Klemente II.a
| Klemente II.a | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
1046ko abenduaren 31 - 1047ko urria (egutegi gregorianoa) ← Gregorio VI.a - Benedikto IX.a →
1046ko abenduaren 25a (egutegi gregorianoa) - 1047ko urriaren 9a (egutegi gregorianoa) ← Gregorio VI.a - Benedikto IX.a →
1040ko abenduaren 28a -
1040ko irailaren 8a - ← Eberhard I (en)  - Hartwig (en) → Elizbarrutia: Roman Catholic Archdiocese of Bamberg (en) | |||||||||
| Bizitza | |||||||||
| Jaiotza |
Hornburg (en) , c. 1005 | ||||||||
| Heriotza | Pesaro, 1047ko urriaren 9a (41/42 urte) | ||||||||
| Hobiratze lekua | Bambergeko katedrala | ||||||||
| Heriotza modua | : malaria | ||||||||
| Familia | |||||||||
| Aita | Konrad von Morsleben und Horneburg | ||||||||
| Ama | Amulrada | ||||||||
| Hezkuntza | |||||||||
| Hizkuntzak | latina | ||||||||
| Jarduerak | |||||||||
| Jarduerak | apaiz katolikoa, Aita santua eta idazlea | ||||||||
| Lantokia(k) | Erroma eta Aita Santuen Lurraldea | ||||||||
| Sinesmenak eta ideologia | |||||||||
| Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa | ||||||||
Klemente II.a[1] (Hornburg, 1005 - † Pesaro, 1047ko urriaren 9a) Eliza Katolikoaren 149. Aita Santua izan zen 1046 eta 1047 urteen bitartean. Bambergeko gotzaina zen Henrike III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoak Erromako tronua eman zionean.
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sudiger Morslebengo kondea zen eta Bambergeko gotzaina. Sutriko sinodoaren ondorioz eta Henrike III.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoaren laguntza medio, 1046ko abenduaren 25ean, aita santu egin zuten.
Aita santu bezala egin zuen lehen gauza, Henrike III.a enperadore koroatzea izan zen. Koroarekin batera, enperadore berriak erromatarren patrizio titulua ere jaso zuen, eta honek, edozein aita santu aukeratu baino lehen, bere oniritzia behar zuela esan nahi zuen. Horrela, enperadorearen aita santua aukeratzearen prozeduraren gaineko kontrola berreskuratu zen eta erromatar familia patrizioen eraginaren kaltetan. Horregatik, bai Klemente II.a eta baita ondoren etorri ziren hurrengo 3 aita santuk ere alemaniarrak izan ziren eta enperadoreak izendatutakoak. Erromatar nobleziatik zetozen aurreko aita santuei, aita santu inperial hauek jarraitu zieten, beraz.
Klementeren agintaldiak ez zuen asko iraun. 1047an, kontzilio batera deitu zuen Erroman eta Elizan erreformak egiten saiatu zen, gotzain-kondeek lortuta zuten boterea mugatu nahian eta simoniarekin amaituz -ondasun espiritualen nahiz haietatik bereizezinak diren munduko ondasunen salmenta edo erosketa deliberatua-.
Alemaniara egin zuen bidaiatik itzultzean, sukar batek hartu zuen eta heriotzera eraman. Pesaron hil zen 1047ko urriaren 9an. Bambergko katedralean eman zioten lur, bere jaioterrian, Alpe iparraldean hilobiratuta dagoen aita santu bakarra.
XX. mende hasieran, Specht eta Fischerrek beruna aurkitu zuten 1047an hil zen Klemente II.a aita santuaren saihets batean; berun kontzentrazioa nahikoa zen heriotza eragiteko eta hori izan zen ziurrenik arrazoia[2].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
 |
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Klemente II.a  |
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q58573
Multimedia: Clemens II