei bakarrik. Praktika hori Joseonen garaian praktikatzen ziren ohituretatik oso ezberdina zen, non zeremoniak urtean zortzi aldiz baino gehiagotan egiten ziren, eta emakumezkoen jarduera ia zeremonia eta erakunde guztietan debekatuta zegoen, Joseonen dinastiaren garaian, konfuzianismoaren eraginez, izugarri murriztu ziren emakumeen eskubideak[7].

Jaialdiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Seulgo Yeondeunghoe Jaialdia, 2013.

Goryeo dinastiak Sillaren zati handi bat oinordetzan hartu zuen, batez ere arteari eta kulturari dagokionez. Budismoak estatuko erlijio gisa jaialdi batzuk ospatzen zituen: Palgwanhoe (hangulez: 팔관회) 551. urtetik hasitako herri sinesmenaren eta budismoaren konbinazioa, eta Yeondeunghoe (loto itxurako lanpararen jaialdia) fundazioaren lehen urtez geroztik[95]. Palgwanhoe mongolen inbasioan itzali zen, 1391 arte berriro piztuz[96][97].

Lehen Taejo enperadoreak 10 gutun idatzi zituen bere ondorengoentzako esanez, ministro guztiek ospakizun mota hori lehenbailehen piztu behar zutela[95]. Enperadoreak eta errege-familiako kideek ere mesedea egiten zuten jaietan. Arrozaren ekoizpena nabarmen igo zenez, arroz-opilak eta gozokiak eman zituzten[97].

Erritualak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konfuzionismoak ideologia politiko nazionala hartu zuenez, nekazaritzak leku garrantzitsua mantendu zuen Goryeo garaian. Normalean, hasieran hiru erritu egiten ziren, baina, 1414az geroztik, lehen ilargi hilabetean (Seonnongje, hangulez: 선농제) baino ez zen egiten. Seonnongjek egonkortasun ekonomikoa sendotzearen eta laboreak sustatzearen garrantzia eutsi zuen[96].

Hiletak erritu budistaren arabera egiten ziren, gutxi gorabehera, ehun egunen barruan[98]. Aurrekoetatik oso ezberdina zena, tenplura etortzen zenari bisita egiteko aukera ematea zen[99]. Hileta-eskala hildakoaren posizioak eta bere herriko edo eskualdeko biztanleriaren arabera erabakitzen zen[8][100]. Lurperatu edo errausten zituzten, nobleek beren bizitza monasterioan amaitzea nahiago zuten bitartean. Agerpenek izpirituak gogaitzen zituztela uste zenez, oso garrantzitsua zen hildakoaren familia abegikor tratatzea.

Jolasak eta kirolak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Taekkyon, kirol tradizionala.

Baduk jokoa, hau da, bi jokalarientzako mahai-joko estrategikoa oso ezaguna izan zen Goryeo garaian. Oroitzapen historikoen arabera, Baduk zale sutsua zen Gieongjong enperadorea, Jo Yuntong izeneko gizon bat, berriz, ospe handiko jokalaria, eta Txinako Yuan-eko Kubili Khan-ek Txinara joan zedin agindu zion[101].

Lut-en jokoa (웇놀이) adina edo sexua kontuan hartu gabe jokatzen zen, eta Ssangnyuk (쌍륙놀이) izeneko Iut-en aldaera emakumeen joko ezaguna zen[102]. Emakumeek Nultwigi (널뛰기) jokatzen zuten Urte Berri egunean eta zaldigintza praktikatu ahal izan zuten[102][Oh. 3]

Mongoliarrek Goryeonen eragina izan zutenez, Falkoneriak ospe handia lortu zuen. Hegazti harrapariekin ehizatzen, aristokrazia harrapakinak harrapatzen dibertitzen zen, faisaiak batez ere[103]. Yuanek belatzak tributu gisa aldarrikatu zituenez, Txungrieol erregeak Ungbang (응방) erakundea sortu zuen[Oh. 4].

Arte martzialen kasuan, Goryeok trebakuntza espirituala lortzeari eman zion garrantzia. Taekwondoak dezente aurreratu zuen bere maila[104]. Subak kirol tradizionala praktikatzen jarraitu zen, baina gobernuak debekatu zuen jendeak apostutarako erabiltzen zuelako[105]. Subaketik eratorrita, oinetako teknika ugari eta besoen mugimendu fluidoak barne hartzen dituen taekkion kirola diziplina militar gisa sustatu zen[104].

Erlijioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Harrizko lanpara Gwantxoksa tenpluan (관촉사, c.938) Nonsan, Txungtxeong-en.

Budismoa 327. urtean iritsi zen Koreara, eta Koreako Hiru Erresumek onartu zuten. Goryeo garaian, budismoak laguntza nazionala lortu zuen, eta, laguntza hori lortzen, bere ekoizpen artistiko zabalak lagundu zuen, batez ere literatura eta arkitektura alorretan[106].

Taoismoa, txinatar jatorrikoa, eta Koreako xamanismoa ere praktikatu, eta gurtzen ziren tenplu batzuetan[107]. Goryeoren existentziaren erdi aldera, Arabiatik etorritako harreman komertzialak Korean aurrera egin ahal izan zuten Txinatik aldez aurretik igaro gabe[2]; orduan agertu ziren Islamaren lehen zaleak Korean[108].

Budismoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeo garaian, budismoak estatuaren laguntza handia lortu zuen[109].

Hasieran, Seon (literalki: meditazioa) budismoko irakasleak erradikaltzat eta, beraz, arriskutsutzat hartzen ziren. Hori dela eta, Bederatzi mendien sortzaile nagusiek (Seon tenpluak zeuden bederatzi leku adierazten dituen izenak)[110] Gio (korear hizkuntzan doktrina esan nahi duena) fakzio baten eskolaren presioa jaso zuten. Goryeo garaian zehar, Gio eta Seon budismoko eskolen arteko liskarrek jarraitu zuten, baina, pixkanaka, Seonek protagonismoa hartu zuen Ilustrazioaren transmisioagatik, eta, horrela, nagusitasuna lortu zuen Koreako herritarren artean[110].

Seon eskola budistaren hedapena, batez ere Jinul irakasle handiaren predikuaz geroztik, orokorrean onartu zen meditazioan zentratutako doktrinen batasuna aurkezten zuelako[111]. Urte-liburu historikoetan eskola budista guztiak aipatzen badira ere, Seon budismoak kultura, gizartea eta gobernu budista menderatu zituen; horregatik, Seonek laguntza nazionala eta horrekin eskubide bereziak jaso zituen[112].

Gieongtxeonsa tenpluko hamar solairuko pagoda (ca.1348). Gaekiongen eraiki zen arren, legez kanpo desmuntatu, eta Japoniara eraman zuten 1907an. Koreara itzuli zen Koreako Museo Nazionalera eraman zutenean, 2005ean[113].

Gio doktrinan oinarritutako eskola budista gehienak hazi ziren arren, Hwaeom eskolak bere eragina mantentzen jarraitu zuen Uisang eta Wonhioko jakintsuei esker[107]. Giunieok (均如; 923-973) batez ere, Hwaeom eta Seonen adiskidetzea bultzatu zuen[114], Seonekin erlazionatutakoa barne hartzeagatik[115]. Giunieoren liburuak iturri garrantzitsuak dira Koreako budismoaren hasierako ezaugarriak identifikatzeko, batez ere Hwaeom[115].

Seon eta Gio batzearen aldeko beste bat Uitxeon monjea izan zen. Lehen Goryeo monje gisa, Uitxeonek Hwaeom eskola batean hasi zuen bere diziplina, eta, gero, Txinara joan zen. Itzultzean, Uitxeonek Txeontae (天台宗, edo Tiantai txineraz) ordena aktiboki hedatu zuen, Koreako beste Seon mota bat bezala hartzen zena. Hala ere, Uisang goiz hil zen Seon eta Gioren batasuna ezagutu gabe. Goryeo garaiko Seonen pertsonaia garrantzitsuena Jinul fraidea izan zen (知訥; 1158–1210). Bere garaian, komunitate budistak (edo sangha) krisi sorta bati aurre egin zion. Budismoak, apurka-apurka, joera sekularra erakutsi zuen zoriak irakurtzea eta erritua egitea gurtzaileen arrakasta soilik lortzeko. Injustizia mota horrek arrazoi lotsagabeko fraideen ugaritasuna eragin zuen. Horregatik, budismoaren zuzenketa eta hobekuntza izan ziren oinarrizko gaiak.

Jinulek mugimendu berriaren metodologia bilatu zuen Koreako Seon barruan, eta samādhi eta prajña gizartea deitu zio[116]; bere xedea, mendian, lur garbiko hasiberrien komunitate berria ezartzea zen[111]. Azkenik, Jinulek bere objektua lortu zuen Jogye mendian Songgwangsa tenplua sortuz[111].

Txinako Seon luzaroan hartzitu zen gai nagusia pixkanaka eta bat-batekoa praktikaren eta jakinduriaren inguruko modua izan zen. Zongmi-ren (780-841) eta Dahuiren (大慧; 1089-1163) datu garrantzitsuak hartuta[117], Jinulek, pixkanakako praktikaren bidez, bat-bateko argitasunean oinarritutako testu batzuk idatzi zituen[118]. Jinulek gwanhwa (觀話) metodologia sartu zuen[116]. Meditazio forma hori Koreako Seonen gai nagusietako bat da orain. Gio (doktrina) eta Seon (meditazioa) arteko gatazkaren konponbide filosofikoak eragin luzea izan zuen Koreako budismoan.

Koryeoko historiaren bigarren erdi aldean, budismoaren joera orokorra ustelkeriaren ondoriozko gainbehera izan zen, eta budismoaren aurkako sentimendu politiko eta filosofiko sendoaren gorakada[119]. Paradoxikoki, hiru Seon maisu korear agertu ziren garai honetan: Gyeonghan Baeg'un (景閑白雲; 1298–1374), Taego Bou (太古普愚; 1301–1382) eta Naong Hyegeun (懶翁慧勁慧勤; 1298–1374). Guztiek Txinako Yuan bisitatu zuten Jinulek gwanhwa izenarekin ezagunak ziren linji (txineraz: 臨濟, koreeraz: 임제) ikasteko. Hiru fraideek itzuli, eta Imje eskolak ezarri zituzten; meditazio praktikak irakasten, eta ehunka ikasle zituzten.

Tripitaka korearraren bilduma izan zen Goryeo garaian kasurik garrantzitsuena: bi edizio argitaratu ziren. Lehenengo tripitaka 1231n amaitu zen, eta, bigarrena, 1259an, mongoliar inbaditzaileek lehenengo edizioa suntsitu zuten bitartean, baina beste bat Hego Gyeongsang probintziako Haeinsan gordetzen da[120].

Konfuzionismoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bupieong-eko tokiko hianggio institutua, gaur egun Intxeon eraikia 1127. urtean. c.

Hala ere, politikan konfuzianismoa onartu zen, ez da bizitza publikoan ikertzen budismoaren eragin handia dela eta[99]. Aitzitik, Gortearen sisteman nagusi zen ideologiatzat hartu zen[88]. Goryeoko hirugarren enperadoreak, Gwangjongek, funtzio zibilaren azterketa nazionala ezarri zuen[41], eta Seongjongek Gukjagam izeneko institutu nazionala sortu zuen[121]. Bi enperadoreek Goryeo garaiko konfuzianismoaren hasiera adierazten dute. Bertakoetan, hianggio (hangulez: 향교) probintzia eskola gisa sortu zen. Herritarrak hezi eta gizarte osoa berreraikitzea zen hianggion sartu ahal izan ziren[122]. Injong erregeak eskola ugari sortu zituen azpi-hiriburuetan, 1127an, domeinua eta esklaboak emanez Koreako tokiko institutuaren hasieratzat hartzen dena. Gobernu zentralak instruktoreak bidali zituen hianggiora, eta baita hamabi eskola pribatuetara ere[123]. An Hiang -en (안향) txuhiismoa Goryeora iritsi zenean, XIII. mendearen inguruan, konfuzianismoari arretak indarra hartu zuen, eragin handiko jakintsu gazteek Goryeo dinastian ezin zela aurreratu uste zutelako. Eta herrialdea konfuzianismo indartsuan sortu nahi zuten[57] Goryeoren erorketa azkarragoa bultzatuz. Beraz, konfuzianismoa politikan ez ezik, gizartearen atal guztietan ere geratu zen Joseonen garaitik aurrera[124].

Islama[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gorieosa liburu historikoaren arabera, ehun islamistak 1024an iritsi ziren Koreara[108]. Mundu islamiar eta Koreako penintsularen arteko merkataritza harremanak XV. mendera arte iraun zuten. Txinako Hui taldea Korean jarri zen bizitzen.

Garai horretan, Ekialde Hurbileko eta Asia Erdialdeko islamiar batzuk Goryeon kokatu ziren, eta mongoliar indarrek beren burua islamikotzat zuten Saengmokin (hangulez: 색목인, begi koloreduneko jendea) deitzen zioten beren buruari[125]. Hori ahal izan zen, Yuan dinastiaren garaian, musulmanak Txinara etorri zirelako militar gisa, eta bigarren mailan sailkatuak izan ziren, mongoliarren atzetik[126].

Soju mota bat, Andong sojua.
Sojua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Artikulu nagusia: «Soju»

Soju, Koreako ardo ezagunaren izena da (ez da hertsiki ardo bat, ardoak irakiten baitute destilatu beharrean), XIII. mendearen inguruan destilatu zen Koreako mongolen inbasioaren aldian. Mongoliarrek destilazio teknika kristau arabiarrengandik ikasi zuten[127].

Mongoliarrek berekin eraman zuten ekoizpena , eta, gero, Gaekiong hiriburuaren inguruan destilategiak ezarri ziren. Halako edari alkoholdunari arak deitzen zioten, eta aristokrata korearrek arakju ere deitzen zioten (hangulez: 아락주 = Arak ardoa)[128]. Soju Txungrieol erregealdiaren garaian egin zela ezaguna uste da; mongoliar soldaduak zeuden Koreako zenbait eskualdetan finkatu, eta lehen mailako sojua ekoizten hasi ziren, normalean Andong-en[129].

Kultura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Tripitaka korearra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Tripitaka korearra (hangulez: 팔만대장경) 81.258 eskritura budista dituen tripitaka bat da. Pali kanonean tripitaka hitzak tri (hiru) eta pitaka (saski) esan nahi du sanskritoz, bizitzari buruzko jakinduria adierazten duen diskurtso budista barne[130]. Gojong erregearen aginduz egin zen 1251n[131], mongol etsaiek ihesean jartzeko. Lehen edizioa sutan errez suntsitu bazen ere, bigarren tripitaka Haeinsa tenpluan gordetzen da[130].

Artea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zeramikak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zeladonen intsentsu-ontzia. Hego Koreako Altxor Nazionalaren 95. zenbakiarekin zerrendatua.

Goryeoko zeramika Koreako historiako finduenak diren Goryeo zeladonetan oinarritutako lanetan gailendu zen[132][133][134]. Zeramikagileak Txinako Song dinastiako zeramikan inspiratu ziren, eta bisaek (비색) edo zeladon berdea izeneko kolore bereizgarria ekoizten hasi ziren[135]. Zeramika mota horretako hainbat eredu agertu ziren Goryeon inkrustazioaren teknika deritzona erabiliz (mundu osoan frantsesezko cloisonné hitzarekin ezaguna). Diseinuak eta koloreak mota askotarikoak ziren beren beiraztatuengatik (esmalteak)[136]. Normalean, marroia edo beltza erabiltzen zen portzelanetan, baina Koreako zeladonean beiraztatze gardena eta koloregabea ere erabiltzen zen sang-gam (상감) deitzen den teknika hartzeko, marqueteriaren antzekoa.

Aurkitutako zeramika mota horretako objektuak katilu zabalak, portzelanazko katiluak, krisantemoaren ikurra duen kopa edo loto bat dira, bi ikur horiek ikur gisa izan ohi dituen budismoak bultzatuta.

Dantza eta musika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Musikari dagokionez, Goguryeo, Baekje eta Silla erreinuetan sortutako dantza tradizioez gozatu zuen Goryeok. Geroago, barietateak areagotu egin ziren gorteko dantza eta erlijio ekitalditan[137]. Jeongjae izena (정재) adierazten zuen gorteko dantza Goryeotik erabili zela. Adibidez, dantza mota bati Jiangak Jeongjae (향악정재) izena jarri zioten[138]. Goryeoko beste kultur ataletan bezala, Goryeoko musikak Silla tradizioari jarraitu zion. Sillak, Txinako Tang musika moldatu bazuen ere, haren eragina lausotu egin zen Txinako Song dinastiatik zetozen tresnak eta musika formazioa onartuz[139]. Inportatutako musika Aak (hangulez: 아악) deitzen zen konfuzianismo errituetarako zen gehienbat[140]. Silla erreinuaren garaian sortu zen jyang-ak (향악) izeneko beste musika mota bat, bere estilotan, aurrera egiten hasi zen errege musikaren eta folk erritmoen konbinazioa eginez[141]. Gortean, hainbat musika mota lantzen ziren dantzekin[142]. Goryeoko musikaren zati bat Joseonek heredatu zuen, eta, gaur egun ere, musika bera praktikatzen da zeremonietan[137]. Goryeoko abesti gehienak XV. mendearen ondoren idatzitako musika liburuetan jaso ziren. Goryeo erreinuan, abestien ezaugarri bereizgarria korear hizkuntzako letra estetikoa izan zen, txinatarra erabili gabe[143].

Pintura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeoko margolan bikainenetako bat c. 1350.

Goryeo dinastiaren garaiko margolanak ugariak izan ez ziren arren, nabaria da Goryeok Txinako Song dinastiaren eragin ugari jaso zituela, batez ere paisaiaren kasuan[144]. Zortzi mugarrien tradiziotik, Koreako margolariek zortzi Songdo mugarri sortu zituzten[Oh. 5]. Normalean, literatoen bileratik margotzen zuten, baina ez da ezer transmititu gaur egunera arte[145].

Budismoaren eragin handiaren mende, arte budista gortean eta aristokraziaren artean gai nagusia bihurtu zen. Nahiz eta margolanak, eskultura budistak, budarupak etengabe ekoizten ziren Goryeoko erresuman[146]. Dena den, Goryeoko budisten pintura kopuru handiena Japonian gordetzen da, Koreako fraideek, Joseon garaian, Muromachi japoniarrari utzi zizkiotelako[7]. 2000. urtean, Bak Ik-en, Goryeoko gainbeherako basailuaren, hilobia induskatu zuten, eta, indusketan, eguneroko bizitza irudikatzen zuten horma-pinturaren hainbat aztarna aurkitu ziren[147], baina horren inguruko ikerketa nahiko urria da[148].

Literatura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goryeo garaian, hainbat formaren fusioa ikusi zen Koreako literaturan, eta hori institutuak eta gwageoen sorrerak eragin zuen[149]. Literatura budista nazioen laguntzarekin sustatu zen, batez ere tripitaka budista, 971 eta 981 urteen artean idatzi zen lehen aldiz bertako jendearen interesak dibertsifikatzeko[Oh. 6].

Ezaugarri batzuk gehiago markatu ziren letra txinatarrak erabiliz; hala nola Jianggaren desagerpena eta Goryeo Gayo agerpena (고려가요, Goryeoren abestia), zeinaren bere maisulana Samogok (Amaren abestia) den[150]. Egile ospetsuenak Kim geuk-ki eta Yi-gyu-bo izan ziren; bien bitartean, ofizial zibilek gobernu militarra egokitzea edo landa erretiroan bizitzea aukeratu behar izan zuten[151][Oh. 7]. Sijo, batez besteko, hamalau eta hamasei silaba arteko hiru bertsoz osatua, Goryeo erdialdean hasi zen[152].

Teknologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jikji, Koreako dokumentu budista baten izenburu laburtua, zeinaren itzulitako izenburu osoa "Baegun monjearen apaiz nagusien irakaspenen antologia Budaren espiritua Seon praktikaren bidez identifikatzeari buruz" den.1377an inprimatu zen, eta metalezko letra mugikorrekin inprimatutako libururik zaharrena da.

Gorieoren teknologia zientifikoa Koreako hiru erreinuena ordezkatu zuen Song eta Yuan-en teknologia onartuz. Gose aristokratikoak asetzeko erabili zen, batez ere zeramika eta inprimaketa. 1234an, munduko lehen metalezko mugikor motak asmatu zituen Choe Yun-uik. Inprimaketa mota hori erabiliz, Sangjeong Gogeum Yemun urte berean inprimatu zen[153]. Metalezko letra mugikorrekin egindako lehen liburua Jikji (Seon budismoraen eta seon maisuen irakaskuntza, 1377) da[154]. Songekin merkataritza, klase altuko paperak eta zeladon-portzelanak ekoizten hasi ziren, eta elementu horiek ondoko Gorieora esportatu ziren.

Astronomia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Astronomiak izugarri aurreratu zuen Gorieon zehar, eta badira behaketa datuak aurreko garaian idatzitakoak baino hogei aldiz gehiago. Cheonmunji (천문지, Astronomia Testua) eta <i>Gorieosa</i> bezalako liburuetan, 138 eguzki eklipse agertu ziren, oroitzapenek benetan 115 aldiz gertatu zirela adierazten duten bitartean[155]. Hainbat fenomenoren behaketak eginkizun nagusia izan zuen nekazaritzan, egutegien idazketan eta igarkizunean[156].

Medikuntza zientzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gorieok medikuen azterketa egiten zuen erraien, sendabelarren (eta, beraz, fitoterapia) eta ondorioz, farmakologiaren ezagutzan, aplikazio eta erabilerari buruzkoak[157]. Gorieoren erresumak iparraldeko gerrak jasan zituenez, Txinako Song dinastiak, aktiboki, mediku argitalpenak eta sendagaiak oparitu zituen Gorieoren Songen aldeko politika diplomatikoaren aldaketa ekiditeko[158]. Hegoaldeko Song txinatarrak, Gorieori laguntza bide ezberdinetatik bidali bazion ere, Liao eta Jin (Jurchen) etsaiaren erasoen areagotzeak (euren egoera geopolitikoa ikusita) erraz atzeman zituen Txinako Song dinastiarekiko komunikazioak eta negozioak. Halako oztopo baten aurrean, mediku korearrak hainbat gaixotasunetarako sendabelarrak aurkitzen eta aplikatzen saiatu ziren. Koreako testu mediko zaharrenak, Hyangak Gugeupbang (향약구급방) jatorrizko osagaiak erabiltzeko errezeta hartzen ditu bere baitan, eta, mediku jakintsuei, Erdi Aroko mediku jakintsuen artea deskribatzen die[157][159].

Armamentua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bolbora eta su-armak XIV. mendearen lehen erdian agertu ziren Gorieon[160]. Hala ere, Gorieosa liburuak dio, 1356an, Koreako militarrek geziak bota zituztela beren armaren zati nagusi gisa[161].

Hau da: Gorieok, XIV. mendean ere, ez zuen bolbora ekoizteko erabateko ezagutzarik. Etsaien jarduera oso bizia zenez, Gorieo erresumaren egoera bere armak garai hartako Txinaren mailara modernizatzen saiatu zen bere kabuz, baina ezin izan zuen[160][161]. Choe Museon jenerala (?-1395)[88] egoera horretan aurkitu zuen bere burua; gero, korearrak txinatarrekin harremanak egiten saiatu ziren bolboraren formula ikasteko. Diotenez, Choe jeneralak Yi Won izeneko merkatari txinatarra ezagutu zuen azkenean, zeinak korearrei bolbora egiten irakatsi zien[161]. Koreako gorteak, bolbora kantitate handi bat ekoizteko, Choe enplegatu zuen, eta Choek armak fabrikatzeko institutu berezi bat sortzea eskatu zuen (화통도감)[162], azken finean, piratak menderatzen lagundu zuena[160][163].

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Traditional Painting: Window on the Korean Mind. Seoul Selection mayo de 2015.
  2. ↑ a b Barbara A. West, 《Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania》, Infobase Publishing, 2009. ISBN 1-4381-1913-5 p.422
  3. ↑ a b c Lee Injae, Owen Miller, Park Jinhoon, Yi Hyun-hae, 《Korean History in Maps》, Cambridge University Press, 2014. ISBN 1-107-09846-7 p.66
  4. ↑ Statistical Handbook of Republic of Korea 2002. United Nations Public Administration Network.
  5. ↑ a b c Howard Jisoo Ryu, 《Orderly Korea Unification: With the Guarantee of Stability in East》, Xlibris Corporation, 2007. ISBN 1-4628-0332-6 p.147
  6. ↑ a b c d Patricia Ebrey, Anne Walthall, 《Pre-Modern East Asia: A Cultural, Social, and Political History:Vol.1》, Cengage Learning, 2013. ISBN 1-285-54623-7, pp.170-171, p.174
  7. ↑ a b c d e f g Jae-eun Kang, "The Land of Scholars: Two Thousand Years of Korean Confucianism", Homa & Sekey Books, 2006 ISBN 1-931907-30-7 pp.81-86, pp.114-118, pp.166-168
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l m Patricia Ebrey, Anne Walthall, 《East Asia: A Cultural, Social and Political History》, Cengage Learning, 2013. ISBN 1-285-52867-0, p.178
  9. ↑ Jan Alpen, 《The Smile of Buddha: 1600 Years of Buddhist Art in Korea》, Bai, 2008. ISBN 90-8586-476-3 p.47
  10. ↑ Hyŏn-hŭi Yi, Sŏng-su Pak, Nae-hyŏn Yun, 《New history of Korea》, Jimoondang, 2005. ISBN 89-88095-85-5 p.279
  11. ↑ Hyŏn-hŭi Yi, Sŏng-su Pak, Nae-hyŏn Yun, 《New history of Korea》, Jimoondang, 2005. ISBN 89-88095-85-5 p.299
  12. ↑ 신형식, 이배용, 《한국사의 새로운 이해》, Ewha Womans University Press, 1997. ISBN 89-7300-315-1 p.195 (en coreano): 고려 사회 경제 체제 고려 전기 의 기본적 토지 제도 는 전시과 (田榮科) 로 고려 사회 의 구 조와 성격 을 이해 하는 데 가장 중요한 관건 이 된다 . 전시과 는 통일 신 라기 관리 의 주요 경제 기반 이던 녹읍 에 대신해 등장한 관리 에 대한 대우 체계 이다.
  13. ↑ a b c d Twitchett eta Tietze, 1994, pp.102-103.
  14. ↑ a b c Nahm, 1988, p. 89.
  15. ↑ Hatada, Smith Jr eta Hazard, 1969, p. 51f: "From ancient times, Korea has been directly affected by changes occurring in the adjoining part of Asia, and her fate has been intertwined with continental Asiatic affairs. For example, it was during the chaotic period on the continent coinciding with the end of T'ang and the Five Dynasties (907-960) in China that Wang Kŏn was able to found the new dynasty without interference from the continent. But once the unification of Korea was completed, tribute was immediately sent to the various states of the Five Dynasties, and when Sung unified China in 960, Koryŏ rendered tribute to Sung. In each case this was necessary to enhance the authority of the ruler of Korea by the support of the ruler of China. ..."
  16. ↑ a b c Walthall, 2014, , p. 171, en Google Libros: "In the case of the Khitan Liao, two decades of military confrontation ended in 1020 with a negotiated settlement to transfer Goryeo’s vassal status from the Song to the Liao." "Liao forces invaded Goryeo territory in 993. ... the Khitans negotiated a peace that forced Goryeo to adopt the Liao calendar and end tributary relations with Song ... In 1010, on the pretext that the rightful king had been deposed without the approval of the Liao court, the Khitan emperor personally led an attack that culminated in the burning of the Goryeo capital. Several other confrontations followed until Goryeo reaffirmed its tributary relationship with Liao in 1020."
  17. ↑ Hyun, 2013, p. 106: "the Khitan army attacked Goryeo, who was forced to accept the status of a Liao tributary in 994."
  18. ↑ Hatada, Smith Jr eta Hazard, 1969, p. 52: "In the thirteenth year of the reign of King Sŏngjong (994), Koryŏ submitted to the Khitan and adopted their calendar".
  19. ↑ Simons, 1995, p. 95: "In 994, during the reign of King Songjong, Koryo was forced to acknowledged the dominance of Khitan".
  20. ↑ Yun, 1998, p.64: "By the end of the negotiation, Sô Hûi had ... ostensibly for the purpose of securing safe diplomatic passage, obtained an explicit Khitan consent to incorporate the land between the Ch’ôngch’ôn and Amnok Rivers into Koryô territory."
  21. ↑ Hyun, 2013, p.106: "Even though the Goryeo court agreed to set up tribute exchanges with the Liao court, that same year [=994] it also sent an envoy to the Song court to appeal, but in vain, for military assistance against the Khitan."
  22. ↑ Bowman, 2013, p. 203: "Fearful of plots against him, Mokchong summons Kang Cho from his administrative post in the northwest. However, Kang Cho himself engineers a successful coup in which Mokchong is assassinated."
  23. ↑ Bowman, 2013, p. 203: "Liao initiates a fresh attack on Koryo's northern border with the ostensible purpose of avenging the murdered Mokchong."
  24. ↑ a b Walthall, 2014, , p. 171, en Google Libros: "In 1010, on the pretext that the rightful king had been deposed without the approval of the Liao court, the Khitan emperor personally led an attack that culminated in the burning of the Goryeo capital."
  25. ↑ Twitchett eta Tietze, 1994, p. 111.
  26. ↑ a b Simons, 1995, p. 93: "a second Liao incursion resulted in heavy losses, the sacking of Kaesong, and the imposition of Liao suzerainty over the Koryo state." p. 95: "a prelude to more invasions during the reign of King Hyonjong (1010-1031) and the occupation of Kaesong, the Koryo capital."
  27. ↑ Hatada, Smith Jr eta Hazard, 1969, p. 52: "in the reign of King Hyŏnjong (1010-1031) there were numerous Khitan invasions, and even the capital Kaesŏng was occupied."
  28. ↑ a b c Twitchett eta Tietze, 1994, p. 112.
  29. ↑ Hyun, 2013, p.10.
  30. ↑ Twitchett eta Tietze, 1994, p.112: "When in 1031 Hyǒnjong died, his son and successor Wang Hǔm (Tǒkchong; r. 1031-4) was invested as king by the Liao court. From this date until almost the end of the Liao, Koryǒ remained a loyal vassal, and peace prevailed between the two states."
  31. ↑ a b c Remco E. Breuker, 《Establishing a Pluralist Society in Medieval Korea, 918-1170: History, Ideology and Identity in the Koryŏ Dynasty》, BRILL, 2010. ISBN 90-04-18325-6 pp.223-224
  32. ↑ Hyonhui Yi, Songsu Pak, Naehyon Yun, 《New History of Korea》, Jimoondang, 2005. ISBN 89-88095-85-5 p.287
  33. ↑ Yŏng-wŏn Kim, Kyŏng-nam Kang, Ae-ryŏng Yi, Kyong-hee Lee, Ted Chan, 《Royal ceramics of Goryeo dynasty》, National Museum of Korea, 2009 ISBN 89-91331-31-9 p.22: ... the 10th year of King Yejong, and ascended the throne with support of Yi Ja-gyeom and other powerful aristocrats. In 1126 he subdued the revolt of Yi, his maternal grandfather as well as the father of his two wives.
  34. ↑ Mark Peterson, 《Brief History: Brief History of Korea》, Infobase Publishing, 2009. ISBN 1-4381-2738-3 p.61
  35. ↑ Robert Willoughby, 《The Bradt Travel Guide: North Korea》, Bradt Travel Guides, 2008. ISBN 1-84162-219-2. p.97
  36. ↑ Lewis R. Lancaster, Kikun Suh, Chai-Shin Yu, 《Buddhism in Koryŏ: a royal religion》, Asian Humanities Press, 2002. ISBN 0-89581-879-5 p.143
  37. ↑ Lim SK, 《Asia Civilizations: Ancient to 1800AD》, Asiapac Books, 2011. ISBN 981-229-594-1 p.79
  38. ↑ a b c d e Edward J. Shultz, 《Generals and Scholars: Military Rule in Medieval Korea》, University of Hawaii Press, 2000. ISBN 0-8248-2324-9 pp.2-3, pp.9-10
  39. ↑ a b Hyonhui Yi, Songsu Pak, Naehyon Yun, 《New History of Korea》, Jimoondang, 2005. ISBN 89-88095-85-5 p.336
  40. ↑ Djun Kil Kim, 《The History of Korea》, 2nd edition, 2014. ISBN 1-61069-582-8, p.65
  41. ↑ a b Kim, 2014, p. 64.
  42. ↑ a b Copia archivada. .
  43. ↑ Kyung Sik Woo, Young Kwan Sohn, Seok-Hoon Yoon, Ung San Ahn, Andy Spate, "Jeju Island Geopark - A Volcanic Wonder of Korea", Springer Science & Business Media, 2013. ISBN 3-642-20564-X p.25
  44. ↑ Djun Kil Kim, 《The History of Korea: 2nd edition》, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-582-8, p.78
  45. ↑ Nahm, 1988, pp.84, 91.
  46. ↑ Hatada, Smith Jr eta Hazard, 1969, p. 54: "Yüan officials not only used the Koryŏ government, to make demands on the people, but even entered the farm villages themselves to exact tribute. ... The Koryŏ royal house and officials were completely subservient to the Yüan; ... At frequent intervals, the Koryŏ king would leave Kaesŏng and live at the Yüan capital, directing the officials of Koryŏ from there. Thus even the most superficial pretense of independent rule of Koryŏ disappeared."
  47. ↑ Rossabi, 1994, p.437: "... Mongolian resident commissioners who were sent to the Korean court ...".
  48. ↑ Ebrey eta Walthall, 2014, , p. 179, en Google Libros. "The Mongols made sure the Korean kings knew who was in charge. Mongol emperors deposed Goryeo kings who failed to serve their interests in 1298, 1313, 1321, 1330, 1332, 1343, and 1351. Some kings were held in detention in Dadu (Beijing) to issue decrees in absentia. Insult was added to injury in 1343 when Mongol envoys arrested the Korean king for initiating reforms detrimental to Mongol interests. They kicked him around, tied him up, and exiled him to China, but he died on the way".
  49. ↑ Hatada, Smith Jr eta Hazard, 1969, p.53.
  50. ↑ Stephen Turnbull, Richard Hook, "The Mongol Invasions of Japan 1274 and 1281", Osprey Publishing, 2013. ISBN 1-4728-0045-1 p.33
  51. ↑ Ed. Morris Rossabi - China among equals: the Middle Kingdom and its neighbors, 10th-14th centuries, p.244
  52. ↑ The Mongols Co-opt the Turks to Rule All under Heaven: Crippled the Dual-System and Expelled by Chinese Rebellion by Wontack Hong
  53. ↑ a b Thomas T. Allsen - Culture and Conquest in Mongol Eurasia, p.53
  54. ↑ Namjil- Solongos-Mongolyin haritsaa: Ert, edugee, p.64
  55. ↑ Benjamin H. Hazard "The Formative Years of The Wakō, 1223–63," Monumenta Nipponica, Vol. 22, No. 3/4 (1967), pp. 260–277
  56. ↑ a b S. Wise Bauer, 《The History of the Renaissance World: From the Rediscovery of Aristotle to the Conquest of Constantinople》, W. W. Norton & Company, 2013. ISBN 0-393-05976-6 pp.565-566
  57. ↑ a b c d e Yong-jun Choe, 《Land and Life: A Historical Geographical Exploration of Korea》, Jain Publishing Company, 2005. ISBN 0-89581-835-3 pp.308-309
  58. ↑ Djun Kil Kim, 《The History of Korea: 2nd edition》, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-582-8, p.81
  59. ↑ James Kraska, 《Contemporary Maritime Piracy: International Law, Strategy, and Diplomacy at Sea》, ABC-CLIO, 2011. ISBN 0-313-38724-9 p.17
  60. ↑ Comisión de la historia nacional de Corea del Sur, 〈Problems of Korean History〉, vol.2, p.234
  61. ↑ Lee Injae, Owen Miller, Park Jinhoon, Yi Hyun-hae, 《Korean History in Maps》, Cambridge University Press, 2014. ISBN 1-107-09846-7 p.68
  62. ↑ Lim SK, Asia Civilizations: Ancient to 1800AD, Asiapac Books, 2011. ISBN 981-229-594-1 p.75
  63. ↑ Djun Kil Kim, The History of Korea, 2.ª ed., 2014. ISBN 1-61069-582-8, p. 65
  64. ↑ Kim tae-gyu, Kevin N. Cawley, "Goryeo: the dynasty that offered Korea its name", Korea Times.
  65. ↑ Hyun, 2013, p.3: "The Goryeo ... sent tributary missions to the Later Tang, Later Jin, Later Han and Later Zhou successively, which Goryeo officials recognized as proper successors of the Tang, the new "centers" of China."
  66. ↑ Franke, 1994, p. 229: "the king of Koryŏ declared himself a vassal of Chin in the summer of 1126."
  67. ↑ Ebrey eta Walthall, 2014, , p. 171, en Google Libros: "In the case of the Jurchen Jin, the [Goryeo] court decided to transfer its tributary relationship from the Liao to Jin before serious violence broke out." Also p.172: "Koryŏ enrolled as a Jin tributary".
  68. ↑ a b c d e Song-mo Chong, 《Markets:Traditional Korean Society》, Ewha Womans University Press, 2006, ISBN 89-7300-699-1 pp.42-43
  69. ↑ Kim Jong-soon, "Rice history in Korea", Rice Development Administration.
  70. ↑ La comisión de Historia coreana, 《한국사》(La historia coreana), ISBN 89-8236-002-6. p.41 (en coreano)
  71. ↑ Publish This, 《Vitamins for beauty Care》, publishthis LLC, 2011. ISBN 1-61834-922-8
  72. ↑ a b Royal Asiatic Society, 〈Transactions of the Royal Asiatic Society〉, RAS Korean Branch, 2002. p.82
  73. ↑ Mary Ellen Snodgrass, 《World Clothing and Fashion: An Encyclopedia of History, Culture and Social Influence》, Routledge, 2015. ISBN 1-317-45167-8 p.349
  74. ↑ Kumja paik Kim,《The art of Korea: highlights from the collection of San Francisco's Asian Art Museum》, Asian art museum: Chong-moon Lee center for Asian art and Culture, 2006. ISBN 0-939117-31-2 p.26
  75. ↑ Yi pae-yong, 《Women in Korean History》, Ewha Womans University Press, 2008. ISBN 89-7300-772-6 pp.53-54: Goryeo envoy Mun Ik-jeom introduced cotton to Korea when he brought back some cotton seeds from China in the 14th century, during the reign of King Gongmin. Since cotton provided both the fabric and padding for garments, cotton farming was actively promoted by government decree.
  76. ↑ Kim dae-haeng, 《Classical Poetic Songs of Korea》, Ewha Womans University Press, 2009. ISBN 89-7300-843-9 p.45
  77. ↑ a b c James Newton Poling, Heesun Kim, "Korean Resources for Pastoral Theology: Dance of Han, Jeong, and Salim", Wipf and Stock Publishers, 2012 ISBN 1-60899-584-4 p.12
  78. ↑ a b Djun Kil Kim, 《The History of Korea: 2nd edition》, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-582-8, pp.66-67
  79. ↑ Asiatic Society of Bangladesh, 〈Journal of the Asiatic Society of Bangladesh: Humanities〉 Vol.51, 2006. p.329
  80. ↑ Jae-eun Kang, 《The Land of Scholars:Two Thousand Years of Korean Confucianism》, Home&Sekey Books, 2006. ISBN 1-931907-30-7, p.102
  81. ↑ Shin hyung-shik, 《A Brief History of Korea: Vol.1》, Ewha Womans University Press, 2005. ISBN 89-7300-619-3. pp.66-67
  82. ↑ Shin hyung-shik, 《A Brief History of Korea: Vol.1》, Ewha Womans University Press, 2005. ISBN 89-7300-619-3. pp.64-65
  83. ↑ Kwang-kyu Yi, 《Korean Studies Series:La cultura tradicional de Corea》, Jipmoondang, 2003. ISBN 89-88095-49-9 p.39
  84. ↑ Korean Culture and Information Service Ministry of Culture, Sports, and Tourism, "FACTS about Korea: South Korea, Past and Present", 2015. ISBN 89-7375-584-6 p.202
  85. ↑ Myŏng-jong Yu, Tʻae-gyun Kwŏn, 《The Discovery of Korea: history, nature, cultural heritages, art, tradition, cities》, Discovery media, 2005 ISBN 89-956091-0-9 p.30
  86. ↑ Gregory D. Alles, 《Religious Studies: A Global View》, Routledge, 2010. ISBN 1-134-15271-X p.176
  87. ↑ a b Goryeo. Korea.net.
  88. ↑ a b c Lee Injae, Michael D. Shin, Owen Miller, 《Korean History in Maps》, Cambridge University Press, 2014. ISBN 1-107-09846-7. pp.70-71
  89. ↑ a b c Julia V. Clark, 《Closing the Achievement Gap from an international Perspective Transforming STEM for Effective Education》, Springer Science&Business Media, 2013. ISBN 9400743572 p.231
  90. ↑ Sang-hun Choe, 《Interior Space and Furniture of Joseon Upper-class Houses》, Ewha Womans University Press, 2007. ISBN 89-7300-720-3 p.16
  91. ↑ Shin Myeong-ho, 〈Joseon Royal Court Culture: Ceremonial and Daily Life〉, Dolbebae, 2004. ISBN 89-7199-187-9. p.136
  92. ↑ a b Pae-yong Yi, 《Women in Korean History》, Ewha Womans University Press, 2008. ISBN 89-7300-772-6 p.5
  93. ↑ Martin Robinson, Ray Barlett, Rob Whyte, 〈Lonely Planet Korea: Travel Survivsa Kit Set〉, Lonleplanet Korea, ISBN 1-74104-558-4 p.31
  94. ↑ 〈The Lives of Korean Women in History〉, Iljisa Publishing House, 2005. ISBN 89-312-0560-0 p. 58
  95. ↑ a b Kim Malborg, 《Korean Dance》, Ewha Womans University Press, 2005. ISBN 89-7300-626-6, p.15
  96. ↑ a b The National Folk Museum of Korea, 〈Encyclopedia of Korean Seasonal Customs:Encyclopedia of Folklore and Traditional Culture Vol1〉, 2014. ISBN 89-92128-92-4 p.124
  97. ↑ a b Yoon seo-seok, 《Festive Occasions: The customs in Korea》, Ewha Womans University Press, 2008. ISBN 89-7300-781-5 p.121
  98. ↑ Kwnag-kyu Yi, 《Korean Studies Series: 한국의 전통문화》, Chimundang(Seoul), 2003. ISBN 89-88095-49-9 p.232
  99. ↑ a b Douglas J. Davies, Lewis H. Mates, 《Encyclopedia of Cremation》, Ashgate Publishing, 2010. ISBN 1-4094-2317-4 p.290
  100. ↑ Natacha Aveline-Duback, 《Invisible Population: The Place of the Dead in East-Asian Megacities》, Lexington Books, 2012. ISBN 0-7391-7145-3 p.140
  101. ↑ I-hwa Yi, 《Korea's Pastimes and Customs: A Social History》, Homa & Sekey Books, 2006. ISBN 1-931907-38-2 p.7
  102. ↑ a b Yoon seo-seok, 《Festive Occasions: The Customs in Korea》, Ewha Womans University Press, 2008. ISBN 89-7300-781-5 p.90
  103. ↑ Museo Folclórico Nacional de Corea, 《Encyclopedia of Korean Seasonal Customs: Encyclopedia of Korean Folklore and Traditional Culture Vol. 1》, 2014. ISBN 89-92128-92-4 p.46
  104. ↑ a b John Nauright, 《Sports around the World: History, Culture, and Practice》, ABC-CLIO, 2012. ISBN 1-59884-301-X p.254
  105. ↑ Robert Hill, 《World of Martial Arts !》, Lulu com, 2010. ISBN 0-557-01663-0 : The development of subak continued also during the Goryeo Dynasty. Goryeo records that mention the martial arts always include passages about subak. The Goryeo government, however, outlawed the practice of subak by civilians because people used to bet at subak games. Subak eventually divided into two separate martial arts, taekgyeon and yusul.
  106. ↑ Erwin Fahlbusch, 《The Encyclopedia of Christianity》, Wm. B. Eerdmans Publishing, 2008. ISBN 08282417X, p.135
  107. ↑ a b Djun Kil Kim, 《The History of Korea: 2nd edition》, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-582-8, p.9
  108. ↑ a b Choong Soon Kim, 《Kimchi and IT:Tradition and Transformation in Korea》, Iljogak, 2007. ISBN 89-337-0528-7 p. 212
  109. ↑ Vermeersch, Sem. (2008). The Power of the Buddhas: the Politics of Buddhism during the Koryŏ Dynasty (918-1392), p. 3.
  110. ↑ a b Lee seung-yeon, 《On the formation of the Upper Monastic Area of Seon Buddhist Temples from Korea's Late Silla to the Goryeo Era》, Universidad Sungkyunkwan, Springer Science & Business Media, 2013. ISBN 3-319-00053-5 pp.7-9
  111. ↑ a b c Hee-sung Keel, 《Chinul:The Founder of the Korean Son Tradition》, Jain Publishing Company, 1978. ISBN 0-89581-155-3. pp.6-10
  112. ↑ Shin ki-seop, 《Korea Annual》, Hapdong News Agency, p.76
  113. ↑ 한국 탑 조형의 우수성 가장 잘 드러나 Woo, in-bo, Hyundaibul.com, 2015-05-21
  114. ↑ Pyong-jo Chong, 《History of Buddhism》, Jimoondang, 2007. ISBN 89-88095-24-3 p.83
  115. ↑ a b Madhusudan Sakya, 〈Current Perspectives in Buddhism: Buddhism today / issues&global dimensions〉, Cyber Tech Publications, 2011. ISBN 81-7884-733-7. p.108
  116. ↑ a b Alexander Wynee, 《Buddhism: An Introduction》, I.B. Tauris, 2015. ISBN 1-84885-397-1 p.236
  117. ↑ Damien Keown, Charles S.Prebish, 《Encyclopedia of Buddhism》, Routledge, 2013. ISBN 1-136-98588-3 p.226
  118. ↑ Steven Heine, 《Like Cats and Dogs:Contesting the Mu Koan in Zen Buddhism》, OUP USA, 2013. ISBN 0-19-983730-9 p.82
  119. ↑ Sonja Vegdahl, Ben Hur, 《CultureShock! Korea: A Survival Guide to Customs and Etiquette》, Marshall Cavendish International Asia Pte Ltd, 2008. ISBN 981-4408-94-8 p.9
  120. ↑ Madhusudan Sakya, 〈Current Perspectives in Buddhism: Buddhism today / issues&global dimensions〉, Cyber Tech Publications, 2011. ISBN 81-7884-733-7. p.111
  121. ↑ John H.T., 〈Korea:Korean Cultural Insights〉, Korean National Tourism Organization, 2000. p.25
  122. ↑ Wan Gee Choi, 《The Traditional Education of Korea》, Ewha Womans University Press, 2006 ISBN 89-7300-675-4
  123. ↑ Xinzhong Yao, 《The Encyclopedia of Confucianism: 2-volume Set》, Routledge, 2015. ISBN 1-317-79349-8 p.276
  124. ↑ Kim Ji-min, 《한국의 유교 건축》(La arquitectura confuciana de Corea), 1996. ISBN 89-7763-023-1 p.172 (en coreano)
  125. ↑ Jae-eun Kang, 《The Land of Scholars:Two Thousand Years of Korean Confucianism》, Home&Sekey Books, 2006. ISBN 1-931907-30-7, p.149
  126. ↑ Maria Jaschok, Shui Jingjun Shui, 《The History of Women's Mosques in Chinese Islam》, Routledge, 2013. ISBN 1-136-83873-2 p.72: During the Yuan Dynasty, the powerful Mongolians, though a minority in terms of numbers, constituted the governing class in China, thus changing the previous social stratification. Ethnic minorities, formerly referred to as yidi (a contemptuous address), now occupied the top social ladders, while the members of the Han majority were re-classified downwards and jointed the lower social class. In the new social echelon, Mongolians were at the top, while Muslim artists, civilians, officials, scholars, soldiers and merchants who came with Mongolian Army from Central and West Asia, or from Persia were ranked only second to the Mongolian.
  127. ↑ Moving beyond the green blur: a history of soju. JoongAng Daily.
  128. ↑ National Research Institute of Cultural Heritage, 〈Sul, Korean Alcoholic Beverages〉, 2013. ISBN 89-299-0176-X, p.25
  129. ↑ Michael J. Pettid, 《Korean Cuisine:An Illustrated History》, Reaktion Books, 2008. ISBN 1-86189-348-5 p.118
  130. ↑ a b Cultural Heritage Administration(Corea del Sur), 〈World Heritage in Korea〉, 2002. ISBN 89-8124-177-5. pp.10-11
  131. ↑ Pyong-jo Chong, 《History of Korean Buddhism》, Jimoondang, 2007. ISBN 89-88095-24-3. p.104
  132. ↑ Marilyn Stokstad, 《Art History》, Pearson Education, 2008. ISBN 0-13-157704-2 p.369
  133. ↑ Ju Brown, John Brown, 《China, Japan, Korea: Culture and Custom》, Ju 2006. ISBN 1-4196-4893-4 p.117
  134. ↑ Cecilia Hae-jin Lee, 〈Frommer's Seoul Day by Day〉, John Wiley & Sons, 2011. ISBN 1-118-08933-2 p.154
  135. ↑ Djun kil Kim, 《The History of Korea》(2nd Edition), ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-582-8 pp.65-66
  136. ↑ Culture Heritage Administration(Corea del Sur), 〈World Heritage In Korea〉, 2002. ISBN 89-8124-177-5 p.65
  137. ↑ a b Servicio de Cultura e Información de Corea, Ministerio de Cultura, Deporte y Turismo, 〈Datos sobre Corea: Corea del Sur, pasado y presente〉, 2013. ISBN 89-7375-573-0 pp.99-100
  138. ↑ Kim Malborg, 《Korean Dance》, Ewha Womans University Press, 2005. ISBN 89-7300-626-6 p.17
  139. ↑ Michael Miller, 《The Complete Idiot's Guide to Music History》, Penguin, 2008. ISBN 1-4406-3637-0 p.229
  140. ↑ John H.T Harvey, 《Korea: Korean Cultural Insights》, Korea National Tourism Organization, 2000. p. 33
  141. ↑ Yoon seo-seok, 《Festive Occassions: The Customs in Korea》, Ewha Womans University Press, 2008. ISBN 89-7300-781-5 p.63
  142. ↑ Ockrang Kim, Seongi Baek, 〈Art, Cultural Space and the Cultural Studies: History, Culture, Audience of the Dongsoong Art Center〉, Hanul Academy, 2005. ISBN 89-460-3391-6 p.39
  143. ↑ Kim dae-haeng,《Classical Poetic Songs of Korea》, Ewha Womans University Press, 2009 ISBN 89-7300-843-9 p.46
  144. ↑ Sŏng-mi Yi, 《Korean landscape painting: continuity and innovation through the ages》, Hollym International Corp., 2006. ISBN 1-56591-230-6 p.97
  145. ↑ Soyoung Lee, JaHyun Kim Haboush, Sunpyo Hong, Chin-Sung Chang, 《Art of the Korean Renaissance, 1400-1600》, Metropolitan Museum of Art, 2009, ISBN 1-58839-310-0 p.25
  146. ↑ Michael Hann, 《Symbol, Pattern and Symmetry: The Cultural Significance of Structure》, A&C Black, 2013. ISBN 1-4725-3900-1 p.286
  147. ↑ El sitio histórico N°459. La pintura mural en la tumba de Bak Ik
  148. ↑ Divers, 《History of Art》, Kreactiva Editorial p.171
  149. ↑ Jung Yeo-ul, 《K-Literature: The Writing World’s New Voice》, Korean Culture and Information Service Ministry of Culture, Sports and Tourism, 2013. ISBN 89-7375-567-6, pp.35-36
  150. ↑ Ministerio de Cultura, Deporte y Turismo de Corea, 〈Facts about Korea〉, 2010. ISBN 89-7375-101-8 p.161
  151. ↑ T'ae-jun Kim, 〈Korean Travel Literature〉, Ewha Womans University Press, 2006 ISBN 89-7300-698-3 p.16
  152. ↑ Kim dae-haeng, 《Classical Poetic Songs of Korea》, 2009. p.78
  153. ↑ Hildi Kang, 《Family Lineage Records as a Resource for Korean History: A Case Study of Thirty-nine Generations of the Sinch'ŏn Kang Family (720 A.D.-1955)》, Edwin Mellen Press, 2007 ISBN 0-7734-5339-3 p.49
  154. ↑ James B. Minahan, 《Ethnic Groups of North, East, and Central Asia: An Encyclopedia》, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-018-4 p.146
  155. ↑ Changbom Park, 〈Astronomy: Traditional Korean Science〉, Ewha Womans University Press, 2008, ISBN 89-7300-779-3 pp.78-80
  156. ↑ Raffaele Pisano, 《A Bridge between Conceptual Frameworks: Sciences, Society and Technology Studies》, Springer, 2015. ISBN 9401796459 p.322
  157. ↑ a b Helaine Selin, 《Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures》, Springer Science & Business Media, ISBN 1-4020-4559-X p.1551
  158. ↑ Hugh Shapiro, 《Medicine Across Cultures: History and Practice of Medicine in Non-Western Cultures》, Springer Science & Business Media, 2006 ISBN 0-306-48094-8 p.137
  159. ↑ Sŏng-nae Pak, 《Science and Technology in Korean History: Excursions, Innovations, and Issues》, Jain Publishing Company, 2005 ISBN 0-89581-838-8 p.118
  160. ↑ a b c Sŏng-nae Pak, 《Science and Technology in Korean History: Excursions, Innovations, and Issues》, Jain Publishing Company, 2005 ISBN 0-89581-838-8 pp.75-87
  161. ↑ a b c Djun Kil Kim, 《The History of Korea: 2nd edition》, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1-61069-582-8, p.80
  162. ↑ His Arsenal
  163. ↑ Stephen Turnbull, 《Pirate of the Far East: 811-1639》, Osprey Publishing, 2012. ISBN 1-78096-370-X p.51

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Bowman, John Stewart. (2013). Columbia Chronologies of Asian History and Culture. ISBN 0231500041..
  • Clark, Donald N.. (1998). «Sino-Korean tributary relations under the Ming» in Twitchett, Denis; Mote, Frederick W. (eds.) The Cambridge History of China, Volume 8: The Ming Dynasty, 1368−1644, Part 2. Cambridge University Press, 272–300 or. ISBN 0-521-24333-5...
  • Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Anne. (2014). Pre-Modern East Asia: To 1800: A Cultural, Social, and Political History, Third Edition. Wadsworth, Cengage Learning ISBN 978-1-133-60651-2...
  • Franke, Herbert. (1994). «The Chin dynasty» in Franke, Herbert; Twitchett, Denis (eds.) The Cambridge History of China, Volume 6: Alien Regime and Border States, 907-1368. Cambridge University Press, 215–320 or. ISBN 0-521-24331-9...
  • Hatada, Takashi; Smith Jr, Warren W.; Hazard, Benjamin H.. (1969). A History of Korea. ABC-Clio ISBN 0-87436-064-1...
  • Hyun, Jeongwon. (2013). Gift Exchange among States in East Asia during the Eleventh Century. University of Washington..
  • Nahm, Andrew C.. (1988). Korea: Tradition & Transformation: A History of the Korean People. Hollym ISBN 0-930878-56-6...
  • Rossabi, Morris. (1994). «The reign of Khubilai khan» in Franke, Herbert; Twitchett, Denis (eds.) The Cambridge History of China, Volume 6: Alien Regime and Border States, 907-1368. Cambridge University Press, 414–489 or. ISBN 0-521-24331-9...
  • Simons, Geoff. (1995). Korea: The Search for Sovereignty. St. Martin's Press ISBN 0-312-12531-3...
  • Twitchett, Denis; Tietze, Klaus-Peter. (1994). «The Liao» in Franke, Herbert; Twitchett, Denis (eds.) The Cambridge History of China, Volume 6: Alien Regime and Border States, 907-1368. Cambridge University Press, 43–153 or. ISBN 0-521-24331-9...
  • Vermeersch, Sem (2008). The Power of the Buddhas: the Politics of Buddhism during the Koryǒ Dynasty (918-1392). Cambridge: Harvard University Press. 13-ISBN 978-0-674-03188-3/10-ISBN 0-674-03188-1; OCLC 213407432
  • Yun, Peter I.. (1998). Rethinking the Tribute System: Korean States and northeast Asian Interstate Relations, 600-1600. University of California, Los Angeles..
  • Zhao, Quansheng. (2003). «China and the Korean peace process» in Tae-Hwan Kwak and Seung-Ho Joo (eds.) The Korean Peace Process and the Four Powers. Ashgate, 98–118 or. ISBN 0-7546-3653-4...

Oharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Bajo la influencia mongola, las mujeres de Goryeo fueron enviadas a la corte mongola como damas de palacio. El emperador Toghon Temür fue coronado a la edad de trece años por un general llamado Bayan quien con esto hizo ascender a su hija al rango de emperatriz. Sin embargo Toghon Temür tenía como favorita a una mujer coreana con quien engendró un hijo en 1399 y por lo tanto tal favorita coreana fue elevada al rango segunda emperatriz de los Yuan, por consiguiente la influencia de su familia era máxima en la corte de Goryeo .
  2. ↑ Gongmin había perdido sus intenciones reformistas tras la muerte de su esposa la reina Noguk. Adicionalmente el fuerte rechazo a las reformas por parte de los nobles socavaba su proyecto de renovación.
  3. ↑ Tong-uk Kim, 《Palaces of Korea》, Hollym, 2006. ISBN 1-56591-224-1 p.25: Durante Goryeo, fue un juego usando una pelota sobre el caballo similar con polo occidental. No obstante, el campo para esto generalmente fue en palacios.
  4. ↑ Christina Hee-Yeon Han, 〈Korea Around 1900: The Paintings of Gisan〉, Royal Ontario Museum, 2006. ISBN 0-88854-448-0 p.38: Los recuerdos muestran que cetrería fue un desporte popular entre la familia real o los reyes durante Tres reinos de Corea. Durante la dinastía Goryeo, un puesto especial para criar los halcones se estableció bajo el reinado del Chungryeol.
  5. ↑ Desde Song, los pintores chinos establecieron la tradición de ocho lugares que pudo describir vistas idealmente. Esta tendencia se expandió a la pintura oriental.
  6. ↑ Denise Patry Leidy, 《The Art of Buddhism: An Introduction to Its History & Meaning》, Shambhala Publications, 2008. ISBN 1-59030-670-8 p.205: La primera publicación de tripitaka estimuló la creación de dos tripitakas en fin de librar de invasión de Liao c.1010 y de mongol c.1238-1247
  7. ↑ Generalmente, los literatos escribían versos sobre viajes.
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Lankide:Joxan_Garaialde/Gorieo&oldid=9510942"(e)tik eskuratuta