Vespasiano

Wikipedia, Entziklopedia askea
Vespasiano


Erromatar enperadorea

69ko abenduaren 21a - 79ko ekainaren 24a
Vitelio - Tito
plebeian aedile (en) Itzuli

38, 39 -
Pretore


Antzinako Erromako senataria



Erromako kontsula

Bizitza
JaiotzaFalacrinum, K. o. 9ko azaroaren 17a
Herrialdea Antzinako Erroma
HeriotzaAquae Cutiliae, K. o. 79ko ekainaren 23a (69 urte) (69 urte)
Hobiratze lekuaErroma
Heriotza moduaberezko heriotza
Familia
AitaTito Flavio Sabino
AmaVespasia Polla
Ezkontidea(k)Domitila Nagusia
Bikotekidea(k)
Seme-alabak
Anai-arrebak
LeinuaFlaviar leinu
Flavii Sabini (en) Itzuli
Hezkuntza
Hizkuntzaklatina
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta militarra
Gradualegatus (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaAntzinako Erromako erlijioa

Find a Grave: 34551100 Edit the value on Wikidata

Tito Flavio Vespasiano[1] (latinez: Imperator Caesar Vespasianus Augustus eta jatorriz Titus Flavius Vespasianus) (K. o. 9ko azaroaren 17a - K. o. 79ko ekainaren 23a) erromatar enperadorea izan zen, Flaviar leinuko lehena. Hurrengo bi enperadoreen (Tito eta Domiziano) aita izan zen. Boterea Lau enperadoretako urte iskanbilatsuan eskuratu zuen. Erreformengatik eta Judearen kontrako kanpainarengatik ezagutzen zaio Vespasianori.

Gazterik sartu zen gudarostean eta, Britainiako konkistan ospea irabazita, Afrikako prokontsul izendatu zuen Neronek. 67. urtean Judeara abiatu zen hebrearren matxinada bat zapaltzera eta Jerusalemgo hiriari setioa jarri zion Neron hil zela jakin zuenean. 69an ekialdeko gudarosteak enperadore izendatu zuen Poetovion (gaur egungo Ptuj, Eslovenia). 70. urtean gudarostea bere seme Titoren ardurapean utzi eta Erromara itzuli zen. Agintari zuhurra izan zen eta egonkortasun politikoa lortzen saiatu zen. Senatuak neurri bereziez baliatzeko aukera eman zion (Lex de imperio Vespasiani), eta, bere semea, Tito, kontsul eta ondorengo, izendatu zuen. Zerga berriak ordainarazi zituen eta, horrela, inperioko ekonomiaren hazkundea lortu zuen. Herri-lan asko eginarazi zuen (Erromako kapitolioa eta koliseoa) eta, probintzietako jendeari erromatar herritartasuna eman zionez, herritarrak alde izan zituen. Bestalde, muga inguruetako babesa sendotu eta lurraldeak kolonizatu zituen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]