Francesco Cossiga

Francesco Cossiga
biziarteko senatari
8. Italiako presidentea
Italiako presidente ordezkoa
Italiako ministroen kontseiluko presidentea
Atzerriko Arloetako ministroa
Italiako ministroen kontseiluko presidentea
Italian Minister of the Interior
Italian Minister of the Interior
Italian Minister of the Interior
Q55200191
Italiako Errepublikako diputatua
Italiako senataria
Bizitza
Izen osoa	Francesco Cossiga
Jaiotza	Sassari, 1928ko uztailaren  26a
Herrialdea	Italiako Erresuma (1928-07-26 - 1946-06-18); Italia (1946-06-18 - 2010-08-17)
Heriotza	Erroma, 2010eko abuztuaren  17a (82 urte)
Familia
Seme-alabak	ikusi Giuseppe Cossiga;
Hezkuntza
Heziketa	University of Sassari
Hizkuntzak	italiera
Jarduerak
Jarduerak	politikaria
Lantokia(k)	Erroma
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko gurutze handia ; Grand Cross of the Order of the Oak Crown ; Knight Grand Cross of the Order of the Bath ; Grand Order of King Tomislav ; Grand Cross 1st class of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany ; Knight Grand Cross of the Order of Merit of the Italian Republic ; Knight Grand Cross of the Order of St Michael and St George ; Grand Cross of the Order of Orange-Nassau ; Grand Cross of the Order of the Dannebrog ; Grand Collar of the Order of Prince Henry ; Grand Collar of the Order of the Southern Cross ; Commander with Star of the Order of Polonia Restituta ; Lagun Onari (2001) ; Order of Freedom ; Grand Cross Special Class of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany ; Knight Grand Cross with Collar of the Order of Merit of the Italian Republic ;
Zerbitzu militarra
Adar militarra	Itsas armada
Gradua	fragata kapitain
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	katolizismoa
Alderdi politikoa	Kristau-demokrazia

Francesco Cossiga (Sassari, Sardinia, 1928ko uztailaren 26a - Erroma, 2010eko abuztuaren 17a) Kristau Demokrazia alderdiko italiar politikaria izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bigarren Mundu Gerran zehar hainbat erakunde politiko katolikoekin harremanetan egon zen. Zuzenbidea ikasi eta Sassariko Unibertsitateko Zuzenbide Konstituzionaleko irakaslea izan zen. 1950eko hamarkadako azken urteetan Kristau Demokraziaren barnean bere politika ibilbideari ekin zion. 1966an gobernuko defentsarako idazkari-ordea izendatu zuten. Ordutik aurrera administrazioko goi-karguetan egon zen. 1976-1978 urte artean Barne Ministroa izan zen, sail honetako agintean zegoen bitartean, 1978an, Aldo Mororen erailketaren ondorioz sortutako krisia zela eta, dimititu beharra izan zuen. 1979-1980 artean gobernu burua izan zen. Bere agintaldian zehar gobernuari eragin zioten korrupzio eskandaluek sortutako aurkakotasunei aurre gin behar izan zien eta hauen ondorioz denboraldi baterako politikatik aldendu beharra izan zuen. 1983an Senatuko lehendakaria izendatu zuten eta Kristau Demokraziaren hautagaia zelarik 1985ko Hauteskundeetan Italiar Errepublikako presidente gisa hautatua izan zen. Francesco Cossigaren izena legez kanpoko gaiekin loturik azaldu zen, horregatik 1992an denbora aurretik presidente kargua uztera behartua egon zen. 1998an Kristau Demokrazia utzi eta Errepublikarako Batasun Demokratikoa alderdia sortu zuen, azken honek ideologia zentrista du.

Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Italieraz bere abizenaren ahoskera ohikoena [kos'siga] da, halere, jatorrizko ahoskera ['kɔs-] da, -o- bokalean azentua duelarik (sardiniar abizena da, bere esanahia "Korsika" delarik).

Euskal Herriarekiko lotura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Cossigak lotura estua izan du azken urteetan Euskal Herriarekin, behin baino gehiagotan engaiatu baita gatazka konponbidean jartzeko prozesuak sustatu eta babesten. Esate baterako, Loiolako elkarrizketaken garaian prozesuaren aldeko adierazpena sinatu zuen 2006ko azaroaren 9an, nazioarteko beste hainbat politikari eta agintari esanguratsurekin batera. Mario Soares Portugalgo lehen ministro eta lehendakari ohia, Gerry Adams Sinn Feineko presidentea, Cuauhtemoc Cardenas Mexikoko PDR alderdiko sortzaile eta Internazional Sozialistako lehendakariordea, Kgalema Motlanthe Hegoafrikako ANC alderdiko idazkari nagusia eta Alfredo Perez Esquivel Bakearen nobel saridun argentinarra ziren beste sinatzaileak.^[1]