Petri I.a Errusiakoa

Artikulu hau Wikipedia guztiek izan beharreko artikuluen zerrendaren parte da
Wikipedia, Entziklopedia askea
Pedro Handia» orritik birbideratua)

Petri I.a Errusiakoa

Errusia Guztien enperadorea

1721eko azaroaren 2a - 1725eko otsailaren 8a
← baliorik ez - Katalina I.a Errusiakoa
Tsar of All Russia (en) Itzuli

1682ko maiatzaren 7a - 1721eko azaroaren 2a
Teodoro III.a Errusiakoa - baliorik ez →
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakРоманов Пётр Алексеевич
JaiotzaMosku1672ko maiatzaren 30a (juliotar egutegia)
HerrialdeaErrusiar Tsarerria
 Errusiar Inperioa
Lehen hizkuntzaerrusiera
HeriotzaSan Petersburgo1725eko urtarrilaren 28a (juliotar egutegia) (52 urte)
Hobiratze lekuaSan Petersburgoko katedrala
Heriotza modua: Gangrena gaseosoa
Familia
AitaAlexis I.a Errusiakoa
AmaNatalia Naryxkina
Ezkontidea(k)Eudoxia Lopukhina (en) Itzuli  (1689ko otsailaren 6a -
Katalina I.a Errusiakoa  (1707ko azaroaren 8a -
Seme-alabak
Anai-arrebak
LeinuaRomanov dinastia
Hezkuntza
Hizkuntzakerrusiera
Jarduerak
Jarduerakagintaria eta estatu-politikaria
Jasotako sariak
KidetzaFrantziako Zientzien Akademia
Graduajeneral
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakristautasun ortodoxoa
Errusiar Eliza Ortodoxoa

Find a Grave: 1507 Edit the value on Wikidata

Petri Handia, Petri I.a Errusiakoa edo Piotr Alekseievitx Romanov[1] (errusieraz: Пётр Алексе́евич, Пётр I, Piotr I, edo Пётр Вели́кий, Piotr Veliki) (Mosku, 1682ko ekainaren 9agreg./maiatzaren 30ajul.San Petersburgo, 1725eko otsailaren 8agreg./urtarrilaren 28ajul.[2]) 1682-1721 bitartean Errusiako tsarra eta 1721etik 1725ean hil zen arte Errusiako enperadorea izan zen.

Otomandar eta Suediar inperioen aurkako gerra luzeek okupatu zuten Petriren erregetza gehiena. Hasieran zailtasunak izan arren, azkenean gerrek arrakasta izan zuten, eta Azov itsasorantz eta Itsaso Baltikorantz hedatzeko aukera eman zuten; hala, Errusiako Armada Inperialaren oinarriak ezarri ziren. Iparraldeko Gerra Handian izan zuen garaipenak Suediaren aroa, potentzia handi gisa, eta Baltiko eskualdean zuen nagusitasuna amaitu zituen; aldi berean, Errusiaren posizioa indartu zuen, inperio gisa onartu zuten arte. Petrik kultura-iraultza bat egin du, eta sistema sozial eta politiko tradizionalista eta Erdi Aroko ohituren ordez sistema modernoak, zientifikoak, mendebaldekoak eta Argien garaiko pentsamendu erradikalean oinarrituak jarri zituen.

1699ko abenduan juliotar egutegia sartu zuen[3], Errusian luzaroan erabili zen bizantziarraren ordez[4], baina Errusiako Eliza ortodoxoak bereziki egin zion aurre aldaketa horri[5]. 1703an, lehen egunkari errusiarra, Sankt-Peterburgskie Vedomosti, argitaratu zuen, eta idazketa zibila agindu zuen, hein handi batean berak diseinatutako errusieraren ortografiaren erreforma. Neva ibaiaren ertzean San Petersburgo sortu zuen, Alexander Puxkinek "Mendebaldeko leihoa" izena jarri zion hiria. 1714an, Petrik Moskutik bertara eraman zuen hiriburua, 1918ra arte izan zuen estatusa.

Petrik interes handia zuen landareekin, animaliekin eta mineralekin, gaizki eratutako izakiekin edo naturaren legearen salbuespenekin, bere bitxikerien kabineterako. Deformazioen ikerketa sustatu zuen, munstroen beldur superstiziosoari aurre egiten saiatuz beti[6]. Errusiar Inperioaren industrializazioa eta goi-mailako irakaskuntza sustatu zituen. 1724an Errusiako Zientzia Akademia eta San Petersburgoko Estatuko Unibertsitatea sortu zituen, eta Christian Wolff eta Willem 's Gravesande gonbidatu zituen. Petriri, batez ere, herrialdea modernizatzea egozten zaio, Europako potentzia handi bihurtuz. Erreforma administratiboek eragin iraunkorra izan zuten Errusian; izan ere, 1711n Gobernuaren Senatua sortu zuen, 1717an Collegiuma sortu zen eta 1722an Maila Taula sortu zuen. Errusiako Gobernuko erakunde askok bere erregealdian dute jatorria.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehen urteak eta tronura iristea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Petri Alexis tsarraren (Aleksei Mijailovitx) eta Natalia Narixkina tartariarraren (tsarraren bigarren emaztea) semea izan zen. Alexis I tsarraren eta Maria Miloslavskaiaren arteko lehen ezkontzaren seme-alabak —Teodoro III.a (Fiodor Alekseievitx), Ivan V.a (Ivan Alekseievitx) eta Sofia (zarevna Sofia Alekseievna)— bizirik zeuden Petri jaio zenean. Alexis I 1676an hil zen eta bizirik suertatu zen semerik handiena, Teodoro III.ak hartu zuen bere kargua.

Petri jaio zenean horrela deskribatu zuten: "osasun onekoa, begi beltzak, amaren aldetik tartariar itxurakoak, eta ile arre-gorrixka du".

Fiodor Alekseievitx 20 urte zituela hil zen, ondorengorik gabe, eta liskarra sortu zen tronuan. Ivan oinordekotza-lerroan hurrengoa zen ofizialki, baina ez zituen kargua hartzeko dohainak. Boiardoen Kontseiluak (noble errusiarrak) Petri hautatu zuen, une hartan 10 urte zituena, ama alarguna erregeordetzan hartzeko. Hala ere, Sofia zarevnak Streltsien (eliteko talde militar errusiarra) matxinada bat zuzendu zuen. Gatazkan Petriren senitarteko eta lagun asko hil zituzten. Petrik jende saldo batek euren osaba bat nola sarraskitzen zuten ikusi zuen. Baliteke oroitzapen horrek traumaren bat eragitea.

Genealogia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. 156. Alfabeto zirilikoz idatzitako izenak euskarara aldatzeko transkripzio-sistema. Gasteiz: Euskaltzaindia (argitaratze data: 2009-02-27) (Noiz kontsultatua: 2024-05-02).
  2. (Ingelesez) Nikiforov, Leonid. «Peter I» Britannica 2024-02-23 (Noiz kontsultatua: 2024-05-02).
  3. (Ingelesez) «Peter the Great ordered to establish January 1st as the New Year’s Day countrywide» Presidential Library (Noiz kontsultatua: 2024-05-03).
  4. Cracraft, James. (2003). The Revolution of Peter the Great. Harvard University Press ISBN 978-0-674-01196-0. (Noiz kontsultatua: 2024-05-03).
  5. (Ingelesez) McIntosh, Matthew. (2019-12-30). «Peter the Great and the New Year in Russia» Brewminate: A Bold Blend of News and Ideas (Noiz kontsultatua: 2024-05-03).
  6. Driessen-Van het Reve, Jozien J.. (2006). De Kunstkamera van Peter de Grote: de Hollandse inbreng, gereconstrueerd uit brieven van Albert Seba en Johann Daniel Schumacher uit de jaren 1711-1752. Verloren ISBN 978-90-6550-927-7. (Noiz kontsultatua: 2024-05-03).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]