Inositol

Wikipedia, Entziklopedia askea
Inositol
Formula kimikoaC6H12O6
SMILES kanonikoa2D eredua
MolView3D eredua
Konposizioaoxigeno eta karbono
Motacyclitol (en) Itzuli eta hexol (en) Itzuli
Ezaugarriak
Dentsitatea
1,752 g/cm³
Fusio-puntua226 °C
Masa molekularra180,063 Da
Erabilera
RolaB taldearen bitaminak
Identifikatzaileak
InChlKeyCDAISMWEOUEBRE-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia6917-35-7
ChemSpider868
PubChem892
Reaxys2206312
Gmelin24848
ChEBI561300
EC zenbakia230-024-9
ECHA100.027.295
MeSHD007294
KNApSAcKC00051737 eta C00053119
KEGGC06153

Inositola edo myo-inositola, garunen eta ugaztunen beste ehun batzuetan ageria den azukre karboxilikoa da, formula duena.

Sakarosak gozotzen duenaren erdia gozotzen duen azukrezko alkohol bat da  (mahai-gaineko azukrea) eta gizakietan naturalki sortzen da glukosatik abiatuz, giltzurrunek egunero 2g ekoizten dute gutxi gorabehera. Beste zenbait ehunetan ere sintetizatzen da, esaterako, garunean. Garunean sintetizatzen den inositolak garrantzi handia izango du, izan ere, neurotrasmisore eta hormona batzuk beraien hartzaileetara lotzea sustatuko du[1].Gainera, Myo-Inositola (fosfato gabea) B bitaminatzat hartzen da, B8 bitamina, baina ez da nutriente esentziala izango, gizakiek glukosatik eratu ahal baitute.[2]


Erabilera nutritiboa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aurretik aipatubezala, Myo-inositola Glukosa-6-fosfatotik (G-6-P) sintetizatu daiteke, bi pausutan. Lehenbizi, G-6-P isomeratu egiten da, inositol-3-fosfato sintasa bidez, myo-inositol 1-fosfato eratuz. Hau, gero, desfosforilizatu egiten da monofosfatasa entzima baten bitartez, myo-inositol librea emateko.

Inositola edo bere fosfatoak eta erlazionatutako lipidoak elikagai askotan ageri dira, batez ere fruitutan (meloia eta laranjan)[3]. Landarei dagokionez, inositolaren hexafosfatoak, azido fitikoak edo bere gatzak, fitatatoak, fitato gordailutzat dihardute hazietan, intxaur eta frijoletan, adibidez[4]. Zahi askodun laboreetan ere presente dago azido fitikoa. Bestalde, fitatoa ez da bioerabilgarria gizakientzat dietan, digeriezina baita. Hori dela eta, elikagaien prestakuntzetan, askotan fitatoak deskonposatzen dituzte, digerigarriak izateko. Horrez gain, inositola glizerofosfolipido eran agertzen denean, landareen lektinetatik eratorritako substantzia batzuetan aurkitzen den moduan, ondo xurgatzen da eta erlatiboki bioerabilgarria bilakatzen da.

Funtzioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inositolak eta bere hainbat mono eta polifosfatok, molekula seinalizatzaile eta bigarren mezulari diren molekula desberdinen oinarrizko egituran hartzen dute parte. Hainbat funtzio biologikoetan daude inplikatuak:

Seinale transdukzioa (intsulina)[5][aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inositola lipido buruen talde bat bezala ere ezagutzen da. Hauek fosforilatuak izan daitezke 8 potentzial fosfatidilnositol fosforilatuak sortzeko, zelula eukariotoen mintzaren zati direla. Hauek, mintzeko seinalizazio lipidikora lotuak, funtzio oso garrantzitsuak ditu biologiaren ikuspegitik, seinale trasdukzioa bezalakoak. Honetaz aparte, lipidoen ilaretatik solugarria izan daiteke fosfolipasen bidez. Honek IP3 garraiatzen du eta hemendik IP4, IP5 eta IP6 sortuko dira. Horiek fosforilatuz gero IP7 eta IP8 sortuko dira. IP7-a intsulinaren seinalizazioaren bitartekari garrantzitsuenetako bat da.

Zitoeskeleto muntaia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Giharren orientazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kaltzioaren kontzentrazioaren kontrola zelula barnean[6][aldatu | aldatu iturburu kodea]

IP3-ren errezeptoreek (IP3R) Ca2+ kanal talde bat osatzen dute, zelula barruan biltegiratutako Ca2+-aren mobilizazioa gauzatzen dutenak. Ca2+ erretikulu endoplasmatikoan gordetzen da, eta IP3R-k estekatzaile moduan egiten du kanaletatik erretikulu endoplasmatikoraino.

Mintzaren potentzialaren mantenimendua[7][aldatu | aldatu iturburu kodea]

Serotoninaren aktibitatearen modulazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lipidoaren banakapena eta kolesterolaren erredukzioa odolean[8][aldatu | aldatu iturburu kodea]

B konplexuko beste bitaminekin hartzen denean, inositolak gibelari lipidoak deskonposatzen laguntzen dio. Kolinarekin hartzen denean, lektizina sortzen da (lipido saponifikagarri eta emultsionatzailea), eta honek lipidoen kontra egiten du. Gainera, eragile lipolitikoa da, pisu galera dagoen bitartean lipidoa birbanatzen du.

Gene espresioa[9][10][aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espresio genikoaren erregulazioa fase desberdinetan inositido isomero desberdinen bidez burutzen da. Inositol polifosfatok transkripzioan, kromatinaren erremodelazioan, mRNA, edizioan eta mRNA-ren esportazioan laguntzen du.

Gomendioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez dago zehaztua gomendio nutrizional minimoa zein den, espezializatuek gomendio desberdinak eman dituzte. Hau pertsonaren araberakoa da baina dosis optimoa eguneko 50 eta 500 mg artean dago.[11] Inositola hartzea hainbat gaixotasunen aurrean gomendatzen da, beraz zehaztuak dauden dosiak gaixotasunaren araberakoak izango dira. [12] Gehiegi hartuz gero beherakoak kausa ditzake.

Erlazionatutako gaixotasunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inositolaren gabezia mekanismo desberdin ugariren ondorioz sor daiteke; sarrera murriztua, katabolismo eta kanporaketaren areagotzea, biosintesiaren gutxiagotzea eta heste eta zelulako kontsumoaren inhibizioarengatik adibidez, eta gabezia honek, gizakiaren egoera patologiko batzuetan eragin dezake. [13] Bestetik, myo, inositola duten hainbat konposatuen aurrekaria da, eta honek, paper garrantzitsuak ditu seinaleen transdukzioan, mintz biogenesian, besikula garraioan eta kromatinaren erremodelazioan[14]. Hemen, myo bideko zenbait anomalia, glukosaren metabolismoko hainbat anomaliekin erlazionatu dira.[15]

Inositolaren agortzearen hipotesisa lehenengoz proposatu zenetik, hainbat ikerketa burutu dira, eta gaur egun arte, ikerketa gehienek inositolaren agortzea eta honen ondorioak fosfoinositidoaren zikloarekin erlazionatu dituzte. Hala ere, inositola fosfolipidoen sintesian eragiten duen seinalizazio intrazelularraren funtsezko osagai bat da. Horrez gain, inositolaren sintesiaren inhibizioak funtsezko bideen ehundaka geneen espresioaren aldaketa eragingo luke. [16]


Iturriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inositola elikagai desberdinetan aurki dezakegu modu naturalean, nahiz eta konposizio taula guztiek ez duten lezitina, forma bioerabilgarria, eta erabilgarria ez den fitato aleen arteko bereizketarik egiten.[17] Inositol kontzentrazio handiena duten elikagaietan (bere osagaiak ere kontuan hartuz) aurkitzen ditugu frutak, lekak, zerealak eta intxaurrak.[18] Gainera, lekak, intxaurrak eta zerealak fitato eduki altua azaltzen dute. [18] Barazkien artean, kontzentrazio altuenak ilar eta babarrunetan aurkitzen ditugu, eta aitzitik, iturri okerrenak hostodun barazkiak izango dira[19]


Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «ScienceDirect» www.sciencedirect.com (Noiz kontsultatua: 2019-04-25).
  2. ↑ Martindale, William, 1840-1902.. (1993). The extra pharmacopoeia. (30th ed.. argitaraldia) Pharmaceutical Press ISBN 9780853693000. PMC 29225672. (Noiz kontsultatua: 2019-04-25).
  3. ↑ (Ingelesez) Darnell, B.; Clements, R. S.. (1980-09-01). «Myo-inositol content of common foods: development of a high-myo-inositol diet» The American Journal of Clinical Nutrition 33 (9): 1954–1967.  doi:10.1093/ajcn/33.9.1954. ISSN 0002-9165. (Noiz kontsultatua: 2019-04-25).
  4. ↑ «Phytic acid» web.archive.org 2017-08-06 (Noiz kontsultatua: 2019-04-25).
  5. ↑ Larner, Joseph. (2002). «D-Chiro-Inositol – Its Functional Role in Insulin Action and its Deficit in Insulin Resistance» International journal of experimental diabetes research 3 (1): 47–60.  doi:10.1080/15604280212528. ISSN 1560-4284. PMID 11900279. PMC PMCPMC2478565. (Noiz kontsultatua: 2019-04-19).
  6. ↑ (Ingelesez) Bile Acids Induce Ca2+ Release from Both the Endoplasmic Reticulum and Acidic Intracellular Calcium Stores through Activation of Inositol Trisphosphate Receptors and Ryanodine Receptors. Journal of Biological Chemistry, 40154-40163 or..
  7. ↑ Kukuljan, Manuel; Vergara, Leoncio; Stojilkovic, Stanko S.. (1997-02). «Modulation of the Kinetics of Inositol 1,4,5-Trisphosphate-Induced [Ca2+i Oscillations by Calcium Entry in Pituitary Gonadotrophs»] Biophysical Journal 72 (2 Pt 1): 698–707. ISSN 0006-3495. PMID 9017197. PMC PMCPMC1185595. (Noiz kontsultatua: 2019-04-19).
  8. ↑ Rapiejko, P J; Northup, J K; Evans, T; Brown, J E; Malbon, C C. (1986-11-15). «G-proteins of fat-cells. Role in hormonal regulation of intracellular inositol 1,4,5-trisphosphate.» Biochemical Journal 240 (1): 35–40. ISSN 0264-6021. PMID 3103610. PMC PMCPMC1147372. (Noiz kontsultatua: 2019-04-19).
  9. ↑ Modulation of ATP-dependent chromatin-remodeling complexes by inositol polyphosphates. Science 299 (5603): 112–4.
  10. ↑ Steger, David J.; Haswell, Elizabeth S.; Miller, Aimee L.; Wente, Susan R.; OòShea, Erin K.. (2003-01-03). «Regulation of Chromatin Remodeling by Inositol Polyphosphates» Science (New York, N.Y.) 299 (5603): 114–116.  doi:10.1126/science.1078062. ISSN 0036-8075. PMID 12434012. PMC PMCPMC1458531. (Noiz kontsultatua: 2019-04-19).
  11. ↑ «Guía de Alimentación y Salud UNED: Guía de nutrición > La composición de los alimentos > Vitaminas» www2.uned.es (Noiz kontsultatua: 2019-05-12).
  12. ↑ Regidor, Pedro-Antonio; Schindler, Adolf Eduard. (2016). «Myoinositol as a Safe and Alternative Approach in the Treatment of Infertile PCOS Women: A German Observational Study» International Journal of Endocrinology 2016  doi:10.1155/2016/9537632. ISSN 1687-8337. PMID 27642297. PMC PMCPMC5011528. (Noiz kontsultatua: 2019-04-19).
  13. ↑ (Ingelesez) Bizzarri, Mariano; Cucina, Alessandra; Verna, Roberto; Unfer, Vittorio; Minini, Mirko; Dinicola, Simona. (2017/10). «Nutritional and Acquired Deficiencies in Inositol Bioavailability. Correlations with Metabolic Disorders» International Journal of Molecular Sciences 18 (10): 2187.  doi:10.3390/ijms18102187. PMID 29053604. PMC PMC5666868. (Noiz kontsultatua: 2019-04-16).
  14. ↑ Carlomagno, Gianfranco; Grazia, Sara De; Unfer, Vittorio; Manna, Fedele. (2012-03-01). «Myo-inositol in a new pharmaceutical form: a step forward to a broader clinical use» Expert Opinion on Drug Delivery 9 (3): 267–271.  doi:10.1517/17425247.2012.662953. ISSN 1742-5247. PMID 22339497. (Noiz kontsultatua: 2019-04-16).
  15. ↑ (Ingelesez) Soulage, Christophe O.; Géloën, Alain; Croze, Marine L.. (2015/06). «Abnormalities in myo-inositol metabolism associated with type 2 diabetes in mice fed a high-fat diet: benefits of a dietary myo-inositol supplementation» British Journal of Nutrition 113 (12): 1862–1875.  doi:10.1017/S000711451500121X. ISSN 0007-1145. (Noiz kontsultatua: 2019-04-16).
  16. ↑ (Ingelesez) Deranieh, Rania M.; Greenberg, Miriam L.. (2009-10-01). «Cellular consequences of inositol depletion» Biochemical Society Transactions 37 (5): 1099–1103.  doi:10.1042/BST0371099. ISSN 0300-5127. (Noiz kontsultatua: 2019-04-15).
  17. ↑ Clements, R. S.; Darnell, B.. (1980-9). «Myo-inositol content of common foods: development of a high-myo-inositol diet» The American Journal of Clinical Nutrition 33 (9): 1954–1967.  doi:10.1093/ajcn/33.9.1954. ISSN 0002-9165. PMID 7416064. (Noiz kontsultatua: 2019-04-11).
  18. ↑ a b Clements, R. S.; Darnell, B.. (1980-9). «Myo-inositol content of common foods: development of a high-myo-inositol diet» The American Journal of Clinical Nutrition 33 (9): 1954–1967.  doi:10.1093/ajcn/33.9.1954. ISSN 0002-9165. PMID 7416064. (Noiz kontsultatua: 2019-04-11).
  19. ↑ (Ingelesez) Croze, Marine L.; Soulage, Christophe O.. (2013-10). «Potential role and therapeutic interests of myo-inositol in metabolic diseases» Biochimie 95 (10): 1811–1827.  doi:10.1016/j.biochi.2013.05.011. (Noiz kontsultatua: 2019-04-29).


Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Karbono hidratoak
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Inositol&oldid=8092250"(e)tik eskuratuta