Gangliosido

Wikipedia, Entziklopedia askea
Gangliosidoa.

Gangliosidoak oligosakarido multzo bat duten glukolipidoak dira. Nerbio-sistema zentraleko zeluletan oso ugariak dira.

Egitura eta motak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gangliosidoak zeramidaz (esfingosina + gantz-azidoa), oligosakarido batez eta azido sialikoz osaturik daude. Azido sialiko hau amino talde bat duen azukre azidoa da. Azido sialiko ugariena Azido N-Azetilneuraminikoa da (NANA). Molekula anfipatikoa da.

60 gangliosido desberdinetatik gora identifikatu dira dagoeneko.

Garrantzi biologikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nerbio-sistema zentraleko zeluletan aurkitzen dira eta bertan mintzeko lipidoen %6a osatzen dute[1]. Zelula mintzen kanpoaldeko geruzan kokatzen dira eta gangliosidoen buru polarrak hormona glikoproteiko zehatz batzuen errezeptoreak dira.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ernst Klenk zientzilari alemaniarrak isolatu zituen aurrenekoz 1942 urtean. Garuneko ganglioen zeluletan aurkitu zituenez gangliosido izena eman zien[2].

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Stryer, Lubert. (1975). Biosynthesis of Macromolecular Precursors. W H Freeman & Co, 486 or. ISBN 0-7167-0174-X..
  2. «Gangliosides, structure, occurrence, biology and analysis» web.archive.org 2009-12-17 (Noiz kontsultatua: 2018-12-22).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]