Edukira joan

Os Pinos

Wikipedia, Entziklopedia askea
Os Pinos
Jatorria
Ezaugarriak
TonoaSol maior
HitzakEduardo Pondal
Bestelako lanak
MusikagileaPascual Veiga (en) Itzuli
BideoaYouTube

Os Pinos (euskaraz Pinuak) Galiziako ereserkia da. 1984ko ekainaren 23ko "Galiziako ikurren legea"ri esker ofizial bihurtu zen.[1][2][3][4]

Pascual Veiga konpositoreak moldatu zuen 1890ean.[2]

Eduardo Pondal poetak 1890ean idatzi zituen. Gero, 1935ean Queixumes dos Pinos (euskaraz Pinuen berbaroak) liburuan argitaratu zuen. 1984ko legean hitzak eguneratuak izan ziren.[1][2]

Galizieraz
(hitz ofizialak)
Galizieraz
(1890eko jatorrizko hitzak)
Euskaraz

Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ó raio transparente
do prácido luar?
Que din as altas copas
de escuro arume harpado
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non deas a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden,
e con arroubo atenden
o noso rouco son,
mais só os iñorantes,
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
dos bardos das idades
que as vosas vaguidades
cumprido fin terán;
pois onde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.[4]

Que din os rumorosos
Na costa verdecente,
Ó rayo trasparente,
Do prácido luar…?
Que din as altas copas
D'escuro arume arpado,
Co seu ben compasado,
Monótono fungar…?

Do teu verdor cingido,
É de benígnos astros,
Confin dos verdes castros,
E valeroso clán,
Non dés a esquecemento,
Da injuria o rudo encono;
Despérta do teu sono,
Fogar de Breogán.

Os boos e generosos,
A nosa voz entenden;
E con arroubo atenden,
O noso rouco son;
Mas, sós os ignorantes,
E férridos e duros,
Imbéciles e escuros
No-nos entenden, non.

Os tempos son chegados,
Dos bardos das edades,
Q'as vosas vaguedades,
Cumprido fin terán;
Pois donde quer gigante,
A nosa voz pregóa,
A redenzón da bóa
Nazón de Breogán.

Zer diote marmartiek,
kostalde berdetsuan
ilargiaren dirdira lasaiaren
izpi gardenaren pean?
Zer diote hosto ilun harpa itxurako
adaburu garaiek
euren ongi pausatutako
burrunba monotonoarekin?

Zeure berdetasun hertsiz
argizagi onberekin
kastro berdeen
eta lur ausartaren zerumuga.
Ez ezazu ahaztu
aiher zakarraren iraina;
zure loalditik esnatu
Breoganen etxea.

Zintzo eta eskuzabalek
gure ahotsa ulertzen dute
eta liluramenduz aintzat hartu
gure soinu marranta,
Baina ezjakinek bakarrik
eta basati eta gogorrek,
ergel eta ilunek
ez gaituzte ulertzen, ez.

Aroetako koblakarien
garaiak iritsi dira
zuen hustasunek
merezitako amaiera izango dute;
bada, edonon, erraldoi,
geure ahotsak aldarrikatzen baitu
berriaren luditzea
Breoganen herrialdea.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. a b Queixumes dos pinos Eduardo Pondal. Fondos da Real Academia Galega, ed.
  2. a b c Jácome, Benito Varela (1960). La métrica de Pandal. Publicación de Cuadernos de Estudios Gallegos, fascículo XV.
  3. Origen y sentido del himno gallego
  4. a b Himno Gallego

Kanpo Loturak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]