Nafarroako errege-erreginen jauregia

Koordenatuak: 42°49′13″N 1°38′40″W / 42.820145°N 1.6445239°W / 42.820145; -1.6445239
Wikipedia, Entziklopedia askea
Nafarroako errege-erreginen jauregia
 UNESCOren gizateriaren ondarea
Kultura ondasuna
Nafar bidea Nafar bidea
Iruñeko Alde Zaharra
Kokapena
Herrialdea Euskal Herria
Probintzia Nafarroa Garaia
UdalerriaIruñea
Koordenatuak42°49′13″N 1°38′40″W / 42.820145°N 1.6445239°W / 42.820145; -1.6445239
Map
Historia eta erabilera
Erabileraegoitza ofiziala
Gizateriaren ondarea
Erreferentzia669-187
Eskualdea[I]Europa eta Ipar Amerika
Izen-emateabilkura)
BICRI-51-0009087
187
Webgune ofiziala
  1. UNESCOk egindako sailkapenaren arabera

Antzinako Nafarroako errege-erreginen jauregia egun Nafarroako Artxibo Orokorraren egoitza da eta Iruñeko eraikin historikorik zahar eta adierazgarrienetakoa da[1].

Eraikina Nafarroako erregeek eraiki zuten XII. mendean bere egoitza izateko, baina XVI. mendeko Nafarroako konkistaren ondoren erregeorderena izan zen. Gero kapitaintza jeneral eta 1971 arte gobernu militar bihurtu zen.

Luzaroan utzita izan ondoren, 2003an Rafael Moneok berreraiki eta Nafarroako Errege Artxibo Nagusi bilakatu zen, ordura arte funtzio hori betetzen zuen Antzinako Nafarroako Artxibo Orokorra (Nafarroako jauregiaren alboan) ordezkatuz.

Kokalekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Iruñeko Alde Zaharreko Maiatzaren Bia kalean dago, San Fermin Aldapakoaren elizaren alboan.

Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Historian zehar, hainbat izen izan ditu, hona hemen:

  • 1189 eta 1841 artean: San Petri errege jauregia, San Petri apezpiku eta errege jauregia, eta Errege-erreginen jauregia. San Petri izena bertan zegoen elizatik zetorkion (egun, Aldapa kaleko San Fermin elizan dago kokatuta).
  • 1841 eta 1872 artean: Kapitaintza Jeneralaren jauregia.
  • 1876 eta 1971 artean: Gobernu Militarra.
  • 2003az geroztik: Nafarroako Errege Artxibo Nagusia.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alfontso Bataiatzaileak Nabarreriako muino horretan eraikinak ez egitea agindu zuen azpian zuen San Zerningo Burgua babesteko asmotan. Antso Jakitunak agindua baliogabetu eta Iruñeko lurralde guztien jabea zen apezpikuarekin akordioa lortu zuen bertan Erreginen Jauregia eraikitzeko. 1198an Antso VII.ak jauregia hipotekatu eta auziak sortu zituen errege eta diozesi artean. Hori konpontzeko biek erabili zuten jauregia.

Iruñeko harresien azpitik ikusita.

Tibalt I.ak, 1246an Iruñera ailegatu eta, Petri Ramirez Piedrolakoa apezpikuak jauregia okupatu izan zuela topatu zuen. Hori zela eta "jauregi zaharretan" jarri izan behar zuen egoitza, katedralaren klaustroan zegoen Jesukristo kaperaren ondoan. Honek bien arteko tirabirak areagotu zituen: Tibaltek Petri Ximenez Gatzolatzekoa gotzaina saltzailetzat salatu eta apezpikuak erregea eskumikatu zuen. Honen ondorioz, apezpikuak Aragoiko erresuman zegoen Navardúnera ihes egin behar zuen. hiru urte eman zituen hantxe. Tibaltek Erromara jo zuen eskumikua kentzeko. Gazolazkoak Tibalt II.ari Jauregia itzuli bazion ere, Alexandro IV.a aita sainduak itzulpena indargabetu zuen.

1276ko Nabarreriako Gerran, Jauregia kaltetua oso izan zen, bertatik Nabarreriakoek San Zerningotarrei katapultaz eraso zietelako.

Azkenean Martin V.a aita sainduak Zuria I.a Nafarroakoari San Petriko Errege-Jauregia eman eta erregeen egoitza bilakatu zen Nafarroako konkista arte. Inbasioaren ondoren apezpikuek berriro saiatu zuten Jauregia izatea, Bernardo de Sandovalek Espainiako koroa auzitan sartu zuen baina ezin.

Ordurako eta 1539eta gero erregeordeen egoitza izan zen. Espainiako erregeek Iruñeko bere egonaldietan erabili zuten: Filipe II.a Espainiakoa 1592an, Filipe V.a Espainiakoa 1706an eta Josef Bonaparte Frantziara itzultzean.

1936ko otsailetik aurrera Emilio Molak, orduan Nafarroako Gobernadore Militarra zena, egoitza zuen, Espainiako Bigarren Errepublikaren aurkako altxamenduaren buruzagia aukeratua.

Espainiako armadak 1971n utzi arren, 1976an Kultura Ondasun izendatu zuten. Berreraikitzeko lanak hasten ari zirela, eraikina hainbat aldiz su eman zuten, 1978ko maiatzetik ia hilabetero eta 1983ko urriko hamabost egunetan hamabi aldiz.

1987ko irailean Manuel Iñiguez eta Alberto Uztarroz arkitektoek Nafarroako Gobernuari Nafarroako Historia Museoa eraikitzeko aurreproiektu erakutsi zioten. 1993an, berriz, Nafarroako Agiritegi Nagusia eraikitzea erabaki eta Rafael Moneo nafarrari proiektua eskatu zioten. 1994an lanak hasi eta 2003an zabaldu zuten.

Arkitektura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sarrera nagusia eta agiritegiaren dorrea

Ziur asko 1189 inguru eraikia izan bazen ere, badaude aurrekoa dena esaten dutenak. Oraindik gela erromaniko bakarra geratzen da, 26,8 x 7,1 metrokoa eta mendebaldean erregeen gelak zituena.

Nafarroako Errege jauregiko areto gotiko gangaduna

Ipar-ekialdeko muturrean zabalkuntza gotiko eta pizkundetarrak egin zituzten. XV. mendeko galeria du, erdialdean uharka duena. Gainera XIV. mendeko eskailera gotikoa izan zuen, azken berrikuntzak kendua.

Filipe II.a Espainiakoak Nafarroako armarria kendu eta austriarrena ipini zuen, egun dirauena. Erdi Aroko dorreak XVII. mendera arte mantendu ziren, orduan Pierre Bollerrek egindako margo batean ikus daitekeelako.

1733an lehergailuen biltegia eztanda eta zeharo kaltetu zuen eraikina. XVII. eta XVIII. mendeetan berrikuntza asko egin zituzten.

XIX. mendean eskailerak eta galeriak berritu zituzten, gobernadore militarrak aginduta. 2003an Rafael Moneok eraikin berria egin zuen, harresiak mantenduz eta gaztelu itxura berreskuratuz.

Nafarroako Errege jauregiko patio nagusia barnetik

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskarazko Wikipedian bada atari bat, gai hau duena:
Iruñea